Ένας χρόνος πέρασε από το ιστορικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου με το ερώτημα αν πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών – Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Tο «όχι» του λαού μετατράπηκε εν μία νυκτί σε «ναι» της κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που αποδείχθηκε μη ικανή να διαπραγματευτεί για να φέρει την ανατροπή και σαφώς κατώτερη των περιστάσεωνΟ λαός ψήφισε με όπλο τη συνείδησή του και το αποτέλεσμα ήταν ένα μεγάλο «όχι» στη συμφωνία που προτάθηκε στις 25 Ιουνίου του 2015 και θα επέβαλε νέες πολιτικές λιτότητας, την πεπατημένη δηλαδή οδό που είχε ακολουθηθεί ήδη επί μία πενταετία στη χώρα μας και φαινόταν να αποτυγχάνει. Το «όχι» αυτό από τους περισσότερους μεταφράστηκε ως μία άρνηση σε ό,τι μέτρο οδηγούσε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού… Όχι όμως από όλους…
Η κυβέρνηση είχε στα χέρια της ένα ισχυρό χαρτί -όπως
«Ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του έχουν στριμωχτεί για τα καλά» μετέδιδαν τα ξένα δίκτυα, τα οποία με γλαφυρό τρόπο περιέγραφαν τα όσα εκτυλίσσονταν τα ατελείωτα εκείνα βράδια της διαπραγμάτευσης που έμοιαζε ατέρμονη… Το εγγύς μέλλον της περιόδου εκείνης αποδείχθηκε «σκοτεινό», καθώς οι συνομιλίες με τους δανειστές οδήγησαν σε ένα πακέτο βοήθειας που σαφώς συνεπαγόταν και την επιβολή ενός νέου κύκλου σκληρών μεταρρυθμίσεων, ενώ το «όχι» του λαού μετατράπηκε εν μία νυκτί σε «ναι» της κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που αποδείχθηκε μη ικανή να διαπραγματευτεί για να φέρει την ανατροπή και σαφώς κατώτερη των περιστάσεων…
Για πολλούς πολιτικούς αναλυτές η δημοκρατία το βράδυ της συμφωνίας είχε καταλυθεί…
Μυρτώ Τσάβαλου
Διαβάστε επίσης: