Όλοι θυμόμαστε, δεν πέρασε δα και πολύς καιρός, τη συνέντευξη που έδωσε ο Γ. Παπανδρέου, παραμονές των εκλογών στη Δ.Ε.Θ. Μια συνέντευξη που χαρακτηρίστηκε βαρυσήμαντη, όπου για πρώτη φορά ο Γιωργάκης προβιβάσθηκε σε Γιώργο και όλα τα γλειφτρόνια της «ενημέρωσης» συναγωνίζονταν στο λιβάνισμα του μελλοντικού πρωθυπουργού.
Εκεί, ένας μειλίχιος Γεωργάκιος, μας εξηγούσε σοβαρότατος ότι «θα ακολουθήσει μια άλλη πολιτική από αυτήν της επάρατης Δεξιάς που ρήμαξε τη χώρα» και επαναλάμβανε συνεχώς ότι δεσμεύεται προσωπικά για αυξήσεις, για ανάπτυξη (πράσινη κυρίως) ότι «θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες» και άλλα συναφή.
Όταν μας διαβεβαίωνε για όλα αυτά τα «σοσιαλιστικά προγράμματα» ήταν απόλυτα ενημερωμένος για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής Οικονομίας, διότι απλούστατα, για να εκποιήσεις ένα πρόγραμμα, πρέπει απαραιτήτως να γνωρίζεις όλα τα δεδομένα, αλλιώς δεν είναι πρόγραμμα αλλά εικασίες και ευσεβείς πόθοι.
Γνώριζε, λοιπόν, ο αναβαθμισθείς Γιωργάκης και το επιτελείο του για το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα και για το γιγάντιο χρέος, παρ’ όλα αυτά επέμενε πως «υπάρχουν τα λεφτά».
Με την ίδια ακριβώς σοβαρότητα, 6 μήνες μετά, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής
διεθνούς μάς έραψε το κουστούμι του Καραμανλή!
Από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, εδώ και διακόσια σχεδόν χρόνια, οι εθνοπατέρες μας, ακολουθούν πάντα την ίδια και απαράλλακτη διαδικασία. Για να υφαρπάξουν την ψήφο μας, τάζουν λαγούς με ιερατικά άμφια και διάφορα άλλα θαυμαστά έργα. Μόλις «εκλεγούν», διαπιστώνουν εμβρόντητοι ότι παρέλαβαν χάος -και άδεια ταμεία- και με πόνο ψυχής πάντοτε μας αλλάζουν τον αδόξαστο στους φόρους.
Στο τέλος της θητείας τους, αυτοί μεν ευρίσκονται πάμπλουτοι και οι διάδοχοί τους που εκλέγονται με σημαία την πάταξη της διαφθοράς (σημαία ευκαιρίας) παραλαμβάνουν εκ νέου άδεια ταμεία. Ουδόλως εξαιρούνται του κανόνος τούτου η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που εναλλάσσονται στη διαχείριση της εξουσίας τα τελευταία 35 χρόνια.
Θα ήμασταν αφελείς, εάν πιστεύαμε ότι το προπατορικό αμάρτημα των πολιτικών, η αθέτηση δηλαδή των προεκλογικών δεσμεύσεων, είναι η μόνη αιτία που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή τραγική κατάσταση. Ή εάν παίρναμε στα σοβαρά τις αναλύσεις του Γιωργάκη, ότι για το σημερινό μας χάλι ευθύνεται η διακυβέρνηση της προηγούμενης πενταετίας. Πολύ περισσότερο, βέβαια, τις θρασύτατες δηλώσεις των νεοδημοκρατών που μέμφονται την κυβέρνηση για αργοπορία λήψης μέτρων!
Δεν κατέρρευσε η οικονομία σε 5 χρόνια ούτε σε 5 μήνες, χρειάστηκαν 35ετείς προσπάθειες από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, για να φτάσουμε στη σημερινή χρεωκοπία.
Ο πολίτης δεν χρειάζεται ακατανόητες (και παραπλανητικές συνήθως) οικονομικές αναλύσεις, για να καταλάβει ότι τα έκαναν θάλασσα. Αρκεί να βάλει το χέρι στην τσέπη του.
Κάποιος, όμως, πρέπει να μας εξηγήσει πώς γίνεται να μας ζητάνε εδώ και 35 χρόνια λιτότητα και κόντρα λιτότητα, και στην άκρη του τούνελ να μας περιμένει μόνο γκρεμός. Και το μεγάλο κεφάλαιο όλο αυτό το διάστημα αλλά και σήμερα με την υποτιθέμενη κρίση να έχει τεράστια κέρδη.
Πλήρως εναρμονισμένη στις οδηγίες και τις εντολές της Ε.Ε. η πολιτική και των 2 μεγάλων, μια πολιτική όπου απουσίαζε κάθε όραμα για ανάπτυξη των παραγωγικών υποδομών. Κανένα αναπτυξιακό έργο τόσα χρόνια, μόνο έργα βιτρίνας και φυσικά και διάλυση της αγροτιάς, αποβιομηχάνιση και επιπλέον ξεπούλημα, χωρίς δισταγμό, μέρους του εθνικού μας πλούτου.
Αποτέλεσμα ένα τεράστιο έλλειμμα και ένα χρέος που συνεχώς γιγαντώνεται, και το χειρότερο, μια οικονομία που είναι αδύνατον να επιβιώσει χωρίς συνεχή δανεισμό. Πού πήγαν τα λεφτά;
Εύκολα μπορεί να καταλάβει ο καθένας.
Έχουμε μια χώρα χρεωκοπημένη, όμως με πανίσχυρες τράπεζες που διαθέτουν τεράστια κεφάλαια και έχουν τρομακτική κερδοφορία, με καπιταλιστές που μπαίνουν στις λίστες των 100 πλουσιότερων του κόσμου, με εφοπλιστές που καμαρώνουν ότι είναι πρώτη δύναμη παγκόσμια και φυσικά με πάμπλουτους πολιτικούς.
Παρεμπιπτόντως, εάν οι εθνοπατέρες μας, για να εξασφαλίσουν κάποια συμβόλαια στη SIEMENS, αποκόμισαν (αφορολόγητα) 100 εκατομμύρια, εύκολα, άραγε, πόσα θα τσέπωσαν για να εξασφαλίσουν όλες αυτές τις χρυσοφόρες συμβάσεις, για τα ολυμπιακά έργα, για τους εθνικούς δρόμους και ένα σωρό άλλα έργα, για τις «αμυντικές» δαπάνες, για τις προμήθειες στην υγεία και ένα σωρό άλλες. Ή πόσα θα άρπαξαν, για να ξεπουλήσουν τον Ο.Τ.Ε., την Ολυμπιακή, τα ναυπηγεία, τα τσιμεντάδικα, τα χαλυβουργεία, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια κι’ ένα σωρό άλλες «μεταρυθμίσεις».
Παράλληλα, οι θρασύτατοι αυτοί ληστές και συμμορίτες εξασφαλίζουν προκλητικά την απόλυτη ατιμωρησία τους με τις διάφορες καταγέλαστες «εξεταστικές» που μοιράζουν αφειδώς συγχωροχάρτια στον εαυτό τους!
Δεν μπορούμε να τα λησμονήσουμε όλα αυτά, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι από δώ και στο εξής οι ίδιοι άνθρωποι, με την ίδια πολιτική, θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση και θα μας οδηγήσουν σε νέες εθνικές επιτυχίες.
Το πρόβλημα της Ελλάδας αυτήν τη στιγμή δεν είναι η έλλειψη αξιοπιστίας, όπως προσπαθεί να μας πει ο Γιωργάκης και οι παρατρεχάμενοί του. Δεν είναι η απόκρυψη του μεγέθους του ελλείμματος και του χρέους, αλλά το ίδιο το έλλειμμα και το χρέος, και φυσικά η ανυπαρξία οποιασδήποτε αναπτυξιακής πολιτικής και η μηδενική παραγωγή.
Μπορεί αλήθεια να μας πει κάποιος τι ακριβώς παράγει αυτή η χώρα που θεωρεί βαριά βιομηχανία (!) τον τουρισμό;
Ούτε βέβαια «ανακάλυψαν» σήμερα οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας ότι τόσο καιρό ζούμε με δανεικά. Εννοώ, φυσικά, το παρασιτικό κράτος και τους άρπαγες πολιτικούς, γιατί ο απλός πολίτης δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Τα ληστρικά «έκτακτα μέτρα», λοιπόν, που επέβαλε η σοσιαλιστική κυβέρνηση, εκτελώντας υπάκουα τις εντολές της Ε.Ε. και της ντόπιας ολιγαρχίας, δεν αποτελούν φυσικά κανένα σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Ούτε βέβαια συνιστούν καμία «απομάκρυνση» προσωρινή ή μόνιμη από την ιδεολογία τόσο των σοσιαλιστών όσο και των σεμνών και ταπεινών νεοδημοκρατών.
Γι’ αυτό, άλλωστε, σπεύδουν να τα χειροκροτήσουν και να τα στηρίξουν και η ΝΔ με πρώτο τον επίτιμο, αλλά και το ακροδεξιό ΛΑΟΣ που συμπορεύεται πρόθυμα.
Τόσα χρόνια αυτό έκαναν, αυτό ακριβώς κάνουν και σήμερα. Τα «νέα μέτρα» δεν αφορούν φυσικά στη σωτηρία της χώρας αλλά στη βελτίωση της κερδοφορίας των τραπεζιτών και του μεγάλου κεφαλαίου που θα είναι και οι μόνοι ωφελημένοι.
Δεν προβλέπουν καμία ανάπτυξη, κανέναν περιορισμό του σπάταλου κράτους ή των υπέρογκων «αμυντικών» δαπανών, καμία αύξηση του εθνικού πλούτου. Η μόνη αύξηση που θα επιφέρουν είναι του χρέους. Αυξάνουν επίσης την ανεργία, τη φτώχια, την αδικία και την κοινωνική ανισότητα. Αποτελούν παράλληλα την ύστατη προσπάθεια της πολιτικής αλήτ να διατηρήσει με κάθε κόστος και κάθε θυσία (δική μας) τα τεράστια προνόμιά της.
Παρά το θολό τοπίο που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι πολιτικοί μαζί με τους ομοτράπεζους των ΜΜΕ, κανένας πολίτης δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει τα δικά τους «λάθη» και τις δικές τους λεηλασίες, ούτε φυσικά να συμβάλλει στη σωτηρία της οικονομίας, διάβαζε της κερδοφορίας των τραπεζών και λοιπών ληστών.
Έχει φτάσει πλέον ο καιρός να κατανοήσουμε ότι το μόνο σχέδιο εξόδου από την κρίση είναι να εκδιώξουμε όλους αυτούς τους αδίστακτους άρπαγες πολιτικούς και το σκυλολόι που τους στηρίζει, αλλιώς θα συνεχίσουν, μέχρι ν’ αφήσουν πίσω τους ερείπια. Στον αγώνα αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είμαστε μόνοι μας, δεν έχουμε κανέναν σύμμαχο εκτός απ’ την αυτοοργάνωση.
Με τις δικές μας δυνάμεις και με την αυτοοργάνωση θα σχηματίσουμε σιγά σιγά το κοινό μέτωπο που θα αντιπαρατεθεί και θα αντιπαλέψει τα σχέδια των κεφαλαιοκρατών και θα ανατρέψει τη ληστρική συμμορία των πολιτικών. Μην περιμένετε καμιά βοήθεια από κανέναν. Ούτε από την καλοβολεμένη «αριστερά» που ακόμη και την ύστατη ώρα αρνείται την ενότητα και τον αγώνα και περιφρουρεί μόνο το μαγαζάκι της.
Αυτή τη δύσκολη ώρα, γίνεται καθαρός ο πυροσβεστικός τους ρόλος, καθώς προσφέρουν απλόχερα συναίνεση – συνενοχή στο σύστημα είτε ανοιχτά συμμετέχοντας στις «εξεταστικές» επιτροπές συγκάλυψης και κουκουλώματος, παρέχοντας απενοχοποίηση και άλλοθι στους απατεώνες, είτε συγκαλυμμένα, λειτουργώντας ως αμορτισέρ που απορροφά τους κραδασμούς της λαϊκής οργής.
Την ώρα που το μεγάλο κεφάλαιο έχει αποθρασυνθεί και ζητά πλήρη κατεδάφιση όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αυτοί αναλίσκονται σε 24ωρες παρελάσεις και σημαιοστολισμούς, αγκαλιά με τους εργατοπατέρες.
Όχι αγώνα, για να μην περάσουνε τα μέτρα, αλλά αγώνα, για να μην μας πάρουνε τα μέτρα.
28 – 3 – 10
Φυλακές Κορυδαλλού
Ειδική πτέρυγα απομόνωσης
Χριστόδουλος Ξηρός
