Το πολιτικό ρεπορτάζ περιορίστηκε το πρωί της Δευτέρας στα απολύτως αυτονόητα. Την αποπομπή (μετ’ επαίνων) του Βασίλη Κικίλια και βεβαίως την τοποθέτηση της Μαρίας Σπυράκη στην θέση του εκπροσώπου του κόμματος. Η είδηση ωστόσο ήταν κρυμμένη στις σκιές του παρασκηνίου. Πρόκειται για την αντικατάσταση του Άδωνι Γεωργιάδη ως τομεάρχη Άμυνας από τον μέχρι πρότινος εκπρόσωπο Βασίλη Κικίλια. Αλλά και πάλι, το πολιτικό ζουμί δεν αφορά αυτήν καθεαυτή την αντικατάσταση αλλά το τι αποκαλύπτει η κίνηση Μητσοτάκη.

Ο Κικίλιας εδώ και αρκετό καιρό δεν συμμετείχε στον πρωινό καφέ στα γραφεία του Μοσχάτου. Η σταδιακή απομόνωση του δεν ήταν αποτέλεσμα μίας στιγμιαίας αντίδρασης αλλά μία κίνηση στο πλαίσιο μίας ευρύτερης ανακατάταξης στα ηγετικά κλιμάκια της Νέας Δημοκρατίας. Τουλάχιστον αυτά υποστηρίζουν πολύ καλά πληροφορημένοι κύκλοι της Πειραιώς.

Η ιστορία ξεκίνησε προ μηνών όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης συνελήφθη κλέπτων οπώρας. Για την ακρίβεια ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντελήφθη πώς ο αντιπρόεδρος του περιόδευε στην ελληνική περιφέρεια προκειμένου να «στρατολογήσει πολιτευτές ώστε στη συνέχεια να τοποθετηθούν σε εκλόγιμη θέση στα ψηφοδέλτια. Στόχος η συγκρότηση μια προσωποπαγούς κοινοβουλευτικής ομάδας με ηγέτη τον Άδωνι. Προφανώς μία τέτοια στρατηγική δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Παλαιά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στις περιφέρειες έσπευσαν να αναφέρουν τα καθέκαστα στα κεντρικά του κόμματος.

Δεν θα μπορούσε ωστόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης να προβεί σε «δίκη προθέσεων» κατηγορώντας τον αντιπρόεδρο του. Ανέμενε λοιπόν τις πρώτες εμφανώς λανθασμένες κινήσεις του φιλόδοξου πολιτικού. Όταν ο αντιπρόεδρος μετέβη στη Γερμανία και συναντήθηκε με τον Σόϊμπλε και τα άλλα ηγετικά στελέχη της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας χωρίς να ενημερώσει ούτε όμως και να ρωτήσει κανέναν, το νερό άρχισε να μπαίνει στο αυλάκι. Η φωτογράφηση του με τον έμπορο όπλων Πατεράκη προκάλεσε πολλές αρνητικές εντυπώσεις στο κόμμα. Ήταν μία αυτάρεσκη επίδειξη αλαζονείας αλλά και ισχύος η οποία δεν πέρασε απαρατήρητη.

Στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας είχαν φθάσει στο σημείο να αποκαλούν ειρωνικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη «Επίτιμο Πρόεδρο» όπως λένε οι κακές γλώσσες κάτω εκεί στην Πειραιώς για να καταδείξουν πόσο πληθωρική αλλά και αβάσταχτη ήταν η μέχρι και σήμερα προβολή του Άδωνι Γεωργιάδη από τα φίλια ΜΜΕ καθώς και λόγο της ταραχώδους αλλά και θεατρικής παρουσίας του στη Βουλή.

Η υπόθεση «Άδωνις» ήταν βέβαια η κορυφή του παγόβουνου. Διότι στο κομματικό υπέδαφος υπέβοσκε μία άλλη αναμέτρηση σε υψηλότερο επίπεδο. Η δρομολόγηση της ρήξης του Κυριάκου Μητσοτάκη με το σύστημα Σαμαρά. Ο Άδωνις είναι ένα από τα βασικά ,είναι η αλήθεια, στοιχεία αυτού του συστήματος. Είναι και άλλοι ,όπως ο Μάκης Βορίδης φερ’ ειπείν. Αυτή η σύγκρουση είναι το πρωτεύον στην στρατηγική Μητσοτάκη. Ο Άδωνις πληρώνει το αντίτιμο της δικής του αμετροέπειας αλλά και της προσωπικής του στρατηγικής.

Η τοποθέτηση του Βασίλη Κικίλια στην θέση του τομεάρχη Άμυνας θυμίζει την ρήση «με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια». Διασώζει από τον ευτελισμό τον μέχρι χθες εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, έως ότου αποφασιστεί η τελική τύχη του αλλά ταυτόχρονα στέλνει και στον Άδωνι Γεωργιάδη ένα πρώτο μήνυμα για το τι μέλλει γενέσθαι. Διότι θα ακολουθήσουν και άλλες κινήσεις μέχρι την τελική πολιτική συρρίκνωση του.

Πρώτον διότι βρισκόμαστε στον πρώτο γύρο της σύγκρουσης Μητσοτάκη με το σύστημα Σαμαρά. Θα επακολουθήσουν και άλλοι γύροι, ενδεχομένως περισσότερο «αιματοβαμμένοι», πολιτικά μιλώντας πάντα. Δεύτερον διότι η υπόθεση «Άδωνις Γεωργιάδης» είναι εκ φύσεως πολύπλοκη και δυσεπίλυτη. Έχει να κάνει δηλαδή με την ψυχολογία του ανδρός. Είναι σε θέση αν και σε διαδικασία αποκαθήλωσης να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά δια της υστερικής φλυαρίας του. «Θέλει λάου λάου» υποστηρίζουν στα γραφεία του Μοσχάτου τα έμπειρα σε ζητήματα αποκαθήλωσης στελέχη.

Μένει το κεφάλαιο «Καραμανλικοί» το οποίο προς στιγμήν έχει τεθεί σε κατάσταση υπνώσεως στην Νέα Δημοκρατία. Η πολύ πρόσφατη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Κώστα Καραμανλή ενδεχομένως να ήταν καταλυτική τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Άλλωστε ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Προτίμησε να διαχειριστεί το Σαμαρικό μπλοκ κατ΄αρχήν και βλέπουμε. Αυτή η σκέψη επικρατεί στην ηγετική ομάδα του κόμματος.

Άλλωστε η τοποθέτηση της Μαρίας Σπυράκη σε πολύ νευραλγικό πόστο έχει και αυτή σημειολογικό ενδιαφέρον. Η ευρωβουλευτής θεωρείται προσωπική φίλη και προστατευόμενη του Κώστα Καραμανλή ανεξάρτητα από το γεγονός ότι είναι ο Αντώνης Σαμαράς που την ανέδειξε ευρωβουλευτή. Πέραν τούτου η συγκεκριμένη διαθέτει και άλλα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν γάντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ένα ευανάγνωστο πολιτικά φιλελεύθερο – κεντρώο προφίλ και με μία ευρωπαϊκή αύρα. Ότι χρειάζεται αυτήν την ώρα για να σηματοδοτηθεί η «διεύρυνση» προς τον κεντρώο χώρο ,τον «Μεσαίο Χώρο» κατά Κώστα Καραμανλή.