Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ πραγματοποίησε εκδήλωση στην αίθουσα “Αρίων” στο Μοσχάτο με τη συμμετοχή όσων συνέβαλαν στην επιτυχία των πολιτιστικών και άλλων εκδηλώσεων προς τιμήν των 100 χρόνων του Κόμματος.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του Κόμματος ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, με τη “Λαϊκή Συσπείρωση”.
Χαρακτήρισε την σημερινή εκδήλωση “μια μικρή αλλά θερμή ανταπόδοση” για την πρόθυμη και εμπνευσμένη συμβολή στην επιτυχία του εορτασμού των 100 χρόνων του ΚΚΕ, ο οποίος “με ιδιαίτερη έμφαση ανάδειξε τη σημασία που το ΚΚΕ αποδίδει στην τέχνη και τον πολιτισμό, όχι ως διακοσμητικό συμπλήρωμα της δράσης του, αλλά ως αναπόσπαστη πλευρά της” καθώς “η πολιτιστική δημιουργία που καλλιεργεί στον άνθρωπο τη βαθύτερη συνείδηση της ανθρωπιάς του, τη συνείδηση της δύναμής του να υποτάξει τη φύση και την κοινωνία στις ανάγκες του, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την ανύψωση της μορφωτικής στάθμης και την αφύπνιση πλατειών εργατικών και λαϊκών στρωμάτων”.
Αναφερόμενος στο πανθομολογούμενο υψηλό επίπεδο των δραστηριοτήτων της πενταετίας, επισήμανε ότι “το μυστικό αυτής της πρόοδου βρίσκεται προπαντός στην όσμωση που συντελέστηκε αυτό το διάστημα ανάμεσα στο Κόμμα και τους φίλους του από τον κόσμο της τέχνης και της επιστήμης, στη διαλεκτική σχέση που αναπτύχθηκε ακόμη βαθύτερα αναμεταξύ μας, έτσι που να μπορούμε να πούμε σήμερα πως και οι δύο πλευρές πήραμε και δώσαμε ό,τι καλύτερο είχαμε”.
Είπε ότι με την πολύτιμη συμβολή όλων όσων συνέβαλαν κατακτήθηκαν η προωθήθηκαν στόχοι του ΚΚΕ, όπως η ανάδειξη της ιστορικής προσφοράς του ΚΚΕ χωρίς αυτή η ανάδειξη να πάρει χαρακτήρα “παρελθοντολογίας ή εξιδανίκευσης”, αλλά οι εκδηλώσεις να έχουν αποκτήσει “σύγχρονη κοινωνική σημασία και χρησιμότητα και να αποκαλύπτουν με σύγχρονους όρους τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού, σε αντιπαράθεση με την υπεροχή του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, να συμβάλλουν στη διέγερση και την οργάνωση των διαθέσεων για την αλλαγή της πραγματικότητας”.
Πρόσθεσε ότι η πλούσια πολιτιστική και μορφωτική δραστηριότητα “μπόρεσε να αγκαλιάσει σφαιρικά όλα τα βασικά είδη της τέχνης: τη μουσική, τα εικαστικά, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, ακόμη και την κλασσική μουσική και τον κλασσικό χορό”.
Τόνισε ότι το θετικό αποτέλεσμα της όλης προσπάθειας δεν προέκυψε ούτε ευκαιριακά, ούτε εμπειρικά, αλλά στηρίχθηκε πέραν των επιστημονικών γνώσεων, της δημιουργικής ικανότητας και του ταλέντου μελών, οπαδών και φίλων του ΚΚΕ και στο “στέρεο θεωρητικό υπόβαθρο των νεώτερων επεξεργασιών του Κόμματος, που εκφράζονται στις αποφάσεις των τελευταίων συνεδρίων του και στους τόμους του Δοκιμίου της Ιστορίας, της τεκμηριωμένης στο πλούσιο ιστορικό αρχείο του”.
Αναφέρθηκε στις ιδιαίτερες για την τέχνη και την αισθητική επεξεργασίες του ΚΚΕ και στην διεύρυνση της ανάπτυξής τους μέσα από τα επιστημονικά συνέδρια για την λογοτεχνία.
Επισήμανε ότι στις νεότερες επεξεργασίες του ΚΚΕ για την αισθητική, “θεμελιώθηκαν και τα επιτεύγματα που σημειώθηκαν αυτή την πενταετία στη διαλεκτική σύνδεση του πρωτοπόρου περιεχόμενου με πρωτοπόρα, σύγχρονη μορφή, όπως έγινε σε ορισμένες από τις κορυφαίες κομματικές καλλιτεχνικές παραγωγές, ειδικά στη μεγάλη εκδήλωση για τη Σοσιαλιστική Οκτωβριανή Επανάσταση στο ΣΕΦ, στα Φεστιβάλ και σε άλλες περιστάσεις όπως οι μεγάλες εκθέσεις για το ΔΣΕ, την Οκτωβριανή, τα 100χρονα του κόμματος, οι μουσικές συνθέσεις και ενορχηστρώσεις, τα Λευκώματα και άλλες εκδόσεις.
“Πρόκειται για μια σημαντική κατάκτηση καθώς το πρόβλημα της σχέσης μορφής – περιεχόμενου ταλάνιζε πολλά χρόνια το κομμουνιστικό κίνημα κάτω από την επίδραση ενός μηχανιστικά τοποθετημένου και ερμηνευμένου σοσιαλιστικού ρεαλισμού, που επέβαλε στο νέο, επαναστατικό περιεχόμενο της τέχνης τις παλιές αστικές, συντηρητικές εκφραστικές φόρμες στο όνομα της λαϊκότητας και της περιφρούρησης της επαναστατικής λογοτεχνίας από αστικές επιδράσεις” υπογράμμισε ο Ν. Σοφιανός.
Μίλησε ακόμα για το πρωτότυπο καλλιτεχνικό έργο που δημιουργήθηκε τα χρόνια αυτά, καθώς και για την προσπάθεια αυτοτελούς προώθησης της πρωτότυπης καλλιτεχνικής δημιουργίας “μέσα από το διαγωνισμό για το λογότυπο του κόμματος, το διαγωνισμό πρωτότυπου λογοτεχνικού έργου, το διαγωνισμό για τα μνημεία της Μακρονήσου και της Γυάρου, τις εκθέσεις εικαστικών έργων εμπνευσμένων από την 100χρονη ιστορία του ΚΚΕ και άλλες δραστηριότητες”.
“Μέσα από όλη αυτή την κίνηση δόθηκε η δυνατότητα σε παλιότερους και νεότερους δημιουργούς να προσεγγίσουν βαθύτερα την επαναστατική στρατηγική του Κόμματός μας για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό καθώς και τη μαρξιστική θεωρία, το διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό, ως πολύτιμο εργαλείο διείσδυσης στην πραγματικότητα και στις αλλαγές της, ενώ ταυτόχρονα άρχισαν να ξεπροβάλουν νέα ταλέντα της στρατευμένης στα κομμουνιστικά ιδανικά τέχνης, μια κατάκτηση που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη σ’ αυτούς τους καιρούς της μεταμοντέρνας αποϊδεολογικοποίησης” τόνισε.
Ο Ν. Σοφιανός είπε ότι “αυτό το κατόρθωμα της ετοιμασίας πλήθους παραγωγών τέτοιου μεγέθους και επιπέδου μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς τον ηρωισμό της δουλειάς, την αυταπάρνηση, το κομμουνιστικό πείσμα, την επινοητικότητα, το μεράκι και την περιφρόνηση στην ανάπαυση δεκάδων μελών και φίλων του κόμματος, τεχνητών, τεχνικών, μηχανικών- κατασκευαστών από όλες τις ειδικότητες, αλλά και ερασιτεχνών μαστόρων και καλλιτεχνών”.
“Έτσι λοιπόν είμαστε περήφανοι ότι τελικά καταφέραμε να σταθούμε στο ύψος της βαριάς κληρονομιάς του ΚΚΕ, που σε όλες τις συνθήκες, τόσο τις φαινομενικά ειρηνικές, όσο και τις σκληρές και απάνθρωπες της ήττας, της παρανομίας, των φυλακών και της εξορίας συνέχιζε ακατάπαυστα με επαναστατική αισιοδοξία την πολιτική, ιδεολογική, πολιτιστική και μορφωτική δράση του επιβεβαιώνοντας τη σταθερή προσήλωση και επιδίωξή του να ανυψώνει τον άνθρωπο σε ολοένα και πιο πολύπλευρη προσωπικότητα, δημιουργώντας σε κάθε περίσταση τις προϋποθέσεις του μέλλοντος” είπε.
“Βαθαίνοντας αυτά τα χρόνια”, συνέχισε στον χαιρετισμό του, “τη γνώση μας για την ιστορία του Κόμματός μας και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μπορούμε καλύτερα να συνειδητοποιήσουμε πως οι συνταρακτικές αλλαγές δεν γίνονται βουλησιαρχικά – όποτε εμείς τις θέλουμε – και πως η ήττα της αστικής τάξης από το εργατικό – λαϊκό κίνημα – όταν δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες – δεν είναι σίγουρη, αν δεν έχουν προηγούμενα δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις. Αν δεν έχει προηγηθεί μια μακρόχρονη ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική ωρίμανση και προετοιμασία. Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν’ αλλάξεις, όπως έλεγε κι ο Μπρεχτ: οργή κι επιμονή, γνώση και αγανάκτηση, γρήγορη αντίληψη, βαθύς στοχασμός, ψυχρή υπομονή, ατέλειωτη καρτερικότητα”.
“Το υψηλότερο επίπεδο δράσης και τα νέα εφόδια που κατακτήθηκαν στην προσπάθειά μας να τιμήσουμε το Κόμμα και την ιστορία του όπως του πρέπει, χωρίς αμφιβολία αποτελούν σταθερό εφαλτήριο για μια πιο ορμητική και νικηφόρα πορεία στη νέα εκατονταετηρίδα του που ανοίγεται μπροστά μας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως τίποτα δεν είναι αιώνιο κι αμετάβλητο. Η πραγματικότητα θέλει ν’ αλλάξει. Ας φροντίσουμε λοιπόν για να την αλλάξουμε” κατέληξε στον χαιρετισμό του ο Ν. Σοφιανός.
Πηγή: ΑΠΕ
