Της Άντζελας Πεΐτση
Το θέμα της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες μέσα στο 2017 αποτελεί ένα από τα κορυφαία ζητήματα αντιπαράθεσης μεταξύ της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το zougla.gr με αφορμή όλες αυτές τις συζητήσεις ζήτησε την άποψη τεσσάρων έγκριτων επικοινωνιολόγων – πολιτικών αναλυτών
Οι κ.κ. Γιώργος Φλέσσας, Δημήτρης Ζακαλκάς, Δημήτρης Κατσαντώνης και Δημήτρης Βασιλειάδης κατέθεσαν τη δική τους ανάλυση για το αν βλέπουν το 2017 να είναι έτος πρόωρων εκλογών για την Ελλάδα.
Γ. Φλέσσας – Civitas: «Η πιθανότητα εκλογών το 2017 είναι μικρή, αλλά δεν αποκλείεται»
Αρκετές φορές πάλι πιστεύουν ότι με την απειλή εκλογών μπορούν να κερδίσουν (έτσι νομίζουν) κάποια πλεονεκτήματα στη διαπραγμάτευση με τους ξένους. Την τακτική αυτή ακολουθεί και η παρούσα κυβέρνηση.
Τα δεδομένα που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή είναι τα ακόλουθα:
1. Η πολιτική του ΔΝΤ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό από τις θέσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Οπότε, μέχρι να διευκρινιστούν όλοι οι «παίκτες», (οι θεσμοί) θα είναι σε αναμονή.
2. Οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι αρνητικές για την κυβέρνηση και τον κ. Τσίπρα.
3. Τα μέτρα που ψηφίστηκαν το 2016 έχουν αρχίσει να πιέζουν τους πολίτες και να επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο τη θέση της κυβέρνησης.
4. Δεν έχει διαμορφωθεί κλίμα ακραίας πόλωσης, υπό το οποίο συνήθως γίνονται οι εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα.
5. Η κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να φτάσει δηλαδή όσο το δυνατόν πλησιέστερα στον Απρίλιο, όπου θα αρχίσουν να διεξάγονται οι εκλογές στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, υπολογίζοντας ότι κανείς δεν επιθυμεί μια αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης στη διάρκεια των προεκλογικών περιόδων.
Ο πρωθυπουργός έχει κάθε λόγο να προσπαθήσει να απομακρυνθεί από την παρούσα πολύ αρνητική συγκυρία, ελπίζοντας σε μια ανάκαμψη της οικονομίας και στη διαμόρφωση καλύτερων πολιτικών προϋποθέσεων για τον ίδιο και το κόμμα του. Τούτων δοθέντων, η πιθανότητα εκλογών το 2017 είναι μικρή, αλλά, επειδή όπου σταματάει η λογική, ξεκινάει η ελληνική πραγματικότητα, τίποτα δεν αποκλείεται.
Δ. Ζακαλκάς – CAT: «Τυπικά το 2017 δεν είναι μία χρονιά εκλογών. Ουσιαστικά όμως;»
»Όμως, δεν είναι καθόλου έτσι, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν είναι μόνη της σε τούτο τον κόσμο. Το πολιτικό περιβάλλον σε ευρωπαϊκό τουλάχιστον επίπεδο είναι ρευστό, λόγω εκλογών. Η Γερμανία δεν θα ήθελε να διαταράξει μέχρι και το φθινόπωρο την όποια πολιτική γαλήνη σε βάρος του εκλογικού αποτελέσματος για την κα Μέρκελ και τον κ. Σόιμπλε.
»Κάτι που θα είχε αντίκτυπο στις πληγωμένες Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία, που ακροβατούν. Που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται αυτήν τη στιγμή ένας ακόμη πονοκέφαλος προερχόμενος από την Ελλάδα. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, άρα σε πείσμα των όσων ποντάρουν αντίθετα, η αξιολόγηση θα γίνει με το ΔΝΤ μέσα ή έξω, αφού ο στόχος είναι οι εκλογές στη Γερμανία και όχι στην Ελλάδα.
»Δεν είναι σωστό, επίσης, να παραβλέπουμε τη συμβολή του Ντόναλντ Τραμπ στα της Ε.Ε. τη συγκεκριμένη στιγμή. Τέλος, με τη σημερινή κυβέρνηση να ανατρέπει αφενός όλα τα εις βάρος της προγνωστικά και να χειρίζεται άψογα σε επικοινωνιακό επίπεδο όλα τα ανοικτά θέματα, και αφετέρου με την αξιωματική αντιπολίτευση να μην μπορεί ακόμη να βρει βηματισμό, αρθρώνοντας ξεκάθαρη, εναλλακτική θέση, οι εκλογές είναι κάτι που απομακρύνονται ως προοπτική αλλαγής. Ποιος πραγματικά τις θέλει;».
Δ. Κατσαντώνης – To The Point: «Η προσφυγή στις κάλπες βρίσκεται πέραν του Μαΐου και εγγύτερα του Οκτωβρίου»
»Φυσικά, οι προβλέψεις είναι για να διαψεύδονται και όλοι εμείς που κατά καιρούς διατυπώνουμε τέτοιες, αργότερα θυμίζουμε τις λίγες που έχουν επιβεβαιωθεί και όχι τις περισσότερες που έχουν διαψευσθεί.
»Κάθε πρόβλεψη όμως, εάν δεν γίνεται απλώς για καφενειακούς λόγους, υποκρύπτει μία ανάλυση, μία στάθμιση δεδομένων. Και εκεί εντοπίζεται η αξία συζητήσεων της πρόβλεψης: η προσπάθεια για ανίχνευση των ισχυρών τάσεων και στην κοινωνική βάση και στην πολιτική οροφή, που θα “υποχρεώσουν” τις εξελίξεις να πάρουν μία ορισμένη μορφή μέσα σε έναν ορισμένο χρόνο.
»Με ανοικτή την αξιολόγηση από την τρόικα, η προσφυγή στις κάλπες έχει περισσότερα και ισχυρότερα αρνητικά για τη σημερινή κυβέρνηση παρά θετικά (τα οποία συμπυκνώνονται στο εξής ένα: “αντισταθήκαμε στους ξένους” – αλλά ο βοσκός έχει ήδη φωνάξει πολλές φορές για τον κακό λύκο…).
»Στα αρνητικά προστίθεται η πολλαπλή εκλογική διαδικασία σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, των οποίων τα προβλεπόμενα αποτελέσματα δεν θα διευκολύνουν τη συνεννόηση με τους δανειστές.
»Επίσης, υπάρχει ο μετεκλογικός “κίνδυνος” η αξιολόγηση με μία νέα κυβέρνηση να κλείσει θετικότερα – που μπορεί να σημάνει αναδρομική αποδόμηση της “σκληρής διαπραγμάτευσης” των σημερινών κυβερνώντων.
»Στον περιορισμένο χώρο ενός σχολίου θα προσέθετα ακόμη το εξής: μέχρι τον Μάρτιο-Απρίλιο ο χώρος μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα έχει διαμορφωθεί με έναν τρόπο πολύ πιο σαφή από ό,τι σήμερα. Αν έχει λοιπόν συγκροτηθεί μία νέα, ενιαία, πιο ελκυστική Κεντροαριστερά, δηλαδή ένας όμορος (στη συνείδηση των ψηφοφόρων) προς τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικός χώρος που μπορεί να υποδεχθεί απογοητευμένους ψηφοφόρους, τότε θα δούμε απότομες εκλογικές μετατοπίσεις. Ίσως όχι στα μεγέθη της τριετίας 2012-2015, αλλά ικανές πάντως να δημιουργήσουν ένα ριζικά νέο πολιτικό σκηνικό.
»Επειδή αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει αυτός ο ελκυστικός όμορος χώρος, η αβεβαιότητα της εκλογικής συμπεριφοράς πολλών συμπολιτών μας μπορεί να ερμηνεύεται από την κυβερνητική πλευρά ως περιθώριο πρωτοβουλιών για να ξαναγυρίσει το παιχνίδι. Από τον Απρίλιο όμως και μετά, αυτό το περιθώριο φαίνεται πως θα έχει μικρύνει σημαντικά…».
Δ. Βασιλειάδης- Interview: «Το σωστό ερώτημα θα ήταν τι και ποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να προκαλέσει εκλογές»
»Τίποτε δεν μπορεί να ρίξει μια κυβέρνηση όσο έχει την κοινοβουλευτική στήριξη. Όταν μάλιστα οι δημοσκοπήσεις (που όσο κι αν δημόσια τις αμφισβητούν, κατ’ ιδίαν τις διαβάζουν σαν ευαγγέλιο) τους λένε πως πάνω από 60 με 70 βουλευτές δεν θα επανεκλεγούν σε περίπτωση ήττας.
»Τυχεροί είναι, επίσης, σχετικά με τη διεθνή και ευρωπαϊκή συγκυρία: εκλογές στη Γαλλία και στη Γερμανία (αλλά και αλλού) κάνουν το ελληνικό θέμα να φαίνεται ασήμαντο. Η αδιαφορία ή η ανοχή των μεγάλων της Ευρώπης δείχνει να λειτουργεί υπέρ της παραμονής στη διακυβέρνηση.
»Αυτό που θα μπορούσε να προκαλέσει εκλογές είναι μια αλλαγή στις δημοσκοπήσεις, που προς το παρόν δεν δείχνει ρεαλιστική. Ακόμα και το πρόσφατο επίδομα στους συνταξιούχους δεν άλλαξε καθόλου την κατάσταση. Ποτέ, όμως, δεν ξέρεις. Μια γκάφα της αντιπολίτευσης ή το κλείσιμο της αξιολόγησης χωρίς νέες δοκιμασίες θα μπορούσε να επιφέρει μια αλλαγή κλίματος. Είναι ένα ερώτημα, όμως, αν θα μπορούσε να θεωρηθεί πιθανό μια αναστροφή της τάσης ή απλώς ένα κλείσιμο της ψαλίδας.
»Η δυσφορία των πολιτών είναι, επίσης, κάτι που θα μπορούσε να επιφέρει πιέσεις για εκλογές στην κυβέρνηση. Οι φόροι, το ασφαλιστικό, οι συντάξεις, οι άνεργοι, όλα αυτά κάποια στιγμή θα ”σκάσουν”. Η κοινωνία έχει εξαντλήσει τη δυνατότητα που είχε να απορροφά όλα αυτά χωρίς να διαμαρτύρεται. Η φυγή από την εξουσία μέσω εκλογών θα είναι η μόνη αναίμακτη επιλογή για τη σημερινή κυβέρνηση κι αυτό το βλέπω μέχρι το τέλος του 2017».