«Σε έναν πολιτικό ελιγμό που αφορά στις εσωτερικές ισορροπίες στον κορμό του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας, στόχευε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ανασχηματισμού που ολοκληρώθηκε σήμερα», σημείωνε με νόημα, αργά το μεσημέρι, γνωστός πολιτικός αναλυτής, που κλήθηκε να σχολιάσει τις αλλαγές στο κυβερνητικό στίγμα.
«Αν ο στόχος είναι να κερδηθεί πολιτικός χρόνος, έως ότου αλλάξει το πολιτικό κλίμα, τότε ο ανασχηματισμός θα αποδειχθεί επικοινωνιακά βραχύβιος και θα καταναλωθεί μέσα στο Σαββατοκύριακο με τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις και αναλύσεις στα κυριακάτικα φύλλα», συνέχισε ο αναλυτής. «Αν ο ανασχηματισμός στοχεύει στη μεθόδευση μίας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, τότε ο Κώστας Καραμανλής θα πρέπει να σκεφτεί πως οι ζημιές θα είναι σαφώς λιγότερες για τη Νέα Δημοκρατία, αν η εκλογική αναμέτρηση διεξαχθεί σύντομα. Αντιθέτως, αν ο σχεδιασμός του Μαξίμου επεκτείνεται έως τον Ιούνιο, τότε τα πράγματα ενδεχομένως να αποβούν μοιραίως πολύ χειρότερα για τη Ρηγίλλης».
Το επίκεντρο της πολιτικής ανάλυσης, τόσο στη Νέα Δημοκρατία όσο και στη Χαριλάου Τρικούπη, αφορούσε περισσότερο στις αντικειμενικές συνθήκες εντός των οποίων πραγματοποιήθηκε ο πολυαναμενόμενος ανασχηματισμός, παρά τα ίδια τα πρόσωπα. «Τα προβλήματα που καλείται να υπερβεί ο Κώστας Καραμανλής με αυτή του την κίνηση είναι ανεξάρτητα της επικοινωνιακής δυναμικής που προσφέρει ένας ανασχηματισμός», θυμίζουν έμπειρα στελέχη της αντιπολίτευσης, αλλά και του κυβερνητικού χώρου. «Ούτε η οικονομική κρίση, ούτε η κρίση στα πανεπιστήμια, ούτε η δυναμική στη νεολαία, ούτε η ακρίβεια, αλλά ούτε και η έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στη «βεντέτα των Εξαρχείων» είναι προβλήματα που μπορεί να επιλύσει ένας ανασχηματισμός. Άντε η πολιτική ατζέντα να αλλάξει για μερικά εικοσιτετράωρα», επισημαίνουν οι παρακάτω κύκλοι με νόημα.
Για την ίδια την κυβέρνηση και την επικοινωνιακή της πολιτική, είναι εμφανής η πρόθεση αλλαγής αυτής της ατζέντας. Επιχειρήθηκε και με τη δολοφονική ενέργεια κατά του αστυνομικού, αλλά απεδείχθη μπούμερανγκ. Παράλληλα, επιχειρείται μία επικοινωνιακή αναβάθμιση της κατάστασης στο Αιγαίο, με αφορμή τις πραγματικές προκλητικές κινήσεις των Τούρκων, οι οποίες, ωστόσο, δε συνιστούν είδηση, ούτε και προϊδεάζουν για κάποια δραματική αλλαγή τακτικής της Άγκυρας. Είναι, άλλωστε, ενδεικτικός ο τρόπος που η κυβέρνηση «χρησιμοποίησε» την υπόθεση της ρωσικής καθόδου στο Αιγαίο, για τη διεξαγωγή στρατιωτικών ασκήσεων. Η «διαρροή» της είδησης συνοδευόταν και από μία ευγενική παράκληση «να κρατηθεί το θέμα χαμηλά», ενώ την ίδια ώρα, τα κρατικά ΜΜΕ έσπευδαν να δημοσιοποιήσουν την είδηση «πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις».
«Είναι προφανής η αγωνία του Μαξίμου να περιβάλλει αυτόν τον ανασχηματισμό με το στοιχείο του αιφνιδιασμού και εκείνο της δυναμικής αλλαγής», επεσήμαιναν το πρωί γνωστοί παράγοντες της αντιπολίτευσης, αντιλαμβανόμενοι πως ο Κώστας Καραμανλής πραγματικά «έπιασε στον ύπνο» τα κυβερνητικά μεγαλοστελέχη αυτό το πρωινό της Τετάρτης.
Η Θυσία του Αβραάμ
Ο Γιώργος Αλογοσκούφης και οι συνεργάτες του σαφώς ανέμεναν τον ανασχηματισμό, αλλά και σαφώς δεν ανέμεναν να μη συμπεριληφθεί στο νέο σχήμα ο «τσάρος της οικονομίας». Ο ίδιος ο υπουργός αντέδρασε ήρεμα με το κλασσικό «είναι απόφαση του πρωθυπουργού και είναι σεβαστή. Τελεία και παύλα.» Ως προς τον αντικαταστάτη του τώρα, ο Γιώργος Αλογοσκούφης είχε μόνο θετικές παρατηρήσεις. «Ήταν η καλύτερη λύση», φέρεται να δήλωσε στους συνεργάτες του. Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν αναμένει από το Γιάννη Παπαθανασίου να αλλάξει την οικονομική πολιτική, ούτε και κανείς θα του το ζητούσε… κυρίως μάλιστα όσον αφορά στους εκ Βρυξελών συνομιλητές του. Για το πολιτικό μέλλον τώρα του Γιώργου Αλογοσκούφη, τα πράγματα είναι μάλλον θετικά, αν σκεφτεί κανείς πως σε λίγους μήνες λήγει η θητεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο μέχρι χθες «τσάρος» δεν κρύβει την επιθυμία του να αντικαταστήσει τον κ. Σταύρο Δήμα. Αυτά ως προς τις μελλοντικές διευθετήσεις.
Η εκδίκηση της «Siemens»
Σχετικά με την αποπομπή του Μιχάλη Λιάπη, τα σχόλια ήταν από ελάχιστα έως ανύπαρκτα. Ο καθένας κατάλαβε πως το «φάντασμα» της SIEMENS πλανιόταν πάνω από τον υπουργό Πολιτισμού, όπως το φάντασμα του Εφραίμ εκινείτο αενάως πάνω από τα κεφάλια των Αλέξανδρού Κοντού και Πέτρου Δούκα. Για τον τελευταίο, βουλευτή υπολοίπου Αττικής και γαμπρό του Μ. Έβερτ, τα μηνύματα που αφορούν στο πολιτικό του μέλλον είναι σκοτεινά. Λέγεται πως ο πεθερός του έχει αποφασίσει να προωθήσει τη θυγατέρα του, Αλεξία, ως βουλευτή της Ά Αθηνών, εξέλιξη που κατά πάσα πιθανότητα σπρώχνει το κ. Δούκα να επανέλθει στα γνωστά του λημέρια της Citybank.
«Το ζήτημα είναι το εάν οι τρεις αυτές αποπομπές και η θυσία του Ρουσόπουλου αρκούν για να ξεθυμώσει ο κόσμος», μονολογούσαν σχεδόν αταβιστικά κυβερνητικά στελέχη σήμερα το πρωί, διότι γνωρίζουν από πρώτο χέρι πως οι ψηφοφόροι δεν ξεχνούν εύκολα και το απέδειξαν με τη μέθοδο που τιμώρησαν και τιμωρούν ακόμη το ΠΑΣΟΚ. Για το Μιχάλη Λιάπη υπάρχουν και επιπρόσθετα σχόλια, όχι από τους άσπονδους φίλους του, αλλά από τους εργαζόμενους στο υπουργείο. «Δεν ξεχνάμε ότι χριστουγεννιάτικα απέλυσε 650 συμβασιούχους». Όλοι θυμούνται τη συμβασιούχο του ΥΠΠΟ, που κρεμάστηκε από τις σκαλωσιές στην Ακρόπολη και απειλούσε να πέσει. «Ο Μιχάλης Λιάπης ήταν απλά τυχερός, γιατί το μουσείο της Ακρόπολης τελείωσε κατά τη διάρκεια της θητείας του, χωρίς αυτός να έχει κάνει τίποτε γι αυτό», λένε οι γνωστοί άγνωστοι στα πολιτικά γραφεία, που τους ενοχλεί αφόρητα το αλαζονικό στυλ του ξαδέλφου του πρωθυπουργού.
Η οργή Αβραμόπουλου και η δυσαρέσκεια Στυλιανίδη
Ο υπουργός Υγείας δεν έκρυβε το μεσημέρι της Τετάρτης τη δυσφορία του. Είχε διαμηνύσει προς όλες τις κατευθύνσεις πως επιθυμούσε να εγκαταλείψει το «σκληρό» αυτό υπουργείο για άλλα πιο «ευάερα και ευήλια» καθήκοντα. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος τελικά παρέμεινε ως υπουργός Υγείας για δύο λόγους. 1ον) Γιατί ο πρωθυπουργός κατέληξε πως θα είχε περισσότερα προβλήματα να αντιμετωπίσει εντός της κοινοβουλευτικής του ομάδας, εάν έχριζε υπουργό την εξωκοινοβουλευτική Μαριέττα Γιαννάκου. 2ον Διότι ο πρωθυπουργός, αν και γνωρίζει την άθλια κατάσταση που επικρατεί στην Υγεία, εν τούτοις θεωρεί πως ο Δημήτρης Αβραμόπουλος έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κατάσταση. Ομολογουμένως, θα συμφωνούσε ο οποιοσδήποτε με την πρωθυπουργική απόφαση, αφού χρειάζεται ειδικό ταλέντο, για να καλυφθεί το χάος που επικρατεί στις υπηρεσίες Υγείας.
Εξαιρετικά δυσαρεστημένος είναι ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, ο οποίος μάλιστα έσπευσε να εκδηλώσει τα συναισθήματά του στον ίδιο τον πρωθυπουργό, μιλώντας για αιφνιδιασμό και πως δεν είχε ενδείξεις για επικείμενη μετακίνησή του σε άλλο υπουργείο. Υπενθυμίζεται πως μόλις προ ολίγων εικοσιτετραώρων, ο πρωθυπουργός είχε συνεργαστεί με τον πρώην υπουργό Παιδείας και όλα ήταν «μέλι γάλα», πάντα κατά τον κ. Στυλιανίδη βεβαίως.
Ο Άρης παίρνει το όπλο του
Εντύπωση, ωστόσο, προκάλεσαν δύο επιλογές του πρωθυπουργού. Η πρώτη χαρακτηρίζεται «έξυπνη» και αφορά στην τοποθέτηση του Άρη Σπηλιωτόπουλου στο υπουργείο Παιδείας. Είναι προφανές πως η «πολιτική τιμωρία του Άρη έληξε και πως καλείται τώρα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Η απομάκρυνση του Ευριπίδη Στυλιανίδη από το υπουργείο του, απέδειξε επίσης πως ο πρωθυπουργός άκουσε με προσοχή τα μηνύματα του πεζοδρομίου και αντελήφθη πως χρειαζόταν μία εκτονωτική κίνηση στο χώρο της Παιδείας. Η αποστολή του Άρη Σπηλιώτόπουλου, ηγετικού στελέχους της Νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας και επιφανούς δείγματος του σύγχρονου πολιτικού lifestyle, θα είναι εξαιρετικά δύσκολη, όταν μάλιστα στην Παιδεία επικρατεί «πολεμική ατμόσφαιρα».
Η δεύτερη κίνηση που δεν επιδέχεται σχολίων, παρά μόνον αναμονής, είναι η τοποθέτηση του Αντώνη Σαμαρά στο υπουργείο Πολιτισμού. Η μη υπουργοποίηση του Γιάννη Λαμπρόπουλου εκ Μεσσηνίας προερχομένου επίσης, δημιουργεί πρόβλημα και ο πρώην υφυπουργός Άμυνας έσπευσε και αυτός να διαμηνύσει την οργή του. Το ζήτημα είναι το πώς ο νέος άρχων της πολιτισμικής παραγωγής της χώρας θα διαχειριστεί ένα υπουργείο, που τα τελευταία χρόνια πάσχει από μία ιδιότυπη κατάρα, άλλοτε με την υπόθεση Ζαχόπουλου, άλλοτε με την υπόθεση SIEMENS και άλλοτε με την ιδιάζουσα αντίληψη του Γιώργου Βουλγαράκη περί Πολιτισμού.
Τα νέα πρόσωπα
Ήταν προφανές πως ο Κώστας Καραμανλής θα έπρεπε να κατευνάσει τις ανησυχίες και κατά δύναμιν να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες της κοινοβουλευτικής ομάδας, η οποία τους τελευταίους μήνες μιλούσε για κυριαρχία του «κομματικού κατεστημένου». Η επιλογή του Κώστα Μαρκόπουλου για το υπουργείο Τουρισμού, που κατά γενική ομολογία είναι επιτυχής επιλογή, η τοποθέτηση σε θέση υφυπουργού του Κώστα Γκιουλέκα (του το χρώσταγε, ομολογεί το πρωθυπουργικό περιβάλλον), οι τοποθετήσεις των Μιχάλη Μπεκίρη, Μιχάλη Παπαδόπουλου και Γιώργου Κοντογιάννη σε θέσεις υφυπουργών, ικανοποιεί εν μέρει μία μεγάλη μερίδα βουλευτών, που μέχρι σήμερα και επί μία πενταετία, έβλεπαν τα παράθυρα της εξουσίας σφαλισμένα και τις πόρτες της ερμητικά κλειστές.
Διαβάστε επίσης:
Η νέα κυβέρνηση. Το τελευταίο χαρτί του Καραμανλή, 7 Ιανουαρίου 2009, 12:36
