Μία ενδιαφέρουσα αναδρομή στα όσα εκτυλίχθησαν κατά τη διάρκεια της κρίσιμης συνάντησης τον Νοέμβριο του 2011 ανάμεσα στον Γιώργο Παπανδρέου και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους αξιωματούχους κάνουν οι βρετανικοί Financial Times.
To άρθρο τιτλοφορείται «Ήταν το σημείο όπου η ευρωζώνη θα μπορούσε να είχε εκραγεί – Πώς σώθηκε το ευρώ» και περιλαμβάνει στοιχεία έπειτα από συνομιλίες του ανταποκριτή των FT, Πίτερ Σπίγκελ, με κορυφαίους αξιωματούχους.
Το δημοσίευμα αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θεώρησε πως η διεξαγωγή δημοψηφίσματος θα ασκούσε πίεση προς τους πολιτικούς του αντιπάλους να ταχθούν υπέρ της διάσωσης ως μοναδικής λύσης στην οικονομική κρίση που βίωνε η Ελλάδα.
Επιπλέον, σύμφωνα με τον αρθρογράφο ο κ. Παπανδρέου συμβουλεύτηκε έναν στενό κύκλο συνεργατών για την εν λόγω πρόταση κι έτσι όταν τέθηκε στο τραπέζι το ζήτημα του δημοψηφίσματος, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αλλά και Έλληνες συνεργάτες του τότε πρωθυπουργού, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εξεπλάγησαν καθώς βρέθηκαν προ τετελεσμένων.
Σύμφωνα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, στην τελευταία του συνάντηση με τον Γιώργο Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός είχε αναφερθεί μόνο σε ενδεχόμενο ψήφου εμπιστοσύνης. Ένα άλλο στέλεχος του υπουργικού συμβουλίου, το οποίο επικαλείται ο συντάκτης, ανέφερε ότι η πρώτη σκέψη του μετά την ανακοίνωση περί δημοψηφίσματος ήταν ότι ήλπιζε ο πρωθυπουργός «να το έχει πει στη Μέρκελ».
Όσον αφορά του αξιωματούχους- εκτός συνόρων- οι ίδιοι φέρονται είτε να μην είχαν καν ενημερωθεί, είτε να μην είχαν εκλάβει σοβαρά την εισήγηση του κ. Παπανδρέου.
Ο Νικολά Σαρκοζί, ο Γάλλος πρόεδρος το 2011, φέρεται να εξερράγη όταν έμαθε για την πρόθεση του Παπανδρέου περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος. Αρχικά σκέφτηκε να τού συστήσει να αποσύρει την πρόταση, ωστόσο έπειτα από συνομιλία με τους συμβούλους του, που του ανέφεραν ότι τα δημοψηφίσματα συνάδουν με την γκωλική παράδοση, αποφάσισε να αποδεχθεί τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Το διακύβευμα ωστόσο θα ήταν -όχι το μνημόνιο- αλλά την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Όταν έγινε η συνάντηση στις Κάννες, κατά τη Σύνοδο των G20, ο ίδιος ο Σαρκοζί, κατέθεσε εισήγηση έξι σημείων η οποία κατέληγε στην πρόταση για δημοψήφισμα υπέρ ή κατά της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ.
Το πνεύμα των έντονων παρατηρήσεων προς τον Έλληνα πρωθυπουργό από τον Νικολά Σαρκοζί ήταν ότι είχε «προδώσει» τους εταίρους του που είχαν στηρίξει την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον συντάκτη, η Άνγκελα Μέρκελ φέρεται να μην αντέδρασε σχεδόν καθόλου στην πρόταση Σαρκοζί, παρά το γεγονός πως ο Γιώργος Παπανδρέου διατείνονταν ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος τον στήριζε στην απόφασή του για το δημοψήφισμα.
Σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο, ο Γιώργος Παπανδρέου αλλά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος αντιμετώπισαν έναν «ψυχολογικό πόλεμο» εκ μέρους κυρίως της Γαλλίας.
Ο Πίτερ Σπίγκελ αναφέρει πως ο Γιώργος Παπανδρέου εξεπλάγη από τη σφοδρότητα της επίθεσης Σαρκοζί, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να χαρακτηρίζει «επιθετική» και «όχι ευγενική» τη θέση του Γάλλου ηγέτη.
Όσο για την ψυχοσωματική κατάσταση του τότε Έλληνα πρωθυπουργού, ο Σπίγκελ αναφέρει ότι ο κ. Παπανδρέου έδειχνε «ορατά κουρασμένος».
Συμπληρώνει ότι τη διαπραγμάτευση από ένα σημείο και μετά ανέλαβε ο κ. Βενιζέλος «που πάντα εποφθαλμιούσε την πρωθυπουργία» εκμεταλλευόμενος τις αλλαγές στις περιστάσεις.
Κλείνοντας τη συνάντηση, ο κ. Σαρκοζί είπε στον κ. Παπανδρέου να επιστρέψει στην Αθήνα και να «λάβει μία απόφαση», ενώ ο κ. Μπαρόζο έπιασε τον κ. Βενιζέλο και του είπε ότι το δημοψήφισμα έπρεπε να «σκοτωθεί» και εκείνος φέρεται να συμφώνησε αμέσως.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στον δρόμο προς το αεροδρόμιο, όπως αναφέρεται, ο Γιώργος Παπανδρέου είπε στον κ. Βενιζέλο ότι «τα πράγματα δεν είχαν πάει όσο άσχημα φοβόταν».
Σε κατ’ ιδίαν συνομιλία που είχε ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο με τον τότε επικεφαλής της Αντιπολίτευσης, Αντώνη Σαμαρά, ο δεύτερος τού ανέφερε ότι ήταν διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία».
Στο ίδιο άρθρο, αίσθηση προκαλεί η αντίδραση της κα Μέρκελ μετά τα όσα εκτυλίχθησαν κατά τη διάρκεια της Συνόδου στις Κάννες.
Η ίδια, με δάκρυα στα μάτια φέρεται να παραπονέθηκε, διερωτώμενη γιατί να πιέζεται από έναν Σαρκοζί και έναν Ομπάμα προκειμένου η Γερμανία να «βγει μπροστά» ως τείχος προστασίας της Ευρωζώνης, μέσω έκδοσης των λεγόμενων SDR.
Η διαμαρτυρία της κ. Μέρκελ αφορούσε το γεγονός ότι η Γερμανίδα καγκελάριος γνώριζε πως η Bundesbank ήταν αντίθετη με αυτό το ενδεχόμενο.
Μάλιστα η ίδια φέρεται να είπε, κλαίγοντας, ότι δεν μπορούσε να αποφασίσει για ένα τέτοιο θέμα αντί της κεντρικής τράπεζας της χώρας της.
