Υπάρχει μία απαραβίαστη αρχή – αξίωμα στην διεθνή διπλωματία. Ποτέ δεν αναλαμβάνεις διεθνή πρωτοβουλία ζητώντας σύγκλιση εκτελεστικού θεσμικού οργάνου, όπως επί παραδείγματι του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, χωρίς εκ των προτέρων να έχεις διασφαλίσει την επιτυχή έκβασή του για τα συμφέροντά σου.
Την αρχή αυτή φαίνεται πως ξέχασε ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Δύο φορές, δύο διαφορετικοί παράγοντες της διεθνούς σκηνής, η Γερμανία ως προεδρεύουσα της ΕΕ και διαμεσολαβητής μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας αλλά και η Ουάσιγκτον δια στόματος Μάικ Πομπέο, «υπενθύμισαν» στην ελληνική διπλωματία πως η άσκηση εξωτερικής πολιτικής είναι ένα δύσκολο και πολύπλοκο εγχείρημα που απαιτεί σημαντικές εφεδρείες δεξιοτήτων αλλά και σοβαρή γνώση των υπαρκτών συσχετισμών στο συγκεκριμένο πεδίο εφαρμογής. Δηλαδή την Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και την Εγγύς και Μέση Ανατολή.
Το Βερολίνο αρνήθηκε να συμφωνήσει με την ελληνική πρόταση περί αναφοράς σε κοινό ανακοινωθέν του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ σε ενδεχόμενη επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας.
Επίσης η Γερμανία αρνήθηκε εξ’ αρχής να υπάρξει η οποιαδήποτε αναφορά στην Ελληνο-Αιγυπτιακή Συμφωνία για την οριοθέτηση των ΑΟΖ. Ήταν γνωστό άλλωστε πως το Βερολίνο είχε εκφράσει από την πρώτη στιγμή τη δυσαρέσκεια του για την συνυπογραφή αυτής της Συμφωνίας η οποία ανακοινώθηκε μόλις 24 ώρες πριν την έναρξη των «Διερευνητικών Επαφών» μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας για πρώτη φορά από το 2016. Ήταν η Άνγκελα Μέρκελ η οποία είχε παρέμβει προσωπικά για να πείσει τον Ταγίπ Ερντογάν να προκρίνει την διπλωματική οδό επίλυσης διαφορών και όχι τη στρατιωτικοποίηση των διαφορών με την Ελλάδα και την Κύπρο. Κατά το Βερολίνο η εσπευσμένη υπογραφή συμφωνίας μερικής οριοθέτησης των ΑΟΖ εξέθεσε τη γερμανική διπλωματία και την Άνγκελα Μέρκελ προσωπικά ενώ «τορπίλισε» κατά τις γερμανικές απόψεις, την έναρξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.
Η εκ νέου κλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο με την επιχειρησιακή αποστολή του ερευνητικού σκάφους Oruc Reis για σεισμικές έρευνες εντός των ορίων και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (αλλά και της Κυπριακής) ανάγκασε την ελληνική διπλωματία να ζητήσει την εκ νέου διαμεσολάβηση της Γερμανίας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Η Άνγκελα Μέρκελ για δεύτερη φορά συνομίλησε με τον Ταγίπ Ερντογάν και αμέσως μετά ενημέρωσε τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Η Άγκυρα συμφώνησε για την έναρξη των Διερευνητικών Επαφών με την Αθήνα αμέσως μετά τη λήξη της ισχύος της τουρκικής NAVTEX, δηλαδή μετά την 23η Αυγούστου. Ο Ταγίπ Ερντογάν πρότεινε την Πέμπτη που μας πέρασε συγκεκριμένες ημερομηνίες από την 24η Αυγούστου έως την 28η Αυγούστου 2020 για την έναρξη αυτής της διαδικασίας.
Όμως και ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο φέρεται να ξεκαθάρισε στον Νίκο Δένδια κατά την συνάντησή τους στη Βιέννη την Παρασκευή 14 Αυγούστου πως άμεση προτεραιότητα πρέπει να είναι η έναρξη του διαλόγου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Μάλιστα ο αμερικανικός παράγων ο οποίος σε αυτή την φάση ενεργεί συμπληρωματικά ως προς τη γερμανική πρωτοβουλία και διαμεσολάβηση, ανέλαβε τον σχεδιασμό εσπευσμένης συνάντησης του Μάικ Πομπέο με τον ΥΠΕΞ της Τουρκίας Τσαβούσογλου. Στη Δομινικανή Δημοκρατία σε μία «διπλωματική παράκαμψη» που δέχτηκε να κάνει ο Αμερικανός υπουργός κατά την επιστροφή του στην Ουάσιγκτον.
Πολύ απλά η ελληνική διπλωματία βρέθηκε την Παρασκευή 14 Αυγούστου ανάμεσα σε διπλά διπλωματικά πυρά από το Βερολίνο και τις ΗΠΑ προκειμένου να παρακαθήσει άμεσα και άνευ όρων στο τραπέζι των συνομιλιών με την Τουρκία αμέσως μετά την 23η Αυγούστου. Στην ΕΕ δεν υπήρξε κοινό ανακοινωθέν μετά την ολοκλήρωση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων. Δεν ετέθη καν θέμα ψηφοφορίας όπως λανθασμένα αναφέρθηκε. Η Γερμανία αρνήθηκε να συμπεριληφθούν οι ελληνικές θέσεις περί κυρώσεων και η Ελλάδα αρνήθηκε να υπογράψει την απόφαση για τη Λευκορωσία και την επιβολή κυρώσεων στο καθεστώς του Λουκαντσένκο. Το «κενό» επιχείρησε να καλύψει με ανακοίνωσή του ο καθ’ ύλη αρμόδιος κοινοτικός αξιωματούχος για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ. Πρόκειται για μία ανακοίνωση που επαναλαμβάνει τα τετριμμένα με τη γνωστή φρασεολογία περί στήριξης της Ελλάδας και της Κύπρου κλπ.
Επί του διπλωματικού πεδίου ωστόσο το μόνο συμπέρασμα που εξάγεται και μάλιστα αβασάνιστα είναι πως Τουρκία και Ελλάδα οδεύουν προς έναρξη των Διερευνητικών Επαφών, μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο.
Η Τουρκία έχει ήδη προτείνει τη διαπραγμάτευση εντός ενός πλαισίου διασφάλισης των συμφερόντων όλων των χωρών που βρέχονται από την Ανατολική Μεσόγειο. Μάλιστα την Πέμπτη, 13 Αυγούστου η ακριβής θέση του Ταγίπ Ερντογάν διατυπώθηκε με τη φράση «Η Τουρκία επιδιώκει την επίλυση των διαφορών στη βάση της Δικαιοσύνης και του διαλόγου και σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου».
Αυτά ως προς τη φρασεολογία και τα χαρτιά. Ωστόσο αυτή η «πολυμερής» αναφορά της Άγκυρας σε όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου δεν άφησε ασυγκίνητους έμπειρους Έλληνες διπλωμάτες οι οποίοι αντιμετωπίζουν θετικά μία τέτοια προοπτική. Η Άγκυρα προφανώς αναφέρεται λοιπόν στην Αίγυπτο, το Ισραήλ, τον Λίβανο, τη Λιβύη, την Ελλάδα και την Κύπρο. Την Κύπρο την οποία η Τουρκία δεν αναγνωρίζει. Άρα πρέπει να βρεθεί φόρμουλα άμεσης αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας και μία αποδεκτή φόρμουλα αναφοράς στην οντότητα των Κατεχομένων της Κύπρου. Πολύπλοκα πράγματα που είναι και πολιτικά αλλά και συναισθηματικά εξαιρετικά «φορτωμένα».
Μένει να διαλευκανθεί πλήρως το «μίνι» επεισόδιο του «Τζαρτζαρίσματος» της ελληνική φρεγάτας «Λήμνος» με την τουρκική «Kemal Reis». Φωτογραφίες από το περιστατικό φέρεται να έδωσε στους ομολόγους του ο Νίκος Δένδιας πλην όμως οι Έλληνες πολίτες μέχρι στιγμής είναι θύματα παραπληροφόρησης και διαδικτυακού υλικού αμφιβόλου προέλευσης. Είναι πραγματικά απαράδεκτο ο Υπουργός Εξωτερικών της Φινλανδίας να έχει πρόσβαση σε ντοκουμέντα στα οποία ο Έλληνας φορολογούμενος δεν έχει. Εκτός αν οι πολίτες της Ελλάδας θεωρούνται «Πολίτες ενός κατώτερου Θεού» για την ελίτ της εξουσίας. Εν πάση περιπτώσει φαίνεται πως το περιστατικό με τις Φρεγάτες όπου η «Λήμνος» φαίνεται να προκαλεί ζημιές και ελαφρούς τραυματισμούς Τούρκων ναυτικών στη πρυμναίο τμήμα του τουρκικού σκάφους, επαύξησε την ανησυχία στους ευρωπαϊκούς διπλωματικούς κύκλους αλλά και στα κέντρα λήψης αποφάσεων στην ΕΕ και τις ΗΠΑ αφού το περιστατικό καταδεικνύει το πόσο άμεσος είναι ο κίνδυνος θερμής εμπλοκής νότια του Καστελόριζου.
