Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Επιχείρησα, λοιπόν, να εκφράσω με ποιητικό τρόπο την ανάγκη να διαφυλάξουμε τις πανανθρώπινες αξίες: Την αγάπη για τον άνθρωπο και τη φύση, τη φιλία, το φιλότιμο, το όνειρο για τη συλλογική ευτυχία, την ελευθερία, τη δημοκρατία…θέλησα να πω ότι ο έρωτας δεν είναι ανταγωνισμός και σύγκρουση εγωισμών, αλλά είναι ένωση, εξύψωση και ελευθέρωση» αναφέρει μεταξύ άλλων στο zougla.gr η Αναστασία Βούλγαρη με αφορμή το ποιητικό κείμενο της «Όρκος στο Παρόν», το οποίο παρουσιάζεται στη Μικρή Σκηνή του Θεάτρου Άλμα από τις 14/2/2020 και για 6 μόνο παραστάσεις σε σκηνοθεσία Αλέξιου Κοτσώρη.
«Ονειρεύομαι αυτά που θα γράψω να αγγίζουν το συναίσθημα των ανθρώπων που θα έρθουν σε επαφή με τα κείμενά μου. Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι καλλιτέχνες δεν μπορούμε να κάνουμε μεγάλα όνειρα» επεσήμανε η ταλαντούχα θεατρική συγγραφέας και ποιήτρια ενώ παράλληλα αποκάλυψε στο zougla.gr τα μελλοντικά της σχέδια.
Τι σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε το ποιητικό κείμενο «Όρκος στο παρόν»;
Ξεχείλισε από μέσα μου σαν ορμητικό ποτάμι. Ήταν ένα υλικό από έντονα συναισθήματα και μοναδικές εμπειρίες, που συσσωρεύονταν επί σειρά ετών μέσα μου κι ένα πρωινό μετουσιώθηκαν σε ποιητικό κείμενο. Το συμπεριέλαβα στην ποιητική μου συλλογή «Το φως λιγόστεψε στην άκρη της πόλης», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Εύμαρος».
Εσείς πώς θα μας συστήνατε το βιβλίο σας;
Μία ποιητική συλλογή που αποτελείται από τέσσερα πολύστιχα ποιήματα και ένα ποιητικό κείμενο, τον «Όρκο στο παρόν». Είναι ένα βιβλίο που μιλά ποιητικά για την εγγενή σύνδεση του «εγώ» με το «εμείς» και πώς διαταράσσεται ψυχικά και συναισθηματικά η ανθρώπινη ύπαρξη όταν σπάσει αυτός ο φυσικός δεσμός. Όταν έγραφα τα ποιήματα αυτά, συνέβαιναν συνταρακτικά και πρωτόγνωρα γεγονότα στην Ελλάδα. Παρατηρούσα πως τα πάντα άλλαζαν γύρω μου, καθώς επικρατούσαν η σκληρότητα, η ωμότητα και η βία. Επιχείρησα, λοιπόν, να εκφράσω με ποιητικό τρόπο την ανάγκη να διαφυλάξουμε τις πανανθρώπινες αξίες: Την αγάπη για τον άνθρωπο και τη φύση, τη φιλία, το φιλότιμο, το όνειρο για τη συλλογική ευτυχία, την ελευθερία, τη δημοκρατία. Με τον «Όρκο στο παρόν» θέλησα να πω ότι ο έρωτας δεν είναι ανταγωνισμός και σύγκρουση εγωισμών, αλλά είναι ένωση, εξύψωση και ελευθέρωση.
Μιλήστε μας για τους χαρακτήρες του έργου σας.
Η Γυναίκα, την οποία ενσαρκώνει η Άννα Ψαρρά, ζει μόνη της, απομακρυσμένη από τους ανθρώπους, παρά τη θέλησή της, κι αυτό την πληγώνει. Έχει χάσει τα πάντα. Ο άντρας με τον οποίο αγαπήθηκαν παράφορα δεν είναι πια μαζί της. Η μητέρα της επίσης απούσα και η ίδια πρόσφατα έχασε τη δουλειά της. Όμως, ούτε οι δυσκολίες της ζωής, ούτε η μοναξιά κατόρθωσαν να την αλλάξουν. Παραμένει ένα πλάσμα που αγαπά τη ζωή, τους ανθρώπους, τη φύση και πάνω απ’ όλα παραμένει ερωτευμένη. Μια πραγματική μαχήτρια της ζωής. Μιλάει στον άντρα της, χωρίς να γνωρίζει ότι εκείνος την παρακολουθεί. Ο Άντρας, που τον υποδύεται ο Αλέξιος Κοτσώρης, δεν μπορεί να επικοινωνήσει με την αγαπημένη του. Η συνέχεια επί της σκηνής…
Tελικά η δύναμη του έρωτα είναι ανίκητη;
«Έρωτα ανίκητε στη μάχη» λέει ο Σοφοκλής. Άλλωστε ο έρωτας προϋπήρχε του ανθρώπου.
Τι σας ωθεί να γράφετε; (Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν βιώματα και μνήμες από την παιδική ηλικία τους αλλά δεν γίνονται συγγραφείς).
Δεν έγινα συγγραφέας για να γράφω τα βιώματα και τις μνήμες μου. Έγινα συγγραφέας γιατί γεννήθηκα γι αυτό. Γεννήθηκα φέροντας μέσα μου την αγάπη για τη συγγραφή.
Πείτε μας λίγα λόγια για σας καθώς και τι ονειρεύεστε για την πορεία σας ως συγγραφέας
Ξεκίνησα να γράφω στα 14 μου χρόνια. Το πρώτο βιβλίο μου εκδόθηκε στα 2013 και έχω εκδώσει ακόμη έξι βιβλία. Επίσης, έχω γράψει πολλά άρθρα στο ίντερνετ σε διάφορα ιστολόγια. Για να μην κουράζω τους αναγνώστες σας αναφέρω ότι στην προσωπική μου ιστοσελίδα μπορεί κάποιος να βρει τις απαραίτητες πληροφορίες.
Ονειρεύομαι αυτά που θα γράψω να αγγίζουν το συναίσθημα των ανθρώπων που θα έρθουν σε επαφή με τα κείμενά μου. Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι καλλιτέχνες δεν μπορούμε να κάνουμε μεγάλα όνειρα.
Έχετε παρουσιάσει πλούσιο συγγραφικό έργo. Υπάρχει κάποιο από τα έργα σας που να αγαπάτε περισσότερο;
Αγαπώ περισσότερο τον «Όρκο στο παρόν» και το ποίημά μου «Η πόλη μου εδώ».
Έχετε σκεφτεί ποτέ να σκηνοθετήσετε σε κάποιο θεατρικό σας έργο;
Δεν είμαι σκηνοθέτις.
Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με τους ηθοποιούς Άννα Ψαρρά και Αλέξιο Κοτσώρη
Κατ’ αρχάς να πω ότι ο Αλέξιος Κοτσώρης είναι ο σκηνοθέτης του έργου. Του ζήτησα να υποδυθεί τον ρόλο του Άντρα και, παρά το γεγονός ότι δεν συνηθίζει και να σκηνοθετεί και να παίζει στην ίδια παράσταση, δέχτηκε. Μάλλον επειδή κατάλαβε πόσο πολύ ήθελα να τον δω να ερμηνεύει τα λόγια του Άντρα, που γράφτηκαν ειδικά για την παράσταση.
Η Άννα Ψαρρά από την αρχή αγάπησε τον ρόλο και πιστεύω ότι είναι η πλέον κατάλληλη γι αυτόν.
Ποιος ο ρόλος της μουσικής στην παράστασή σας;
Τα τραγούδια εκφράζουν το βαθύτερο συναίσθημα της ηρωίδας μου. Τους στίχους έγραψε η Παναγιώτα Πανταζή, τη μουσική ο Σταύρος Σιόλας και τα ερμηνεύει η Αργυρώ Καπαρού. Ευτυχής συγκυρία η συνεργασία των τριών ταλαντούχων καλλιτεχνών.
Πώς βλέπετε το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα;
Θα μιλήσω μόνο για το λογοτεχνικό βιβλίο. Δεν μπορώ να δω το μέλλον, αλλά βλέπω το παρόν. Νομίζω ότι δύο είναι τα βασικά προβλήματα: Η παντελής έλλειψη κρατικής πολιτικής για το βιβλίο και ο καταναλωτισμός, που σήμερα είναι η κυρίαρχη ιδεολογία. Τα πάντα έγιναν προϊόντα. Δυστυχώς και η Τέχνη και η Λογοτεχνία. Γι αυτό έχει πέσει η ποιότητα του βιβλίου. Δεν υπάρχει πλέον η σχέση επικοινωνίας μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη. Είναι σχέση προϊόντος και καταναλωτή. Βεβαίως εκδίδονται και βιβλία υψηλής ποιότητας, αλλά συνήθως οι πωλήσεις τους είναι χαμηλότερες από αυτές των βιβλίων δεύτερης ποιότητας.
Από την άλλη, το αναγνωστικό κοινό μειώνεται δραματικά.
Με την ερώτησή σας μου δίνετε την ευκαιρία να θίξω ένα ακόμη πρόβλημα.Οι Έλληνες δεν διαβάζουμε πια τους μεγάλους μας λογοτέχνες και ποιητές. Έχουμε εγκαταλείψει συνειδητά έναν τόσο μεγάλο και τόσο σημαντικό πνευματικό πλούτο. Ο Παπαδιαμάντης, ο Καζαντζάκης, ο Λουντέμης, ο Καραγάτσης, ο Ρίτσος, ο Λειβαδίτης, ο Σαχτούρης, ο Λαπαθιώτης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Σολωμός, ο Κάλβος, ο Καρυωτάκης και χιλιάδες ακόμη ποιητές και λογοτέχνες από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα μάς κληροδότησαν έργα αξεπέραστης αξίας και ομορφιάς. Κι εμείς τι κάνουμε σήμερα; Τα αγνοούμε επιδεικτικά. Αρνούμαστε συνειδητά να ασχοληθούμε με τα κείμενα των μεγάλων συγγραφέων και ποιητών μας. Είναι μια πράξη αυτοακύρωσης αυτή, που γίνεται από την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης και της νεολαίας.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Ετοιμάζω την έκδοση της δεύτερης ποιητικής μου συλλογής. Παράλληλα, δρομολογείται το ανέβασμα στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» του θεατρικού έργου που γράψαμε μαζί με τον Αλέξιο Κοτσώρη, «Το δάγκωμα του θρόνου» που είναι η ιστορία του βασιλιά Αλέξανδρου και της Ασπασίας Μάνου.
Δείτε επίσης: «Όρκος στο παρόν» της Αναστασίας Βούλγαρη στο θέατρο Άλμα
