«Καμιά λύση στα ελληνοτουρκικά δεν μπορεί να εξευρεθεί χωρίς, πρώτα, τη δημοκρατική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού επί τη βάσει των αρχών και αξιών της ΕΕ και του Διεθνούς Δικαίου», υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς μιλώντας απόψε στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννου Χαραλαμπίδη «Εμφύλιος Πόλεμος. ΕΟΚΑ Β. Παρακράτος και Χούντα» στο σπίτι της Κύπρου.
Ο κ. Σαμαράς επεσήμανε δε ότι «τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό έχουν τον ίδιο λόγο που δεν επιλύονται: Λόγω της τουρκικής επιθετικής κι επεκτατικής πολιτικής, που αξιώνει τη διχοτόμηση του Αιγαίου και της Κύπρου».
Ακολουθεί αναλυτικά ο χαιρετισμός του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννου Χαραλαμπίδη υπό τον τίτλο «Εμφύλιος Πόλεμος. ΕΟΚΑ Β. Παρακράτος και Χούντα» στο σπίτι της Κύπρου
Κυρίες και κύριοι,
Φίλες και φίλοι,
Είμαι και πάλι εδώ! Σταθερά δίπλα σας!
Σταθερά κι αταλάντευτα, όλα μου τα χρόνια, στο πλευρό του Κυπριακού Ελληνισμού.
Πάντοτε υπερασπιστής του Κυπριακού Αγώνα, της Κύπρου μας, του Ελληνισμού μας!
Που δεν εγκαταλείπεται, δεν λησμονιέται, δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση!
Διότι, ο Ελληνισμός της Κύπρου είναι ο άλλος μας εαυτός.
Εδώ συνάδει αυτό που είχε αναφέρει ο ΄Ιων Δραγούμης για τη Μακεδονία μας. “Εάν σώσουμε, είπε, την Μακεδονία μας σώζουμε την Ελλάδα”. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο μας.
Είχε πει και κάτι ακόμη ο μεγάλος αυτός Έλληνας πατριώτης:
“Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του. Ο ραγιάς είναι μισός άνθρωπος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα.»
Και τα λέω αυτά δημόσια, όπως πάντα, διότι παρατηρώ περίεργα πράγματα εσχάτως, για να το πω κομψά…
Υπαρχουν στην Αθήνα επαγγελματιες κατευναστές που ισχυρίζονται ότι τα ελληνοτουρκικά ζητήματα που εγείρει η Τουρκία δεν διευθετούνται λόγω Κυπριακού. Κι ότι επομένως πρεπει να προχωρήσουμε χωρίς την Κύπρο. Εγώ επαναλαμβανω μια αλήθεια και μια αυτονόητα στρατηγική εθνική θέση:
Τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό έχουν τον ίδιο λόγο που δεν επιλύονται: Λόγω της τουρκικής επιθετικής κι επεκτατικής πολιτικής, που αξιώνει τη διχοτόμηση του Αιγαίου και της Κύπρου.
Θέλω να είμαι σαφής: Καμιά λύση στα ελληνοτουρκικά δεν μπορεί να εξευρεθεί χωρίς, πρώτα, τη δημοκρατική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού επί τη βάσει των αρχών και αξιών της ΕΕ και του Διεθνούς Δικαίου!
Κι ας μην ξεχνάει κανείς: η μισή σχεδόν Κύπρος είναι σήμερα υπό κατοχή, μετά από Τουρκική εισβολή! Η Λευκωσία είναι η τελευταία πρωτεύουσα πόλη στην Δύση χωρισμένη στα δυό! Κι αυτό είναι ντροπή για τον πολιτισμό μας…
Φίλες και φίλοι,
Κλείνουν φέτος 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή. 50 χρόνια κατοχής σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. 50 χρόνια μιας σύγχρονης ελληνικής τραγωδία χωρίς τέλος.
Και διερωτώμαι: γιατί η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει, ως οφείλει, σε διεθνείς πρωτοβουλίες για την υπενθύμιση της τραυματικής αυτής επετείου; Ολόκληρη η φετινή χρονιά των 50 ετών από την Τουρκική εισβολή θα έπρεπε να είναι αφιερωμένη στην προβολή της Κυπριακής τραγωδίας.
Εννοώ στην διεθνοποιηση της.
Σε λιγότερο από τρεις μήνες ειναι η μαύρη επέτειος. Τότε που το «δεν ξεχνώ» έγινε σύνθημα καρδιάς και συνείδησης για τον κάθε Έλληνα. Το λέω ξεκάθαρα: δεν ξεχνιέται το «Δεν ξεχνώ»!
Και κάτι ακόμα: τα όσα ανήκουστα συνέβησαν πρόσφατα με το ψήφισμα για το Κόσοβο δεν εκφραζουν την Ελλάδα και τον Ελληνισμο! Και θα ήταν πιο σημαντικό να ασχοληθούμε με τα 50 χρόνια αντί να εμπλεκουμε τον Ελληνισμό σε μονοπατια επικινδυνα, όπως με το ψήφισμα για το Κόσοβο…
Αυτά τα ολίγα ως εισαγωγή με αφορμή τη σημερινή παρουσίαση ενός τρίτομου έργου, γραμμένου από τον αγαπημένο μου φίλο Γιάννο Χαραλαμπίδη, με τίτλο: Εμφύλιος Πόλεμος: ΕΟΚΑ Β΄, Παρακράτος και Χούντα. Στο τρίτομο έργο του, ο συγγραφέας καταγράφει και αναλύει τη σύγχρονη τραγωδία του Ελληνισμού και με επιστημονικό τρόπο ψάχνει την ιστορική αλήθεια και τη λύτρωση.
Φίλοι και φίλες
Η ιστορία είναι μια ερευνητική στροφή στο παρελθόν, που διδάσκει μέσα από ένα καθαρό βλέμμα το παρόν και το μέλλον. Και όσο πιο τεκμηριωμένη είναι αυτή η στροφή, τόσο πιο αξιόπιστη και διδακτική γίνεται.Γιατι έτσι μόνο μετατρέπεται σε χρήσιμη γνώση για την αποτροπή αυτού που συχνά ονομαζουμε «επανάληψη της ιστορίας” και κυριως επανάληψη τραγικών καταστάσεων. Οπως αυτά τα οποία συνέβησαν στην Κύπρο πριν, από – και κατά – το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974.
Είναι μεγάλο τόλμημα να βάλει κάποιος το χέρι του στη φωτιά ενός εμφυλίου πολέμου. Το τόλμημα, όμως, αξίζει όταν ο στόχος είναι η θεραπεία των πληγών και η αποκάλυψη της αλήθειας, κατά τρόπο επιστημονικό και όχι αυθαίρετο. Και αυτό το τόλμημα ανέλαβε ο Γιάννος Χαραλαμπίδης. Ο οποίος συνδυάζει τις επιστήμες, της ιστορίας, της νομικής, των διεθνών σχέσεων και της στρατηγικής για να αναλύσει τα γεγονότα μέσα από απόρρητα έγγραφα, πρωτογενείς μαρτυρίες και αδημοσίευτο ως τώρα αρχειακό υλικό.
Ο συγγραφέας βλέπει τα ιστορικά γεγονότα από την απόσταση των 50 και πλέον ετών, αλλά τα περιγράφει και τα αναλύει μέσα από τα δεδομένα της τότε εποχής. Δεν είναι ούτε δικαστής, ούτε «Μετά Χριστόν Προφήτης». Ούτε επιδίδεται σε αγιογραφίες των πρωταγωνιστών. Δεν διστάζει να σπάσει ταμπού και δεν επαναπαύεται μόνο σε έγγραφα ή μαρτυρίες, αλλά διασταυρώνει τα στοιχεία που συλλέγει και πάει μπρος – πίσω στον χρόνο για να τεκμηριώσει ό,τι γράφει.
Για να μην αδικήσει τους πρωταγωνιστες, ούτε και τον εαυτό του ως ερευνητή. Αλλα κυρίως για να μην αδικήσει την ιστορία και τα διδάγματά της, που είναι πολύτιμα για τους πολίτες, για τη δημοκρατία μας και για τη λήψη στρατηγικών αποφάσεων, καλύτερων και αποτελεσματικότερων από εκείνες του παρελθόντος.
Η εξέταση των σχέσεων Αθηνών, Λευκωσίας και των Μεγάλων Δυνάμεων, κυρίως από το ΄67 ως το ΄74, είναι ενδελεχής και συναφής με τον τρόπο τον οποίο επηρέασαν τις δικές μας αποφάσεις και εμείς τις δικές τους. Ψυχρά ο συγγραφέας και με αντικειμενικότητα καταγράφει όλες τις απόψεις και αποκαλύπτει πώς είχαν αποδυναμωθεί οι συντελεστές ισχύος μέσα από τον εμφύλιο πόλεμο, του οποίου ένας από τους κεντρικούς πυλώνες ήταν, δυστυχώς, η Ελλάδα.
Πρόσθετα, ο Χαραλαμπίδης αναλύει πώς άλλαξαν τα ισοζύγια δυνάμεων και επήλθαν δομικές μεταβολές στο περιφερειακό γεωπολιτικό σύστημα. Επί τούτου, υπάρχει κάτι σημαντικό το οποίο θίγει και τονίζει ο συγγραφέας: Ότι δηλαδή ο στόχος της Τουρκίας ήταν πάντα η αποχώρηση της Ελλάδας από την Κύπρο και η ταυτόχρονη εισβολή και η μόνιμη παρουσία του Τουρκικού Κατοχικού Στρατού για την επιβολή διχοτομικών λύσεων που είχαν χαραχθεί το 1956 από τον Νιχάτ Ερίμ.
Έτσι άνοιξε ο δρόμος για τον πλήρη τουρκικό έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου από την Τουρκία, που σημαίνει την μεταφορά της γραμμής αμύνης της Ελληνισμού στις πύλες του Αιγαίου, στη γραμμή Κρήτης, Κάρπαθου – Ρόδου.
Τέλος, το ερευνητικό έργο του Γιάννου Χαραλαμπίδη, ξυπνά τις νομικές, ηθικές και πολιτικές ευθύνες που έχουμε ως μητροπολιτική Ελλάδα έναντι της Κύπρου και των Κυπρίων αδελφών.
Φίλε Γιάννο
Είμαι βεβαιος ότι θα συνεχίσεις να κρατάς ψηλά τη σημαία της αξιοπρέπειας και του άδολου πατριωτισμού και ότι θα συνεχίσεις να μας χαρίζεις πρόσθετη επιστημονική γνώση. Γνώση, που συνιστά στρατηγικό εργαλείο στις υπηρεσίες της Κύπρου , της Ελλάδας και του Ελληνισμού γενικότερα.
Από την πλευρά μου, ένα μόνο: Δεν ξεχνώ!
