Ξεκίνησαν οι καταθέσεις στην Εξεταστική Επιτροπή για την υπόθεση Βατοπεδίου. Χθες κατέθεσαν μέλη των Γνωμοδοτικών Συμβουλίων του υπουργείου Οικονομικών
Συγκεκριμένα κατέθεσαν:
– ο Στέφανος Δέτσης, εισηγητής των τεσσάρων Γνωμοδοτικών Συμβουλίων που συστήθηκαν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έχει κατηγορηθεί από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Σανιδά, για μη υπεράσπιση των συμφερόντων του Δημοσίου με τις γνωμοδοτήσεις του και
– ο πρώην Εφέτης, Ελευθέριος Ροΐδης, πρόεδρος του πρώτου Γνωμοδοτικού Συμβουλίου που συστήθηκε το 1998, για να αποφανθεί επί των δικαιωμάτων κυριότητας του Δημοσίου, σε μία νησίδα της λίμνης Βισθονίδας. Στη θέση του αυτή, είχε διοριστεί από τον προϊστάμενό του, στο Εφετείο Αθηνών.
Ο κ. Δέτσης απαντώντας σε ερωτήσεις βουλευτών, μεταξύ άλλων, είπε:
Ότι ο ρόλος του ως εισηγητή στο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, είναι ρόλος δικαστικού και όχι υπερασπιστή των συμφερόντων του Δημοσίου. Επέμεινε πως η εισήγησή του υπήρξε σωστή, παρότι το Νομικό Συμβούλιο του υπουργείου Οικονομικών, παρίστατο στη δίκη με εκπρόσωπο τον Δ. Χειμώνα.
Ο φάκελος που του είχε δοθεί εκ μέρους της Κτηματικής Υπηρεσίας, προκειμένου να συντάξει την εισήγησή του, περιείχε τα αυτοκρατορικά χρυσόβουλα, σουλτανικά φιρμάνια και πατριαρχικά σιγίλια, σε βαθμό που να μην προκαλείται καμία αμφιβολία για τα δικαιώματα της Μονής στη νησίδα.
Στο φάκελο, περιέχονταν και στοιχεία που αφορούν την συνολική έκταση της λίμνης Βισθονίδας, σύμφωνα με τα οποία, μεταξύ 1924-29, «έχουμε σαφή παραίτηση του Δημοσίου από την κυριότητα στη λίμνη, η οποία ωστόσο εξακολουθεί να παραμένει κοινόχρηστη».
Ωστόσο ο κ. Δέτσης είπε ότι ««Στις γνωμοδοτήσεις που εξέδωσα, αναγνωρίζω νομή και κατοχή στη λίμνη Βισθωνίδα από τη μονή Βατοπεδίου. Όμως, μετά την απόφαση του δικαστηρίου υπέρ του δημοσίου, καμία προηγούμενη διοικητική πράξη δεν έχει ισχύ».
Ο κ. Ροΐδης είπε ότι «Από ένα διάταγμα του 41, μου φαίνεται ότι τα χρυσόβουλα τα οποία είχε η μονή, ισχύουν. Εκεί, λοιπόν, πάνω στηριχτήκαμε και εμείς και είπαμε ότι το δημόσιο δεν μπορεί να προβάλει δικαιώματα κυριότητας»
Επίσης, υπογράμμισε ότι η εισήγηση του Στ. Δέτση, δεν περιέγραφε απλώς το ζήτημα στο βαθμό που αφορούσε τη νησίδα Άντα Μπουρού, αλλά επεκτεινόταν σε περιγραφή του ζητήματος, όσον αφορά ολόκληρη τη λίμνη Βισθονίδα, με ανάλυση των τίτλων κυριότητας που διέθετε η Μονή Βατοπαιδίου (βυζαντινά χρυσόβουλα κλπ.), τους οποίους το Γνωμοδοτικό θεώρησε έγκυρους. Με τον ίδιο εισηγητή, τέσσερα Γνωμοδοτικά Συμβούλια του υπουργείου Οικονομικών, που συστάθηκαν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, απεφάνθησαν αργότερα, πως το Δημόσιο δεν μπορεί να προβάλλει δικαιώματα, ούτε στη νησίδα Άντα Μπουρού, ούτε στην υπόλοιπη λίμνης Βισθονίδα εν γένει.
Ο κ. Ροΐδης, υποστήριξε πως η κίνηση του Απ. Φωτιάδη να αποδεχθεί την γνωμοδότηση για τη λίμνη Βισθωνίδα, πριν την έκδοση της δικαστικής απόφασης, συνιστούσε εξώδικη ομολογία μη κυριότητας της λίμνης εκ μέρους του Δημοσίου. Από την άλλη ωστόσο διαφώνησε και με την έκδοση γνωμοδότησης τον Μάιο του 2004, εν αναμονή της απόφασης του δικαστηρίου: «Αφού υπάρχει το δικαστήριο, τι δουλειά έχει η γνωμοδότηση;» ανέφερε χαρακτηριστικά ο μάρτυς.
Ερωτηθείς για την καθυστέρηση οκτώ μηνών της προέδρου του Πρωτοδικείου Ροδόπης, να εκδώσει την απόφαση που δικαίωνε το ελληνικό Δημόσιο ενάντια στην προσφυγή της Μονής, ο κ. Ροΐδης ανέφερε πως «στα δικά μου χέρια, δεν υπήρξε απόφαση που να καθυστερήσει πάνω από τρίμηνο. Υπάρχουν όμως και άλλοι που κάνουν ενάμισι χρόνο?».
