ΠΚ
Αποτελεί μακάβρια παράδοση στην Τουρκία η εργαλειοποίηση της εσωτερικής τρομοκρατίας σε προεκλογικές περιόδους. Ο «εχθρός», δηλαδή ο βομβιστής ή ο τρομοκράτης, είναι πάντα ένας «πρόχειρος» και αναλώσιμος στόχος. Συνήθως κάποιος αριστερός, μέλος κάποιας υπαρκτής ή ανύπαρκτης οργάνωσης, όπως της πασίγνωστης τουρκικής «Χεζμπολάχ», που στήθηκε εξαρχής και διατηρήθηκε στο «ψυγείο», ήδη από την Χούντα του Εβρέν και μέχρι την αλλαγή του αιώνα.
«Τακτικός εχθρός» και εύκολος στόχος ήταν ανέκαθεν κάποιος Κούρδος, πάντα μέλος του ΠΚΚ αλλά και στη συνέχεια κάποιων παραφυάδων, που ποτέ κανείς δεν ήξερε πόθεν προέκυπταν. Με λίγα λόγια το «Βαθύ Κράτος» πάντα είχε έτοιμο έναν βομβιστή, μία γυναίκα «καμικάζι» που θα κατηγορούσε ως ύποπτο ή ύποπτη. Λόγω ιστορικών αλλαγών στο «πάνελ» των υπόπτων συμπεριλήφθηκαν και Τσετσένοι, και μέλη του ISIS κλπ. Σε λογαριασμό να βρισκόμαστε. Το «Βαθύ Κράτος» διέθετε πάντα τους δικούς του «υπόπτους».
Όταν το σημερινό καθεστώς άρχισε να αντιμετωπίζει κάποια «δυσκολία» στις πραγματικές δημοσκοπήσεις προς ιδίαν χρήση, η «τρομοκρατία» άρχισε και αυτή να εμφανίζεται συχνότερα. Δύο χρόνια πριν από τις εκλογές του 2018, σε ένα μπαράζ τρομοκρατικών ενεργειών στην Κωνσταντινούπολη, σκοτώθηκαν 159 συνολικά άνθρωποι. Στο αεροδρόμιο «Ατατούρκ», στο γήπεδο της «Μπεσικτάς», στο νυκτερινό κέντρο «Ρέινα», πάλι στο Πέραν, στη λεωφόρο Ιστικλάλ, στο Σουλτάν Αχμέτ και αλλού. Οι τοποθεσίες δεν έχουν τελικά σημασία. Αρκεί να σκοτώνεται κόσμος.
Έτσι και την Κυριακή που μας πέρασε. Στο Πέραν κάθε Σαββατοκύριακο η Λεωφόρος θυμίζει ένα παραφουσκωμένο ανθρώπινο ποτάμι που κινείται αενάως. «Μαυροκέφαλοι» καταφθάνουν από τις φτωχογειτονιές για μία βόλτα στο Κέντρο της Πόλης. Έτσι αποκαλούν τους Τούρκους ή τους Κούρδους από την Ανατολία οι ντόπιοι αστοί της Πόλης. Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται «Beyaz» δηλαδή «Λευκοί Τούρκοι». Σκέτος ρατσισμός και μάλιστα απόλυτα ταξικής προέλευσης.
Οι «Μαυροκέφαλοι» λοιπόν και οι τουρίστες κατακλύζουν το Πέραν και άρα αυτοί θα είναι αναγκαστικά οι στόχοι. Έτσι και έγινε. Ο (η) δράστης και όσοι τον (την) διέταξαν δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τους «αναλώσιμούς» του Πέραν. Ας είναι και παιδιά. Αρκεί να προκληθεί φόβος και τρόμος στους ψηφοφόρους. Αρκεί να συσπειρωθούν γύρω από τον αρχηγό. Τον εκάστοτε αρχηγό. Όσο περισσότεροι νεκροί τόσο το καλύτερο. Αρκεί να ανατρέπονται τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Κάποιος αριστερός, κάποιος Κούρδος, κάποιος δημοκράτης ή αν χρειαστεί κάποιος φανατικός ισλαμιστής, Τούρκος ή ξένος, θα βρεθεί για να χρεωθεί τη βόμβα.
