Για λανθασμένους χειρισμούς όσον αφορά τη διαχείριση εκ μέρους της ελληνικής πλευράς (την περίοδο 1990-1996) του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα, έκανε λόγο ο πρέσβης επί τιμή κ. Ι. Μπουρλογιάννης – Τσαγγαρίδης, μιλώντας το απόγευμα της Τετάρτης στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.
Ο επί σειρά ετών πρέσβης της Ελλάδας στην Γερμανία, αναφέρθηκε στην προϊστορία των ελληνικών απαιτήσεων και ειδικότερα στη φάση μετά την επανένωση των δυο Γερμανιών (Δυτικής και Ανατολικής) τον Οκτώβριο του 1990. Μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για τις ελληνικές διεκδικήσεις, οι οποίες έλαβαν, ως γνωστόν την επίσημη μορφή της ρηματικής διακοίνωσης.
Ο ίδιος ξεδίπλωσε το διπλωματικό παρασκήνιο από την παράδοση της ρηματικής διακοίνωσης με την οποία η Ελλάδα έθετε το θέμα των Γερμανικών οφειλών.
Η αφήγηση των γεγονότων από τον πρέσβη: «Στις 5.11.95 το απόγευμα πάω, μαζί με γραμματέα Θ.Σωτηρόπουλο, στον κ.Χάρτμαν (υφυπουργός Εξωτερικών) και επιδίδουμε τη διπλωματική νότα. Τη διαβάζει προσεκτικά και μου λέει «το θέμα έχει λήξει». «Μα πώς έχει λήξει;», του λέω, Εκείνος επιμένει, «έχει λήξει, ότι ήταν να σας δώσουμε σας το δώσαμε και μέσω του ΝΑΤΟ». Του απαντώ: «μα ΝΑΤΟική βοήθεια δώσατε και στην Τουρκία και στην Πορτογαλία που δεν μπήκαν καν στον πόλεμο. Μου ανταπαντά, «χρήματα πήρατε και μέσω της Ευρωπαϊκή Ένωσης». «Μα αυτά τα χρήματα δεν είναι ‘προσωπικά’, απαντώ εγώ και του ζητώ να μου δώσει την απάντηση του υπουργείου εξωτερικών γραπτώς. Λίγο αργότερα με φωνάζει να μιλήσουμε τετ-α-τετ, εκεί μου είπε «άκου, γραπτή απάντηση δεν θα λάβεις ποτέ. Αφού Παπανδρέου το είπε με ντελάλη, (σ.σ η ελληνική κυβέρνηση είχε προαναγγείλει στον τύπο ότι θα προβεί σε ρηματική διακοίνωση προς την γερμανική πλευρά), θα βγάλουμε και εμείς ανακοίνωση. Πριν προλάβω να γυρίζω στην πρεσβεία η ανακοίνωση είχε ήδη βγει».
»Αμέσως ενημέρωσα την Αθήνα. Στην Αθήνα είπαν ότι αυτά ήταν απαράδεκτα και δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή μια τέτοια αντίδραση από πλευράς Γερμανίας. Ξέσπασε θύελλα. Υπήρξε όμως διαφωνία, με πρωταγωνιστή τον Κάρολο Παπούλια.
Για τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη ο πρέσβης ε.τ. ανέφερε: «το 1996 έρχεται ο Σημίτης, και υποτίθεται ότι είχε τετ-α-τετ με τον Κολ και τον ρώτησα αν έθεσε θέμα και μου είπε «ναι», όταν τον ρώτησα τι του απάντησε ο Γερμανός καγκελάριος μου είπε πως «ήταν μια ευχάριστη συνάντηση». Τώρα αυτό ερμηνεύστε το εσείς όπως θέλετε».
Όσον αφορά τους χειρισμούς της ελληνικής πλευράς ο Ι. Μπουρλογιάννης – Τσαγγαρίδης εκτιμά ότι «έπρεπε να είχαμε υποβάλει τις απαιτήσεις μας από την εποχή της επανένωσης της Γερμανίας. Δεν ξέρω γιατί δεν το κάναμε. Αυτό ήταν κάτι που μας έβλαψε γιατί όταν το κάναμε ήταν ήδη αργά. Ήταν λοιπόν λάθος η μεγάλη καθυστέρηση. Ήταν λάθος και το ότι δόθηκε τεράστια δημοσιότητα στον τύπο. Επίσης έπρεπε να είμαστε έτοιμοι και με συγκεκριμένα ποσά ακόμα και αν δεν ήταν απόλυτα ακριβή».
Επιμέλεια: Φίλιππος Καραμέτος
