Αντίστροφη μέτρηση για τη γιορτή του Θεάτρου και του Πολιτισμού στον Δήμο Νεάπολης-Συκεών. Πρόκειται για τον μεγάλο θεσμό των «Μερκούρειων» που για 25η χρονιά συγκεντρώνουν τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, τα οποία μαζί με το Κρατικό Θέατρο Βόρειας Ελλάδας και τις δημοτικές σκηνές θα αποτελέσουν το καλλιτεχνικό-πολιτιστικό γεγονός στη Θεσσαλονίκη.
Τα 25α «Μερκούρεια» ανοίγουν αυλαία την Τετάρτη 21 Αυγούστου και ολοκληρώνονται την Πέμπτη 29 Αυγούστου 2019. Το διάστημα αυτό, το Δημοτικό Ανοιχτό Θέατρο «Μάνος Κατράκης» στις Συκιές (Κ.Κουν 13) θα αποτελέσει τη σκηνή-βήμα όπου τέσσερα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., το ΚΘΒΕ και οι δημοτικές σκηνές του Δήμου Νεάπολης-Συκεών θα παρουσιάσουν τις εφετινές θεατρικές παραγωγές τους, που τις χαρακτηρίζει η υψηλή ποιότητα, προσκαλώντας το κοινό να περιδιαβεί στους δρόμους της Τέχνης, του Θεάτρου και του Πολιτισμού.
Στα «Μερκούρεια 2019» συμμετέχουν τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας-Θεσσαλικό Θέατρο, Ιωαννίνων, Κοζάνης και Καλαμάτας, το ΚΘΒΕ και τα θεατρικά εργαστήρια του Δήμου «ΘΕΣΠΙΣ» και «Μελίνα Μερκούρη». Η πρεμιέρα γίνεται με τη «Φαύστα» του Μποστ από το Θεατρικό Εργαστήρι «ΘΕΣΠΙΣ» του Δήμου Νεάπολης-Συκεών για να ολοκληρωθούν οι παραστάσεις με το έργο «Ράφτης κυριών» του Φεϋντώ.
Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:
ΤΕΤΑΡΤΗ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019
«Φαύστα» του Μποστ
ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ-ΣΥΚΕΩΝ/ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ «ΘΕΣΠΙΣ»
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Κιουρτσίδης
ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ: Άννα Μαρία Αγγελίδου
ΜΟΥΣΙΚΗ: Κώστας Βόμβολος
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Γιώργος Κιουρτσίδης, ΑνέστηςΑμανατίδης
Παίζουν (αλφαβητικά): Ροδούλα Αθανασίου, Γιώργος Βαρθόπουλος, Ξένια Βασιλείου,
Άννα Καραγιαννίδου, Εύα Πετρίδου, Θεοδώρα Πολυμέρη, Ρεγγίνα Ρεντίνα, Αντώνης
Τσιγερίδης, Νίκος Φαλάγγας, Μαρία Φαρμάκη, Αθηνά Χριστίδου
Το έργο: Η «Φαύστα» του Μποστ είναι ένα εξαιρετικό δείγμα παρωδιακής γραφής που σατιρίζει και «σφάζει» με το βαμβάκι, οικεία ήθη, αναγνωρίσιμα κοινωνικά φαινόμενα, ενώ παράλληλα σαρκάζει όλο το μικροαστικό οικοδόμημα και τον εξευτελισμό της γλώσσας. Με αριστοτεχνικό τρόπο ο Μποστ συνθέτει ένα καμβά όπου πάνω του οι ρίμες, η ρημαγμένη καθαρεύουσα, το τραγικό και το κωμικό ανακατεύονται δημιουργώντας ένα σκηνικό παιχνίδι που στηρίζεται σε παράλογες καταστάσεις.
ΠΕΜΠΤΗ 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019
«Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» του Νίκου Φώσκολου
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΛΑΡΙΣΑΣ-ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κυριακή Σπανού
ΣΚΗΝΙΚΑ: Απόστολος- Φωκίων Βέττας
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ-ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ: Ολυμπία Σιδερίδου
ΜΟΥΣΙΚΗ: Κώστας Βόμβολος
ΚΙΝΗΣΗ: Ρούλα Καραφέρη
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Σταματία Καγκελάρη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ-ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Χατζηαντωνίου
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: Μαρία Όσσα
Παίζουν (αλφαβητικά): Θανάσης Ζέρβας, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Μαρσέλα Λένα , Δημήτρης
Μάμιος, Αλέξανδρος Μούκανος, Χρήστος Κορδέλας
(Η παράσταση είναι κατάλληλη για παιδιά 13 χρονών και άνω.)
Το έργο:
Πρόκειται για θεατρική προσαρμογή του σεναρίου του Νίκου Φώσκολου που έγινε κινηματογραφική επιτυχία σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Το έργο ξεδιπλώνει τις μεγάλες συγκρούσεις που εξελίχτηκαν ανάμεσα σε κολίγους και τσιφλικάδες στο θεσσαλικό κάμπο στις αρχές του περασμένου αιώνα με βασικό αίτημα τη διανομή της γης στους ακτήμονες χωρικούς. Η περίοδος αυτή αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση των αγώνων των Θεσσαλών χωρικών. Το κείμενο αφηγείται δύο ιστορίες. Η πρώτη ιστορία είναι η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα που πλήρωσε με τη ζωή του τις ιδέες του για διανομή της γης του θεσσαλικού κάμπου στους χωρικούς. Η δεύτερη είναι η ιστορία μιας οικογένειας τσιφλικάδων και της σύγκρουσης που ξεσπά άγρια ανάμεσα στα δύο αδέλφια, ακριβώς επειδή υποστηρίζουν διαφορετικές αξίες. Ο μεγάλος γιος ο Ρήγας υποστηρίζει αυταρχικά τις αξίες της απόλυτης κυριαρχίας πάνω στη γη και στους ανθρώπους της, ενώ ο μικρότερος, ο Οδυσσέας, πιστεύει ότι η γη ανήκει σ’ αυτούς που τη δουλεύουν. Την άγρια σύγκρουση των δύο αδελφών εντείνει η διεκδίκηση της ίδιας γυναίκας.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019
«Μαμά! Το δωμάτιο των θαυμάτων» των Ελένης Ευθυμίου και Σοφίας Ευτυχιάδου
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΣΥΛΛΗΨΗ-ΙΔΕΑ: Ελένη Δημοπούλου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΜΟΥΣΙΚΗ: Ελένη Ευθυμίου
ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Ευαγγελία Κιρκινέ
ΚΙΝΗΣΗ: Τάσος Παπαδόπουλος
ΒΙΝΤΕΟ: Θανάσης Καφετζής
ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΗΧΟΥ: Μανόλης Σταματιάδης
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ: Άκης Μάστακας
ΒΟΗΘΟΣ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΥ: Αγγελική Δαρίτση
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: Χριστίνα Κατσαρέα
Παίζουν: Ελένη Δημοπούλου, Χαρά Ζησιμάτου, Σοφία Μπλέτσου
Το έργο:
«Μαμά! Το δωμάτιο των θαυμάτων»: Ένα έργο-φόρος τιμής στη μητρότητα και το μυστήριο της ζωής. Τρεις γυναίκες, τρεις διαφορετικές γενιές, που τις ενώνει ένας ομφάλιος λώρος. Μια παράσταση για τη
ζωή που «συμβαίνει όταν άλλα προγραμμάτιζες εσύ», για την προσμονή, τον φόβο ή και την άρνηση της μητρότητας. Για μαμάδες που τα κατάφεραν και μαμάδες που δεν τα κατάφεραν. Για λάθη, λάθη, λάθη και χαρές. Μεγάλες χαρές. Για μαμάδες χταπόδια, που τα καταφέρνουν όλα, αν και με… δύο πόδια. Για την εκ νέου γέννηση του εαυτού μέσα από τη μητρότητα. Για μητέρες που έγιναν μητέρες στη μαμά τους. Για κόρες που έγιναν οι μάνες τους. Για την απώλεια της μάνας. Για έναν κόσμο χωρίς τη μαμά. Για μήτρες-δώρα και για μήτρες-φυλακές. Για αυτόν τον ομφάλιο λώρο που δένει, ξεδένει, κόβεται, γίνεται καλώδιο υπολογιστή, τηλεφώνου ή οξυγόνου. Για αυτόν τον ομφάλιο λώρο που μοιραζόμαστε όλοι/όλες. Γιατί, εάν κάτι μας συνδέει, είναι ότι όλοι/όλες κάποια στιγμή πρωταγωνιστήσαμε σε μια γέννα. «Μαμά! Το δωμάτιο των θαυμάτων», εν τέλει ένα έργο για τη γραμμή της ζωής…
ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019
«Το τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΟΖΑΝΗΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λευτέρης Γιοβανίδης
ΣΚΗΝΙΚΑ: Πουλχερία Τζόβα
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Μαρία Παπαδοπούλου
ΜΟΥΣΙΚΗ: Θοδωρής Οικονόμου
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Νίκος Σωτηρόπουλος
BΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Νίκη Σκιαδαρέση
Παίζουν: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης
Το έργο:
Ο Φώντας (Γεράσιμος Σκιαδαρέσης) και ο Κόλιας (Ιεροκλής Μιχαηλίδης), δυο φίλοι και κουνιάδοι, κάθονται ένα ζεστό αυγουστιάτικο απόγευμα μετά από ένα μεσημεριανό ύπνο, την ώρα του ιερού απογευματινού καφέ, στη βεράντα τους και συζητούν πως θα πιάσουν την καλή και θα γλυτώσουν από τη φτώχεια τους. Το σχέδιο «όπως πάντα» καλά οργανωμένο και σίγουρο, μάς δείχνει όλο το νεοελληνικό όνειρο που πλάθεται από ευτελή υλικά. Οι δυο ήρωές μας, ο Φώντας, άνθρωπος της πιάτσας, και ο Κόλιας πρώην αντιστασιακός και νυν λαχειοπώλης, ονειρεύονται να στήσουν μαζί μια κομπίνα, με στόχο τα μεγάλα κέρδη και την είσοδο στην υψηλή κοινωνία. Δύο χαρακτήρες αυθεντικοί, λαϊκοί, οικείοι, αναγνωρίσιμοι, τραγικοί και κωμικοί συνάμα, συνοψίζουν την ουσία της νεοελληνικής φιλοσοφίας. Το είναι έργο προφητικό και γι αυτό πάντα επίκαιρο, πρωτοανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης τον Φεβρουάριο του 1972, μεσούσης της δικτατορίας, σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν, με πρωταγωνιστές τον Νικήτα Τσακίρογλου ως Φώντα και τον Γιάννη Μόρτζο ως Κόλια. Από τότε, ανεβαίνει συχνά στις θεατρικές σκηνές, γεγονός που καταδεικνύει την οξυδερκή ματιά του συγγραφέα στη νεοελληνική νοοτροπία.
ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019
«Μιστέρο Μπούφο» του Ντάριο Φο
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Θωμάς Μοσχόπουλος
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Δημήτρης Φραγκιόγλου
ΦΩΤΙΣΜΟΙ-ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννης Μαργαρίτης
Παίζουν: Γιώργος Τσαπόγας, Χάρης Φλέουρας, Δημήτρης Φραγκιόγλου
Το έργο:
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη ξεχωριστή κωμωδία, μια καυστική σάτιρα. Ο Ντάριο Φο μεταγράφει τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων στα κείμενα που του χάρισαν το βραβείο Νόμπελ, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με τραγικό και συνάμα κωμικό τρόπο και με έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και καυστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Το έργο συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τη θεατρική παράδοση με το σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και τις ρίζες του θεάτρου. Ο τίτλος στα ιταλικά σημαίνει «Κωμικό Μυστήριο» και λέγοντας μυστήριο εννοείται το ιερό δρώμενο, το θρησκευτικό ιερό δράμα του καθολικού κυρίως μεσαίωνα. Ο Φο συνέλεξε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες και χαρακτηριστικές κωμικές σκηνές που αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των εν λόγω ιερών δραμάτων και τις ξανάγραψε μετουσιώνοντας τις μπουφόνικες αυτές στιγμές σε αριστουργήματα προφορικού λόγου και σατιρικής ποίησης που εκμηδενίζουν χρονικές και ιδεολογικές αποστάσεις.
ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019
«Επταπύργιο- Ένας αιώνας σε μια μέρα 1899-1989»
ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΣΥΛΛΗΨΗ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Εύη Σαρμή
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ: Νίκος Δημητρόπουλος
ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Σοφία Τσιριγώτη
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΣΥΝΘΕΣΗ: Γιάννης Τσεμπερλίδης
ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Πολυξένη Σπυροπούλου
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Στέλιος Τζολόπουλος
ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Χρύσα Τουμανίδου
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Κατερίνα Μάγια Ανδριανού
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Φιλοθέη Ελευθεριάδου
Παίζουν (αλφαβητικά):
Μαριάννα Αβραμάκη, Ιορδάνης Αϊβάζογλου, Μάρκος Γέττος, Γιώργος Δημητριάδης, Χρήστος Διαμαντούδης, Γιάννης Μαστρογιάννης, Χρήστος Παπαδημητρίου, Χάρης Παπαδόπουλος, Άλκης Σπυρόπουλος, Πολυξένη Σπυροπούλου, Χρύσα Τουμανίδου, Γιάννης Τσεμπερλίδης, Δημήτρης Τσεσμελής.
Το έργο:
Επταπύργιο. Μια θεατροποιημένη αφήγηση ενός τόπου με δυνατές μνήμες που ανασαίνει πολλούς αιώνες, αποτελώντας κομμάτι της ιστορίας της πόλης μας. Από τις ανάσες του βγαίνουν στεναγμοί, μουσικές, πόνοι και χαρές, παράξενα και τρυφερά. Μέσα από ανθρώπινες ιστορίες. Ηθοποιοί και μουσικοί του ΚΘΒΕ μας ταξιδεύουν σε ένα κομμάτι της ιστορίας του, από το 1899 έως το 1989. Ένα ταξίδι από το σκοτάδι στο φως. Γιατί όσο ψηλά κι αν είναι τα τείχη, ο ουρανός μένει πάντα ανοιχτός…
ΠΕΜΠΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019
«Ράφτης κυριών» του Φεϋντώ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΠΟΛΗΣ-ΣΥΚΕΩΝ
ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
ΑΠΟΔΟΣΗ: Ερρίκος Μπελιές
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σταμάτης Στάμογλου
ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Αναστασία Γυλλού
ΣΤΙΧΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ: Νανά Νικολάου
ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Κώστας Βόμβολος
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Ανέστης Αμανατίδης, Αναστασία Γυλλού, Σταμάτης Στάμογλου
ΒΟΗΘΟΣ ΠΡΟΒΑΣ: Καίτη Λάζου
Παίζουν: Νικόλαος Δασκαλόπουλος (Μουλινό), Πολυξένη Παρασκευά (Υβόν), Γιώτα Καραβασίλη (Κυρία Αιγκρεβίλ), Σάββας Παντελίδης/Ιωάννης Παρασκευάς (Ετιέν), Ορέστης Πρεφτίτσης (Μπασινέ), Μαίρη Σαμανάδη (Σουζάν), Σάκης Παπαγεωργίου (Ωμπέν), Φωτεινή Νέτσικα (Ρόζα), Αργυρώ Τσιώμου (Κυρία Πομπινέτ), Καίτη Λάζου (Μικρή Πομπινέτ).
Το έργο:
Με τον «Ράφτη Κυριών» ο Φεϋντώ ανανέωσε ριζικά το κωμικό θέατρο. Δημιούργησε τον δικό του μηχανισμό του γέλιου, που στηριζόταν στην ανάδειξη των κωμικών χαρακτηριστικών της κυρίαρχης τάξης της εποχής του, τη σεμνοτυφία, την υποκρισία, το θράσος και τον εγωκεντρισμό των ανθρώπων που ήταν πάντα χορτάτοι. Με στέρεη δραματουργική δομή και παιχνιδιάρικη διάθεση κινεί τους ήρωες σαν πιόνια μέχρι να καταλήξουν στο παράλογο και στο εξωφρενικό. Αυτή η κωμική βιαιότητα της σπαρταριστής φάρσας, κάνει το έργο μία πολύ σοβαρή «θεατρική υπόθεση». Αντικείμενο του «Ράφτη Κυριών» η υποκρισία της ανθρώπινης συμπεριφοράς, σ΄ έναν κόσμο που παριστάνει τον αξιοσέβαστο, όταν έχει ναυαγήσει κάθε ελπίδα να ζήσει ακόλαστα.
