Φωτιές τεραστίου μεγέθους ανάβει το νέο βιβλίο της Γαλλίδας δημοσιογράφου Florence Autret με προσάναμμα γεγονότα τα οποία, ενάντια σε κάθε πολιτική ηθική αλλά και νομιμότητα, δεν ήρθαν ποτέ στο φως της δημοσιότητας, κάτι που αν γινόταν, δεν θα ήταν ίδια ούτε η πορεία της Ευρώπης ούτε φυσικά -πολύ περισσότερο- της Ελλάδας και της Κύπρου.

Στο βιβλίο της με τον τίτλο «Άνγκελα Μέρκελ, μιά Γερμανίδα (σχεδόν) σαν τις άλλες» η δημοσιογράφος αποκαλύπτει, -μεταξύ άλλων-, στοιχεία που κυριολεκτικά προκαλούν σοκ (και) στον Έλληνα αναγνώστη, όχι τόσο για το ψεύδος και την απάτη μέσω των οποίων χειραγωγήθηκε η κοινή γνώμη όλα αυτά τα χρόνια, αλλά κυρίως για το μέγεθός τους, το οποίο δείχνει ξεκάθαρα πως κινείται στα όρια κάποιου εισαγγελικού «ενδιαφέροντος». 

Η Γαλλίδα δημοσιογράφος αφήνει έκπληκτους τους πάντες, αναφερόμενη σε δυο μυστικά ταξίδια του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στην Αθήνα επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, καθώς επίσης και για την πράξη του Γιώργου Παπανδρέου να «καρφώσει» την ίδια του τη χώρα στις Βρυξέλλες καταγγέλλοντάς την (;) για ψευδή στατιστικά στοιχεία, αφήνοντας κυριολεκτικά εμβρόντητους όλους τους αρχηγούς των κρατών που συμμετείχαν στην διάσκεψη εκείνη του Δεκέμβρη του 2009:

«Η ανακάλυψη που θα γίνει το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου 2009 συγκλονίζει τη Γερμανίδα καγκελάριο. Συγκεντρωμένοι στις Βρυξέλλες, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποδέχονται τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό. Ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου εξηγεί: “Ακούστε πώς έχει η κατάσταση.

Όλα τα δημοσιονομικά μας στοιχεία είναι ψεύτικα. Η χώρα μου είναι διαβρωμένη από τη διαφθορά. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια. Είμαι αποφασισμένος να δώσω τη μάχη. Θα χρειαστώ όμως υποστήριξη και βοήθεια, γιατί πρόκειται για μια γιγάντια προσπάθεια”, θυμάται ένας εκ των συμμετεχόντων σε εκείνη τη συνάντηση.

»Οι συμμετέχοντες μένουν εμβρόντητοι. Η Άνγκελα Μέρκελ έχει φρίξει. Ο Φρέντρικ Ράινφελντ, πρωθυπουργός της Σουηδίας που προεδρεύει, κατανοεί: “Δεν ανήκω σε την ομάδα της ευρωζώνης αλλά η έκπληξη από όσα λέτε είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Αν καλά καταλαβαίνω, πάνε χρόνια που μας κρύβετε την αλήθεια”. Το ελληνικό έλλειμμα δεν ανέρχεται σε 6% ή 7% του ΑΕΠ όπως έχει ανακοινωθεί: ξεπερνά, πιθανόν, το 12%. Με άλλα λόγια, περίπου το ένα τέταρτο των κρατικών δαπανών δεν καλύπτεται από έσοδα. Το ένα τέταρτο. Είναι απολύτως βέβαιο ότι σύντομα η χώρα δεν θα είναι σε θέση να δανειστεί τα κεφάλαια που χρειάζεται για να κλείσει αυτή την τρύπα.

Η Άνγκελα Μέρκελ αισθάνεται διπλά προδομένη. Η ευρωπαϊκή ιδέα καταρρέει υπό το βάρος των αναληθειών διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων. Επιπλέον, το ευρωπαϊκό σύστημα καθιστά την καγκελάριο συνένοχο. Αντιμετωπίζει ευθύνες τις οποίες δεν είναι σε θέση να αναλάβει αφού οι Ευρωπαίοι, την εποχή εκείνη, ούτε διαθέτουν τα εργαλεία για να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα, στη θέση των αγορών, ούτε τα μέσα για να κατευθύνουν το ελληνικό σκάφος που κινδυνεύει να πέσει στα βράχια. (…)

Το ελληνικό ψέμα ήταν μάλλον κοινό μυστικό. Αυτό που εκπλήσσει τους Ευρωπαίους ηγέτες εκείνο το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου, περισσότερο και από την κατάσταση της χώρας, είναι η ειλικρίνεια του Παπανδρέου.

Στην πράξη, η Ελλάδα ήταν υπό επιτήρηση για αρκετούς μήνες. (…) Δύο φορές, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Γιουρογκρούπ, αναλαμβάνει μυστική αποστολή στην Αθήνα. Στόχος να μελετήσει τις προθέσεις του Καραμανλή, ακόμη και να τον επιτιμήσει. “Η αποστολή έγινε επειδή όλοι καταλάβαιναν ότι η κατάσταση ήταν πλέον εκρηκτική”, θυμάται ανώτατος κοινοτικός παράγοντας.

Όμως, ο Λουξεμβουργιανός επιστρέφει άπραγος, χωρίς καμία δέσμευση εκ μέρους του προκατόχου του Παπανδρέου για όσα σκοπεύει να κάνει προκειμένου να διασώσει την αξιοπιστία της χώρας του ενώπιον των διεθνών επενδυτών.

Με τον μεγαλύτερο κυνισμό, ο Καραμανλής διακινδυνεύει μια νέα παύση πληρωμών. Η Ελλάδα είναι συνηθισμένη. Όμως, από το 2001 και μετά είναι μέλος της Ζώνης του Ευρώ. Σε περίπτωση πτώχευσης, ο Καραμανλής καθιστά συνυπεύθυνους και δεσμεύει την αξιοπιστία και των υπολοίπων 16 κρατών.

Επιμένει, παρ’ όλ’ αυτά, να μην κάνει τίποτε περιμένοντας τις εκλογές του φθινοπώρου 2009. Καθίσταται πρόδηλο, από εκείνη τη στιγμή, πως κάτι λείπει στη νομισματική ένωση. Η αυτοπειθαρχία δεν λειτουργεί. Ούτε και η συλλογική πειθαρχία. Ακόμη λιγότερο η φιλική πίεση.

Η ‘Ανγκελα Μέρκελ είναι μόνη. Η Γερμανία δεν είχε αντιμετωπίσει κρίση με το νόμισμά της μετά την ίδρυση της Ομοσπονδίας. Από το 1947 ζει απομονωμένη στη νομισματική της ορθοδοξία, χωρίς εξάρτηση από τις μεγάλες παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές κρίσεις, σε αντίθεση με το Παρίσι και το Λονδίνο.

Αντιμετώπισε μόνο μία μεγάλη κρίση: την πτώση της Ανατολικής Γερμανίας και την ενσωμάτωσή της με τεράστιο οικονομικό τίμημα. Όμως, η Ελλάδα είναι ένα ανεξάρτητο κράτος. Αλλά και η Ευρώπη, αν βουλιάξει, δεν έχει κανένα με τον οποίο να “επανενωθεί”. Το γερμανικό μοντέλο δεν μπορεί να βοηθήσει.

Ζητάει να της ετοιμάσουν μια λεπτομερή ανάλυση για τον τρόπο που εφαρμόστηκε το Σύμφωνο Σταθερότητας του ευρώ και διαπιστώνει πόσο συχνά καταπατήθηκε…»

Τίποτε από όλα αυτά που αναφέρει η Οτρέ δεν δείχνει να εκπλήσσει, καθώς η πεποίθηση της ελληνικής κοινωνίας για την ύπαρξη ενός απίστευτα βρώμικου παρασκηνίου, είναι εμπεδωμένη εδώ και χρόνια. Καθώς όμως της έλειπε η ιστορική τεκμηρίωση, τόσο οι φυσικοί δράστες όσο και τα φερέφωνά τους, με εξαιρετική ευκολία την ενέτασσαν στη σφαίρα της φαιδρότητος και της συνωμοσιολογίας.

Και αν η Florence Autret προσφέρει κάτι εξαιρετικά σημαντικό με το συγκεκριμένο βιβλίο της, είναι ακριβώς αυτή η ιστορική τεκμηρίωση, η οποία αποκαλύπτει πολλά από τα καλά κρυμμένα κομμάτια του παζλ, δίνοντάς μας πλέον την δυνατότητα να μην μιλάμε με εικασίες αλλά με αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα.

Παύλος Κιρκασίδης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: #GAP #Καραμανλής #Παπανδρέου