Της Νιόβης Σταύρου
Η «μονομαχία τιτάνων» ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ευρώπη γύρω από το εφεδρικό πακέτο μέτρων 3,6 δις ευρώ αποτυπώνει τι πραγματικά συμβαίνει στην αέναη διαπραγμάτευση και ποιος είναι ο απώτερος στόχος.
Με άλλα λόγια, όπως έλεγαν ευρωπαϊκές πηγές, ποιος θα ελέγχει τον μηχανισμό επιλογής, λήψης και εφαρμογής των προληπτικών μέτρων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το «μέχρι πού θα φτάσει» η ελληνική κυβέρνηση έχει μοιράσει στα δύο το στενό επιτελείο του Αλέξη ΤσίπραΣτην κορύφωση του εν εξελίξει δράματος ο Αλέξης Τσίπρας και η ελληνική κυβέρνηση βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, βλέποντας την ολοκλήρωση της αξιολόγησης να απομακρύνεται και τον Ιούνιο να πλησιάζει «χέρι-χέρι» με την οικονομική ασφυξία.
Η διαπραγμάτευση σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο που για ακόμη μία φορά επιχειρεί ο πρωθυπουργός, μέχρι στιγμής, δεν είχε θετική ανταπόκριση. Από το αίτημα για έκτακτη Σύνοδο Κορυφής μέσα στην εβδομάδα -το οποίο και απορρίφθηκε πανηγυρικά- η κυβέρνηση κοιτάει την εβδομάδα μετά το Πάσχα, ευελπιστώντας στη σύγκληση έκτακτου Eurogroup, το οποίο ο Γερούν Ντάισελμπλουμ προσδιόρισε για την επόμενη ή τη μεθεπόμενη εβδομάδα. Παράλληλα, ο πρωθυπουργός είχε νέα επικοινωνία σήμερα με τον Ντόναλντ Τουσκ ψάχνοντας διέξοδο.
Το Μαξίμου, αναζητώντας ένα «φύλλο συκής» για να κρύψει τη γύμνια της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στο πράγματι εκβιαστικό παιχνίδι γιγάντων ΗΠΑ – Ευρώπης και να αποφύγει την οριστική παράδοση που θα έχει μέγιστο πολιτικό κόστος, έχει καταφύγει στον γνωστό τακτικισμό «απειλώ με αποσταθεροποίηση», ο οποίος ερμηνεύεται είτε με προσφυγή στις κάλπες για εκλογές ή με δημοψήφισμα είτε με σχηματισμό οικουμενικής.
«Δεν απαντώ σε υποθετικά σενάρια» δήλωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη με ύφος κατηγορηματικό, το οποίο ωστόσο δεν στάθηκε ικανό να πείσει ότι το χαρτί της αποσταθεροποίησης δεν βρίσκεται απλωμένο στο τραπέζι του Μαξίμου.
Η σύγκρουση ΔΝΤ – ελληνικής κυβέρνησης
Το ΔΝΤ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απαιτούν να ψηφιστούν τώρα πρόσθετα προληπτικά μέτρα 3,6 δις ευρώ, τα οποία θα ενεργοποιούνται σε περίπτωση εκτροχιασμού του μνημονίου.
Αυτό σημαίνει ότι το Ταμείο θα ελέγχει πλήρως τους κωδικούς του ελληνικού προϋπολογισμού, δηλαδή τα μέτρα που θα λαμβάνονται, και θα προχωρά αυτομάτως σε οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και κατάργηση φορολογικών απαλλαγών, με το ελληνικό οικονομικό επιτελείο να μένει άπραγο και ανίκανο να έχει λόγο.
Η αντιπρόταση της ελληνικής πλευράς για νομοθέτηση ενός μηχανισμού αυτόματων διορθώσεων δίνει τη δυνατότητα εξαίρεσης κάποιων «κωδικών», όπως των μισθών και των συντάξεων, και της κάλυψής τους με ισοδύναμα. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν αποτελεί ακόμη ένα εργαλείο για την υλοποίηση μέτρων λιτότητας.
Ο άγριος βρυχηθμός των ΗΠΑ
Στο κάδρο αιφνιδίως και επισήμως μπήκε η αμερικανική κυβέρνηση, παίρνοντας θέση καθαρά υπέρ του ΔΝΤ και «αδειάζοντας» τη σύμμαχο και φίλη ελληνική κυβέρνηση και την Ε.Ε.
Η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Νέιθαν Σιτς δεν χωρά παρερμηνεία. Οι ΗΠΑ «στηρίζουν το ΔΝΤ ώστε να αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος» , είπε ορθά κοφτά και συμπλήρωσε ότι η Ελλάδα δεν θα έχει πρόσβαση στους μηχανισμούς έκτακτης χρηματοδοτικής διευκόλυνσης του Ταμείου στην επόμενη φάση του προγράμματος διάσωσης.
Με άλλα λόγια, η αμερικανική κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τη συμφωνία του Ιουλίου του 2015, σε κόντρα με την ελληνική κυβέρνηση, που δηλώνει ότι δεν δέχεται τίποτα πέρα των συμφωνηθέντων, γεγονός που έχει δύο ερμηνείες:
1) ότι πλέον είναι ανοιχτός ο δρόμος με την ευλογία και των ΗΠΑ για να μπουν και νέα πρόσθετα σκληρά μέτρα λιτότητας ως αναγκαίος όρος για την… κάποια στιγμή συζήτηση απομείωσης του χρέους και
2) δεύτερον και βασικότερον για την πορεία αυτής της ταλαιπωρημένης χώρας, ότι η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται ανάμεσα στη «Σκύλλα και τη Χάρυβδη», δηλαδή ανάμεσα σε Αμερική και Ευρώπη που βρυχώνται για το αυτονόητο:
Ποιος θα «μοιράσει την πίτα». Με άλλα λόγια ποιος θα έχει τον έλεγχο του μηχανισμού των εφεδρικών μέτρων…
Τι κρύβει η οργή Γιούνκερ
Με δεδομένη την «τιτανομαχία» που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, η οργή του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ με το χτύπημα του χεριού του στο τραπέζι κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Κολεγίου των Επιτρόπων έχει μία και μόνη ουσιαστική εξήγηση.
Παράλληλα, η οργή του προέδρου της Κομισιόν ήταν η «απάντηση» στην προσβολή που δέχθηκαν οι Ευρωπαίοι από το ΔΝΤ, το οποίο αμφισβήτησε ευθέως τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Eurostat, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα θα καταγράψει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 0,2% -0,4% του ΑΕΠ για το 2015, ενώ ο αρχικός στόχος ήταν για 0,25% του ΑΕΠ.
Αναζητώντας «βελούδινη ήττα»
Η φράση-κλειδί της κυβερνητικής εκπροσώπου Όλγας Γεροβασίλη, ότι η συμφωνία μπορεί να επιτευχθεί με την αποδοχή μηχανισμού δημοσιονομικής διόρθωσης που θα συνοδεύεται από λύση για απομείωση του χρέους, φανερώνει ενδεχομένως την τακτική που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση.
Πίσω από τη φιλελληνική διάθεση του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αρμόδιες πηγές «έβλεπαν» τη σύγκρουση Ουάσινγκτον – Βρυξελλών για το ποιος θα έχει «το πάνω χέρι»
Διαβάστε επίσης:
