«Οι πολιτικές της λιτότητας, οι οποίες επιβλήθηκαν στην Ευρώπη, δε μοιάζουν να προσφέρουν μια βιώσιμη έξοδο από την κρίση. Δε μοιάζουν να αποτελούν καν προϋποθέσεις για μια τέτοια έξοδο. Αντιθέτως, εξαρτώνται από την κρίση, κάνοντας τη δυνατότητα μιας μελλοντικής εξόδου από αυτήν ακόμα πιο δύσκολη» ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας απόψε στο LSE.
Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε στο προσκήνιο την εισήγησή του για νέο, μεγάλο κούρεμα του χρέους της Ελλάδας και μία πολιτική ανάπτυξης στα πρότυπα της Συμφωνίας για το Χρέος του Λονδίνου, το 1953, «η οποία έδωσε το έναυσμα της ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας», όπως ανέφερε.
«Επιτρέψτε μου να επιστήσω την προσοχή σας σε αυτό το σημείο: χωρίς την συμφωνία του Λονδίνου δε θα υπήρχε τέτοιο θαύμα. Ένα κούρεμα του χρέους, μια τεράστια επένδυση δια του σχεδίου Μάρσαλ, όροι χρηματοδότησης που συνδέονται με την παραγωγή και τους ρυθμούς ανάπτυξης ήταν κεντρικοί πυλώνες μιας τέτοιας συμφωνίας», πρόσθεσε ο κ. Τσίπρας.
Αναφορικά με το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας μας από τη ζώνη του ευρώ, ο κ. Τσίπρας είπε ότι αυτή η απειλή χρησίμευσε κυρίως «για εκλογική στροφή υπέρ των κομμάτων της λιτότητας» στην Ελλάδα, ενώ «μετά τις εκλογές, όλα τα κόμματα ξαφνικά άρχισαν να μοιράζονται μια οξεία συνειδητοποίηση των συστημικών κινδύνων που αντιμετωπίζουν».
Μεταξύ άλλων μίλησε για άνωθεν αποφάσεις που λαμβάνονται χωρίς την διενέργεια διαβουλεύσεων και την επιβολή τεχνοκρατών. Συγκεκριμένα τόνισε:
– Οι οικονομικές αποφάσεις που ελήφθησαν ανάμεσα στην Γερμανία και τη Γαλλία επιβάλλονται χωρίς καν την πρόφαση της διευρυμένης προσπάθειας διαβούλευσης.
– Η επιβολή τεχνοκρατών, όπως ο Μάριο Μόντι στην Ιταλία και ο Λουκάς Παπαδήμος στην Ελλάδα.
– Ζητήθηκε από τους πολιτικούς ηγέτες του Νότου να υπογράψουν τις πολιτικές λιτότητας, ακόμη και πριν την διεξαγωγή των εκλογών.
O κ. Τσίπρας αναφέρθηκε ακόμη στις επιπτώσεις της κρίσης στη μεσαία τάξη, φέρνοντας ως παράδειγμα τους απόφοιτους του LSE, που φυσικά «δεν είναι κυρίως γόνοι των αδύναμων κοινωνικών τάξεων, αλλά πρωτίστως της μεσαίας τάξης».
Είπε χαρακτηριστικά: «Μέσω της εκπαίδευσης, οι εκσυγχρονιστές, από τον Τόνι Μπλερ έως τον Κώστα Σημίτη, υπόσχονταν ότι η μεσαία τάξη θα μπορούσε να επιβιώσει από τις διαταραχές που προκαλούσε η παγκοσμιοποίηση. Όμως, φοιτητές προερχόμενοι από τη μεσαία τάξη όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από το Κάιρο, τη Βαρκελώνη ή τη Λισαβόνα, έχοντας αποκτήσει τους μεταπτυχιακούς τους τίτλους σπουδών από το LSE, στους τομείς των χρηματιστηριακών είτε στη διοίκηση επιχειρήσεων, φαίνεται ότι επέστρεφαν στις πατρίδες τους πριν από την κρίση για να δουλέψουν στις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις ή καταλήγοντας άνεργοι. Το φαινόμενο ακόμα των “Αγανακτισμένων πολύ”, ήταν ένα φαινόμενο που άγγιξε κατά κύριο λόγο τη μεσαία τάξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συνέβαλε και δέχτηκε επιρροές από αυτό το κίνημα. Και έχουμε πλήρη γνώση, όπως και ο Peter Wilby, που για καιρό επιχειρηματολογούσε στις σελίδες του New Statement και της Guardian, ότι οι ανισότητες αποτελούν επίσης ζήτημα για τη μεσαία τάξη».
Επιμέλεια: Μυρτώ Τσάβαλου
