Την πρώτη «ασύμβατη» σέντρα στη μικρή περιοχή του ΣΥΡΙΖΑ την έκανε η Νέα Δημοκρατία, συμφωνώντας με την πρόταση του κυβερνώντος κόμματος για την αποδέσμευση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διενέργεια πρόωρων εκλογών. Πρόκειται για μία μείζονος σημασίας αλλαγή στο πλαίσιο της υπό συζήτηση στη Βουλή Συνταγματικής Αναθεώρησης.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αντιμετωπίζουν τη Συνταγματική Αναθεώρηση με κριτήρια επόμενης ημέρας των εκλογών. Πώς, δηλαδή, θα καταστεί δυσκολότερη η επιβίωση του αντιπάλου μετά την επερχόμενη κάλπηΈνα εικοσιτετράωρο μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αποκρούει την επικίνδυνη σέντρα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταφεύγοντας σε ένα περίεργο κοινοβουλευτικό κατενάτσιο, υιοθετώντας την τακτική της τυφλής απόκρουσης με την μπάλα στην εξέδρα.
Το ζήτημα, ωστόσο, βρίσκεται αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει αλλεπάλληλες ψηφοφορίες στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και σε περίπτωση αποτυχίας, εκλογή Προέδρου από τον λαό. Η ΝΔ συμφωνεί επί της αρχής, αλλά επιλέγει το σενάριο των πολλαπλών ψηφοφοριών και στο τέλος, αν χρειαστεί, την εκλογή Προέδρου ακόμη και με 151 ψήφους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβανόμενος το τι ακριβώς συμβαίνει, υιοθετεί νέα τακτική, αυτήν της ενεργούς υποχώρησης με ελιγμούς αντεπίθεσης, επιτρέποντας ακόμη και την καταψήφιση προτάσεων τις οποίες το ίδιο το κυβερνών κόμμα έχει καταθέσει.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Ο λόγος είναι απλός. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αντιμετωπίζουν τη Συνταγματική Αναθεώρηση με κριτήρια επόμενης ημέρας των εκλογών. Πώς, δηλαδή, θα καταστεί δυσκολότερη η επιβίωση του αντιπάλου μετά την επερχόμενη κάλπη. Όπως οι πάντες γνωρίζουν, το 2020 λήγει η θητεία του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας. Άλλη μία ευκαιρία, δηλαδή, για διεξαγωγή πρόωρων εκλογών με πρόσχημα τη διαδοχή του Προκόπη Παυλόπουλου. Υπό τις παρούσες συνταγματικές διατάξεις, όποια κυβέρνηση και να σχηματιστεί μετά τις εκλογές θα είναι υπό προθεσμία, αφού θα επικρέμαται η δαμόκλειος σπάθη της προεδρικής εκλογής.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ λοιπόν, εξετάζοντας τα μετεκλογικά σενάρια, επιχειρούν να μειώσουν κατά το δυνατόν τα περιθώρια ελιγμών του αντιπάλου, έτσι ώστε να μην απειληθούν με ανατροπή.
Σωστά όλα αυτά, αλλά τι ακριβώς καταδεικνύουν αυτές οι κινήσεις αυτοπροστασίας;
Καταδεικνύουν -εμμέσως πλην σαφώς- την αδυναμία και των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας να διαγνώσουν από τώρα το εκλογικό αποτέλεσμα με ακρίβεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενεργεί ωσάν να ήταν δεύτερο κόμμα μετά τις εκλογές και η Νέα Δημοκρατία ωσάν να μη διαθέτει μετεκλογικά την αυτοδυναμία. Αυτό είναι το κλίμα που κυριάρχησε την Τρίτη στη Βουλή κατά την πρώτη αυτή ανταλλαγή πυρών για τη Συνταγματική Αναθεώρηση.
Πρόκειται, δηλαδή, για υιοθέτηση τακτικών υβριδικού πολέμου, με το βλέμμα στην επερχόμενη κάλπη κι όχι στις πραγματικές ανάγκες για ποιοτική μεταρρύθμιση του Καταστατικού Χάρτη με γνώμονα τη μεταβιομηχανική – ψηφιακή κοινωνία η οποία επελαύνει. Ακόμη στην Ελλάδα ανακυκλώνεται η ξεπερασμένη εκ των πραγμάτων κουβέντα για τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων (άρθρο 16). Μία απλή βόλτα στη Λευκωσία ή στη Λεμεσό θα είχε διαλύσει όλους τους αστικούς μύθους και θα είχε δώσει τέλος στην ακατάσχετη και εκτός τόπου και χρόνου πολιτική φλυαρία που ανακυκλώνεται στην Ελλάδα. Ως γνωστόν άλλωστε, η γνώση δεν ανήκει ούτε στον δημόσιο ούτε και στον ιδιωτικό τομέα. Ανήκει στις κοινωνίες.
Zougla Newsroom
