Για τις καταγγελίες του Γιάννη Πανούση, το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για διαδηλώσεις κατά της ίδιας του της πολιτικής, τις πιθανές διαρροές κατά την ψήφιση των νέων μέτρων και τις συνεργασίες σοσιαλιστών-αριστερας μίλησε η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη στην εφημερίδα «Real News»:
Αρέσει στην κυβέρνηση που μεταξύ των διαδηλωτών υπήρξε και ο ΣΥΡΙΖΑ; Πόσο πολιτικά ορθό είναι να διαδηλώνει εναντίον της κυβέρνησής του;
Ένα κομμάτι των συμπολιτών μας αντιτίθενται σε αντιεργατικές πολιτικές και μέτρα που επιχειρείται να επιβληθούν πανευρωπαϊκά. Αντιμετωπίζουν εμάς σήμερα ως κυβερνητική συνέχεια ενός κράτους που τα έφερε στη ζωή τους. Χρεώνοντάς μας όχι την έμπνευσή τους, ούτε ιδεολογική ταύτιση με το νεοφιλελευθερισμό και τις αντιλαϊκές πολιτικές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά ζητώντας μας να μην ολιγωρήσουμε άλλο. Αντιδρούν χτυπώντας μας καμπανάκι επαγρύπνησης, υπενθυμίζοντας μας τη μείωση των αντοχών τους, ζητώντας μας ταχύτητα, ουσία κι αποτελεσματικότητα. Το ακούμε πολύ καθαρά και το ιεραρχούμε πολύ ψηλά. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό κόμμα, όντας μέσα στην κοινωνία και τις διεκδικήσεις της, είναι απολύτως λογικό να αντιτίθεται σε αντιεργατικές πολιτικές. Ακόμη και θεσμικά, η κυβέρνηση δεν ταυτίζεται με το κόμμα. Υποχρέωση του τελευταίου είναι να παράγει συνεχώς πολιτική και να συνδέεται με την κοινωνία, τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει εκτελεστικό ρόλο. Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας ήταν και παραμένει ιδεολογικός. Αντιφατικό κατά συνέπεια δεν είναι ότι συμμετέχει στις κινητοποιήσεις το Αριστερό κόμμα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αλλά η ΓΣΕΕ και κόμματα της αντιπολίτευσης τα οποία έκαναν καμπάνιες υπέρ του ΝΑΙ και της άμεσης αποδοχής όλων όσων απαιτούσαν οι δανειστές.
Τον κ. Πανούση γιατί τον εγκαλείτε; Δεν είναι λίγο ασύμβατο για μια κυβέρνηση της αριστεράς να επικαλείται στις εισαγγελικές αρχές τα απόρρητα της ΕΥΠ;
Ούτε εγκαλούμε, ούτε κινηθήκαμε προσωπικά εναντίον του κ. Πανούση. Όταν όμως δημοσιοποιούνται από τα ΜΜΕ αμφίβολης γνησιότητας, νομιμότητας και προέλευσης «έγγραφα», «στοιχεία» και «αποσπάσματα» -κάποια από αυτά ενδεχομένως και απόρρητα- οι αρμόδιοι υπουργοί οφείλουν να κινηθούν κατά παντός υπευθύνου. Να αναζητηθεί η προέλευσή τους, η γνησιότητά τους, ποιος και γιατί τα κατέχει. Πρόκειται για ζήτημα λειτουργίας της ίδιας της Δημοκρατίας και του Κοινοβουλευτισμού, όπου η κυβέρνηση από την αρχή έκανε απολύτως θεσμικές κινήσεις, ως όφειλε. Η υπόθεση διερευνάται από τη Δικαιοσύνη και τη Βουλή, στην αρμόδια Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας.
Μ’ αφορμή την υπόθεση Πανούση, εκτιμάτε ότι υπάρχει σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης; Και αν ναι, από ποιους;
Παρατηρούμε -και χωρίς την υπόθεση Πανούση- ότι, σε μία πολύ κρίσιμη καμπή για τη χώρα, γίνεται μικροπολιτική εκμετάλλευση ζητημάτων δευτερεύουσας σημασίας προκειμένου να προκληθούν τεχνητές κρίσεις. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Επανειλημμένα στόχευσαν τον κ. Κατρούγκαλο. Προσπάθησαν να πλήξουν τον κ. Κοτζιά. Πρόσφατα τον κ. Φίλη, όταν η ΝΔ επιχείρησε να επενδύσει μικροπολιτικά, απέναντι σε μία προσωπική άποψη, τροφοδοτώντας εθνικιστικές αντιδράσεις. Ακόμη και μετά την επίθεση στον κ. Κουμουτσάκο από άτομα της Χρυσής Αυγής, στην αντιπολίτευση συνέχιζαν με εμπρηστικά σχόλια να στρέφονται ενάντια στην κυβέρνηση. Στόχος ψευδούς δημοσιεύματος έγινε και ο κ. Μουζάλας. Μέσα σε αυτό το νοσηρό περιβάλλον, περιφέρεται σε εφημερίδες και τηλεπαράθυρα ένα σοβαρό ζήτημα με θεσμικές προεκτάσεις, για χάρη του θεάματος. Η αντιπολίτευση και πάλι προσπαθεί να επαναφέρει την ανιστόρητη και επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων και να μας συνδέσει με την τρομοκρατία. Όλα αυτά αποτελούν σπασμωδικές αντιδράσεις και δείγμα πολιτικής ανευθυνότητας σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα.
Θέμα Λάμπρου υφίσταται για την κυβέρνηση;
Όχι, φυσικά.
Ο Π. Λάμπρου πάντως φέρεται να συνομιλεί με τρομοκράτες…
Η άποψη «ποτέ διάλογος με εγκληματίες, τρομοκράτες, κ.λπ.» αποτελεί σοφιστεία. Ο κ. Λάμπρου συνομιλούσε με τροφίμους των φυλακών, ανεξαρτήτως του αδικήματος που διέπραξαν. Οι δε φυλακές μας είναι σωφρονιστικά ιδρύματα για όσο χρόνο εκτίει την ποινή του ο κάθε κρατούμενος. Ας μην το προσπερνάμε αυτό υπερτονίζοντας τον τιμωρητικό χαρακτήρα τους. Ο κ. Λάμπρου μετρά δεκαετίες στον αγώνα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατούμενων. Κι αυτά είναι θεμελιώδη δικαιώματα, δείκτες πολιτισμού, δικαιοσύνης και Δημοκρατίας. Δεν χωρούν αποκλεισμούς, ούτε αφορούν μεμονωμένα πρόσωπα, ούτε διαφοροποιούνται με βάση τη βαρύτητα του αδικήματος. Άλλωστε, οι επαφές του δεν ήταν κρυφές και -το κυριότερο- δεν γίνεται κάτι τέτοιο για πρώτη φορά. Θυμίζω ότι σε εποχή που ήταν υπουργός δικαιοσύνης ο κ. Βενιζέλος, απεφεύχθη αιματοχυσία στις φυλακές Αγίου Στεφάνου, ακριβώς διότι το υπουργείο προτίμησε τη συνομιλία, παρά την καταστολή. Μέρος των προτάσεων των φυλακισμένων τότε υιοθετήθηκαν σε νόμο του 1996 για τη μεταχείριση των κρατουμένων.
Στην Πορτογαλία δημιουργείται κυβερνητική συνεργασία σοσιαλιστών-αριστεράς. Εσείς εδώ θα θέλατε διεύρυνση της κυβερνητικής πλειοψηφίας με το ΠΑΣΟΚ και υπό ποίες προϋποθέσεις;
Παρακολουθούμε με πολύ ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις στην Πορτογαλία, οι οποίες έχουν και ευρωπαϊκές προεκτάσεις. Η επικείμενη κυβερνητική συνεργασία οικοδομείται πάνω στη βάση κοινών επιτακτικών και άμεσων στόχων. Και εκεί έγιναν υποχωρήσεις, προς όφελος της χώρας. Μεγαλύτερη σημασία έχει τι θα σημάνουν αυτές οι εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου ο συσχετισμός δυνάμεων πρέπει να ανατραπεί. Ειδικά στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, η οποία εδώ και χρόνια έχει προσδεθεί στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού. Το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ, ως εγχώριος εκφραστής της, υπερασπιζόταν και φαίνεται να συνεχίζει να υπερασπίζεται συντηρητικές πολιτικές της Δεξιάς. Στην Ελλάδα δεν τίθεται ζήτημα συγκυβέρνησης. Όσο κάποιοι αυτοαναιρούνται, καταψηφίζοντας και καταγγέλλοντας υποκριτικά τα επιμέρους μέτρα μίας συμφωνίας την οποία υπερψήφισαν το καλοκαίρι, δεν αφήνουν ούτε περιθώρια συνεννόησης.
Με το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων έρχονται δυσκολότερα μέτρα. Είστε σίγουρη πως από την πλειοψηφία δεν θα υπάρξουν διαρροές;
Όπως και τα πρώτα προαπαιτούμενα, έτσι και τώρα, το περιεχόμενο των μέτρων είναι γνωστό σε όλους τους βουλευτές εδώ και μήνες. Βουλευτές της αντιπολίτευσης επιλέγουν το δρόμο της αυτοαναίρεσης, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το συμφέρον της χώρας. Οι βουλευτές της πλειοψηφίας, αντίθετα, απέδειξαν ότι και δεν είναι «αδιάβαστοι» και αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους και την κρισιμότητα της στιγμής.
