Η Ευρώπη συνολικά, η Ελλάδα ιδιαίτερα, έχουν εισέλθει στη δίνη της προεκλογικής περιόδου με χρονοδιαγράμματα και καταληκτικές ημερομηνίες. Αν το διακύβευμα για το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι η διαμόρφωση ενός σταθερού νέου δικομματισμού (ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Δημοκρατία), όπως είχε διαμορφωθεί το δίπολο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, το διακύβευμα στην Ευρώπη είναι κατά πολύ σημαντικότερο.
Όλα δείχνουν και πανθομολογείται πως ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι ο τελευταίος πραγματικά δημοκρατικός πρόεδρος της ΚομισιόνΌλα δείχνουν και πανθομολογείται πως ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι ο τελευταίος πραγματικά δημοκρατικός πρόεδρος της Κομισιόν. Οι πρώτες μετρήσεις καταδεικνύουν πως η ιστορική Σοσιαλδημοκρατία ενδεχομένως να καταλήξει τρίτη δύναμη στις επερχόμενες ευρωεκλογές, τον Μάιο.
Πιθανώς η δεύτερη πολιτική δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο να είναι η σύγχρονη Ακροδεξιά, με τις ιδιοτυπίες της που πηγάζουν από τα απόνερα του προσφυγικού ζητήματος. Η υποψηφιότητα για το αξίωμα του προέδρου της Κομισιόν, του Γερμανού Μάνφρεντ Βέμπερ, δείχνει τον δρόμο. Ένας υπερσυντηρητικός ο οποίος ήθελε «να λιώσει τους Έλληνες», επιθυμούσε να δει την Ελλάδα εκτός Ε.Ε., καταφέρθηκε με υπερβολική και ακραία φρασεολογία κατά των προσφύγων, χρησιμοποιεί τον αντιτουρκισμό του όχι πολιτικά αλλά ρατσιστικά για να χαϊδέψει τα αφτιά των ψηφοφόρων της ακραίας Δεξιάς. Αυτόν το άνθρωπο επέλεξε η Άνγκελα Μέρκελ για διάδοχο του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Έναν συνομιλητή, αν όχι και πολιτικό φίλο του ακροδεξιού Ούγγρου Βίκτωρ Όρμπαν. Μία δικλίδα ασφαλείας για το γερμανικό πολιτικό σύστημα, το οποίο απειλείται στον ίδιο του τον πυρήνα από την καθημερινή πια άνοδο του AFD, της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, που μόνον εναλλακτική δεν είναι. Πρόκειται για τη σύγχρονη έκφραση της νέας γερμανικής Ακροδεξιάς.
Τον γενικό συντονισμό της ευρωπαϊκής νέας Ακροδεξιάς για τις ευρωεκλογές έχει αναλάβει ατύπως πλην ξεκάθαρα ο κ. Μπάνον, αυτός ο παγκόσμιος πρωταθλητής του fake news, ο ακροδεξιός Αμερικανός δήθεν Ευαγγελιστής, η πνευματική σκιά του Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο το αμερικανικό πολιτικό σύστημα απομάκρυνε από τον Λευκό Οίκο για να τον κληρονομήσουν οι Ευρωπαίοι ακροδεξιοί.
Στον άλλο πόλο, ο Εμανουέλ Μακρόν πασχίζει να οικοδομήσει ένα δημοκρατικό προοδευτικό μέτωπο από τη σύγχρονη Χριστιανοδημοκρατία στις παρυφές της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Από το Παρίσι έως τον ΣΥΡΙΖΑ, για την ακρίβεια. Στοίχημα δύσκολο και εγχείρημα μάλλον ανέφικτο. Η Ευρώπη μετά το Brexit βρίσκεται στην πλέον κρίσιμη φάση της ως προς το γιγαντιαίο project της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η Αμερική έχει επενδύσει στη συρρίκνωση αυτού του project. Η Ρωσία στηρίζει με χρήματα και μηχανισμούς τα ακροδεξιά κινήματα στην Ευρώπη. Το φανατικό Ισλάμ επιτίθεται με χαρακτηριστική μεθοδολογία κατά του «Ευρωπαϊκού Φρουρίου». Η Ευρώπη, ή μάλλον η όποια προοπτική ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, κινδυνεύει κυρίως διότι δεν υφίσταται πλέον «οραματική δυναμική».
Στο Στρασβούργο, σε αυτήν την ήρεμη πόλη, ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία, παραδοσιακό δείγμα της δημοκρατικής πορείας του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού, την πόλη του Λούθηρου, του Γκαίτε, του Γαλιλαίου, του Λάιμπνιτς, του Κοπέρνικου, τα ονόματα των οποίων κοσμούν τους τοίχους του Πανεπιστημίου της.
Σε αυτήν την πόλη όπου λειτουργεί η ΕΝΑ, όπου η πανεπιστημιακή έρευνα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης οικονομικής ανάπτυξης της πόλης, όπου επενδυτής και παραγωγός είναι το Πανεπιστήμιο, στην πόλη του Ευρωκοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης, αρχίζει από την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου η προεκλογική μάχη για τις ευρωεκλογές. Σημαδιακή ημέρα με βαρύ φορτίο. Οι ομιλίες του Γιούνκερ, του Όρμπαν και του Τσίπρα στο ημικύκλιο του Ευρωκοινοβουλίου αντιμετωπίζονται ή μάλλον θα εκτιμηθούν ως αφετηρία της πολιτικής μάχης για μία Ευρώπη δημοκρατική με όραμα ή μία Ευρώπη φοβική, αντιδημοκρατική, ρατσιστική, κλειστοφοβική και επικίνδυνη.
Τα πράγματα θα είναι δύσκολα και ενδεχομένως οριακά. Ο φόβος επανέρχεται με αργά και σταθερά βήματα στη Γηραιά Ήπειρο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης
