Στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, στο Ασφαλιστικό και στην προοπτική διεύρυνσης του κυβερνητικού σχήματος αναφέρθηκε ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Ρήγας σε συνέντευξή που παραχώρησε στην εφημερίδα «FREE SUNDAY». Αναλυτικά:
1. Κατ’ αρχάς, ποιο το σχόλιό σας για την εκλογή του κ. Μητσοτάκη στην προεδρία της ΝΔ;
Καλή του αρχή. Η Νέα Δημοκρατία απέκτησε ηγεσία μέσα από μία μακρά και γεμάτη απρόοπτα διαδικασία έξι και πλέον μηνών και το γεγονός αυτό από μόνο του είναι θετικό. Πέρα από τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές που μας χωρίζουν, η Νέα Δημοκρατία αποτελεί αυτή τη στιγμή εξ αντικειμένου την αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας και ο ρόλος της στο πολιτικό μας σύστημα απαιτεί από αυτή να είναι τόσο σοβαρή όσο και υπεύθυνη. Με αφετηρία το κρίσιμο ζήτημα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να ξεκαθαρίσει αν προκρίνει και πάλι -το έχει ήδη κάνει με τη ψήφο του στο παρελθόν- περικοπή των κύριων συντάξεων. Αν όχι, οφείλει να φέρει άμεσα στο δημόσιο διάλογο απτές και βιώσιμες προτάσεις.
2. Προτιμούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση τον κ. Μεϊμάρακη αντί του κ. Μητσοτάκη για πρόεδρο της ΝΔ;
Η στάση και οι προτιμήσεις σε τέτοιου είδους διλήμματα καθορίζονται από τις πολιτικές και όχι τα πρόσωπα. Τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και ο κ. Μεϊμαράκης είχαν θέσεις ευθύνης και ουσιαστική συμμετοχή στην υλοποίηση πολιτικών που κατέστησαν τη ΝΔ στην Ελλάδα αντιπρόσωπο του ακραίου νεοφιλελεύθερου δόγματος και προκάλεσαν τεράστια κοινωνική καταστροφή. Η αυτοκριτική και ο επανακαθορισμός του ιδεολογικού στίγματος θα ήταν αναγκαίες προϋποθέσεις για να είχε ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια «προτίμηση» υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κανείς από τους δύο στον προεκλογικό του αγώνα δεν εξέφρασε την πρόθεση τέτοιων διαδικασιών, αντιθέτως υπερασπίστηκαν με πάθος τα πεπραγμένα τους τα τελευταία χρόνια.
3. Πώς σχολιάζετε τα πολλά θετικά δημοσιεύματα για την εκλογή του κ. Μητσοτάκη σε ξένα ΜΜΕ;
Διαβάζοντας τα δημοσιεύματα των ξένων ΜΜΕ στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω στον χαρακτηρισμό «πολλά». Πέραν των κλασικών αναφορών που φυσιολογικά έχουμε από τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, είναι πολύ συγκεκριμένα και πολύ λίγα –αν δεν κάνω λάθος δύο τον αριθμό– τα θετικά άρθρα. Τα συγκεκριμένα άρθρα εκπορεύονται μάλιστα από ΜΜΕ που το πεντάμηνο της σκληρής διαπραγμάτευση έδειξε πως απηχούν θέσεις και απόψεις των πιο σκληρών συντηρητικών κύκλων του εξωτερικού. Δεν είμαι σίγουρος πως δημοσιεύματα εκφραστών τέτοιων απόψεων περιποιούν τιμή για τον κ. Μητσοτάκη, σε κάθε περίπτωση δεν είναι κάτι που απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ.
4.Θεωρείτε ότι πλέον η στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα υποχρεώσει και την κυβέρνηση σε αλλαγή στάσης/πολιτικής; Και, αν ναι, προς ποια κατεύθυνση;
Θα ήταν ακατανόητο η εκλογή στην προεδρία της ΝΔ ενός ανθρώπου που αυτοπροσδιορίζεται ως ο γνήσιος εκφραστής του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα να αναγκάσει την κυβέρνηση σε αλλαγή πολιτικής. Το στρατηγικό σχέδιο της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ήδη τεθεί στη λαϊκή κρίση και έχει απορριφθεί, έχω την αίσθηση λοιπόν πως είναι ο κ. Μητσοτάκης που υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων να αλλάξει κατεύθυνση και πολιτικές και όχι κάποιος άλλος˙ πάντως σίγουρα όχι ο Αλέξης Τσίπρας.
Η δική μας κατεύθυνση από τη συμφωνία του Ιουλίου και μετά υπήρξε ξεκάθαρη και σε αυτή θα συνεχίσουμε: Να οδηγήσουμε την Ελλάδα με πυξίδα έναν σαφή οδικό χάρτη στην έξοδο από τη μέγγενη της εσωτερικής υποτίμησης και της λιτότητας και ταυτόχρονα να κερδίσουμε πολιτικό χρόνο για να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην προσπάθεια αλλαγής των συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο μάλιστα τέθηκε στην κρίση του ελληνικού λαού στις τελευταίες εκλογές, όπου και πήρε τη λαϊκή έγκριση.
5. Μήπως η εκλογή Μητσοτάκη δημιουργήσει ζητήματα συνοχής στους κυβερνητικούς βουλευτές;
Δεν μπορώ να δω τον τρόπο να συμβεί κάτι τέτοιο. Ούτως ή άλλως ο βαθμός συνοχής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ δεν ετεροκαθορίζεται από τις πιθανές εσωτερικές εξελίξεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή στα άλλα κόμματα. Ακόμα και αν, για χάρη της συζήτησης, δεχτούμε πάντως ότι η εκλογή του κ. Μητσοτάκη μπορεί να επηρεάσει με κάποιο τρόπο την κυβερνητική πλειοψηφία είναι πολύ πιθανότερο να λειτουργήσει συσπειρωτικά παρά το αντίθετο.
6. Με το ασφαλιστικό μπροστά μας, πιστεύετε ότι η πλειοψηφία των 153 βουλευτών είναι επαρκής;
Η επάρκεια και η σταθερότητα μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν είναι τόσο ζήτημα αριθμού βουλευτών, όσο συνοχής, συνειδητοποίησης και αποφασιστικότητας. Είναι κυρίως ζήτημα συνέπειας απέναντι στην κοινή, σαφή δέσμευση που λάβαμε κατ’ επανάληψη τους τελευταίους μήνες απέναντι στον ελληνικό λαό να βγάλουμε τη χώρα από το τέλμα στο οποίο την καταδίκασαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα τελευταία πολλά χρόνια.
7. Ποια η άποψή σας για την πρόταση της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, η οποία βρίσκεται υπό εξέταση από τους δανειστές;
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν έχουν άλλο πολιτικό όπλο εκτός από το ψέμα και την κινδυνολογία. Η πραγματικότητα για άλλη μία φορά τους διαψεύδει. Στις καταβαλλόμενες κύριες και επικουρικές συντάξεις δε θα υπάρξει ούτε ένα ευρώ μείωση ενώ με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση το κράτος εγγυάται και τις μελλοντικές συντάξεις. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προχώρησαν μέσα σε 5 χρόνια σε 11 μειώσεις συντάξεων οδηγώντας στην απόλυτη αναξιοπιστία το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και απομακρύνοντας τους ασφαλισμένους από αυτό. Απέναντι στη λογική των οριζόντιων περικοπών η πρόταση της κυβέρνησης προστατεύει και τις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις θεσπίζοντας μια μικρή μόνο αύξηση εισφορών κατά 1% για τους εργοδότες και κατά 0,5% για τους μισθωτούς. Η αύξηση αυτή έχει γίνει αποδεκτή από τους εργοδοτικούς φορείς, που αντιλαμβάνονται καλύτερα από την αξιωματική αντιπολίτευση την κατάσταση στην αγορά εργασίας και ότι η οικονομία δεν αντέχει μια ακόμα ελάττωση της αγοραστικής δύναμης των συνταξιούχων.
8. Με τις συνθήκες που διαμορφώνονται στη χώρα και στην Ευρώπη, θεωρείτε ότι αυξάνει η πιθανότητα/αναγκαιότητα για πιο διευρυμένο κυβερνητικό σχήμα στην Ελλάδα;
Έχω την αίσθηση πως, ιστορικά, για να προκύψουν διευρυμένα κυβερνητικά σχήματα και ευρύτερες κυβερνητικές συνεργασίες, προϋπόθεση είναι το κενό εξουσίας και η απουσία κάποιου ισχυρού και νομιμοποιημένου από τον λαό κόμματος εξουσίας, που θα διαδραματίζει τον ρόλο του κοινωνικοπολιτικού πόλου και θα έχει ξεκάθαρο πολιτικό σχέδιο. Στην περίπτωση της Ελλάδας δεν νομίζω ότι συντρέχουν οι λόγοι για κάτι τέτοιο, η λαϊκή ετυμηγορία είναι ακόμα πολύ νωπή και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει σαφέστατη ψήφο εμπιστοσύνης από την κοινωνία. Εξάλλου, τέτοιες διευρύνσεις γίνονται στη βάση προγραμμάτων και προγραμματικών συγκλίσεων, με την παρούσα κομματική σύνθεση της Βουλής δεν φαίνεται να πληρούνται τα χαρακτηριστικά αυτά.
