Χρήστος Λιακόπουλος: «Πρώτα από όλα πρέπει να ελευθερωθούμε από τον ίδιο μας τον εαυτό»

Ο Χρήστος Λιακόπουλος κάθε Σάββατο στις 19:00, στο Θέατρο Αλκμήνη, είναι για μία ώρα και ένα τέταρτο ο «Προμηθέας Εσταυρωμένος». Όπως λέει στη «Ζούγκλα» ο ηθοποιός για να προετοιμάσει το έργο διάβασε πολύ. Ξεκίνησε από τον Προμηθέα του Αισχύλου, βρήκε όλα όσα είχε γράψει ο Πέρσυ Σέλλεϋ, ένας Άγγλος ρομαντικός, ενώ στην έρευνά του χρησιμοποίησε και όσα είχε γράψει ο Καζαντζάκης.

«Πρόβα κάνω παντού, στον δρόμο, στην πλατεία, τα μεσάνυχτα που μπορεί να γυρίζω σπίτι μου. Το κοστούμι ήταν δική μου ιδέα, το πως θα γίνει, τι ακριβώς θα μπει και που, έψαχνα να βρω, γύριζα κάθε μέρα 5-6 ώρες τα μαγαζιά για να βρω ακριβώς αυτά που θέλω» λέει ο Χρήστος Λιακόπουλος στο zougla.gr.

Τι λέει ο Χρήστος για τον Χρήστο;

Ότι είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει να εξελίσσεται, να ξεπερνάει τις αρνητικές πλευρές του χαρακτήρα του, τα πάθη και ό,τι τον εμποδίζει να ελαφρύνει και να πετάξει και δίνεται σε αυτό με όλο του το είναι.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική;

Από μικρό παιδάκι προσπαθούσα να βρω τον πραγματικό μου εαυτό, γιατί αισθανόμουν ότι ήμουν πολλοί χαρακτήρες μέσα μου. Συνομιλούσα με πολύ κόσμο προσπαθώντας να καταλάβω πως σκέφτονται, γιατί κάνουν αυτό που κάνουν, πως λειτουργούν.  Μετά, όποιοι μου άρεσαν ή όποιοι έβλεπα ότι ο χαρακτήρας τους μου άρεσε για κάποιο λόγο, τον κόπιαρα. Όπως καταλαβαίνεις, είχα ανοίξει την πόρτα για την υποκριτική.

Είσαι έκτη χρονιά στο Θέατρο Αλκμήνη και τώρα για δεύτερο χρόνο υποδύεσαι τον  «Προμηθέα Εσταυρωμένο» . Γιατί αποφάσισες να ανεβάσεις αυτή την παράσταση;

Μετά τον Αυτοκράτορα Αδριανό, που πήγε πολύ καλά, ήθελα να βρω με ποιο πρόσωπο θα ασχοληθώ, τι έργο θα γράψω για να ανεβάσω, το οποίο έπρεπε να είναι αν όχι ισάξιο, καλύτερο. Είχα κάτι κατά νου, το είχα βάλει στην άκρη, μπορεί να είναι και το επόμενο, κι εκεί σκέφτηκα το μύθο του Προμηθέα.  Άρχισα να διαβάζω γι΄αυτόν και είδα ότι θα μπορούσα να γράψω έναν μονόλογο με μια δική μου εκδοχή για το τι έγινε με αυτή την ιστορία, με αυτόν τον μύθο. Αισθανόμουν ότι μου ταίριαζε, είναι ένα έργο αντιπολεμικό, που μιλάει για την ελευθερία, ένα έργο στο οποίο ο άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται γι΄αυτά που αγαπάει, άσχετα αν θα κερδίσει ή αν θα χάσει.  Και μόνο ο αγώνας αρκεί.  Κι έτσι άρχισα να γράφω αυτό το έργο.

Ο Προμηθέας Δεσμώτης είναι έργο του Αισχύλου.  Δεν μπορούσα και δεν ήθελα να πάρω αυτόν τον τίτλο.  Ο Δίας κάρφωσε τον Προμηθέα στον Καύκασο, ουσιαστικά τον σταύρωσε. Κάποιοι ζωγράφοι παρουσίαζαν τον Προμηθέα να κάθεται στα βράχια και να έχει αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια αλλά να είναι χαλαρός, ξαπλωμένος, καθιστός και σκέφτομαι ότι δεν είναι έτσι. Ο μύθος περιέγραφε μία θεότητα που μαρτυρούσε.  Γι΄αυτό έβαλα το Εσταυρωμένος για να δείξω το μαρτύριο που περνά ο ήρωάς μου.

Μίλησες για ελευθερία και θέλω να σε ρωτήσω αν πιστεύεις πως ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ελεύθερος.

Φυσικά και δεν είναι.  Δεν νομίζω ότι ήταν και ποτέ γιατί πρώτα από όλα πρέπει να ελευθερωθούμε από τον ίδιο μας τον εαυτό.  Αυτός που μας βάζει τα μεγαλύτερα εμπόδια είναι ο εαυτός μας, οι αρνητικές πλευρές του που πρέπει να βελτιώσουμε. Πολλές φορές δεν ξέρουμε καν ότι τις έχουμε, δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει.  Όταν λοιπόν κανείς τα βρει με τον εαυτό του, καταλάβει τις πλευρές του χαρακτήρα του που πρέπει να βελτιώσει και τα αρνητικά του, τότε αρχίζει η πραγματική διαδικασία. Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσεις αυτό που  έχεις και να το δεχτείς. Μετά είναι να βρεις τι πρέπει να κάνεις και να το κάνεις.  Η πράξη λοιπόν αυτή, να κάνεις αυτό που πρέπει είναι αυτή που θα φέρει το αποτέλεσμα και από τη θεωρία η πράξη έχει τεράστια διαφορά, όση η απόσταση ουρανού και γης.

Ο άνθρωπος λοιπόν δεν είναι ελεύθερος και μεγαλώνει με έναν τρόπο που δεν τον βοηθά να σταθεί στα πόδια του και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, να νιώθει ότι αξίζει και ότι μπορεί να πετύχει πράγματα.  Σε αυτά πατούν αυτοί που θέλουν να τον χειραγωγήσουν.  Πατάνε στο φόβο του. Του διογκώνουν το «δεν μπορείς» και το «δεν γίνεται».

Ο άνθρωπος πρέπει να αποφασίσει ποιος θέλει να είναι στη ζωή του.  Αυτός είναι υπεύθυνος γι΄αυτήν.  Νομίζουμε πολλές φορές ότι είναι οι άλλοι.  Δεν είναι οι άλλοι εμείς είμαστε. Απλώς από φόβο υποκύπτουμε. Κάποιες φορές στη ζωή, φτάνουμε σε κάποια σταυροδρόμια και πρέπει να πάρουμε κάποια απόφαση. Κάθε απόφαση που παίρνουμε έχει θετικά και αρνητικά, έχει τα θετικά και το κόστος. Όταν είμαστε αποφασισμένοι για το ποιοι είμαστε,  είμαστε αποφασισμένοι και για το κόστος. Όταν ξέρεις ποιος είσαι, στις δύσκολες στιγμές δεν θα σε πιάσει φόβος γιατί από πριν θα ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις.  Και θα πεις, όπως ο ήρωάς μου, ότι εγώ θα κάνω αυτό που θεωρώ ότι είναι σωστό, αυτό που με εκφράζει. Το κόστος θα το πληρώσω αλλά αυτό θα κάνω.

Χρήστο, εσύ νιώθεις ελεύθερος;

Ο βαθμός ελευθερίας από τότε που με θυμάμαι συνεχώς αυξάνεται. Δεν είμαι πλήρως αλλά προσπαθώ, για αυτό κάνω και τα έργα που κάνω.  Γιατί έτσι αισθάνομαι ότι αναπνέω καλύτερα.

Και το κείμενο και η σκηνοθεσία είναι δικά σου.  Σε δυσκόλεψε η προετοιμασία;

Την πρώτη φορά που έκανα το πείραμα να γράψω ήταν στον «Αυτοκράτορα Αδριανό». Εκεί ήταν πιο δύσκολο να ξεκινήσω. Δεν ήξερα κατά πόσο μπορούσα να ανταπεξέλθω. Στην πορεία κατάλαβα ότι μπορώ και όλα πάνε καλά. Όσο κάνεις κάτι, τόσο αυτό βελτιώνεται. Όταν πάρει κάποιος μια απόφαση και αρχίσει και κάνει αυτό που πρέπει συνεχώς γίνεται καλύτερος. Αυτό όμως απαιτεί υπομονή, επιμονή, πειθαρχία, συνέπεια και χρόνο.

Όταν ήρθε η ώρα να γράψω αυτόν τον μονόλογο είδα ότι ήμουν πιο έτοιμος από πριν. Νόμιζα στο μεταξύ ότι μετά τον «Αυτοκράτορα Αδριανό» τα είχα πει όλα και έλεγα «εγώ τώρα πότε θα ξαναγράψω;». Εντυπωσιάστηκα με το πόσα πολλά μπορώ να πω ακόμα. Όλα είναι θέμα εκπαίδευσης και εξάσκησης.

Ναι στην αγάπη, στη φιλία, στην ειλικρίνεια.

Όχι στα ψέματα, στις μη αυθεντικές συμπεριφορές και στην έλλειψη σεβασμού.

Θα μου δώσεις ένα μήνυμα για όσους διαβάσουν τη συνέντευξή μας;

Να μην το βάζουν ποτέ κάτω, να έχουν ηθικό ακμαιότατο και ψυχικό φρόνημα υψηλό. Οι δυσκολίες έρχονται για να μας ατσαλώσουν και είναι μαθήματα της ζωής που ζούμε, έτσι ώστε να βάλουμε σε δράση τις δυνάμεις που έχουμε μέσα μας και δεν το ξέρουμε, να εξελιχθούμε και να γίνουμε καλύτεροι. Τα λάθη δεν πρέπει να μας φοβίζουν, είναι ο τρόπος που θα μας μάθει πως θα φτάσουμε στο σωστό. Άρα αν όλα τα αντιμετωπίζουμε σαν προκλήσεις και όχι σαν προβλήματα, για να βάλουμε τη δύναμή μας την ψυχική και να εξελιχθούμε και να ξεπεράσουμε το εμπόδιο που παρουσιάζεται, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολα.