Ο Παν. Λαφαζάνης έδωσε το παρόν με τον μπλοκ της ΛΑ.Ε στην πορεία του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, και ταυτόχρονα έδωσε στη δημοσιότητα το παρακάτω κείμενο για την 45η επέτειο της Νοεμβριανής εξέγερσης, με την προσμονή της νέας και νικηφόρας.
«Από την μεγάλη ΕΑΜική αντιστασιακή εποποιία και το ’73 στην ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου έως τις μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις και το νικηφόρο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, ένα κοινό νήμα διαπερνούσε τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Αυτό το κοινό νήμα σφράγιζαν τα μεγάλα αιτήματα ενάντια στην κατοχή της χώρας, την ξενοδουλία, την κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση και την ανελευθερία.
Ένα κοινό νήμα για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση και πραγματική δημοκρατία ήταν το μεγάλο αίτημα και ο διακαής πόθος όλων των ηρωικών αγωνιστικών στιγμών ενός πολύπαθου και βασανισμένου λαού.
Αυτό το αίτημα για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση και πραγματική δημοκρατία παραμένει όσο ποτέ επίκαιρο και αναγκαίο σήμερα.
Στο μεγάλο γνωστό σύνθημα του Πολυτεχνείου για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία, αν προσθέσουμε και την Προστασία στην πρώτη κατοικία και λαϊκή περιουσία, τότε θα έχουμε τους μεγάλους επίκαιρους ανατρεπτικούς στόχους για να μπορέσει να ανασάνει σήμερα ο τόπος και να αποκτήσει ξανά ελπίδα και μέλλον ο ελληνικός λαός και η νεολαία.
Ξέρουμε ότι οι ηρωικοί αγώνες του λαού και της νεολαίας μας έμειναν μέχρι τώρα αδικαίωτοι, παρά τις αμέτρητες θυσίες και τις επιμέρους κατακτήσεις τους.
Την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης δυστυχώς ακολούθησαν οι εφιαλτικές συμφωνίες της Καζέρτας, του Λιβάνου και της Βάρκιζας, ο φρικτός εμφύλιος, οι απάνθρωπες μαζικές διώξεις των αγωνιστών και ο θρίαμβος μέχρι σήμερα των δωσίλογων.
Η ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, παρά την πτώση της χούντας, έμεινε η ίδια και τα απελευθερωτικά αιτήματά της χωρίς δικαίωση, ενώ αρκετοί πρωταγωνιστές της την εξαργύρωσαν στο χρηματιστήριο της εξουσίας, της ανέλιξης και του συστήματος.
Οι μεγάλοι αντιμνημονιακοί αγώνες και το νικηφόρο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, προδόθηκαν από μια εξωνημένη του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ, που κυβερνά σήμερα με άκρατη υποτέλεια, ως η χώρα να είναι ένα αθλιέστατο «Μπατουστάν».
Αν μέχρι τώρα οι μεγάλες αγωνιστικές στιγμές, οι ηρωικές θυσίες και τα οράματα που φλόγισαν γενιές και γενιές δεν ευοδώθηκαν, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει η μοιρολατρία και η απογοήτευση να σκεπάσει ως βαθιά νύχτα την χώρα και να πλημμυρίσει τις ψυχές μας.
Αντίθετα, στη θέση της «απογοήτευσης» και του «τίποτα δεν γίνεται», στη θέση της αποχής και του «όλοι ίδιοι είναι», στη θέση της εύκολης ακροδεξιάς και νεοφασιστικής δημαγωγίας που ιστορικά αποτελεί την «σιδερένια φτέρνα» και τον «Δούρειο Ίππο» του μεγάλου κεφαλαίου, της αυταρχικής επέλασης και της ξενοδουλίας, στη θέση όλων αυτών να βάλουμε την εξαγωγή αληθινών συμπερασμάτων από τα θετικά των μεγάλων αγωνιστικών εξάρσεων του λαού μας αλλά και από τα αρνητικά των λαθών, των ταξικών λιποταξιών και των προδοσιών που τους συνόδευσαν.
Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός μπορούσαν. Τα λάθη και οι πισωδρομήσεις τους δεν ήταν μοιραία. Όπως μπορούμε και τώρα να νικήσουμε. Αρκεί να πολεμήσουμε τον ραγιαδισμό και τον δωσιλογισμό και την λιποψυχία μέσα μας, μέσα στην κοινωνία μας και σε όσους ηγούνται των προσπαθειών μας.
Αρκεί να συνδυάσουμε την απόφαση και την ισχυρή θέληση με την μέγιστη δυνατή ανιδιοτέλεια, με την λαϊκότητα στις αντιλήψεις, με την καταπολέμηση του ελιτισμού και του πνεύματος της «εκλεκτής σέχτας».
Αρκεί να συνδυάσουμε την βαθιά προσήλωση σε αρχές, αξίες και οράματα με την ανάγκη να επαναθεμελιώσουμε εκ βάθρων την Αριστερά, ιδεολογικά, πολιτικά, προγραμματικά, ώστε να γίνει ικανή να σταθεί στο ύψος των γιγάντιων αιτημάτων της εθνικής και κοινωνικής μας απελευθέρωσης, που έχει γίνει όρος επιβίωσης για τον τόπο και τον λαό μας.
Τα 45 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ας εμπνεύσουν όλους εμάς και τον λαό μας. Ο αγώνας συνεχίζεται!».
