Όταν η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, προέβη στην δραστική μείωση ή ακόμη και την διακοπή των επιχορηγήσεων στα Ιδρύματα των «ιερών αγελάδων» της Μεταπολίτευσης, ορισμένοι πίστεψαν πως τελειώσαμε με τις χρηματοδοτήσεις από την πίσω πόρτα των κομματικών μηχανισμών.

Το Ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου, αυτό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το Ίδρυμα Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Σημίτη… Ο κατάλογος είναι μακρύς. Ωστόσο η αλήθεια όπως πάντα είναι διαφορετική.

Μόλις προ ολίγων εικοσιτετραώρων και για λόγους καθαρά συγκυριακούς, ο βουλευτής του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη, Λευτέρης Αυγενάκης (δεν λαμβάνει επιχορηγήσεις η Δημοκρατική Συμμαχία καθότι δεν αναγνωρίζεται ως κοινοβουλευτικό κόμμα) αποκάλυψε πώς δύο Ινστιτούτα, παραμάγαζα των δύο «Ιδρυμάτων» όχι μόνον χρηματοδοτούνται από τον κρατικό κορβανά αλλά και συνάπτουν ειδικές συμφωνίες με υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες.

Η ιστορία τυγχάνει διαχρονικού και διακομματικού χαρακτήρα και συναίνεσης αφού όταν πρόκειται για επιχορηγήσεις, (αυτό αφορά και τα μικρότερα κόμματα), εμφανίζεται ως δια μαγείας η συναίνεση και η συνεννόηση. Αρκεί αυτή η συναίνεση να παραμένει ως επτασφράγιστο μυστικό.

Τα δύο Ινστιτούτα λοιπόν, Το «ΙΣΤΑΜΕ» (ΠΑΣΟΚ) και το «Ινστιτούτο Δημοκρατίας» (Νέα Δημοκρατία) χρηματοδοτήθηκαν μέσω χρηματοδοτήσεων από το κράτος για το 2011 με 5,5 εκατ. ευρώ. Τα Ινστιτούτα αυτά αποτελούν νομικές μορφές αλλά και οικονομικές δομές οι οποίες έχουν την δυνατότητα να ενεργούν αυτόνομα. Έτσι όποιος πιστεύει πώς αυτά τα 5,5 εκατ. είναι το συνολικό ποσό των χρηματοδοτήσεων είναι μάλλον αφελής. Διότι τα δύο Ινστιτούτα, σύμφωνα με πληροφορίες, προβαίνουν και προέβαιναν σε συμφωνίες (συνεργασίες αποκαλούνται) με τραπεζικά ιδρύματα τα οποία τα «δανειοδοτούσαν». Οι τράπεζες αυτές είναι υπό κρατικό έλεγχο και άρα μετριούνται στα δάχτυλα της μίας χειρός. Εθνική, Αγροτική, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

Μέχρις εδώ όλα καλά και κατανοητά. Αλλά δεν είναι μόνον αυτές οι πηγές χρηματοδότησης. Όπως προκύπτει από τις εγγραφές (με μικρά γράμματα) στον κρατικό Προϋπολογισμό, τα δύο ινστιτούτα επιχορηγούνται και από άλλες κρατικές πηγές. Σύμφωνα με πληροφορίες στις οποίες βασίζεται και η ερώτηση του βουλευτή κ. Αυγενάκη στη Βουλή, τα δύο Ινστιτούτα επιχορηγούνται κυρίως από το ΥΠΕΞ ως «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» δηλαδή «ΜΚΟ»!

Η απόλυτη ΟMERTA

Η αποκάλυψη για την αύξηση των επιχορηγήσεων των κομμάτων κατά το έτος 2011, η οποία εκ των υστέρων φαίνεται να προκάλεσε ταραχή σε πολιτικούς παράγοντες όπως στον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο, ήταν μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Προκύπτει από τα κρατικά κιτάπια πως τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα και μάλιστα με διακομματική συναίνεση.

Παραγραφή χρεών κάτω από το τραπέζι

Έτσι λοιπόν και σύμφωνα με τον Νόμο Σκανδαλίδη του 2003, τα κόμματα επιχορηγούνται με το 0,102% των προβλεπομένων τακτικών εσόδων του κράτους. Προσοχή… των προβλεπομένων και όχι των πραγματικών εσόδων του κράτους. Από το 2003 ως γνωστόν ουδέποτε τα προβλεπόμενα έσοδα συνέπεσαν με τα πραγματικά εισπραχθέντα. Με λίγα λόγια, τα κόμματα επιχορηγήθηκαν και επιχορηγούνται με περισσότερα κονδύλια από εκείνα που λογικά προβλέπεται.

Με λίγα λόγια θα έπρεπε, όπως θα συνέβαινε σε κάθε πολίτη, στο τέλος του οικονομικού έτους να γίνει ένας… συμψηφισμός. Τι ποιο λογικό και νόμιμο. Ουδέποτε λοιπόν έγινε τέτοιος συμψηφισμός. Αντιθέτως μάλιστα. Όταν τα χρέη των κομμάτων συνολικά έφθασαν τα 11.5 εκατ. ευρώ το 2010 και συγκεκριμένα τον μήνα Ιούλιο, δηλαδή πριν από ενάμιση χρόνο εν μέσω κρίσης και δυστυχίας, το χρέος αυτό παραγράφηκε με κοινή απόφαση εν απολύτω σιωπή. Η ρύθμιση αυτή κατέστη δυνατή με την «ευγενική» πρωτοβουλία του κ. Φίλιππου Σαχινίδη, υφυπουργού και της κυρίας Θεοδώρα Τζάκρη επίσης υφυπουργού της τότε κυβέρνησης Παπανδρέου. Όλα αυτά σε πλήρη και αγαστή συνεννόηση και συνεργασία με τα κοινοβουλευτικά κόμμα. Αλίμονο.

Από την παραγραφή αυτή επωφελήθηκαν:

Η Νέα Δημοκρατία κατά 5 εκατ. ευρώ
Το ΠΑΣΟΚ κατά 4 εκατ. ευρώ
Το ΚΚΕ κατά 1,3 εκατ. ευρώ
Το ΛΑΟΣ με 700.000 ευρώ
Ο ΣΥΡΙΖΑ με 900.000 ευρώ.

Μπόνους και για τις εκλογές

Ο νόμος Σκανδαλίδη προβλέπει και άλλα υπέροχα menu για τα κόμματα και μάλιστα σε σταθερή βάση. Έτσι σε εκλογικό έτος τα κόμματα επιχορηγούνται με το 0,122% των προβλεπομένων κρατικών εσόδων. Ενώ αν κατά την διάρκεια μίας χρονιάς διεξάγονται διπλές εκλογές τότε τα κόμματα επιχορηγούνται με το 0,132% των προβλεπομένων πάντα εσόδων κατά τον Προϋπολογισμό. Δηλαδή αυτό συνέβη επί παραδείγματι το 2009. Διερωτάται λοιπόν κανείς αν αυτό θα επαναληφθεί σε καθεστώς οικονομικής κατάρρευσης και φέτος, το 2012 που είναι έτος εκλογών.

Μία μικρή αναφορά στο παρελθόν…

Θα πίστευε κανείς πως όταν ένα κόμμα παύει να λειτουργεί, τότε λογικά θα έμπαινε και σε καθεστώς οικονομικής εκκαθάρισης. Αυτό θα συνέβαινε με οποιαδήποτε επιχείρηση ή θεσμό, πόσο δε μάλλον όταν πρόκειται για ένα κοινοβουλευτικό κόμμα. Ούτε αυτό συμβαίνει διότι ως γνωστόν η λογική σταματά εκεί που αρχίζει η διαχείριση της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Το κόμμα του κ. Σαμαρά «Πολιτική Άνοιξη» δεν έπαψε να λειτουργεί λοιπόν παρά την πολιτική μοναξιά που υπέστη. Θεσμικά έχει τεθεί σε αναστολή…

Μία λέξη και έννοια η οποία δεν έχει λογικό ειρμό. Ένα κόμμα είτε λειτουργεί είτε δεν λειτουργεί. Εν τούτοις στο κόμμα αυτό δεν έγινε ποτέ οικονομική εκκαθάριση έστω αν και απολάμβανε ως κόμμα επιχορηγήσεων και είχε ως ζωντανός πολιτικός οργανισμός και οικονομικές δοσοληψίες, θεσμικού χαρακτήρα με «λαβείν», διότι για το «δούναι» δεν είχε προλάβει λόγω βραχείας πολιτικής πορείας.