Την παράταση μέχρι τις 15 Μαΐου, των εργασιών της Εξεταστικής Επιτροπής που διερευνά το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου και της λίμνης Βιστωνίδας, αποφάσισαν ομόφωνα τα μέλη της.
Παράλληλα, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρός της, Μανώλης Μπετενιώτης, διαβιβάστηκε στην Επιτροπή το αρχείο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης που αφορά την υπόθεση, το οποίο και παρακρατούσε παράνομα στο σπίτι της, η κατηγορούμενη πρώην Διευθύντρια Πολιτικής Γης του υπουργείου, Σταματίνα Μαντέλη.
Στο κατόπι της σημερινής κατάθεσης της νομικής συμβούλου της ΚΕΔ, Ελισσάβετ Μαυραγκά, ο συμβολαιογράφος Δ. Πελέκης σημείωσε πως «όταν μεταβιβάζει το Δημόσιο, δάσος, δεν προσαρτάται κανένα, μα κανένα πιστοποιητικό. Δεν υπάρχει. Είναι ξεκαθαρισμένο».
Ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, ο Δ. Πελέκης, συμβολαιογράφος στην ανταλλαγή του ολυμπιακού ακινήτου και πατέρας της Αικατερίνης Πελέκη-Βουλγαράκη διαβεβαίωσε κατηγορηματικά, πως «τα συμβόλαια είναι απολύτως νόμιμα», παρότι σε μία περίπτωση, αυτή της Ουρανούπολης εμπεριέχουν λανθασμένους χαρακτηρισμούς.
«Πρώτον, ο συμβολαιογράφος έχει μόνο μια υποχρέωση, να καταχωρίζει στο συμβόλαιό του τη δήλωση των συμβαλλομένων. Τελειωμένη ιστορία. Τίποτα άλλο.
Δεύτερον, ο δικηγόρος ελέγχει τους τίτλους. Προκειμένου περί Δημοσίου, δεν χωρεί έλεγχος τίτλων, διότι το Δημόσιο δεν είναι καταχωρημένο ούτε σε Κτηματολόγιο ούτε σε υποθηκοφυλακείο, αλλά γίνεται δια αλληλογραφίας του διαθέτοντος το ακίνητο, ο οποίος λέει «έχω αυτό το ακίνητο». Γι’ αυτό έγιναν και τα λάθη αυτά» ανέφερε ο μάρτυρας.
Ο κ. Πελέκης εκλήθη να παράσχει διευκρινίσεις για μία επιστολή που απέστειλε στην πρώην βουλευτή Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, Φεβρωνία Πατριανάκου, σχετικά με παρατηρήσεις της τελευταίας εναντίον του, κατά την προηγούμενη Εξεταστική Επιτροπή.
Στην επιστολή, ο μάρτυς έκανε λόγο για «στοχοποίησή του» για μια «πολιτική που εφάρμοσαν με ενθουσιασμό και καμάρι οι υπουργοί κ.κ. Δούκας, Μπασιάκος και Κοντός», ενώ άφηνε και υπαινιγμούς του είδους «ξέρω καλά τι έχει συμβεί».
Στην κατάθεσή του, ο κ. Πελέκης ανέφερε πως η επιστολή γράφηκε εν θερμώ, αν και εστάλη έξι μήνες αργότερα απαράλλαχτη.
«Ορισμένα δημοσιεύματα με βγάζουν το σατανικό εγκέφαλο, συντονιστή της υποθέσεως ήδη από το 1998. Ελάτε στη θέση μου. Θα πω και δυο κουβέντες παραπάνω» ανέφερε ο συμβολαιογράφος, διευκρινίζοντας πως οι όποιες αναφορές του αφορούν τη στοχοποίηση τη δική του και της οικογένειάς του.
Σε ερώτηση του προέδρου της Εξεταστικής Επιτροπής, αν κατά την γνώμη του υπήρξε συντονιστής στην όλη υπόθεση, ο κ Πελέκης απάντησε αρνητικά:
«Σας λέω εσάς, που έχετε αξιώματα και θέσεις, άμα πάτε στο Άγιο Όρος ως επισκέπτης για να προσκυνήσετε και ο ηγούμενος σας βάλει στο δεξιό του πλάι από το ηγουμενείο και σας πει να απαγγείλετε το «Πιστεύω», να απαγγείλετε το «Πάτερ Ημών», να καθίσετε στην τράπεζα να γευματίσετε και να πει ο ηγούμενος «Τώρα έχουμε μαζί τον εξέχοντα πολιτικό της Ελλάδας, τον κ. Μπεντενιώτη από τον οποίον θα ακούσουμε μερικούς λόγους παρηγοριάς και οικοδομής» και εσείς θα του πείτε δυο πράγματα από τη παιδεία σας και μετά έρθουν στο γραφείο σας, που είστε υφυπουργός ή υπουργός, δεν θα τους εξυπηρετήσετε;»
– «Όχι, παραβιάζοντας το δίκαιο και την ηθική» απάντησε ο πρόεδρος της Εξεταστικής.
– «Δεν το ξέρω. Δεν παίρνω όρκο για τίποτα. Απλώς, σας λέω ότι δεν βλέπω το λόγο να υπάρξει συντονιστής. Έγιναν αυτά τα οποία έγιναν» ανταπάντησε ο μάρτυρας.
Την άποψή του υπέρ της βασιμότητας των αξιώσεων της Μονής Βατοπεδίου επί της λίμνης Βιστωνίδας και των παραλιμνίων εκτάσεων, εξέφρασε ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, ο καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών, Ιωάννης Κονιδάρης.
Δεχόμενος να μιλήσει μονάχα για το ιδιοκτησιακό σκέλος της υπόθεσης και όχι για τις ανταλλαγές, ο πανεπιστημιακός θεώρησε πως η Μονή Βατοπεδίου «έχει χρηστές ελπίδες να δικαιωθεί» στα ελληνικά και διεθνή δικαστήρια, προσφεύγουσα για το καθεστώς της Βιστωνίδας, επικαλούμενη τίτλους κυριότητας (σιγίλια και χρυσόβουλα) που εκδόθηκαν από τις αρχές του Βυζαντίου και επικυρώθηκαν από τις κατοπινές εξουσίες μέχρι την ίδρυση του ελληνικού κράτους.
«Ακόμα και στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το Δημόσιο είχε αμφισβητήσει τα δικαιώματα της Μονής, αντίστοιχες θέσεις που δικαιώνουν την τελευταία, έλαβαν διαπρεπείς νομικοί, όπως ο Ρακτιβάν, ο Σαρίπολος, ο Ράλλης, ο Στρέιτ, ο Παπούλιας.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορεί τυχαίως να πήραν μια τέτοια θέση. Γι’ αυτό ακριβώς νομίζω ότι ίσως αδικούμε πάρα πολύ, αν απορρίπτουμε συλλήβδην έτσι όλους τους επιφανείς νομικούς που μετείχαν στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και οι οποίοι πήραν ορισμένες αποφάσεις. Δηλαδή όλοι αυτοί εξαπατήθηκαν από δύο μοναχούς;» ανέφερε ο κ Κονιδάρης.
Ο μάρτυς αναγνώρισε το κοινόχρηστο της λίμνης, υπογραμμίζοντας ωστόσο πως «το κοινόχρηστο δεν σημαίνει και κοινόκτητο.
«Εάν το κράτος ήθελε να αποκτήσει και την ιδιοκτησία επί της λίμνης – διότι την κοινοχρησία την έχει το κράτος – θα έπρεπε τότε την κοινοκτησία να την αποκτήσει με απαλλοτρίωση. Είναι απλούστατο. Το κράτος απαλλοτριώνει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας της Μονής επί της λίμνης, το πληρώνει και παίρνει και την ιδιοκτησία επί της λίμνης. Οπότε το κοινόχρηστο με το κοινόκτητο γίνονται μαζί ένα».
