Στο ΣΤ΄Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Ιωάννη Γράβαρη και εισηγήτρια την σύμβουλο Επικρατείας Βαρβάρα Ραυτοπούλου, συζητήθηκε σήμερα η φορολογική εκκρεμότητα ύψους 4.016.269 ευρώ οι οποίοι μαζί με τις προσαυξήσεις 20 ετών, ξεπερνούν τα 11,1 εκατομ. ευρώ περίπου που έχει ο Θεόδωρος Κασσελάκης πατέρας του πρώην πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Στέφανου Κασσελάκη,
Ειδικότερα, στον Θεόδωρο Κασσελάκη έχουν καταλογιστεί φόροι εισοδήματος και μεγάλης ακίνητης περιουσίας για τη διώροφη βίλα του στην Εκάλη, ιδιοκτήτης της οποίας εμφανιζόταν μεν οφσορ εταιρεία (“Oswego Estates Limited”), αλλά, όπως αποκαλύφθηκε από τις κρατικές ελεγκτικές φορολογικές αρχές, μέτοχος κατά 50% είναι εκείνος και κατά 50% η σύζυγός του Ευαγγελία Κασσελάκη.
Σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις, επιχειρήθηκε να αποκρύβει ότι η οφσόρ εταιρεία είναι της οικογένειας Κασσελάκη, αλλά ωστόσο, έρευνα των φορολογικών αρχών αποκάλυψε ότι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες (beneficial owners) της οφσορ είναι οι γονείς του Στέφανου Κασσελάκη.
Στο Διοικητικό Πρωτοδικείο και Εφετείο ο Θεόδωρος Κασσελάκης έχει χάσει τις δικαστικές μάχες.
Αναλυτικότερα, το Εφετείο (την αναίρεση του οποίου ζητάει ο κ. Κασσελάκης από το ΣτΕ) έχει αναφέρει ότι ο Θεόδωρος Κασσελάκης «έχει υπογράψει και αποδεχθεί, ως νόμιμος εκπρόσωπος, τα πρακτικά διοικητικής επίλυσης της διαφοράς για τους επιβληθέντες φόρους εισοδήματος σε βάρος της υπεράκτιας εταιρείας».
Ακόμη, οι εφέτες αναφέρουν, ότι ο πατέρας του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, «ήταν ο δικαιούχος και ο εν τοις πράγμασι ασκών τη διοίκηση της εταιρείας στην Ελλάδα και ότι αφού μοναδικό αντικείμενο εργασιών της εταιρείας “Oswego” στην Ελλάδα ήταν η εκμετάλλευση του συγκεκριμένου ακινήτου…».
Τελικά, μετά από αναβολή η υπόθεση συζητήθηκε σήμερα στο ΣΤ΄Τμήμα του ΣτΕ, ενώ στην εκπνοή του περασμένου Απριλίου το ίδιο Τμήμα με πρόεδρο όμως την τότε αντιπρόεδρο Ευαγγελία Νίκα, εξέδωσε απόφαση με την οποία αρνήθηκε προσωρινά να ικανοποιήσει το αίτημα του Θεόδωρου Κασσελάκη να μην καταβάλει το ποσό των φόρων που του έχει καταλογιστεί.
Ωστόσο, λόγω σπουδαιότητας, η οποία ανάγεται στην ερμηνεία διάταξης του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ΚΦΕ), η υπόθεση παραπέμφθηκε από την 5μελη στην 7μελη σύνθεση του ίδιου Τμήματος και σήμερα συζητήθηκε.
Κατά την σημερινή συζήτηση στο ΣτΕ ο Θεόδωρος Κασσελάκης μέσω των δικηγόρων του Χαράλαμπου Πελέκη και Διονύση Φιλίππου υποστήριξε ότι η οφσόρ εταιρεία δεν έχει διαλυθεί παρά ότι στην Ελλάδα έχει αδρανοποιηθεί και οι φόροι που έχουν καταλογιστεί πρέπει να καταβληθούν από την λιβεριανή οφσόρ, η οποία είναι ενεργή και όχι από τον ίδιο τον εντολέα τους.
Όμως, η κυρία Ραφτοπούλου επισήμανε ότι «για ότι σε περίπτωση που μια αλλοδαπή επιχείρηση έχει ως μοναδικό αντικείμενο την εκμετάλλευση ακινήτου κυριότητας της, την οποία εν συνεχεία μεταβιβάζει νομίμως με αποτέλεσμα να εκλείπει κάθε αντικείμενο δραστηριότητά της, ενώ δεν ευρίσκεται πλέον στη δηλωμένη στην Ελλάδα έδρα της, η διακοπή αυτή της δραστηριότητάς της, η οποία μάλιστα είναι οριστική, ισοδυναμεί με λύση της επιχείρησης αυτής κατά την έννοια των φορολογικών διατάξεων».
Παράλληλα, η εισηγήτρια ανέφερε ότι «η ερμηνεία αυτή είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας και της στενής ερμηνείας των φορολογικών διατάξεων, καθώς υπό την αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή θα παρέχεται στα πρόσωπα τα οποία διοικούν και εκπροσωπούν τις αλλοδαπές, επιχειρήσεις και οργανισμούς η ευκαιρία να μεθοδεύουν την απαλλαγή τους από την ευθύνη τους για τις φορολογικές υποχρεώσεις αυτών των επιχειρήσεων και οργανισμών έναντι του Δημοσίου απλώς με την παύση της υποκείμενης σε φόρο οικονομικής δραστηριότητάς τους».
Οι δικηγόροι του Θεόδωρου Κασσελάκη υποστήριξαν ότι η οφσόρ εταιρεία είναι ενεργή, δραστήρια και δεν προκύπτει από πουθενά η λύση της και ότι η παύση της δραστηριότητας οφσόρ στην Ελλάδα δεν μπορεί να εκληφθεί ως διάλυσή της.
Ακόμη, οι δικηγόροι επικαλέστηκαν νομοθετικές διατάξεις της Εμπορικής νομοθεσίας, προκειμένου να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους. Όμως, η αναφορά αυτή των δικηγόρων προκάλεσε την άμεση αντίδραση του κ. Γράβαρη, ο οποίος ανέφερε ότι το φορολογικό Δίκαιο έχει δική του αυτοτέλεια και δεν μπορεί να παραλληλιστεί με το Εμπορικό Δίκαιο ή να αντληθούν από αυτό επιχειρήματα και πρέπει να προβούν σε ειδική στόχευση στο φορολογικό δίκαιο.
Τέλος, οι δικηγόροι τόνισαν ότι με τις αποφάσεις των Διοικητικών Δικαστηρίων έχει παραβιαστεί η συνταγματική προστασία της επιχειρηματικής ελευθερίας και οι αποφάσεις τους είναι αντίθετες στην διάκριση των εξουσιών.
Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή του.
