Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Κάμερα – Φωτογραφίες: Χάρης Γκίκας
«Ένα τρίγωνο σε αποδυναμώνει, δεν σε δυναμώνει ποτέ. Η αγάπη σε δυναμώνει, αλλά η αγάπη δεν υπάρχει σε ένα τρίγωνο. Υπάρχουν άλλα πράγματα. Πόθος, επιβεβαίωση, πάθος άλλα όχι αγάπη και πολλές φορές το πάθος χωρίς την αγάπη είναι πάρα πολύ βασανιστικό. Δεν μπαίνει καν στο μυαλό μου το να πολεμήσω μια άλλη γυναίκα και ειδικά αν ενδιαφέρεται ο άνδρας που θέλω γι΄ αυτήν έχω τελειώσει. Εγώ έχω ξενερώσει, δεν με απασχολεί αυτό, δεν με απασχολούν οι πόλεμοι, δεν με απασχολούσαν στη ζωή μου, οπότε δεν έχει καμία σχέση με μένα και αυτό ήταν πολύ μεγάλο δέλεαρ για να παίξω τον ρόλο» αναφέρει μεταξύ άλλων στο zougla.gr η πολυτάλαντη καλλιτέχνις Άννα Αδριανού με αφορμή το θεατρικό της έργο «Οι πιο δυνατές», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία όταν πρωτοανέβηκε στο θέατρο πριν από επτά χρόνια και το οποίο θα παρουσιαστεί διαδικτυακά από την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021 μέσω της πλατφόρμας του VIVA.GR για περιορισμένο αριθμό προβολών, σε μια νέα δυναμική, πιο ολοκληρωμένη εκδοχή, την οποία επιμελήθηκε η Άννα Αδριανού, η οποία κρατάει τον έναν από τους δύο ισότιμους ρόλους, ενώ στον άλλον ρόλο πρωταγωνιστεί σε ένα εντυπωσιακό comeback στο δράμα η Βάσια Παναγοπούλου. Μαζί τους η Κατερίνα Μπιλάλη, που υποδύεται μια χαρακτηριστική περσόνα καταλυτική κι αυτή μέσα στην υπόθεση. Τη θεατρική σκηνοθεσία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Κυριακού και την τηλεοπτική ο Κώστας Κιμούλης.
«Είναι μια άρτια παράσταση. Δεν είναι μια παράσταση που προέκυψε από ένα βίντεο αρχείου όταν παιζόταν άσχετα με την εποχή που παιζόταν, γιατί παίχτηκε για δύο χρονιές και μάλιστα είχε και μεγάλη επιτυχία. Και εγώ το έργο αυτό το δούλεψα λίγο παραπάνω και έκανα κάποιες αλλαγές, αλλά κάναμε κανονικά πρόβες από την αρχή με τη Βάσια Παναγόπουλου, που παίζει τον άλλο πρωταγωνιστικό ρόλο, και την Κατερίνα Μπιλάλη, με τον Κωνσταντίνο Κυριακού, που είναι ο καινούριος σκηνοθέτης της παράστασης, και στη συνέχεια η παράσταση μαγνητοσκοπήθηκε από τον Κώστα Κιμούλη και έγινε, θέλω να πω, μια δουλειά που κάνει την παράσταση να είναι πραγματικά φτιαγμένη αυτή τη φορά για το διαδίκτυο, φτιαγμένη τηλεοπτικά κατά κάποιον τρόπο, χωρίς να χάνει τη θεατρικότητά της» υπογραμμίζει η αξιόλογη ηθοποιός.
Η Άννα Ανδριανού μιλά στο zougla.gr για τον έρωτα, την απιστία, την αγάπη και αποκαλύπτει τις δικές της εμπειρίες πάνω στο θέμα της παρενόχλησης στον χώρο της δουλειάς.
Δείτε το βίντεο της συνέντευξης:
Τι ήταν αυτό που σας κινητοποίησε κατ΄ αρχάς πριν από επτά χρόνια να γράψετε το συγκεκριμένο έργο με αφορμή την «Πιο Δυνατή» του Στρίντμπεργκ;
Στην «Πιο Δυνατή» του Στρίντμπεργκ, ο Στρίντμπεργκ παρουσιάζει μια γυναίκα, η οποία μπαίνει σε ένα καφέ μπαρ και συναντάει εκεί την επί χρόνια ερωμένη του άνδρα της και της λέει όλα της τα παράπονα, θέτει τη δική της θέση και αναμετριέται μαζί της, ενώ η άλλη δεν μιλάει καθόλου, και προσπαθεί να της αποδείξει -προφανώς και στον εαυτό της- ότι από αυτή την ιστορία, στην οποία ο σύζυγος ξαναγύρισε στην ίδια και η σχέση σταμάτησε, αυτή ήταν η πιο δυνατή, αυτή ήταν η νικήτρια που τα κατάφερε.
Εμένα αυτό το πράγμα με ιντριγκάρισε και, επειδή έχω ασχοληθεί πολύ με την απιστία και σε σειρές μου, αποφάσισα να κάνω ένα καινούριο έργο -σύγχρονο αυτή τη φορά- με τρεις γυναίκες, αλλά οι δύο πρωταγωνίστριες είναι η σύζυγος, που πηγαίνει πράγματι παραμονή Χριστουγέννων σε ένα θεατρικό καφέ και εκεί συναντάει την ερωμένη του άντρα της επί δέκα χρόνια, που όμως ήταν και δική της φίλη επί χρόνια, και ξεκινάει προσπαθώντας να την προκαλέσει, την προκαλεί και μετά της λέει όλη τη δική της άποψη, εκθέτει δηλαδή το πόσο σημαντικός είναι ο δικός της ρόλος στο τρίγωνο αυτό στη ζωή του συζύγου, την τσακίζει με αυτά που της λέει και φεύγει.
Στη συνέχεια η ερωμένη, έχοντας εισπράξει -μιλώντας πολύ λίγο- όλο αυτό το κατηγορώ και όλη αυτή την επίδειξη εξουσίας και δύναμης, βάζει κάτω τη σερβιτόρα του μαγαζιού, που ετοιμάζεται να κλείσει, μια νεότερη κοπέλα, η οποία μάλιστα παραπαίει και αυτή με τα προσωπικά της -έχει μια σχέση και δεν ξέρει πώς να τη χειριστεί-, και τη βάζει απέναντί της και της μιλάει για τη δική της θέση, απαντάει δηλαδή σε αυτή όλα αυτά που θα έπρεπε να έχει απαντήσει στη σύζυγο και όλο αυτό επηρεάζει αυτή την τρίτη κοπέλα, που θα πάρει κάποιες αποφάσεις και για τη δική της σχέση και για τη δική της ζωή, αλλά μέσα από αυτό βλέπουμε τους δύο τρόπους να είσαι γυναίκα ερωτικά, τους δύο τρόπους να ερωτευτείς, να κάνεις σχέση, και παράλληλα βλέπουμε πόσο μοιάζουν αυτές οι δύο γυναίκες, είναι σαν είναι τα δύο διαφορετικά πρόσωπα του ίδιου νομίσματος . Η σύζυγος θέλει την ασφάλεια του γάμου, την αίσθηση ότι ο άλλος της ανήκει, ότι αυτή είναι η γυναίκα του, το σημαίνον πρόσωπο στη ζωή του και αυτό την έχει οδηγήσει στο να ανεχτεί την ερωμένη και να επιστρατεύσει όλα της τα όπλα για να τη νικήσει, να την εξοστρακίσει από τη ζωή του αγαπημένου της κλέβοντας εντός εισαγωγικών όλα αυτά που η άλλη προσέφερε στον αγαπημένο της, πήρε τα καλύτερα, ενώ η σύζυγος ισχυρίζεται “εγώ σε νίκησα γιατί έμαθα”. Ο άντρας μου δεν θα σε ερωτευόταν ποτέ αν δεν είχε πίσω του την ασφάλεια του γάμου μας, τη δύναμη που του έδινα εγώ.
Αλλά και η ερωμένη ισχυρίζεται ότι ο γάμος τους κράτησε χάρη στη μετάγγιση του πάθους που έκανε αυτή από τη δική της στη σχέση.
Εδώ η αγάπη ταυτίζεται με την ανάγκη και ο σύζυγος δεν τις θεωρεί υποχρεωτικά επιβάτιδες της ίδιας θέσης στο τρένο της ζωής του.
Έχετε κοινά στοιχεία με τον ρόλο της συζύγου που υποδύεστε;
Όχι και γι΄ αυτό μου άρεσε πάρα πολύ να τον παίξω. Πρώτον είναι σκύλα. Πολύ φιλόδοξη, ματαιόδοξη, μια γυναίκα σκληρή και ταυτόχρονα πολύ αποδυναμωμένη. Και οι δύο γυναίκες είναι πολύ αποδυναμωμένες.
Γιατί ένα τρίγωνο σε αποδυναμώνει, δε σε δυναμώνει ποτέ. Η αγάπη σε δυναμώνει, αλλά η αγάπη δεν υπάρχει σε ένα τρίγωνο, υπάρχουν άλλα πράγματα. Πόθος, επιβεβαίωση, πάθος, άλλα όχι αγάπη και πολλές φορές το πάθος χωρίς την αγάπη είναι πάρα πολύ βασανιστικό.
Δεν μπαίνει καν στο μυαλό μου το να πολεμήσω μια άλλη γυναίκα και, ειδικά αν ενδιαφέρεται ο άνδρας που θέλω γι΄ αυτήν, έχω τελειώσει εγώ. Έχω ξενερώσει, δεν με απασχολεί αυτό, δεν με απασχολούν οι πόλεμοι, δεν με απασχολούσαν στη ζωή μου, οπότε δεν έχει καμία σχέση με μένα και αυτό ήταν πολύ μεγάλο δέλεαρ για να παίξω τον ρόλο.
Είναι εφικτό τελικά για έναν άνδρα και για μια γυναίκα μέσα σε μια σχέση να βρουν στο ίδιο πρόσωπο και τον σύζυγο και τον εραστή και αντίστοιχα τη σύζυγο και την ερωμένη;
Για μένα απολύτως. Εμένα μου συμβαίνει. Και σε μένα και στον άνδρα μου. Και είμαστε 23 χρόνια μαζί και είμαστε πολύ πιο ερωτευμένοι τώρα από ό,τι πριν. Ήμασταν πολύ ερωτευμένοι όταν τα φτιάξαμε άλλα τώρα είναι πολύ πιο δυνατό. Όμως αυτό πρώτον πρέπει να το θέλουν και οι δύο, δεν μπορεί να κάνει μόνο ο ένας τη δουλειά. Πρέπει και οι δύο να είναι ανοιχτοί.
Ο άλλος γίνεται ο καθρέφτης σου και αυτή είναι η αξία των σχέσεων. Η αξία των σχέσεων είναι ότι ο απέναντί σου κάνοντάς σου έναν καθρέφτη σε αυτό που είσαι μπορεί ή να σε κάνει έξαλλο και να τον μισήσεις επειδή βλέπεις στον καθρέφτη σου και αυτά που δεν σου αρέσουν ή να σε βοηθήσει να πας παρακάτω να εξελιχτείς να καλυτερέψεις και να βοηθήσεις και τον άλλο να κάνει το ίδιο.
Όταν συμβαίνει αυτό, είναι μια κοινή πορεία που εκεί πραγματικά πετάς γιατί περνάς σε άλλες συχνότητες. Είσαι πάνω από τους εγωισμούς, τη φιλαυτία, τον ναρκισσισμό. Είναι πολύ γοητευτικό ταξίδι, ίσως το πιο γοητευτικό ταξίδι που μπορεί να κάνει κανείς με έναν άλλον άνθρωπο.
Οι θεατές τι θα αποκομίσουν βλέποντας την παράσταση;
Ουσιαστικά έχει μια ψυχαναλυτική δράση και ταυτόχρονα βέβαια είναι και πολύ ευχάριστο να το παρακολουθείς γιατί έχει πάρα πολύ χιούμορ, σαρκασμό, είναι γρήγορο και έντονο και περνάει από όλα αυτά τα συναισθήματα.
Πόσες φορές στη ζωή σας αισθανθήκατε ότι ήσασταν η πιο δυνατή;
Όλες τις φορές που είχα το κέντρο βάρους του εαυτού μου μέσα μου. Μόνο τότε μπορείς να αισθανθείς δυνατός, όταν δεν εξαρτάσαι από τίποτα εξωτερικό. Αλλιώς, αν εξαρτάσαι, είσαι σαν τον υαλοκαθαριστήρα. Συμβαίνει κάτι καλό και πας δεξιά, συμβαίνει κάτι κακό και πας αριστερά. Η αληθινή θέση είναι στη μέση, είναι σε σένα μόνο. Λοιπόν, όταν νιώθεις μέσα σου δυνατός, ασχέτως συνθηκών, εκεί είσαι πραγματικά δυνατός και πραγματικά ευτυχισμένος.
Πώς εκπαιδεύεται κανείς ώστε να είναι κεντραρισμένος πάντα;
Με αυτογνωσία. Με θάρρος. Και με το να ξεκινήσεις σιγά σιγά να αποδέχεσαι τον εαυτό σου έτσι όπως είναι, ούτε όπως σε βλέπουν οι άλλοι ούτε όπως θα ήθελες να σε βλέπουν οι άλλοι. Όσο περισσότερο διώχνουμε τον ναρκισσισμό μας και το εγώ μας, τόσο περισσότερο βρίσκουμε την ουσία του εαυτού μας, που είναι αυτό που νιώθουμε, αυτό που είμαστε, γιατί ο καθένας μας είναι ένα σύμπαν ολόκληρο, είναι ξεχωριστός. Άρα δεχόμαστε και αγαπάμε τα καλά μας στοιχεία, δεχόμαστε και αγαπάμε και τα ελαττώματα και τις αδυναμίες μας και αφού προχωράει η ζωή μπορώ να τα καλυτερέψω. Η αληθινή πρόοδος είναι μια πρόοδος προς το καλό, όχι προς το κακό.
Το πιο σημαντικό είναι η αγάπη. Χωρίς αγάπη δεν γίνεται τίποτα. Και η αγάπη ξεκινάει από εμάς. Πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας για να αγαπάμε τους άλλους.
Στη διάρκεια της καλλιτεχνικής σας διαδρομής αισθανθήκατε ποτέ πίεση, είτε αυτή ήταν μια σεξουαλική παρενόχληση είτε μπούλινγκ στον χώρο της δουλειάς;
Ομολογώ ότι εγώ προσωπικά είχα εξαιρετικές συνεργασίες. Είχα την τύχη και την ευλογία να δουλέψω με ανθρώπους οι οποίοι με κάνανε να νιώθω και ένα μέτρο ψηλότερη. Με πίστεψαν, με ενθάρρυναν, με βοήθησαν και είχαμε εξαιρετική σχέση και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί το θέατρο είναι ένα συνολικό άθλημα και πραγματικά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η επικοινωνία. Ένας από τους λόγους δηλαδή που το αγαπώ πιο πολύ από το γράψιμο είναι ότι το γράψιμο είναι μοναχικό, ενώ στην υποκριτική μού αρέσει πάρα πολύ αυτή η επικοινωνία που όλοι μαζί φτιάχνουμε κάτι.
Από την άλλη μπορώ να πω ότι ξέρω βεβαίως ότι το θέατρο είναι ένας χώρος μεγάλων εαυτών και ανθρώπων που θέλουν να κάνουν καριέρα με λύσσα και δημιουργεί εξουσία σε ανθρώπους και είναι πάρα πολύ εύκολο οι άνθρωποι όταν έχουν εξουσία να την καταχραστούν κάποιες φορές κάποιοι από αυτούς, ειδικά αυτοί που το έχουν ανάγκη.
Δυστυχώς, παρ΄ ότι είναι και ένας χώρος πολύ μεγάλης χαράς και υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι εξαιρετικοί που είναι σε θέση εξουσίας και μπορείς να δουλέψεις τέλεια μαζί τους, υπάρχουν και αρκετοί -και πολύ μεγάλα ονόματα, και σε πολύ υψηλές θέσεις- οι οποίοι κάνουν τους ανθρώπους που έρχονται κοντά τους να δουλέψουν να υποφέρουν. Τους καταπιέζουν τους ξεφτιλίζουν, τους κάνουνε μπούλινγκ, τους ταπεινώνουν.
Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, επειδή αυτό έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο για μένα, φρόντιζα να ρωτήσω. Δηλαδή για μένα από την άλλη δεν θα ρίσκαρα να πάω να παίξω έναν καταπληκτικό ρόλο σε ένα καταπληκτικό έργο που θα έκανε πάρα πολύ καλό στην καριέρα μου και μπορεί να είχα κάνει και μια ακόμα μεγαλύτερη καριέρα θεατρικά αν ενέδιδα σε αυτό. Πάντα είχε πολύ μεγάλη σημασία για μένα να είναι μια δουλειά η οποία να ασχολείται ουσιαστικά με την τέχνη, με τη δημιουργία, να υπάρχουν καλές σχέσεις και που ως άνθρωπο θα με βοηθούσε και δεν θα με πίεζε. Πιθανόν να έπαιξε κάποιο ρόλο μεγάλο και αυτό. Από την άλλη δυστυχώς συμβαίνει αυτό, αλλά απ΄ ό,τι ξέρω σε όλους τους εργασιακούς χώρους, και μακάρι σιγά σιγά να εξαλειφθεί.
Πώς εισπράξατε την περίοδο του εγκλεισμού κατά την οποία τα θέατρα είναι κλειστά;
Είναι μια δύσκολη περίοδος, αλλά πιστεύω ότι οι δύσκολες περίοδοι μας κάνουν να ανακαλύπτουμε πράγματα στον εαυτό μας, να ερχόμαστε πιο κοντά στον άλλον. Τσακίζουν λίγο τον εγωκεντρισμό μας και ενώ στην αρχή φοβόμαστε, γιατί ο άνθρωπος από τη φύση του φοβάται οποιαδήποτε αλλαγή, αν αφεθεί σε αυτή, ανακαλύπτει καινούρια πράγματα. Κάθε πράγμα έχει την καλή του και την κακή του πλευρά.
