Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
O Αργύρης Αγγέλου είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο αξιόλογους ηθοποιούς της γενιάς του. Τον γνωρίσαμε το 2003 μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Σαββατογεννημένες», και στη συνέχεια τον αγαπήσαμε ως Φώτη στην αμέσως επόμενη επιτυχημένη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, το «Παρά πέντε». Έπειτα τον απολαύσαμε σε αρκετές και αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις, μέσα από τις οποίες κατάφερε να αφήσει το στίγμα του στον καλλιτεχνικό χώρο. Ωστόσο, το βασικό χαρακτηριστικό του Αργύρη Αγγέλου είναι η θετική ενέργεια του και το όμορφο και ζεστό του χαμόγελο.
«Στόχος μου ήταν πάντα να υπάρχω με αξιοπρέπεια. Δεν έχω ονειρευτεί ποτέ ρόλους. Επιθυμώ να έχω ωραίες συνεργασίες. Και στην πλειοψηφία των 22 χρόνων που δουλεύω οι περισσότερες ήταν εξαιρετικές και δημιουργικές» εξομολογείται ο ταλαντούχος ηθοποιός στο zougla.gr με αφορμή την παράσταση «Η τύχη της Μαρούλας», σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, η οποία θα κάνει πρεμιέρα στις 15 Ιουνίου στο Θέατρο Χυτήριο.
«Επιθυμώ πλέον να δουλεύω με φωτεινούς ανθρώπους. Τα σκοτάδια δεν τα αντέχω πλέον. Έχω αρκετά δικά μου, όπως όλοι οι άνθρωποι, που καθημερινά τα καταπολεμάω. Μου το οφείλω πλέον να συνεργάζομαι μόνο με φωτεινούς ανθρώπους. Έτσι θα ήθελα να συνεχίσει να είναι και το θέατρο τα επόμενα χρόνια: γεμάτο φως…» επισημαίνει.
«Νομίζω ότι, αν μπορούσα να είμαι θεατής της ζωής μου και να βρω ένα επίθετο να τη χαρακτηρίσω, αντικειμενικά θα με χαρακτήριζα… βαρετό. Δεν πίνω, δεν βγαίνω συχνά και άσκοπα, είμαι εργασιομανής, δεν αγαπώ τη… φασαρία και περνάω πολλές ώρες μόνος μου. Αγαπώ πολύ τους φίλους μου και την οικογένειά μου και θέλω να περνάω χρόνο μαζί τους. Όταν δεν δουλεύω, είναι μια καλή ευκαιρία να μαγειρέψω με ησυχία για αυτούς, να ταξιδέψω όταν το ευνοούν οι συνθήκες και να δω φίλους σε παραστάσεις» αναφέρει ο Αργύρης Αγγέλου κληθείς να περιγράψει τον εαυτό του.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Η τύχη της Μαρούλας» και για την εμπειρία σας από τις πρόβες…
Πρόκειται για το υπέροχο και κλασικό κωμειδύλλιο του Δημητρίου Κορομηλά που γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Εκεί συναντιούνται, μέσα από τους ήρωες, ο έρωτας, η απάτη, η ελπίδα και η φτώχεια. Παρακολουθούμε τη ζωή του υπηρετικού προσωπικού ενός πλούσιου αρχοντόσπιτου και όσα συμβαίνουν εκεί μέσα από αστείες και τρυφερές στιγμές τους, παράλληλα φυσικά με την υπέροχη μουσική και τα τραγούδια που έχει γράψει ο μοναδικός Σταμάτης Κραουνάκης.
Είμαι ενθουσιασμένος για αυτό που ετοιμάζουμε για φέτος το καλοκαίρι στον υπέροχο κήπο του Χυτηρίου. Συντελεστές μοναδικοί και ιδανικοί για αυτό το έργο, αλλά και ένας θίασος που μόνο χαρά μπορείς να έχεις που δουλεύεις μαζί τους. Συνήθως στις πρώτες πρόβες υπάρχει πάντα ένα μάγκωμα μέχρι να νιώσεις άνετα. Εδώ δεν υπήρξε ποτέ! Τους θαυμάζω όλους και τους ευχαριστώ ειλικρινά που συνυπάρχουμε τόσο αρμονικά και δημιουργικά!
Τι σας γοήτευσε στο συγκεκριμένο κείμενο του Δημητρίου Κορομηλά;
Νομίζω το άγνωστο. Η εποχή. Η… ελαφράδα και παράλληλα η πολυπλοκότητα αυτού του έργου. Αισθάνομαι απίστευτη σιγουριά ξέροντας πώς μας σκηνοθετεί ο Κώστας Τσιάνος. Ένας έμπειρος σκηνοθέτης που γνωρίζει αυτού του είδους τα έργα καλύτερα από τον καθέναν!
Ποιον ρόλο ερμηνεύετε στην παράσταση;
Εγώ υποδύομαι τον Χρήστο τον μάγειρα. Τους φροντίζει όλους, αλλά και τους κατσαδιάζει όλους! Είναι ερωτευμένος με τη Μαρούλα την πλύστρα, όμως εκείνη είναι ερωτευμένη με τον Κωνσταντή τον αμαξά. Με συγκινούν τρομερά οι χαρακτήρες που κυνηγούν τον έρωτα…
Tι δυσκολίες συναντήσατε στο χτίσιμο του ρόλου σας;
Θα είμαι ειλικρινής και θα σας πω ότι όταν πήρα το κείμενο στα χέρια μου και το διάβασα με έπιασε πανικός. Με την ίδια ειλικρίνεια θα σας πω ότι με το που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε έφυγε κάθε άγχος, γιατί ένιωσα αμέσως τρομερή ασφάλεια. Έχουμε έναν σκηνοθέτη που ξέρει ακριβώς τι πρέπει να γίνει και πώς να μας καθοδηγήσει. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ανοίξουμε τα αυτιά μας να ακούσουμε αυτό που έχει να μας πει και απλώς να το κάνουμε. Μαγική διαδικασία!
Ποια η εμπειρία σας από τη συνεργασία σας με τον Κώστα Τσιάνο;
Θα σας πάω πίσω στο 2000. Σχεδόν μόλις είχα ξεκινήσει να δουλεύω στο θέατρο έδωσα ακρόαση και με επέλεξε ο Κώστας τότε για το «Αλίμονο στους νέους» που είχαμε κάνει στο θέατρο Παρκ με τον Σπύρο Παπαδόπουλο. Δεν είχα ρόλο, ήμουνα στα παιδιά του συνόλου που χορεύαμε και τραγουδούσαμε. Θυμάμαι πώς τον χάζευα τότε. Πέρασαν 22 χρόνια και φέτος με ζήτησε πλέον εκείνος. Τα ‘χασα! Δεν πίστευα καν ότι με θυμάται! Υποστηρικτικός, τρυφερός και παράλληλα αυστηρός με την πιο γλυκιά έννοια της λέξης και πάρα πολύ γενναιόδωρος με τους ηθοποιούς του. Αγαπά το θέατρο και τους ηθοποιούς του όσο τίποτα. Πάρα πολύ τιμητικό να δουλεύεις μαζί του.
Πώς διαχειριστήκατε όλο αυτό το διάστημα την περίοδο της καραντίνας;
Δύσκολη περίοδος πολύ. Πιέστηκα αφόρητα γιατί το πέρασα μόνος μου. Δεν γνωρίζω ακόμα αν κατάφερα τελικά να διαχειριστώ όλο αυτό το διάστημα. Τις συνέπειες όλοι μας θα τις δούμε τώρα που επιστρέφουμε σιγά-σιγά στην κανονικότητα… ελπίζω. Εύχομαι να έχω βγει αλώβητος.
Οι συνεργασίες παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη ενός καλλιτέχνη. Εσείς είστε ευχαριστημένος από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας;
Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από τις μέχρι τώρα συνεργασίες μου γιατί είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους σε πολλά και διαφορετικά είδη. Αυτό είναι που χαίρομαι σε αυτή τη δουλειά τελικά.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ζωή μου κινείται κυρίως γύρω από τον άξονα της δουλειάς. Η διάθεσή μου εξαρτάται από αυτό. Νομίζω ότι, αν μπορούσα να είμαι θεατής της ζωής μου και να βρω ένα επίθετο να τη χαρακτηρίσω, αντικειμενικά θα με χαρακτήριζα… βαρετό. Δεν πίνω, δεν βγαίνω συχνά και άσκοπα, είμαι εργασιομανής, δεν αγαπώ τη «φασαρία» και περνάω πολλές ώρες μόνος μου. Αγαπώ πολύ τους φίλους μου και την οικογένειά μου και θέλω να περνάω χρόνο μαζί τους. Όταν δεν δουλεύω, είναι μια καλή ευκαιρία να μαγειρέψω με ησυχία για αυτούς, να ταξιδέψω όταν το ευνοούν οι συνθήκες και να δω φίλους σε παραστάσεις.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη σειρά εποχής «Φλόγα και άνεμος», στην οποία συμμετέχετε…
Πρόκειται για το ομώνυμο βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου που πραγματεύεται τον έρωτα της Κυβέλης με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Είναι μια μίνι σειρά εποχής 12 επεισοδίων που θα προβληθεί από την ΕΡΤ τον Οκτώβριο. Πρωταγωνιστούν η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και ο Άρης Λεμπεσόπουλος και μέσα σε αυτά τα 12 επεισόδια περνάει κυριολεκτικά όλο το ελληνικό θέατρο. Κάπου εκεί μέσα λοιπόν κάνω και εγώ μία συμμετοχή κάποιων επεισοδίων και αισθάνομαι τρομερή ευγνωμοσύνη απέναντι στη Ρέινα Εσκενάζυ, που το σκηνοθετεί. Έπειτα από σχεδόν 12 χρόνια αποχής από την τηλεόραση, τα τελευταία δύο χρόνια άρχισε να μου ξαναχτυπά την πόρτα και χαίρομαι απίστευτα πολύ. Την αγαπώ την τηλεόραση.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον; Πώς θα θέλατε να είναι το θέατρο τα επόμενα χρόνια;
Στόχος μου ήταν πάντα να υπάρχω με αξιοπρέπεια. Δεν έχω ονειρευτεί ποτέ ρόλους. Επιθυμώ να έχω ωραίες συνεργασίες. Και στην πλειονότητα των 22 χρόνων που δουλεύω οι περισσότερες ήταν εξαιρετικές και δημιουργικές. Επιθυμώ πλέον να δουλεύω με φωτεινούς ανθρώπους. Τα σκοτάδια δεν τα αντέχω πλέον. Έχω αρκετά δικά μου όπως όλοι οι άνθρωποι, που καθημερινά τα καταπολεμάω. Μου το οφείλω πλέον να συνεργάζομαι μόνο με φωτεινούς ανθρώπους. Έτσι θα ήθελα να συνεχίσει να είναι και το θέατρο τα επόμενα χρόνια: γεμάτο φως…
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Σε αυτή τη φάση πηγαίνουμε μέρα-μέρα. Όλο μου το βάρος έχει πέσει στην τύχη της Μαρούλας μας. Έχει ο Θεός… Καλοδεχούμενο ό,τι έρθει.
