Όλα άρχισαν πριν ακόμη καλά-καλά ξεσπάσει η κρίση το 2008 στην Αμερική και στη συνέχεια στην Ευρώπη, με τελικό αποδέκτη την Ελλάδα. Όταν ακόμη οι εταιρείες και τα άτομα που κρύβονταν πίσω από τα μεγαλοπρεπή σήματα των ελληνικών ΜΜΕ ζούσαν στη δήθεν εποχή της αθωότητας, που βεβαίως μόνο αθώα δεν ήταν.
Το Alter έβαλε λουκέτο και τα 500 εκατομμύρια είναι απλώς ένα νούμερο στα ηλεκτρονικά αρχεία των τραπεζικών ιδρυμάτων. Στις πιστώτριες τράπεζες εναπομένει ένα περιουσιακό στοιχείο: το σήμα του AlterΘεαματική διόγκωση του δανεισμού τους, χαριστικά δάνεια από τις τράπεζες, πλαστά τιμολόγια και θαλασσοδάνεια αλλά και εκδότες-αρπακτικά συνιστούσαν το τοπίο αυτής της ενημερωτικής δραστηριότητας στην ελληνική κοινωνία.
Πρώτα έσκασε η υπόθεση του Alter με τα περίπου 500 εκατ. χρέη και τους εκατοντάδες εργαζομένους που έμειναν στον δρόμο, αλλά και τις τράπεζες που είδαν τη μαύρη τρύπα στα ταμεία τους. Το Alter έβαλε λουκέτο και τα 500 εκατομμύρια είναι απλώς ένα νούμερο στα ηλεκτρονικά αρχεία των τραπεζικών ιδρυμάτων. Στις πιστώτριες τράπεζες εναπομένει ένα περιουσιακό στοιχείο: το σήμα του Alter, ούτε καν πια η τηλεοπτική του άδεια, η οποία έχει περιέλθει στο ελληνικό κράτος.
Με την είσοδο της χώρας το 2010 σε μνημόνιο, άρχισαν σιγά σιγά να σκάνε οι φούσκες και των υπολοίπων τρανών οίκων ενημέρωσης. Έτσι, ένα πρωί αποκαλύφθηκε το μέγεθος του χρέους του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, που με τρέχουσες τιμές ξεπερνά τα 160 εκατ. ευρώ. Την επόμενη ημέρα εμφανίστηκε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων το κολοσσιαίο χρέος του Mega, που υπερβαίνει τα 180 εκατ. ευρώ. Και τη μεθεπόμενη μάθαμε για το χρέος της εταιρείας «Πήγασος» (σ.σ.: βλέπε Μπόμπολας), που σήμερα ξεπερνά τα 160 εκατ. ευρώ.
Εάν κάποιος επιχειρήσει να κάνει τη σούμα όλων αυτών των χρεών, θα καταλήξει στο ασφαλές συμπέρασμα πως οι οφειλές των υπό πώληση ΜΜΕ υπερβαίνουν το 1 δισεκατομμύριο. Ενδεχομένως να αγγίζουν, με αυτά που δεν ξέρουμε, ή και να ξεπερνούν το 1,2 δις. Και διερωτάται κάποιος, τι ακριβώς συνέβη την Τετάρτη το μεσημέρι της 31ης Μαΐου του 2017 στην αίθουσα υποδοχής πολιτικών προσώπων του συγκροτήματος Λαμπράκη; Ήταν η στιγμή που αποσφραγίζονταν οι φάκελοι των προσφορών των επενδυτών που θα αγόραζαν τα κομμάτια του δημοσιογραφικού οργανισμού.
Αν κάποιος διαβάσει με προσοχή το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αυγή» της 1ης Ιουνίου και δεν ξεπεράσει τα «χτυπήματα» στο κεντρικό άρθρο, θα ανακαλύψει έναν τίτλο που απλώς προβληματίζει, αν δεν προκαλεί τρόμο. Γράφει η εφημερίδα: «Στο πουθενά 800 εργαζόμενοι σε ΔΟΛ και ΠΗΓΑΣΟ, ενώ 450 εκατ. δάνεια έγιναν ατμός».
Ερώτημα: Πώς το ξέρει και από πού το ξέρει ο συντάκτης αυτού του «χτυπήματος» στην πρώτη σελίδα της «Αυγής»; Θα περίμενε κάποιος αυτό το μικρό εδάφιο να αναλύεται λεπτομερώς και υπευθύνως στις εσωτερικές σελίδες της εφημερίδας, έτσι ώστε ο πολίτης να κατανοήσει το μέγεθος αυτής της αποκάλυψης.
Διότι αυτή η κουβέντα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα τρέχοντα δάνεια-χρέη των δύο συγκεκριμένων αυτών συγκροτημάτων παραγράφονται. Μάταια θα προσπαθήσει ο αναγνώστης να διαβάσει σχετικό ρεπορτάζ στις εσωτερικές σελίδες της «Αυγής». Αντιθέτως, στη σελίδα 2, στη θέση του editorial, μπορεί κάποιος να απολαύσει ένα πόνημα που εκφράζει τη διεύθυνση της εφημερίδας, όπου απλώς εικάζεται ή καλύτερα εκφράζεται το ερώτημα τι θα απογίνουν αυτά τα 450 εκατ. των χρεών και των δανείων.
Είτε ξέρουν και δεν μας το λένε είτε αρχίζουν τη διαδικασία αναπαραγωγής μιας νέας προπαγάνδαςΕίτε, λοιπόν, η εφημερίδα «Αυγή», που εκφράζει τόσο την κυβέρνηση όσο και το κυβερνών κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζει από κυβερνητικά στελέχη, τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ανώτερα κομματικά στελέχη ή από τους ίδιους τους τραπεζίτες πως επίκειται «haircut» στα δάνεια των δημοσιογραφικών συγκροτημάτων ΔΟΛ, Πήγασος, Αlter, Mega, ή αν δεν το γνωρίζει ή δεν θέλει να το ομολογήσει ως θα όφειλε δημοσιογραφικά, τότε απλώς περιγράφει το νέο αφήγημα της κυβέρνησης περί της νέας διαπλοκής. Μέση λύση δεν υπάρχει. Είτε ξέρουν και δεν μας το λένε είτε αρχίζουν τη διαδικασία αναπαραγωγής μιας νέας προπαγάνδας.
Είναι γνωστό ότι εδώ και αρκετούς μήνες οι διοικήσεις των συστημικών τραπεζών με την απόλυτη συγκατάθεση της Κεντρικής Τράπεζας και διά μέσου αυτής, της ΕΚΤ, πιέζουν αφόρητα να περάσει από τη Βουλή ειδική τροπολογία ή νομοθέτημα διά του οποίου θα αποποινικοποιείται το κάθε τραπεζικό στέλεχος αλλά και οι ίδιες οι διοικήσεις των τραπεζών από τυχόν κουρέματα ή και ρυθμίσεις χρεών που εντάσσονται στην κατηγορία των «κόκκινων» δανείων. Παρά τις πιέσεις, τέτοιο νομοθέτημα ή τροπολογία δεν έχει εισέτι κατατεθεί στη Βουλή και ο λόγος είναι ένας. Προσκρούει στις θέσεις και απόψεις μεγάλου μέρους στελεχών αλλά και απλών μελών του κυβερνώντος κόμματος.
Δηλαδή, μία τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία εκ μέρους της κυβέρνησης θα προκαλούσε σοβαρό πολιτικό ζήτημα στην Κουμουνδούρου.
Είναι, λοιπόν, απορίας άξιον πώς ένας τραπεζίτης υπό τις παρούσες συνθήκες θα μπορούσε να υπογράψει χωρίς ποινικές επιπτώσεις τη διαγραφή δανείων και χρεών των παραπάνω δημοσιογραφικών οργανισμών. Είτε, λοιπόν, υπάρχει τέτοια πρόθεση της κυβέρνησης να καταθέσει στο άμεσο μέλλον μια τέτοια τροπολογία-νομοθέτημα είτε η κυβέρνηση αναμένει ένα πράσινο φως από τα κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε. ως συνολική λύση, η οποία θα επιβληθεί έξωθεν για τον χειρισμό τέτοιων «λεπτών» θεμάτων.
Είναι δεδομένο ότι θα έχει περάσει από το μυαλό των επιχειρηματιών που σπεύδουν αυτήν την ώρα να αποκτήσουν τα «ιμάτια» του κατασπαραγμένου ιστού των ελληνικών μίντια πως με ελάχιστα χρήματα θα μπορούσαν να ξαναστήσουν τα σημερινά μιντιακά πτώματα, έτσι ώστε να αναπαραχθεί η λεγόμενη νέα διαπλοκή. Όπως του Κυριάκου Μητσοτάκη φερειπείν ή οποιουδήποτε άλλου συμμετέχει ή θα συμμετάσχει σε αυτόν τον ιδιότυπο χορό.
Το αν αυτό είναι εφικτό το γνωρίζουν μόνο οι κυβερνώντες, οι τραπεζίτες και ορισμένοι εξ αυτών των επενδυτών. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, σε αυτήν τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι κανόνες και κάποιοι νόμοι. Όσο αυτοί οι κανόνες και οι νόμοι λειτουργούν, τότε η εταιρεία που χθες πλειοδότησε στη διαδικασία εκποίησης του ΔΟΛ κατά τον νόμο είναι υπόχρεη και έναντι του συνολικού χρέους – δανειοδότησης του ΔΟΛ. Διότι αν δεν είναι, τότε θα πρόκειται για μείζον σκάνδαλο που ξεπερνά παρασάγγας εκείνα τα σκάνδαλα με τα οποία έχουμε ασχοληθεί προσφάτως.
Πού κρύβεται η αλήθεια
Όταν, λοιπόν, κάποιος δεν θέλει να κρύψει τίποτα και έχει τη διάθεση να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία, τότε απευθύνεται στην πιάτσα. Ρωτά και μαθαίνει. Για να δούμε, επομένως, τι κρύβεται πίσω από αυτήν την υπόθεση.
Οι πιστώτριες τράπεζες του ΔΟΛ, του Πήγασου και του Mega έχουν ήδη αποφασίσει το τι θα συμβεί επακριβώς με τα χρέη των τριών αυτών συγκροτημάτων.
Οι πιστώτριες τράπεζες του ΔΟΛ, του Πήγασου και του Mega έχουν ήδη αποφασίσει το τι θα συμβεί επακριβώς με τα χρέη των τριών αυτών συγκροτημάτωνΌσον αφορά τον ΔΟΛ και τον Πήγασο και τους τίτλους των αντίστοιχων εφημερίδων ή άλλων περιουσιακών στοιχείων εκτός Mega, τα δάνεια υπόκεινται σε haircut. Όσον αφορά το ίδιο το Mega, οι πιστώτριες τράπεζες συμφωνούν στο να γίνει μία αύξηση κεφαλαίου από τους τρεις νέους μεγαλομετόχους, Βαρδινογιάννη, Μαρινάκη, Σαββίδη, ύψους 30 εκατ. ευρώ. Με αυτό το ποσό οι πιστώτριες τράπεζες είναι ικανοποιημένες και διαγράφουν όλα τα υπόλοιπα.
Αλλά για να κάνουμε καλούς λογαριασμούς, ας γυρίσουμε λίγο πίσω. Τα συνολικά χρέη – δάνεια ΔΟΛ, Πήγασου και Mega ανέρχονται σε ένα ύψος άνω των 400 εκατ. ευρώ. Από αυτά, οι πιστώτριες τράπεζες έχουν λάβει ήδη 22,9 εκατ. ευρώ από τον Βαγγέλη Μαρινάκη και αναμένουν να λάβουν ένα περίπου ανάλογο ποσό από την εκποίηση του συγκροτήματος Πήγασος, όταν αυτή πραγματοποιηθεί. Επίσης, έλαβαν 3,8 εκατ. ευρώ από την προσφορά της Alpha Bank για τα κτήρια του Οργανισμού Λαμπράκη. Αν κάποιος προσθέσει τα 30 εκατ. ευρώ από τη σχεδιαζόμενη αύξηση κεφαλαίου στην ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ Α.Ε. (Μega), τότε φθάνουμε σε ένα συνολικό ποσό της τάξεως των 70 περίπου εκατ. ευρώ, που θα είναι και το ποσό που θα εισπράξουν οι πιστώτριες τράπεζες.
Με λίγα λόγια, από τα 400 και πλέον εκατ. ευρώ οι τράπεζες θα εισπράξουν περίπου 70. Αυτό είναι το πραγματικό deal και αυτό προφανώς εννοούσε ο καλός συνάδελφος της εφημερίδας «Αυγή».
Διαβάστε επίσης:
