Το σύνολο των πρακτικών ζητημάτων έτσι ώστε να αποδίδεται απευθείας το 1% της αξίας της παραγόμενης ενέργειας από σταθμούς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) στους οικιακούς καταναλωτές της περιοχής ρυθμίζει τροπολογία, που παρουσίασε στη Βουλή η υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Τίνα Μπιρμπίλη, στο πλαίσιο της συζήτησης του νομοσχεδίου για τη θαλάσσια στρατηγική.
Η υπουργός ΠΕΚΑ επεσήμανε ότι η αρχική διάταξη παρουσίαζε τεχνικές δυσκολίες στην εφαρμογή της, χωρίς να προβλέπει δυνατότητα βελτίωσης των τεχνικών λεπτομερειών με κανονιστικές πράξεις. «Χωρίς να αλλάζει το πνεύμα της ως προς το επιμεριζόμενο ποσό και τους δικαιούχους του, προτείνεται η νέα ρύθμιση, η οποία ξεπερνά τις δυσκολίες εφαρμογής και ταυτόχρονα προβλέπει το σύνολο των εξουσιοδοτήσεων που απαιτούνται για την εφαρμογή της διάταξης. Δηλαδή μια Κοινή Υπουργική Απόφαση, η οποία προσδιορίζει κρίσιμες λεπτομέρειες (όπως ο τρόπος προσδιορισμού και επιμερισμού των ποσών, το χρόνο εκκαθάρισης κλπ) και τις απαραίτητες, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, αποφάσεις της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ), για τον καθορισμό της τεκμαρτής μοναδιαίας πίστωσης (έτσι ώστε να είναι εφικτή η μετατροπή της κιλοβατώρας σε ευρώ)», υπογράμμισε η Τίνα Μπιρμπίλη.
Σε σχέση με την παλιά διάταξη, διατηρείται η προτεραιότητα πίστωσης των οικιακών καταναλωτών της πρώτης «ζώνης εγγύτητας» (δημοτική ή τοπική κοινότητα) προς το σταθμό ΑΠΕ. Ξεκαθαρίζεται, επίσης, το τι αποδίδεται (μέρος των χρεώσεων τους υπέρ τρίτων) στους οικιακούς καταναλωτές της δεύτερης ζώνης εγγύτητας, δηλαδή της δημοτικής ενότητας. Επιπλέον, οι πιστώσεις για το σκέλος της ενέργειας περιλαμβάνουν και όλες τις πρόσθετες επιβαρύνσεις επί αυτής (χρεώσεις για δίκτυα, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, κλπ). Με τη νέα ρύθμιση καταργείται, παράλληλα, η κλίμακα προτεραιότητας με την οποία γινόταν η πίστωση στην αρχική διάταξη λόγω της πολυπλοκότητας της που την έκανε μη εφαρμόσιμη.
Παράλληλα, νέος κανονισμός που παρουσίασε η υπουργός βάζει «φρένο» σε φαινόμενα αγοραπωλησίας αδειών ΑΠΕ και στην άμεση ανάκληση πολλών αδειών παραγωγής που χρονίζουν, οι οποίες αποδεδειγμένα αντιστοιχούν σε έργα που δεν μπορούν να υλοποιηθούν.
