Παυλόπουλος: Η Ελλάδα σέβεται το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο

Ομιλία σε ομογενείς τους οποίους διαμένουν στην Κωνσταντινούπολη πραγματοποίησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.

Ο Πρ. Παυλόπουλος τόνισε η Ελλάδα σέβεται το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και ότι στόχος των πολιτών της είναι να ζουν ειρηνικά.

Στη συνέχεια υπογράμμισε: «Η Τουρκία, μέσα από την ιστορία της, πρέπει να καταλάβει ότι το παράθυρο και η πόρτα της προς τη Δύση, είναι η Ελλάδα».

Αναλυτικά η ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας:

«Πριν απ΄ όλα, σας ευχαριστώ θερμώς, γιατί είστε εδώ. Είναι περιττό να τονίσω περισσότερο το πως νιώθω. Θα αφήσω κατά μέρος τη συγκίνηση. Είναι κάτι αυτονόητο, κάθε Έλληνας θα ένιωθε όπως νιώθω κι εγώ. Δεν θα μείνω όμως σ΄ αυτό γιατί είναι κοινός τόπος. Θα μείνω –πολύ περισσότερο- σ΄ ένα γεγονός, το οποίο πρέπει όλοι μας να σας αναγνωρίζουμε: Πρόκειται γι΄ αυτό το οποίο συμβολίζετε μέσα στους αιώνες. Αυτό το οποίο πρέπει να αναγνωρίσουμε όλοι μας σ΄ εσάς και το οποίο μας διδάσκει –και διδάσκει εμένα πριν απ΄ όλους- είναι ο «Βίος και η Πολιτεία» σας, σ΄ αυτόν εδώ τον Τόπο. Και τι εννοώ με αυτό: Μας θυμίζετε όλοι, ποιος είναι ο Ελληνισμός, ποιο είναι το μεγαλείο του, γιατί αυτός ο Ελληνισμός θα προχωρήσει, θα διεκδικήσει αυτό που του αναλογεί. Και προσέξτε, δεν εννοώ διεκδικήσεις, οι οποίες έχουν πλέον κριθεί με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Εμείς διεκδικούμε τον Πολιτισμό μας και τα διδάγματα που πρέπει να αντλούμε από την Ιστορία μας, για να γράψουμε και εμείς τη δική μας. Διευκρινίζω, λοιπόν, προς πάσα κατεύθυνση για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: Εμείς οι Έλληνες -εμείς που αν μετράγαμε ποτέ τους Τόπους όπου η Ελλάδα «αναβλύζει» ακόμα, θα ήταν παραπάνω από τη μισή Ανθρωπότητα- σεβόμαστε, πριν απ΄ όλα, αυτό το οποίο συμφωνήσαμε στο πλαίσιο της Διεθνούς Κοινότητας. Σεβόμαστε το Διεθνές Δίκαιο στο ακέραιο, όλο το Διεθνές Δίκαιο, γραπτό και εθιμικό.

Είμαστε Χώρα Ευρωπαϊκή, η οποία σέβεται επιπλέον, στο ακέραιο, και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και έτσι πολιτευόμαστε. Και έτσι πορευόμαστε, με όλους τους Εταίρους μας, αλλά και με όλους εκείνους, με τους οποίους θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά. Αυτό μας το διδάσκετε εσείς. Έχετε μείνει εδώ, εδώ είναι η Ψυχή σας. Ζείτε σ΄ ένα Κράτος, το οποίο το σέβεστε στο ακέραιο. Μολονότι πολλά θα είχατε να πείτε, για το πως ως Πολίτες υποστήκατε αυτά που υποστήκατε.

Σ΄ αυτό το Κράτος, του οποίου είστε Πολίτες οι περισσότεροι, αποδεικνύετε καθημερινά, ότι όσο περισσότερο είστε σεβαστοί, τόσο καλύτερα για εκείνο. Γιατί εσείς, ως Έλληνες στην ψυχή, αλλά και ως Έλληνες στην καταγωγή εκφράζετε όλο τον Δυτικό και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, που όσο περισσότερο τον σέβεται το Κράτος στο οποίο ζείτε, τόσο περισσότερο αποδεικνύει ότι αυτό είναι άξιο να είναι στραμμένο προς την Δύση και νομιμοποιείται να διεκδικεί την πορεία του προς την Δύση και ιδίως προς την Ευρώπη.

Είστε εκείνοι, με βάση τους οποίους μπορεί να κριθεί αυτή η πορεία, την οποία εμείς οι Έλληνες επιθυμούμε διακαώς. Το έχουμε δηλώσει σε όλους τους τόνους κι εγώ δεν παύω να το δηλώνω: Θέλω –το επιθυμούμε εμείς οι Έλληνες- η Τουρκία να είναι πάντα στραμμένη προς την Δύση και προς την Ευρώπη. Να κάνει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις και να σεβαστεί όλους εκείνους τους κανόνες, που την καθιστούν ένα Κράτος το οποίο έχει αυτή την προοπτική. Και το λέμε ανυπόκριτα. Γιατί αν είναι κάτι, το οποίο θα θεμελιώσει, κυριολεκτικώς την καλή μας γειτονία και την ειρήνη, εκείνο που θα μας ενώσει αντί να μας χωρίζει, είναι αυτή η πορεία.

Αυτό θα το λέμε πάντοτε, και θα το λέω πάντοτε. Η Τουρκία, μέσα από την ιστορία της, πρέπει να καταλάβει ότι το «παράθυρο» και η «πόρτα» της προς τη Δύση, είναι η Ελλάδα. Είμαστε απόλυτα ειλικρινείς σ’ αυτό και θα συνεχίσουμε να το αποδεικνύουμε. Κι εγώ θα περιμένω, όπως και όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις του Τόπου μας θα το περιμένουν. Θα περιμένουν από την ηγεσία αυτού του Κράτους, έχοντας τα απτά δείγματα γραφής της πολιτικής των Ελλήνων, να αντιληφθεί ότι δεν έχουμε καμία ιδιοτέλεια, καμία υστεροβουλία σε αυτή τη στάση μας, πέρα από μία -ας το πω έτσι- νόμιμη σκοπιμότητα: Την σκοπιμότητα της Ειρήνης, της ειρηνικής συμβίωσης. Γιατί χωρίς αυτή όλοι έχουμε να χάσουμε, κανείς δεν έχει τίποτα απολύτως να κερδίσει. Αυτό το συμβολίζετε εσείς, η υπομονή σας, το ήθος σας. Αυτές οι «Θερμοπύλες» τις οποίες φυλάσσετε εδώ, το αποδεικνύουν.

Αυτό σηματοδοτεί, η εδώ παρουσία μου σήμερα. Δεν είμαι σε επίσημη επίσκεψη. Άδραξα αυτή την ευκαιρία, για να βρεθώ εδώ να καταθέσω αυτές τις σκέψεις μας, τις οποίες τις ξέρει η Τουρκική Πολιτική Ηγεσία. Αποδείξαμε το πόσο ειλικρινείς είμαστε το ίδιο βράδυ του Πραξικοπήματος. Είμαστε η πρώτη Χώρα, η οποία στήριξε τη συνταγματική νομιμότητα στην Τουρκία.

Συγκινούμαι από το γεγονός, ότι πήρατε ένα τηλεφώνημα την τελευταία στιγμή και είστε όλοι εδώ. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να διανοηθώ ότι θα έπαιρνα το αεροπλάνο επιστροφής χωρίς να σας συναντήσω όσους μπορώ, να σας δω στα μάτια και να σας πω ειλικρινά αυτό που σας οφείλω, αυτό το οποίο σας αναγνωρίζω. Ας μην προχωρήσω περισσότερο, διότι τα λόγια θα κάνουν φτωχότερα -εκ των πραγμάτων- τα νοήματα που ήθελα να σας εκφράσω. Σας λέω άλλωστε πράγματα που για σας είναι κοινός στόχος. Κρατήστε αυτό το Ήθος, κρατήστε μέσα σας αυτές τις Αρχές και αυτές τις Αξίες. Και να είστε βέβαιοι, ότι εμείς στην Ελλάδα, στα μεγάλα και στα σημαντικά ενωμένοι, έχοντας διδαχθεί απ’ το τι στοίχισε ο διχασμός, τι σήμαναν οι έριδες για τα ασήμαντα που όμως μας οδήγησαν στο να διχαστούμε και στα σημαντικά, έχουμε πια πάρει αυτό το μάθημα, το οποίο θα μας είναι, ελπίζω στο διηνεκές, ένα είδος δείκτη πορείας, ένα είδος πυξίδας για το μέλλον.

Ο Τόπος θα ξεπεράσει την κρίση. Η Ελλάδα θα ξαναγίνει δυνατή, η Ελλάδα θα αποκτήσει πάλι αυτή την αισιοδοξία κι αυτό το χαμόγελο που ταιριάζει στο Λαό της δημιουργίας , όπως είμαστε οι Έλληνες. Αρκεί μονάχα, από αυτή την πικρή περίοδο, απ΄ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, να διδαχθούμε. Να δούμε τι έφταιξε, τι ήταν εκείνο το οποίο κάναμε λάθος και κυρίως για να θυμηθούμε τον ποιητικό στίχο να δούμε «τι μας πρέπει».

Ξανά σας ευχαριστώ πολύ. Συγνώμη που δεν θα μείνω πολύ . Γυρνώντας στην Αθήνα, σας υπόσχομαι θα κάνω τα πάντα, ώστε να έρθουν οι καιροί έτσι, να βρεθώ ξανά εδώ . Να ξεκινήσω από το Πατριαρχείο -όπως το έκανα σήμερα- και ύστερα να έχουμε πολύ περισσότερες ώρες και να δω έναν-έναν ξεχωριστά, από κοντά για να του πω «ευχαριστώ».