Με άρωμα ΔΕΘ το υπουργικό συμβούλιο

Με το βλέμμα στη ΔΕΘ αφού απομένει μόλις μία εβδομάδα από τα εγκαίνια συγκάλεσε ο πρωθυπουργός το υπουργικό του συμβούλιο με την νέα του σύνθεση.

Τα «κλειδιά αυτής της διαχείρισης έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα κεφάλαια τα οποία θα καθορίσουν και την τελική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑΕπί της ουσίας το νέο κυβερνητικό σχήμα οφείλει να διαχειριστεί την πρώτη φάση του προεκλογικού έτους στο οποίο ατύπως μεν αλλά ουσιαστικώς δε έχει εισέλθει η χώρα.

Τα «κλειδιά» αυτής της διαχείρισης έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα κεφάλαια τα οποία θα καθορίσουν και την τελική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ και του Μαξίμου για τη μητέρα όλων των μαχών που είναι οι εθνικές εκλογές.

Το πρώτο κεφάλαιο αφορά και το μεγαλύτερο ποσοστό της εκλογικής πελατείας όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όλων των κομμάτων και ακούει στο όνομα «Συντάξεις».

Είναι φανερό πως το Μαξίμου επενδύει σε δύο ενδεχόμενα: Είτε την ακύρωση της περικοπής συντάξεων από 1-1-2019 είτε στην αναβολή της επιβολής του μέτρου με εναλλακτική τη σαλαμοποίηση χρονικά της περικοπής αυτής. Το Μαξίμου αντιλαμβανόμενο πως η Ευρώπη συνολικά αλλά και η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία ειδικά έχουν εδώ και καιρό εισέλθει σε προεκλογικό κλίμα, αφού οι ευρωεκλογές έχουν προγραμματιστεί για τα τέλη Μαΐου του 2019 επενδύει στο ενδεχόμενο και μάλλον με σιγουριά πως θα υπάρξουν με πολιτική συμφωνία μεταξύ των βασικών πολιτικών σχηματισμών στην ΕΕ, κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, λαϊκιστές και ακροδεξιά «χαριστικές» ενέργειες οι οποίες θα μπορούσαν να γοητεύσουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η προοπτική αυτή ενισχύεται από την αυξανόμενη με γοργούς ρυθμούς καχυποψία έως και αρνητικότητα που διακατέχει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και προσωπικά τους πολίτες έναντι των Βρυξελλών.

Το Μαξίμου επίσης υπολογίζοντας και τα οικονομικά αποτελέσματα του 2018 και το θηριώδες πλεόνασμα το οποίο θα παρουσιαστεί με ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες εκτιμά πως το σύστημα του Eurogroup θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να ικανοποιήσει μεγάλο μέρος τουλάχιστον των προσδοκιών της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Βασικός σύμμαχος σε αυτή την υπόθεση είναι ο Πιέρ Μοσκοβισί αλλά και όχι μόνο.

Βασικός αντίπαλος είναι το ΔΝΤ και οι διάδοχοι του κλίματος Σόιμπλε στο ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας αλλά και εντός του γερμανικού κοινοβουλίου.

Το δεύτερο κλειδί αφορά τη διαχείριση των επιπτώσεων από το τσουνάμι που ακούει στο όνομα συμφωνία των Πρεσπών. Αν κανείς παρακολουθήσει με προσοχή τις δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου οι οποίες δημοσιοποιήθηκαν την Πέμπτη αντιλαμβάνεται πως η φράση «ο λαός θα είναι ο τελευταίος κριτής» δεν αναφέρεται στις επόμενες εθνικές εκλογές αλλά στην πιθανότητα διεξαγωγής δημοψηφίσματος ώστε η κοινωνία να τοποθετηθεί επί της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ. Σε μια τέτοια περίπτωση ακόμη και ο αφελής παρατηρητής αντιλαμβάνεται πως ένα δημοψήφισμα θα λειτουργήσει εκτονωτικά, ακόμη και ανακουφιστικά, όχι μόνο για την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για τα υπόλοιπα κόμματα, αφού είτε το ναι είτε το όχι θα αποτελέσει βασικό άλλοθι στο εσωτερικό ή το εξωτερικό.

Το τρίτο κλειδί αφορά τα ζήτημα των εκτονωτικών κινήσεων στην μετα-μνημονιακή περίοδο όπως οι συλλογικές συμβάσεις και η αύξηση, έστω και τυπικά του κατώτατου μισθού.

Το τέταρτο κλειδί που αποτελεί και το στοίχημα Τσίπρα, που απορρέει από αυτόν τον ανασχηματισμό, αφορά στο ζήτημα της ασφάλειας του πολίτη. Με λίγα λόγια, πέφτει στους ώμους της Όλγας Γεροβασίλη και της Κατερίνας Παπακώστα το μεγάλο βάρος εκτόνωσης του συνολικά αρνητικού κλίματος που επικρατεί τόσο από τη διαχείριση της τραγωδίας στο Μάτι (φυσικές καταστροφές) όσο και από το αίσθημα συνολικής ανασφάλειας που προκύπτει από φαινόμενα όπως η δολοφονία του νεαρού στου Φιλοπάππου και τα καθημερινά συμβάντα εγκληματικότητας που πλήττουν κυρίως τα μεγάλα αστικά κέντρα.