Με κύριο άξονα τον τομέα της ενέργειας ξεκινούν σήμερα στις 15.00 οι επαφές της κυβέρνησης με τους επικεφαλής των κλιμακίων των θεσμών (Πίτερ Ντόλμαν-ΔΝΤ, Ντέκλαν Κοστέλο-Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Φραντσέσκο Ντρούντι-ΕΚΤ και Νικόλα Τζιαμαρόλι-ESM) για την δ’ αξιολόγηση. Θα ακολουθήσει στις 16.00 η επισκόπηση του προγράμματος και στη συνέχεια στις 17.00 το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.
Οι επικεφαλής των κλιμακίων θα πραγματοποιήσουν ολιγοήμερη επίσκεψη (3-4 ημέρες), ενώ προγραμματίζεται να επανέλθουν μετά το Πάσχα για τις τελικές διαπραγματεύσεις.
Ωστόσο, μπορεί η δ’ αξιολόγηση να περιλαμβάνει 88 προαπαιτούμενα (σημαντικότερα των οποίων θεωρούνται τα δημοσιονομικά, η αναμόρφωση των αναπηρικών επιδομάτων, η αναθεώρηση του «νόμου Κατσέλη», η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων κυρίως στον τομέα της ενέργειας, καθώς και οι αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ), αλλά κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων τα βλέμματα θα στραφούν σε τρία κομβικά θέματα:
1. Την ερχόμενη Πέμπτη, στη συνεδρίαση του EuroWorking Group θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα της τεχνικής συζήτησης για το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους (το EWG δουλεύει πάνω στον «γαλλικό μηχανισμό» και το πιθανό reprofiling των δανείων του EFSF). Όπως δήλωσε πρόσφατα στο Ευρωκοινοβούλιο ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, «η αξιοπιστία μας θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο, εάν υπάρξει ένας έντιμος συμβιβασμός στο θέμα του χρέους. Αυτό σίγουρα θα αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού. Και σε αυτό “κουμπώνει” και ο επονομαζόμενος “γαλλικός μηχανισμός”, ο οποίος συμβιβάζει τις απαισιόδοξες προβλέψεις του ΔΝΤ για τους ρυθμούς ανάπτυξης και την πιο αισιόδοξη προσέγγιση της Ε.Ε. Εάν αυτός ο μηχανισμός καθησυχάσει το ΔΝΤ, πιστεύω ότι θα καθησυχάσει και τις αγορές. Είτε πάντως το ΔΝΤ συμμετάσχει είτε όχι, έχει συμφωνηθεί να υπάρξουν μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Αυτή η απόφαση θα ενισχύσει σε μακροπρόθεσμο επίπεδο την αξιοπιστία της Ελλάδας». Από τη μεριά του, ο Ευρωπαίος επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί έχει επισημάνει πως σε ό,τι αφορά στο χρέος ο στόχος είναι να έχει ολοκληρωθεί στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου, κάτι που σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι έως τη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών του Μαΐου.
Σημειώνεται ότι το «γαλλικό μοντέλο» βασίζεται αφενός στη σύνδεση της ανά έτους καταβολής των τοκοχρεολυσίων με τον βαθμό μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας, έως ότου αποπληρωθεί το 75% του δημοσίου χρέους. Για παράδειγμα, εάν υπάρξουν περίοδοι στασιμότητας στην οικονομία, θα μειώνονται και τα ποσά που θα δίδονται για τοκοχρεολύσια. Αφετέρου στηρίζεται στην υπό όρους (conditionality) ελάφρυνση του χρέους με βάση μεταρρυθμίσεις που θα υλοποιούνται.
2. Στο ελληνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα, που θα εφαρμοστεί μετά την έξοδο από το πρόγραμμα και θα παρουσιαστεί προς το τέλος Απριλίου. Στα βασικά μεγέθη του (π.χ. ύψος πλεονασμάτων) θα στηρίζεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο. Σύμφωνα με τον κ. Τσακαλώτο, πρώτος στόχος είναι μην επιστρέψει η οικονομία στο μοντέλο της περιόδου πριν από το 2008 και δεύτερος να διαμορφωθεί ένα ολιστικό πρόγραμμα. Πρέπει, δηλώνει ο υπουργός, να ληφθεί υπ’ όψιν ποιο είναι το προφίλ της Ελλάδας, ότι δηλαδή έχει πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και μεγάλο αγροτικό τομέα, όπως κι άλλες ιδιαιτερότητες της χώρας, και όλα να συγκεραστούν για να οικοδομηθεί ένα καινούργιο μοντέλο.
Όπως έχουν αναφέρει κυβερνητικοί παράγοντες στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, το «ελληνικό πρόγραμμα» θα έχει δύο βασικά σκέλη: το αναπτυξιακό και το κοινωνικό. Το αναπτυξιακό τμήμα θα περιλαμβάνει σειρά θεμάτων, όπως:
– τις προτεραιότητες ενισχύσεων ανά κλάδους (π.χ. ενέργεια, αγροτοδιατροφή κ.λπ.)
– το σχέδιο ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων
– τον εντοπισμό και επίλυση προβλημάτων σε βασικούς τομείς (π.χ. αντιμετώπιση γραφειοκρατίας, ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, «κόκκινα» δάνεια κ.λπ.)
– τον προγραμματισμό των χρηματοδοτήσεων.
Στο κοινωνικό σκέλος θα τεθούν οι στόχοι για την ενίσχυση του κράτους πρόνοιας (π.χ. στελέχωση νοσοκομείων, επιδόματα, αύξηση κατώτατου μισθού).
3. Στη μετά το μνημόνιο εποχή και στο είδος της εποπτείας από τους θεσμούς. Σύμφωνα με τα κυβερνητικά στελέχη, αυτή θα αφορά μεταξύ άλλων:
– στην υλοποίηση κάποιων «ουρών» από την ισχύουσα συμφωνία, όπως π.χ. την ολοκλήρωση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων από το ΤΑΙΠΕΔ
– στη δέσμευση ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές σε ό,τι έχει υλοποιηθεί (π.χ. θα παραμείνει η ανεξαρτησία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού με την ΑΑΔΕ)
– στις δεσμεύσεις ότι θα συνεχιστούν μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε τομείς που θεωρούνται σημαντικοί (π.χ. Δικαιοσύνη, δημόσια διοίκηση κ.λπ.).
