Η επόμενη ημέρα των Ευρωεκλογών βρίσκει δύο βασικούς συντελεστές του πολιτικού σκηνικού με σημαντικά προβλήματα πολιτικής συνοχής, αλλά και σημαντικότερα ερωτήματα ως προς την στρατηγική τους εν όψει των επερχόμενων εθνικών εκλογών, που κατά τους παρατηρητές δεν είναι δυνατόν να μετατεθούν επί μακρόν.

Οι δύο αυτοί συντελεστές είναι βεβαίως η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για την μεν πρώτη, ισχύει το ρητό «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς». Για τον δε δεύτερο συντελεστή, ισχύει το ισοπεδωτικό «Ουαί τοις ηττημένοις».

Επιχείρηση «Ντόρα»

Αν κανείς παρατηρούσε προσεκτικά τον πρωθυπουργό το βράδυ της Κυριακής, ρίχνοντας ταυτόχρονα μία πλάγια ματιά στην Ντόρα Μπακογιάννη, θα αντιλαμβανόταν πως η πρώτη προτεραιότητα στο σχεδιασμό του Μαξίμου αφορά την νυν υπουργό Εξωτερικών.

Η «πρόθεση» να στοχοποιηθεί η κυρία Μπακογιάννη και συνάμα το σύνολο της οικογενείας Μητσοτάκη ήταν προφανής αρκετά εικοσιτετράωρα πριν από τις Ευρωεκλογές. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι, όπως επισημαίνουν κυβερνητικά στελέχη. Ο πρώτος αφορά την πάγια ανάγκη των κομμάτων να στοχοποιούν κάποιον για να του φορτώσουν την ήττα.

Η υπόθεση Καραβέλα, λοιπόν, «ήρθε κουτί» και οι άσπονδοι κομματικοί φίλοι της υπουργού Εξωτερικών ενήργησαν αστραπιαία διοχετεύοντας στα Συγκροτήματα Τύπου την εσωκομματική χολή. Ο δεύτερος λόγος δεν είναι συγκυριακός και δεν αφορά τις επικοινωνιακές ανάγκες του Μαξίμου. Αντιθέτως, ο λόγος αυτός εντάσσεται στα πλαίσια της προσωπικής στρατηγικής του Κώστα Καραμανλή.

Το “δακτυλίδι” και το “δάκτυλο”

Αμέσως μετά την καταστροφική για το προφίλ του πρωθυπουργού ΔΕΘ του περασμένου Σεπτεμβρίου και την λαίλαπα του σκανδάλου των Βατοπεδινών, η Ντόρα Μπακογιάννη με μέθοδο και στρατηγική κατόρθωσε να αναδειχθεί αν όχι ως κυρίαρχος πόλος, τουλάχιστον όμως ως πρωτοπορευόμενη εναλλακτική λύση στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η συμμαχία «κυρίων» με τον Γιώργο Σουφλιά, που επιβεβαιώθηκε δημοσίως με το περίφημο γεύμα στο Βυζαντινό, επανέφερε στο προσκήνιο το δόγμα της μεταβατικής περιόδου, με ενδιάμεση ηγεσία Σουφλιά και κομματικό συνέδριο που θα προσδιόριζε την επόμενη ημέρα στην συντηρητική παράταξη.

Οι μέρες κύλησαν και οι συσχετισμοί διαφοροποιούνταν, όταν η Ντόρα Μπακογιάννη ακούστηκε να δηλώνει κατ’ ιδίαν την περίφημη πια φράση «Μου έταξε το δακτυλίδι και με πούλησε. Θα του φάω το δάκτυλο». Πρόκειται για μία φράση μοναδικής αισθητικής, βέβαια, που υποδηλώνει πίκρα αλλά και εκδικητικότητα. Ανεξάρτητα από το εάν η φράση αυτή ειπώθηκε και μεταφέρθηκε πάντα από τους άσπονδους κομματικούς φίλους της Υπουργού Εξωτερικών, η επόμενη ημέρα των εκλογών βρίσκει την θυγατέρα του Κ. Μητσοτάκη σε μία θέση άμυνας ή ακόμη και απομόνωσης. Ο λόγος έχει να κάνει και με την στάση που τηρεί ο έτερος ένοικος της «Πολυκατοικίας», ο κ Γ. Καρατζαφέρης, που με το 7,1% πλέον προτίθεται κατά τις πληροφορίες να ζητήσει μετ’ επιτάσεως την απομάκρυνση της Ντόρας Μπακογιάννη από το Υπουργείο Εξωτερικών.

Ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει περιθώρια χρόνου για να αποφασίσει το τι θα κάνει με την υπουργό του. Σε λίγες ημέρες συνέρχεται η Σύνοδος του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα, όπου τουλάχιστον τρείς παρουσίες απαιτούν ιδιαίτερη «φροντίδα». Η Χίλαρυ Κλίντον, ο κ. Λαβρώφ και ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας που θα είναι εκεί. Μία ανίσχυρη Ντόρα δεν θα μπορούσε να διαδραματίσει τον ρόλο που οι συνθήκες απαιτούν, κυρίως για τα Εθνικά Θέματα, αλλά και για τον ρόλο της Ελλάδας στην Ευρώπη και την περιοχή μας.   

Ο δεύτερος γρίφος

Ο Κώστας Καραμανλής, κατά παράβαση των νόμων της φύσεως, εξέρχεται των Ευρωεκλογών νικητής εντός του κόμματός του και ηττημένος στην πολιτική. Αυτή η αντίφαση συνιστά πρόκληση για τον πρωθυπουργό. Κατά τους συμβούλους του, δύο είναι οι βασικές προτεραιότητές του: ο σαρωτικός Ανασχηματισμός, με τον οποίο θα επιχειρήσει την ανάταξη της παράταξής του ως προς την Κοινωνία, και οι αλλαγές στο κόμμα, που θα διαμορφώσουν συνθήκες απόλυτης κυριαρχίας του λεγόμενου «Καραμανλικού πυρήνα». Η δεύτερη συνιστώσα είναι και η σημαντικότερη, αφού στο σκεπτικό της υλοποίησης των δομικών αλλαγών στη Ρηγίλλης υφίσταται και το ερώτημα της σύγκλισης εκτάκτου συνεδρίου, ώστε να νομιμοποιηθούν οι στρατηγικές αποφάσεις του πρωθυπουργού.

«Το ρετιρέ» και ο «συνιδιοκτήτης»

Η εντυπωσιακή άνοδος του ΛΑΟΣ στις Ευρωεκλογές, όσο και αν αποτελεί προϊόν συγκυριών που είναι σχεδόν αδύνατο, στατιστικά, να επιβεβαιωθούν και σε συνθήκες εθνικών εκλογών, εν τούτοις προκαλεί ανακατατάξεις στους συσχετισμούς εντός της Νέας Δημοκρατίας. Κατ’ αρχήν, ο Κώστας Καραμανλής δεν μπορεί να συνεχίσει να «αγνοεί» τον συγκάτοικό του στην «Πολυκατοικία» της παράταξης. Άλλωστε, αυτός ο συγκάτοικος «σκαρφάλωσε από το υπόγειο στο ρετιρέ και τώρα κτυπά το κουδούνι», όπως επισημαίνουν στελέχη της Λαϊκής λεγόμενης Δεξιάς,  που υπέστησαν «στραπάτσο» στην Β΄ Αθηνών, το Υπόλοιπο Αττικής, την Α΄ Αθηνών και Θεσσαλονίκης, αλλά και σε άλλες εκλογικές περιφέρειες, όπου η πτώση της Νέας Δημοκρατίας είναι εκκωφαντική. Όλα τα παραπάνω προδιαγράφουν την είσοδο του κυβερνώντος κόμματος σε μία εσωτερική διεργασία από την οποία θα εξαιρεθεί η ομάδα των Βατοπεδινών, η θυσία (με την μη συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο των εθνικών εκλογών) της οποίας θα συντελέσει κατά τους επικοινωνιολόγους -και προσωπικά τον κ. Γιάννη Λούλη- στην διαμόρφωση συνθηκών ΚΑΘΑΡΣΗΣ στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Όλα αυτά, υπό την αίρεση πως ο πρωθυπουργός θα αποφασίσει να δράσει αποτελεσματικά, εγκαταλείποντας την προσφιλή του τακτική του «περίμενε και θα δούμε», που απεδείχθη καταστροφική από την ΔΕΘ και μετά.

«Η μάχη της Κουμουνδούρου»

 

Ο Φώτης Κουβέλης ήταν ξεκάθαρος το βράδυ των Ευρωεκλογών. « Θα πρέπει να επανεκτιμηθούν συγκεκριμένες πολιτικές» είπε ο εκπρόσωπος της Ανανεωτικής Πτέρυγας, υποβοηθούμενος από δύο σημαντικά στελέχη: τον κ. Παπαδημούλη και τον κ. Χατζησωκράτη. Απόντος του Αλέκου Αλαβάνου, που οι πληροφορίες τον έφεραν να βρίσκεται κάπου στην Κρήτη χωρίς να είναι δυνατός ο εντοπισμός του, το κύριο βάρος της ευθύνης για την κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στους ώμους του Αλέξη Τσίπρα. «Δεν αντιστοιχεί στις προσδοκίες μας και στους σχεδιασμούς μας το αποτέλεσμα» είπε ο κ. Τσίπρας. Η αυτοκριτική, σε ένα αριστερό κόμμα με παρελθόν στην παραδοσιακή ελληνική Αριστερά, σημαίνει κάτι παραπάνω από μία απλή αποδοχή των λαθών. Εγκαινιάζει αναπόφευκτα έναν γύρο σύγκρουσης, αν κανείς παρατηρήσει με προσοχή τις παραδοσιακές τελετές ανθρωποθυσιών στους αριστερούς σχηματισμούς. Η πολιτική επιβίωση του ΚΚΕ έστω και στα όρια συντελεί έτι περεταίρω στη διαμόρφωση συνθηκών σύγκρουσης στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου.

Άλλωστε, οι αριθμοί προδίδουν τις προθέσεις. Οι ψηφοφόροι των Ανανεωτικών, είτε δεν πήγαν να ψηφίσουν, είτε ψήφισαν άλλα κόμματα. Αυτή η πραγματικότητα για την ηγετική ομάδα του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά « διασπαστική ενέργεια». Για τους παροικούντες την ελληνική Αριστερά αυτή η κουβέντα, όταν εκστομίζεται από κομματικά χείλη, παραπέμπει αυτομάτως σε εσωκομματική ρήξη. Η εύκολη λύση θα ήταν να φορτώσουν τον Αλέξη Τσίπρα με το βάρος της αποτυχίας και της κατάρρευσης. Μόνον που ο νεαρός πρόεδρος του Συνασπιμού δεν εμφανίστηκε στο σκηνικό με παρθενογένεση. Αποτελεί προϊόν ζυμώσεων, αλλά και συμμετοχής σε αυτές δύο βασικών παραγόντων: του Αλέκου Αλαβάνου (του Μέντορα ) και του «Αριστερού Ρεύματος». Η πολύ πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, με αντικείμενο το debate, κατέδειξε πως ο Αλέκος Αλαβάνος από Μέντορας μπορεί να μετατραπεί σε «παιδοκτόνο». Όσο για το «Αριστερό Ρεύμα», οι καταβολές του κατευθείαν από τον Περισσό του προσδίδουν γονίδια ανθρωποθυσιαστή, όταν οι συνθήκες πολιτικής επιβίωσης το επιβάλλουν. Η Κουμουνδούρου από την επομένη των Ευρωεκλογών αντιμετωπίζει ενδεχομένως την μεγαλύτερη εσωκομματική της κρίση. Η σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ και οι σχεδόν αγεφύρωτες πολιτικές προσεγγίσεις από τις συνιστώσες του προεξοφλούν έντονες εσωκομματικές διεργασίες. Με δεδομένο ότι οι εθνικές εκλογές δεν θα αργήσουν, οι διεργασίες αυτές τίθενται επί τάπητος με την μέθοδο του «κατεπείγοντος».

(πρώτη καταχώρηση 8 Ιουνίου 2009, 14:45)