Τη δική του άποψη για τις καταστροφικές πυρκαγιές και την πολιτική επικαιρότητα εκφράζει ο Χριστόδουλος Ξηρός με κείμενο που απέστειλε στη zougla.gr.
Το παραθέτουμε αυτούσιο:
«25 Αυγούστου ’07. Πάνω από 200 πύρινα μέτωπα καίνε ανεξέλεγκτα σε Ηλεία, Αρκαδία, Μεσσηνία, Λακωνία, αλλά και Εύβοια, Κρήτη, Ρόδο, Γράμμο -σε όλη την Ελλάδα με δύο λόγια. Αχαΐα, Κορινθία, Πάρνηθα κ.ά. είχαν καεί λίγες μέρες πριν.
Ο Καραμάν Αλής μαϊμουδίζοντας το υπερατλαντικό πρότυπό του –τον Πρόεδρο Μπούς– εμφανίζεται με πολεμική εξάρτηση στην αεροπορική βάση της Ανδρα-βίδας για να συντονίσει το έργο της κατάσβεσης. Τότε, μάλιστα, κάποιοι κακεντρεχείς διέδιδαν ότι, πριν ξεκινήσουν οι κάμερες, ο δάμαλος έκανε πρόβες με το δάχτυλο για να καταφέρει να δείξει το σημείο της πυρκαγιάς. Εγώ προσωπικά το θεωρώ κακοήθεια. Έτσι κι αλλιώς, σε όποιο σημείο του χάρτη και να έδειχνε, εκτός φυσικά από την θάλασσα (μπλε), υπήρχε και μία μεγάλη φωτιά.
Ακριβώς δύο χρόνια μετά, 22 – 26 Αυγούστου ’09. Μια μικρή φωτιά σε χαράδρα του Γραμματικού στην Αττική, που όπως λένε οι ίδιοι οι πυροσβέστες μπορούσε να σβηστεί με 1 μόνο αεροπλάνο και μερικές ρίψεις νερού, «ξεφεύγει» από τον έλεγχο και κατακαίει για 5 ημέρες την Πεντέλη.
Σε μια άγαρμπη επανάληψη της ίδιας φαρσοκωμωδίας ο «επανίδρυση του κράτους» πετάει με ελικόπτερο πάνω από τις φωτιές και με απλανές βλέμμα, δείχνοντας με το δάχτυλο τον ορίζοντα, συντονίζει εκ νέου το έργο της κατάσβεσης.
Και στις δύο περιπτώσεις, με την πράξη του αυτή, ο καταλληλότερος, στην ουσία ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη. Και δεν μίλησε φυσικά για την πολιτική ευθύνη, που έτσι κι αλλιώς έχει και ο ίδιος και η κυβέρνησή του, αλλά για την ευθύνη του συντονισμού της κατάσβεσης. Τον τραγικό απολογισμό τον γνωρίζουμε δυστυχώς όλοι…
Αυγ. ’07. 85 άνθρωποι κάηκαν πάνω από 3,5 εκατομμύρια στρέμματα δάσους έγιναν στάχτη.
Αύγ. ’09. Πάνω από 220 χιλιάδες στρέμματα δάσους στην Αττική έγιναν παρανάλωμα του πυρός.
Με μια πρώτη ματιά, είναι προφανές ότι και οι δύο μεγάλες πυρκαγιές του ’07 και του ’09 εξελίσσονται με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο, λες και ακολουθούν το ίδιο κακόγουστο και καταστροφικό σενάριο. Αν εξετάσουμε, όμως, προσεκτικά τις αιτίες που τις προξένησαν, θα δούμε ότι στην ουσία είναι οι ίδιες ακριβώς αιτίες που κατέκαψαν και συνεχίζουν να κατακαίουν τα δάση, όχι μόνον της Αττικής, αλλά όλης της Ελλάδας τα τελευταία 50-60 χρόνια.
Ακριβώς από τότε δηλαδή που ξεκινάει η οικιστική έκρηξη στο λεκανοπέδιο αλλά και σε πολλά άλλα σημεία της χώρας.
Η πυρκαγιά κατά κανόνα είναι έργο του ανθρώπου, αν και υπάρχουν περιπτώσεις αυτανάφλεξης (σε ποσοστό σχεδόν αμελητέο).
Μπορεί να την έχει ανάψει ένας τσαπατσούλης χωρικός, ένας κουτοπόνηρος ποιμένας ή ένας απρόσεκτος περαστικός. Πολλές φορές ξεκινάει από καλώδια της Δ.Ε.Η. ή «ξεφεύγει» από σκουπιδότοπους. Μπορεί ακόμη να είναι έργο ψυχοπαθών τύπου Ηρόστρατου κ.ά.
Στις φωτιές, βέβαια, που μπαίνουν σε περιοχές μεγάλου οικιστικού ενδιαφέροντος, υπεύθυνοι σχεδόν αποκλειστικά είναι οι εμπρηστές – οικοπεδοποιοί – καταπατητές.
Η προβολή όμως μόνο της αιτίας ανάφλεξης είτε αυτή έγινε από αμέλεια είτε από δόλο δεν αρκεί για να εξηγήσει τις καταστροφές, πολύ περισσότερο δε για να απαλείψει τις όποιες ευθύνες.
Έχουμε φύγει αρκετές χιλιετίες μπροστά από την εποχή που η επίκληση της οργής του Δία αρκούσε για να ερμηνεύσει τέτοια φαινόμενα. Η αντιμετώπιση μιας δασικής πυρκαγιάς δεν ξεκινάει τη στιγμή της ανάφλεξης, ούτε τελειώνει με την κατάσβεση. Για να έχουμε μία ολοκληρωμένη πυροπροστασία πρέπει να έχουμε οργανωμένα 3 βασικά στάδια:
πρόληψη – σχεδιασμός
κατάσβεση
έρευνα – καταλογισμός ευθυνών
Και ξεκινάμε με την πρόληψη, που για το Ελληνικό Κράτος αποτελεί terra incognita. Είναι δηλαδή εντελώς ανύπαρκτη ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μόνο εξαγγελίες ή μετάληψη (Κατόπιν εορτής προσλήψεις). Ούτε καθαρισμός των δασών, ούτε ζώνες πυρασφάλειας , ούτε υδαταποθήκες, ούτε τίποτα απ’ όσα προτείνουν οι πλέον ειδικοί -οι δασικές υπηρεσίες. Η μόνη παράμετρος που ενδιαφέρει τους κυβερνώντες σ’ αυτόν τον τομέα είναι οι προμήθειες. Όπως πληροφορούμαστε τις τελευταίες μέρες από τον Τύπο, υπάρχουν πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα τύπου Ζίμενς ή σωστότερα Μίζεν’ς.
Ακόμη και το τελευταίο μαγαζί στην Ελλάδα, για να πάρει άδεια λειτουργίας, πρέπει να διαθέτει σχέδιο πυρασφάλειας και επαρκή μέσα πυρόσβεσης. Τέτοιου σχεδίου στερείται παντελώς η χώρα. Οι Κυβερνώντες και οι κάθε λογής αρμόδιοι γνωρίζουν ότι κάθε καλοκαίρι έχουμε ξηρασία και ισχυρούς ανέμους. Παρά ταύτα, πάντα βρίσκεται κάποιος που μιλάει βλακωδώς για τον στρατηγό άνεμο, τον λοχία κουκουνάρα ή το εύφλεκτο των πεύκων.
Παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των πολιτών, δήμων, οικολογικών οργανώσεων, δασοφυλάκων κ.ά., ακόμη και μετά το Ολοκαύτωμα της Ηλείας δεν έγινε απολύτως τίποτα. Ούτε και τώρα θα γίνει φυσικά.
Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι τη μισή μάχη με τις πυρκαγιές, την πρόληψη και τον σχεδιασμό, την έχουμε χαμένη από χέρι εξ αιτίας της εγκληματικής αδιαφορίας και αναλγησίας των Κυβερνώντων.
Στην κατάσβεση, που είναι η άλλη μισή μάχη, η κατάσταση δεν είναι απλώς τραγική είναι πραγματικό Βατερλό. Όπως λένε οι ειδικοί στην δασοπυρόσβεση, μεγάλη σημασία για μια επιτυχή κατάσβεση έχει η έγκαιρη ειδοποίηση και η ταχεία προσέλευση των πυροσβεστικών δυνάμεων. Ακόμη, όπως είναι αυτονόητο, σημαντικό ρόλο παίζει ο σωστός συντονισμός των διαθέσιμων δυνάμεων και μέσων, ιδίως σε πυρκαγιές με τεράστια μέτωπα, όπως η τωρινή της Αττικής ή η προπέρσινη της Ηλείας.
Και στις δύο αυτές μεγάλες και καταστροφικές πυρκαγιές, η έγκαιρη ειδοποίηση πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Ζούμε στην εποχή της πληροφορικής και των κινητών τηλεφώνων, δεν περιμένουμε να σημάνει η καμπάνα ή τυχόν σήματα καπνού.
Στον τομέα όμως της έγκαιρης προσέλευσης δεν είχαμε απλώς ολιγωρία ή υποτίμηση, όπως προσπαθούν να μας πουν, είχαμε εγκληματική αδιαφορία και εγκατάλειψη.
Στον τομέα δε του συντονισμού είχαμε εικόνα πλήρους διάλυσης των πάντων. Καμία αρμόδια Αρχή δεν είχε την ευθύνη του συντονισμού και στην πραγματικότητα η φωτιά έσβησε όταν σταμάτησε εντελώς ο αέρας ή δεν είχε τι άλλο να κάψει. Αυτό φυσικά δεν αποτελεί κανενός είδους μομφή για το προσωπικό πυρόσβεσης (και τους εθελοντές) που υπερέβαλαν εαυτόν και έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις στη μάχη, αλλά δυστυχώς η έλλειψη συντονισμού μηδένιζε όλες τις προσπάθειες.
Η παντελώς απούσα κυβέρνηση, το μόνο που κατόρθωσε ήταν να στείλει την αστυνομία (στην Ηλεία και την αντιτρομοκρατική!) να διώξει τον κόσμο απ’ τα σπίτια του με αποτέλεσμα να εντείνει τη σύγχυση και τον πανικό.
Τα πυροσβεστικά μέσα, επίγεια και εναέρια, όταν τελικά καταφθάνουν, άγονται και φέρονται από το ένα σημείο στο άλλο, ανάλογα με τις αλληλοσυγκρουόμενες εντολές δημάρχων, νομαρχών, πολιτευτών, βουλευτών, υπουργών, αλλά και δημοσιογράφων! Το μέτρο της πλήρους διάλυσης και της απουσίας οποιασδήποτε μορφής συντονισμού, το έδιναν οι μαραθώνιες εκπομπές της τηλεόρασης, που «καθοδηγούσαν» τους πολίτες, κανόνιζαν πού θα πάνε τα πυροσβεστικά αεροπλάνα, επενέβαιναν και ρύθμιζαν τη διάταξη των επίγειων δυνάμεων και λοιπά. Μάλλον αυτό θα είδε ο Παυλόπουλος και έσπευσε περιχαρής να δηλώσει ότι «ο κρατικός μηχανισμός είναι συντονισμένος». Τις περισσότερες φορές τελικά, τα πυροσβεστικά μέσα παρατάσσονταν γύρω από τις βίλες των πολιτικών και τα μέγαρα των πλουτοκρατών, που έμειναν άθικτα, αφήνοντας τους φτωχούς χωρικούς και τις περιουσίες τους στο έλεος της φωτιάς.
Το ’07 για να καλύψει την απραξία της η κυβέρνηση και να κουκουλώσει τις τεράστιες ευθύνες της, επιστράτευσε τη θεωρία του «οργανωμένου σχεδίου» και της «ασύμμετρης απειλής».
Φέτος το έπαιξαν πιο προσεκτικά και σέρβιραν τη δοκιμασμένη συνταγή των εμπρηστών – οικοπεδοφάγων.
Ακόμη και αν προς στιγμήν κάνουμε πως χάφτουμε τις παραπλανητικές θεωρίες –για «ασύμμετρη απειλή», για εμπρηστές – καταπατητές, για περιοχές «φιλέτα» ή οικόπεδα «παϊδάκια» (όλα στα κάρβουνα) και πάλι αυτή η εξήγηση δεν απαλλάσσει κανέναν. Γιατί απλούστατα για όποιον λόγο και αν έχει μπει μια φωτιά, η κατάσβεσή της έχει την ίδια βαρύτητα. Ό,τι κι αν επικαλείται λοιπόν η κυβέρνηση, είτε οργανωμένα σχέδια, είτε εκδικητικούς ανέμους, είτε ξενοκίνητους Εαμοβούλγαρους και άλλες τέτοιες ανοησίες, η ευθύνη για την κατάσβεση ή εν προκειμένω για τη μη κατάσβεση είναι αποκλειστικά δική της.
Και είναι βαρύτατη.
Για πάνω από 50 χρόνια, ακούμε ακριβώς την ίδια καραμέλα, για αόρατους εμπρηστές, οργανωμένους ή μη, που καίνε και ρημάζουν, αλλά δεν πιάστηκε ποτέ κανείς, δεν δικάστηκε ποτέ κανείς.
Το κράτος παραμένει παθητικός θεατής, ανίκανο να τους εντοπίσει ή έστω να εκπονήσει κάποιο σχέδιο προστασίας. Έτσι μας λένε τουλάχιστον.
Το ζήτημα των εμπρηστών – καταπατητών θα μπορούσε να έχει λυθεί εδώ και πολλές δεκαετίες με το Κτηματολόγιο που ορίζει αυστηρά όλες τις χρήσεις γης, καθώς και τους τίτλους.
Αντί αυτού, βλέπουμε δασοκτόνους νόμους, εν μία νυκτί αποχαρακτηρισμούς, αναψυκτήρια υπουργών, αυθαίρετα μεγαλόσχημων, οικισμούς δικαστών, εξοχικά καραβανάδων και πάει λέγοντας.
Επιπλέον, επιβράβευση της αυθαίρετης δόμησης με διάφορες «νομιμοποιήσεις», «τακτοποιήσεις», φόρους διατήρησης αυθαιρέτων και πλήθος άλλα κόλπα.
Γι’ αυτό δεν έχει συλληφθεί ποτέ κανένας εμπρηστής και ούτε πρόκειται να συλληφθεί.
Γιατί όλοι αυτοί είναι το κράτος. Δεν είναι απλώς συνένοχοι, είναι οι μοναδικοί ένοχοι, το μόνο «οργανωμένο σχέδιο» κατά του λαού, οι αόρατοι και οι ασύλληπτοι εγκληματίες που μας λεηλατούν, μας καίνε και μας δολοφονούν.
Έτσι εξηγείται γιατί το έργο της κυβέρνησης, και της εκάστοτε κυβέρνησης, στον τομέα της πρόληψης είναι μηδενικό.
Αυτός είναι ο λόγος που σε κάθε μεγάλη φωτιά ο κρατικός μηχανισμός παραμένει απαθής θεατής και δεν έχει καμία δυνατότητα συντονισμού και κατάσβεσης.
Γι’ αυτό δεν παραιτήθηκε ποτέ κανένας υπεύθυνος, δεν βρέθηκε ποτέ κανένας ένοχος, δεν δικάσθηκε ποτέ κανένας εμπρηστής.
Ακόμη και στη φωτιά του ’07, που θρηνήσαμε 85 νεκρούς, η «έρευνα» καρκινοβατεί επί δύο χρόνια. Προφανώς οι δικαστές είναι πολύ απασχολημένοι με το να αρχειοθετούν – κουκουλώνουν σκάνδαλα.
Η απόλυτη αξία της ανθρώπινης ζωής πάει περίπατο, αν πρόκειται για φτωχούς χωρικούς, εργάτες ή πυροσβέστες.
Ειδικά όταν για τη δολοφονία τους ευθύνεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Μόνο τα τελευταία 2 χρόνια έχουν αφανιστεί περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια στρέμματα δάσους με μηδενική αναδάσωση. Ειδικά στην Αττική τα τελευταία 30 χρόνια σχεδόν το 50% των δασών της, περίπου 400.000 στρέμματα, έχουν παραδοθεί στην πυρά και την «αξιοποίηση».
Και μετά από κάθε μεγάλη φωτιά, οι κυβερνώντες σπεύδουν να μας φλομώσουν με μεγαλόστομες εξαγγελίες και υποσχέσεις.
Και η εγκληματική απραξία συνεχίζεται.
Κανένα σχέδιο δεν εκπονείται.
Κανένα μέτρο δεν λαμβάνεται.
Άλλωστε, το μόνο πεδίο που μπορεί να τους συγκινήσει, είναι το πεδίο της προμήθειας και της μίζας.
Γι’ αυτό ακούσαμε αυτές τις ημέρες συζητήσεις για αγορά νέων αεροπλάνων, δορυφορικών συστημάτων ειδοποίησης και αυτόματης δασοπυρόσβεσης (Ζίμενς;)
Α! Και αεροφωτογραφίες των καμένων, για να ξέρουν οι μεγαλόσχημοι πού ακριβώς θα κτίσουν.
Και ο εμπαιγμός συνεχίζεται.
Και θα συνεχίζεται μέχρις ότου κατανοήσουμε όλοι μας πως αυτοί που μας κυβερνάνε τόσα χρόνια, δεν είναι απλώς ανίκανοι, είναι συνειδητοί εγκληματίες, που μας κλέβουν, μας καίνε και μας δολοφονούν.
29-8-2009
Φυλακές Κορυδαλλού
Ειδική Πτέρυγα Απομόνωσης»
