Δελτίο Τύπου για την ποινική δίωξη στον Γιάννο Παπαντωνίου αναφορικά με το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και τα ψέματα, που σύμφωνα με τον ίδιο υπάρχουν στα έγγραφα της δικαστικής υπόθεσης, εξέδωσε ο συνήγορός του κ. Μιχάλης Δημητρακόπουλος.
Όπως αναφέρεται σε αυτό
Η ποινική δίωξη σε βάρος του Γιάννου Παπαντωνίου για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων, προερχομένων από το παραγεγραμμένο βασικό αδίκημα της απιστίας σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, παραγγέλθηκε από την Εισαγγελέα Διαφθοράς κυρία Τουλουπάκη, την αμεροληψία της οποίας εκθειάζει ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πρώην εποπτεύων της, κύριος Αγγελής!
Ο Εισαγγελέας ουσίας, με την πρότασή του προς το Δικαστικό Συμβούλιο, θεωρεί απιστία και ζημία σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου τον εκσυγχρονισμό 6 φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού, αντί «να προτιμηθεί μια άλλη λύση που να μην προκαλεί ζημία» κατά την διατύπωση του Εισαγγελέα, χωρίς πουθενά να μας λέει, ποια είναι αυτή η μαγική λύση! Μήπως η αγορά 6 νέων φρεγατών αξίας 4 δις ευρώ παραδοτέων μετά από 10 τουλάχιστον έτη, όπως κάποιοι επιδίωκαν!! Αναφέρεται υποτιθέμενος χρηματισμός για τη φερόμενη απιστία του Παπαντωνίου από τον επιχειρηματία Μπεκατώρο. Πώς στοιχειοθετείται αυτή η ατιμωτική μομφή!!
Ο πρώην Υπουργός φέρεται να κατέθετε από τις 31-7-2002 έως 20-10-2003 μετρητά σε λογαριασμό σε Ελληνική Τράπεζα ,από τις 13-3-2003 έκανε αναλήψεις μετρητών ο Μπεκατώρος, άρα κατά την ασυνήθιστη εισαγγελική πρόταση, που υιοθετεί το πόρισμα Τουλουπάκη, οι τραπεζικές αναλήψεις του επιχειρηματία ήσαν αντίστοιχες τραπεζικές καταθέσεις του Υπουργού! Πόθεν τεκμηριώνεται αποδεικτικά αυτό, δεν βαριέσαι … «θα το βρουν οι παρακάτω», όπως έλεγε παράγοντας του δημοσίου βίου μας.
Και αναρωτιέμαι και εγώ ο αμήχανος δικηγόρος: καλά ο Μπεκατώρος άρχισε να κάνει αναλήψεις μετρητών 13-3-2003 και ο Γιάννος φέρεται να κατέθετε μετρητά από 31-7-2002, αυτό το ορφανό μεσοδιάστημα από τον Ιούλιο του 2002 έως τον Μάρτιο 2003 , ποιος «λάδωνε» με μετρητά τον Γιάννο;;!! Ευκολάκι, ας ανοίξουν τους λογαριασμούς όλων των επιχειρηματιών της περιόδου και όποιος έκανε αναλήψεις μετρητών και συναλλασσόταν με το Υπουργείο Άμυνας ήταν και αυτός… χρηματοδότης του Γιάννου!!! Πολιτικός υπήρξε ο Παπαντωνίου, συστημικού κόμματος, που μας επέβαλε το ευρώ, μόνο τεκμήριο ενοχής και βάναυση κακοποίηση της αρχής της ηθικής απόδειξης επιτρέπεται σε βάρος του.
Καταγραφή ψεμάτων στα έγγραφα της δικαστικής υπόθεσης
Η κατηγορία για «απιστία» στην υλοποίηση του Προγράμματος Εκσυγχρονισμού Μέσης Ζωής (ΕΜΖ) 6 φρεγατών τύπου «S» είναι ανυπόστατη. Στηρίζεται σε ψευδείς ισχυρισμούς για δήθεν δυσμενή σχέση του κόστους του εκσυγχρονισμού σε σχέση με το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Ο εκσυγχρονισμός κόστισε περίπου το ένα δέκατο του κόστους αγοράς 6 νέων φρεγατών (380 εκ. ευρώ έναντι περίπου 3,5 δις ευρώ) ενώ απέφερε παραπλήσιο αποτέλεσμα. Σήμερα, 17 χρόνια μετά την υπογραφή της σχετικής σύμβασης, οι εκσυγχρονισμένες φρεγάτες συνεχίζουν να καλύπτουν με επάρκεια τις ανάγκες φύλαξης των συνόρων μας. Εξάλλου, λόγω της αναμενόμενης χρονικής υστέρησης στην παραγγελία-κατασκευή-παράδοση νέων φρεγατών – που δεν έχουν ακόμα παραγγελθεί – θα εξακολουθήσουν να καλύπτουν αυτές τις ανάγκες για ακόμα μια δεκαετία. Κατά συνέπεια, το πρόγραμμα ΕΜΖ πέτυχε απόλυτα το στόχο του, εξασφαλίζοντας τη φύλαξη των συνόρων με πολύ χαμηλότερο κόστος σε σχέση με το κόστος αγοράς νέων φρεγατών.
Οι κατηγορίες για «νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες» είναι επίσης εντελώς ανυπόστατες. Καταρχάς, εφόσον δεν υπάρχει απιστία, δηλαδή «βασικό αδίκημα», δεν υπάρχει παράνομη δραστηριότητα που θα απέδιδε παράνομα έσοδα. Επιπλέον, είναι απολύτως αυθαίρετη, αν όχι παράλογη, η σύνδεση μετρητών που αναλήφθηκαν από τραπεζικό λογαριασμού του Αντιπροσώπου της εταιρίας στην οποία είχε ανατεθεί η σύμβαση των φρεγατών με μετρητά που κατατέθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους – και μάλιστα προγενέστερους (!) – από ένα γνωστό μου σε δικούς του τραπεζικούς λογαριασμούς. Δεν υπάρχει απολύτως καμία ένδειξη, πόσο μάλλον απόδειξη, οικονομικής ή άλλης σχέσης ανάμεσα στον Αντιπρόσωπο και εμένα ή τον γνωστό μου. Κανένας ηλεκτρονικός σύνδεσμος ή μεταβίβαση μεταξύ των δικών του λογαριασμών και των δικών μου λογαριασμών ή των λογαριασμών του γνωστού μου, απολύτως καμία επαφή. Δεν έχω συναντήσει ποτέ τον Αντιπρόσωπο. Άκουσα για πρώτη φορά το όνομά του όταν άνοιξε η παρούσα υπόθεση, μετά το θάνατό του.
Το ένταλμα Προσωρινής Κράτησης της συζύγου μου και εμού του ιδίου στις 23/10/2018 βασίστηκε σε ένα ψέμα: ότι είχαμε δήθεν καταθέσει έφεση κατά της διαβίβασης των τραπεζικών μας στοιχείων από την Ελβετία στην Ελλάδα παρά τη δήλωση συναίνεσης που είχαμε χορηγήσει στις ελβετικές αρχές. Όμως, το Ομοσπονδιακό Ποινικό Δικαστήριο της Ελβετίας βεβαίωσε στις 11/11/2018 ότι «ποτέ δεν ασκήθηκε κανένα ένδικο μέσο κατά της απόφασης (του Εισαγγελέα της Βέρνης) για να ικανοποιηθεί το αίτημα της Ελλάδας για δικαστική συνδρομή σχετικά με σχετικά με τη διαβίβαση των τραπεζικών μας στοιχείων».
Στη Διάταξη 28/26-8-2019 της Ανακρίτριας κας Ηλ. Ζαμανίκα, η απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισής μου στηρίζεται σε δύο ψέματα:
α) Παραποίηση κατάθεσής μου, καταγεγραμμένης στην απολογία μου κατά τη διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας (σελ. 962), ώστε να εμφανιστώ ότι εμμέσως αποδέχομαι την ύπαρξη άλλων λογαριασμών «μη εισέτι γνωστών στην ανάκριση».
Συγκεκριμένα:
«Ερώτηση: Εκτός από τους λογαριασμούς που είναι ήδη γνωστοί στην ανάκριση, διαθέτετε οπουδήποτε στον κόσμο οποιοδήποτε τραπεζικό λογαριασμό ή οποιοδήποτε άλλο χρηματοπιστωτικό προϊόν;
Απάντηση: Εγώ, κατηγορητικά όχι, ούτε η σύζυγός μου».
Στο κείμενο της Διάταξης η κατηγορηματική αυτή διάψευση διαστρεβλώνεται με αναφορά στη «θέση του κατηγορημένου Ι.Π. ότι δεν γνωρίζει ή δεν θυμάται άλλους τραπεζικούς λογαριασμούς του, που σχετίζονται με την επίδικη υπόθεση, εκτός από τους λογαριασμούς που έχουν ήδη βρει, δεσμεύσει και ελέγχουν οι ελληνικές ανακριτικές αρχές…». Ο στόχος είναι προφανής: Με τη διαστρέβλωση επιχειρείται να τεκμηριωθεί η υπόνοια «συνέχισης του ήδη τελεσθέντος αδικήματος (του ξεπλύματος)» και, με τον τρόπο αυτό, να δικαιολογηθεί η συνέχιση της προφυλάκισης.
β) Ψευδής βεβαίωση ότι δήθεν «διατηρεί (ο Ι.Π.) την γαλλική υπηκοότητα», που καθιστά «πολύ εύκολη (τ)η διαφυγή του στη συγκεκριμένη χώρα, από την οποία θεωρείται πολύ δύσκολο – αν όχι αδύνατο – να επιτραπεί η έκδοσή του στις ελληνικές αρχές.» Το αληθές είναι ότι ΔΕΝ ΔΙΑΤΗΡΩ την γαλλική υπηκοότητα. Είμαι, αποκλειστικά, Έλληνας υπήκοος.
Στο Βούλευμα 4154/18-10-2019, η απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισης στηρίζεται στο ίδιο ψέμα που αναφέρθηκε παραπάνω, δηλαδή στη διαστρέβλωση της κατηγορηματικής διάψευσής μου για δήθεν ύπαρξη άλλων λογαριασμών μη εισέτι γνωστών στην ανάκριση. Συγκεκριμένα, στη σελ. 38 της Εισαγγελικής Πρότασης – που υιοθετεί το Βούλευμα – αναφέρεται ότι «(δεν) μπορεί να κριθεί πειστική η θέση του (κατηγορημένου) ότι δεν γνωρίζει ή δεν θυμάται άλλους τραπεζικούς λογαριασμούς του».
Η συρροή τόσων ψεμάτων καθώς και νομικών και λογικών ακροβασιών δεν μπορεί να είναι τυχαία ή συμπτωματική. Τα ψέματα εντάσσονται σε ευρύτερο σχέδιο της απελθούσας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την πολιτική και ηθική εξόντωση των αντιπάλων της.
