Οι σχέσεις του Αριστείδη Αλαφούζου με τη Νέα Δημοκρατία ανέκαθεν προκαλούσαν σοβαρά ερωτήματα. Κατά την περίοδο δε 1990 – 1993 οι σχέσεις αυτές, και ιδιαίτερα όσον αφορά την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, θύμιζαν κατά κυριολεξία σκωτσέζικο ντους. Το Συγκρότημα Τύπου της οικογένειας Αλαφούζου στήριξε καταρχήν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά στη συνέχεια, και για λόγους που αφορούν στα συμφέροντα του Συγκροτήματος (αδειοδότηση του ραδιοφωνικού σταθμού του αλλά και οι τηλεοπτικές συχνότητες) οι σχέσεις διαταράχθηκαν. Επειδή στην πολιτική όλα αλλάζουν -και μάλιστα πολύ εύκολα και σε σύντομο χρονικό διάστημα-, κατά την τελευταία περίοδο της κυβέρνησης Μητσοτάκη οι σχέσεις και πάλι βελτιώθηκαν.
Τον Οκτώβριο του 1993, ο Αριστείδης Αλαφούζος παραχωρεί συνέντευξη στη δημοσιογράφο Τζώρτζια Κοντράρου της εφημερίδας «Τα Νέα». Η συνέντευξη είναι αρκούντως αποκαλυπτική. Ο εφοπλιστής και συγκροτηματάρχης με τις δεδομένες συντηρητικές απόψεις αποκαλύπτει αλλά και ομολογεί πως χρηματοδότησε τον Κ. Μητσοτάκη -και μάλιστα με μεγάλα ποσά. Τα χρήματα προορίζονταν για το κόμμα. Ο κ. Αλαφούζος καταγγέλλει πως έλαβε από τον Κ. Μητσοτάκη κομματικά κουπόνια εν είδει αποδείξεως, με τη διαφορά πως αυτά ήταν ήδη ληγμένα. Το ποσό της ευγενούς χορηγίας του κ. Αλαφούζου ανερχόταν (κατά τις δικές του επισημάνσεις) στο ένα εκατομμύριο δολάρια.
Η συνέντευξη του κ. Αλαφούζου είναι πολλαπλώς διδακτική. Αφενός αποκαλύπτει το εύρος της εξάρτησης της Νέας Δημοκρατίας και του Κ. Μητσοτάκη από τους επιχειρηματίες φίλους του, και αφετέρου καταδεικνύει το εύρος της παρεμβατικότητας δια του χρήματος που απολαμβάνουν οι επιχειρηματίες στο πολιτικό σκηνικό. Ο Αριστείδης Αλαφούζος προφανώς επιθυμούσε να εκθέσει τον Κ. Μητσοτάκη και το κατάφερε. Κατάφερε, επίσης, να αυτοενοχοποιηθεί, ομολογώντας πως κάτω από το τραπέζι και εξωθεσμικά προσέφερε χρήματα σε κόμμα και τον αρχηγό του, έναντι ληγμένων κουπονιών. Η διαπλοκή σε πλήρη ανάπτυξη. Όλα τα υπόλοιπα περί θεσμών, νόμων και κράτους Δικαίου είναι προφανώς προφάσεις εν αμαρτίαις, ένθεν κακείθεν της ολισθηρής ατραπού της διαφθοράς. Η συνέντευξη είναι απολαυστική. Ωσάν να μην πέρασε ούτε μία ημέρα από τότε, το βρώμικο ’89, την τριετία Μητσοτάκη, την υπόθεση MAYO, τα μίση και τα πάθη, και στη συνέχεια τους πολιτικούς έρωτες και τις κομματικές προτιμήσεις της οικογένειας Αλαφούζου.
