Νέο βιβλίο εξέδωσε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Βύρων Πολύδωρας, με τον τίτλο «Και τώρα τι κάνουμε;».
Στο 57σέλιδο βιβλίο αναφέρεται στις επενδύσεις, στους φόρους ακινήτων, στις αντικειμενικές αξίες, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στα προβλήματα της μεσαίας τάξης.
Ακολουθεί εδάφιο του βιβλίου:
Η μεσαία τάξη στο απόσπασμα
Αυτό το ποιοτικό και ποικίλο σύνολο ευδοκιμεί στη μεσαία τάξη. Όχι στην τάξη του πενομένου ή δικτατορεύοντος προλεταριάτου ή των δυστυχών συσσιτιοβίωτων. Ούτε στην τάξη των αφεντάδων και βαρόνων. Αυτά τα σχήματα είναι η εικαστική μορφή του τέλους! Αγωνίστηκα σε όλη μου τη ζωή για αυτή τη μεσαία τάξη. Είναι έγκλημα η εξόντωση της μεσαίας τάξης. Έγκλημα κατά του Έθνους. Όταν η μεσαία τάξη καταστραφεί, τότε η δημοκρατία θα έχει νομοτελειακά υπονομευθεί από τα άκρα και η χώρα θα έχει οδηγηθεί στην απόλυτη ένδεια και εξαθλίωση.
Η κοινωνία θα έχει λατινοαμερικανοποιηθεί, βυθισμένη στην ανισότητα και στην ανομία. Επαίτες, κλέφτες και άρπαγες σε συμμορίες, είτε αυθόρμητες και αυτοσχέδιες είτε μισθωμένες «μπραβικά» από τους βασιλιάδες της κόκας και τους «Δον» των χασιέντας, θα κυκλοφορούν και θα κυριαρχούν σε πόλεις και στην ύπαιθρο. Και στο σαν επιστέγασμα υποκριτικό, έρχεται και η διεθνής οικονομική τάξη και αναγορεύει τις εν λόγω χώρες ως αναδυόμενες οικονομίες. Έλεος! Δεν ζήλεψα ποτέ την ασφάλεια «διαβίωσης» των ισοπεδωμένων «σοβιετικών προλεταρίων» που πειθαρχημένοι και εκπαιδευμένοι εστέκοντο στις ουρές διανομής και συσσιτίων με δελτίο.
Όχι, δεν θα φθάσουμε σ’ αυτό το σημείο κοινωνικής παρακμής μέσω του καπιταλισμού και των κανόνων φιλανθρωπίας, όσο και αν σέβομαι την προσφορά της Εκκλησίας και των άλλων οργανισμών και κέντρων κοινωνικής αλληλεγγύης. Δεν είναι λύση αυτά. Είναι απλά η δραματοποιημένη εικόνα του προβλήματος. Απαιτείται συνειδητοποίηση άμεση και δράση τώρα. Δεν είναι συνθήκες κράτους και κοινωνικής ευρυθμίας αυτές. Δεν είναι καν συνθήκες φαύλου και πελατειακού κράτους. Καθώς αυτές οι συνθήκες είναι εισαγόμενες και επιβαλλόμενες, είναι δυστυχώς συνθήκες νεωτερικού φεουδαλισμού. Επιστροφή στον Μεσαίωνα! Και ακόμη πιο βαθειά, στον πρωτογονισμό! Οι κοινωνικοί ανθρωπολόγοι συμφωνούν στην παραδοχή ότι «όταν ο πρώτος άνθρωπος αντί για μια πέτρα ή μια ροπαλιά, έριξε μια γλυκιά ματιά ή άπλωσε το χέρι στον συνάνθρωπό του για να τον σώσει απ’ τον γκρεμό, έγινε ηθελημένα ή ακούσια ο πρώτος θεμελιωτής του πολιτισμού».
Διαβάστε το βιβλίο στη zougla.gr
