Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο ταλαντούχος Ανδρέας Αραούζος έχει έντονη παρουσία στον καλλιτεχνικό χώρο και έχει δοκιμαστεί με επιτυχία τόσο στη σκηνοθεσία όσο και στην υποκριτική.
Ο αξιόλογος Κύπριος καλλιτέχνης, ο οποίος είναι ο δημιουργός και διευθυντής των θεατρικών παραγωγών της Alpha Square μίλησε στο zougla.gr για την παράστασή του «Το Αρχείο», η οποία ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την Τρίτη 30 Μαΐου 2023.
«Δεν έχω παράστασή μου που να μην την έχω στην καρδιά μου και αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιες, θα ήταν το «Κόκκινο» του Τζον Λόγκαν, τον «Κωδικό Κόκκινο» του Άαρον Σόρκιν, τον «Επισκέπτη» του Έρικ Εμάνουελ Σμιτ και το «Μια Ζωή Γερμανική» του Κρίστοφερ Χάμπτον. Μα δεν μπορώ να αφήσω πίσω και το «Φιλί της Γυναίκας Αράχνης» του Μανουέλ Πουίγκ ούτε τον «Καραγκιόζη» της Λένας Κιτσοπούλου!» αναφέρει ο Ανδρέας Αραούζος και συμπληρώνει: «Αυτοί οι ηθοποιοί, που βάζουν την παράσταση πάνω απ’ όλα, είναι σπάνιοι, και είμαι ευλογημένος που δούλεψα και δουλεύω μαζί τους».
Αξίζει να αναφερθεί πως το θεατρικό έργο του Σάιμον Γουντς, «Το Αρχείο», ανέβασε πέρσι η Alpha Square σε Πανελλήνια Πρώτη στην Κύπρο, φροντίζοντας για μια κορυφαία θεατρική συνάντηση, αυτή του Βαρνάβα Κυριαζή με την Αννίτα Σαντοριναίου, που είχαν συνυπάρξει για σειρά ετών στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, και αργότερα για πολλά χρόνια στον ΘΟΚ. Η παράσταση σημείωσε μεγάλη επιτυχία, με αποτέλεσμα να γίνεται δεύτερος κύκλος παραστάσεων φέτος στη Λευκωσία και να ταξιδεύει και στην Ελλάδα.
Πού οφείλεται η επιτυχία της παράστασης; Ποια είναι τα στοιχεία του έργου που έγιναν αιτία να ακολουθήσει ο κόσμος και να αγαπήσει το «Αρχείο»;
Δύο είναι τα στοιχεία. Το πιο προφανές είναι ο συνδυασμός των ηθοποιών που αποτέλεσαν αυτό το ντουέτο. Είναι αυτό που λες «δε χάνεται». Ορθώς και δικαίως. Όμως το δεύτερο στοιχείο είναι πιο βαθύ και ουσιαστικό. Οι αντιδράσεις που προκαλεί αυτό το ντουέτο και αυτή η παράσταση στον θεατή διαδόθηκαν, και αυτό με ικανοποίησε τρομερά. Μέσω των σπουδαίων ερμηνειών αναδύθηκε το έργο του συγγραφέα – το οποίο μας λέει πολλά σημαντικά πράγματα και τα λέει με ένα σύγχρονο τρόπο, κι ένα δραματικό τρόπο, δηλαδή έμμεσο και υπόγειο. Η ολοκλήρωση του δράματος γίνεται μέσα στον θεατή.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά τα έργα που σκηνοθετείτε;
Το κείμενο. Δεν είναι τόσο η θεματολογία όσο το κείμενο και η γλώσσα του συγγραφέα που θα με σαγηνεύσουν. Στη γλώσσα και το ύφος θα ανακαλύψω, ενστικτωδώς, αν θέλω να πω εγώ αυτή την ιστορία. Κάποιο κοινό, βέβαια, στις επιλογές μου είναι έργα που έχουν στην καρδιά τους ένα debate. Μια συζήτηση, μια διαφωνία, δύο παρατάξεις, φανερές ή και πιο κρυμμένες, ένα δικαστήριο να αιωρείται στη θεατρική αίθουσα, όπου ο θεατής θα ανακαλύψει ότι δεν είναι και τόσο αμετάκλητος όσον αφορά τη δική του θέση στο θέμα που «δικάζεται» ή εξετάζεται ή εξελίσσεται.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας με την Αννίτα Σαντοριναίου και τον Βαρνάβα Κυριαζή;
Με τον Βαρνάβα συνεργάζομαι για πολλοστή φορά και είμαι ευγνώμων για αυτό. Ένας άνθρωπος που το θέατρο το έχει στα κύτταρά του, και όταν βρίσκεσαι στην παρουσία του γεύεσαι τι θα πει σεβασμός, πειθαρχία και ταλέντο – και μόνο με τη δουλειά μαζί του στην πρόβα. Σκληρή δουλειά. Αποτελεσματική δουλειά. Με την Αννίτα ήταν η πρώτη μας συνεργασία και είμαι και πάλι τυχερός! Παρακολούθησα τα στάδια της ολοκλήρωσης της ερμηνείας της Αννίτας. Είχα θαυμάσει τόσες σκηνικές της δουλειές, τώρα θαύμασα το παρασκήνιο. Αυτοί οι ηθοποιοί, που βάζουν την παράσταση πάνω απ’ όλα, είναι σπάνιοι, και είμαι ευλογημένος που δούλεψα και δουλεύω μαζί τους.
Ποιες από τις δουλειές – συνεργασίες που έχετε κάνει μέχρι σήμερα σας έχουν επηρεάσει πιο βαθιά;
«Δεν έχω παράστασή μου που να μην την έχω στην καρδιά μου». Σέβομαι όμως την ερώτηση και αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιες, θα ήταν το «Κόκκινο» του Τζον Λόγκαν, τον «Κωδικό Κόκκινο» του Άαρον Σόρκιν, τον «Επισκέπτη» του Έρικ Εμάνουελ Σμιτ και το «Μια Ζωή Γερμανική» του Κρίστοφερ Χάμπτον. Μα δεν μπορώ να αφήσω πίσω και το «Φιλί της Γυναίκας Αράχνης» του Μανουέλ Πουίγκ ούτε τον «Καραγκιόζη» της Λένας Κιτσοπούλου!
Έχετε πλούσια παρουσία στον χώρο και έχετε δοκιμαστεί τόσο στη σκηνοθεσία όσο και στην υποκριτική. Με ποια ιδιότητα νιώθετε πιο ολοκληρωμένος;
Νομίζω με τη σκηνοθεσία. Με κάποιες ερμηνείες ίσως πλησίασα να αισθανθώ γεμάτος, αλλά σίγουρα είναι λιγοστές.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που επιθυμείτε να ερμηνεύσετε και κάποιο έργο να σκηνοθετήσετε;
Πολλοί και πολλά! Δε θέλω να τα δηλώσω! Κάποια είναι στα προσεχή σχέδια και άλλα στα μελλοντικά ή στις «ευχές»…!
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Κριτικό (συμπεριλαμβάνει την αυτοκριτική), δραστήριο, μοναχικό.
Πληγωμένο και ευλογημένο.
Tι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Να κάνω κάποιες καλλιτεχνικές παραγωγές όπου να μη με σκοτίζουν καθόλου οι περιορισμοί. Το κονδύλι, ο χρόνος (το κονδύλι), η τεχνογνωσία (το κονδύλι), οι πωλήσεις εισιτηρίων (το κονδύλι).
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Η παράστασή μας «Μια Ζωή Γερμανική» με τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη στον ρόλο της γραμματέα του Γκέμπελς – που παρουσιάστηκε και στο Εθνικό Θέατρο πέρσι – θα πάει στο Βερολίνο αυτό τον μήνα! Μια ανατριχιαστική συνεύρεση… Ευτυχώς που μας στήριξε το Υφυπουργείο Πολιτισμού για αυτές τις εξαγωγές αυτό τον μήνα!
Για το καλοκαίρι και το Φθινόπωρο αναμένουμε τις αποφάσεις του Σχεδίου Επιχορηγήσεων του Ελεύθερου Θεάτρου. Για τη δική μου ομάδα, την Alpha Square, ήταν πολύ απογοητευτικές το τελευταίο εξάμηνο, άρα πραγματικά δεν ξέρω τι να περιμένω. Οι προτάσεις που έκανα είναι για έργα που με ενθουσιάζουν…!
