Τελικά ο Ερντογάν έλαβε αργά την Παρασκευή που μας πέρασε την επίσημη πρόσκληση από την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Σπάνια περίπτωση στα διεθνή διπλωματικά χρονικά. Η Αθήνα τον προσκάλεσε επίσημα λιγότερο από μία εβδομάδα πριν ο πρόεδρος της Τουρκίας επισκεφθεί την Ελλάδα.
Λέγεται εντός και εκτός ελληνικού ΥΠΕΞ πως τις τελικές «διευθετήσεις» επί της επισκέψεως τις επιμελήθηκαν ο κ. Ευάγγελος Καλπαδάκης και ο κ. Αλέξανδρος Γεννηματάς, αμφότεροι διπλωματικοί διευθυντές του ΜαξίμουΣτο Υπουργείο Εξωτερικών οι διαρροές καλά κρατούν και αποδίδουν την «επιφυλακτικότητα» που κυριαρχούσε έως την τελευταία στιγμή στις «δυσκολίες» της διαπραγμάτευσης για το πρόγραμμα του επίσημου φιλοξενούμενου στην Θράκη. Πού θα μιλήσει, τι θα πει, πώς θα τα πει, τι δηλώσεις θα κάνει, ποιες θα είναι οι off the record ενημερώσεις του προς τους Τούρκους δημοσιογράφους.
«Ο φόβος φυλά τα έρημα». Μάλλον αυτό θα ήταν το βασικό «μότο» στις συσκέψεις στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών. Απόντος του Νίκου Κοτζιά, επιμένουν οι διαρροές, καθότι ο Υπουργός βρισκόταν στην Άπω Ανατολή αλλά και διότι ο καθ’ ύλην αρμόδιος είχε δυσαρεστηθεί (πάντα κατά τις πηγές) διότι μέχρι την «διαρροή» μέσω Λευκωσίας της ημερομηνίας της επίσημης επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα δεν είχαν συμφωνηθεί όλες οι λεπτομέρειες του προγράμματος του προέδρου της Τουρκίας.
Λέγεται εντός και εκτός ελληνικού ΥΠΕΞ πως τις τελικές «διευθετήσεις» επί της επισκέψεως τις επιμελήθηκαν ο κ. Ευάγγελος Καλπαδάκης και ο κ. Αλέξανδρος Γεννηματάς, αμφότεροι διπλωματικοί διευθυντές του Μαξίμου και της Προεδρίας της Δημοκρατίας αντιστοίχως.
Αυτά ως προς τα καθ’ ημάς διότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει τους δικούς του πονοκεφάλους που ακούν στο όνομα «Αμερική», έχουν να κάνουν με την δίκη που διεξάγεται στην Νέα Υόρκη με αντικείμενο την παράνομη διακίνηση μαύρου χρήματος μεταξύ Ιράν και Τουρκίας και η όλη υπόθεση ακουμπά κατ’ ευθείαν τον ίδιο τον Ερντογάν και το οικογενειακό του περιβάλλον, 4 υπουργούς του, τον επί κεφαλής της ΜΙΤ, μία σειρά τραπεζίτες και ακόμη περισσότερους αξιωματούχους.
Σε αυτό το διεθνές κλίμα, με μία έντονη καχυποψία για τις προθέσεις του ως προς την επίσκεψη του στην Αθήνα και ιδιαίτερα στην Θράκη, πραγματοποιείται το ταξίδι αυτό.
Η ελληνική πλευρά έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της. Μέχρι που εντόπισε, συνέλαβε και εξάρθρωσε δίκτυο Τούρκων (Κούρδων) τρομοκρατών της οργάνωσης DHΚD-C με μόνη διαφορά ότι η οργάνωση αυτή βρίσκεται στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Οι ελληνικές αρχές γνωρίζουν τα πάντα γι’ αυτήν, η ΕΥΠ συνεργάζεται με την ΜΙΤ και την CIA επίσημα από το 2013 και την συμφωνία Άγκυρας – Αθήνας επί Σαμαρά, όσον αφορά στη DHΚD-C.
Και …κυρίως, η DHKP-C ποτέ δεν προέβη σε ενέργειες εντός ελληνικής επικράτειας. Αλλά η «πολιτική» διαθέτει τις δικές της αυτονομίες και η Αθήνα έκρινε πως παραμονές της επίσκεψης Ερντογάν θα έπρεπε να υπάρξει μία θεαματική ενέργεια με αποδέκτη τον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Πολύ πιθανόν να το επιδίωξαν και ξένοι παράγοντες για να καταδείξουν πως αν ο Ερντογάν διακόψει τον όψιμο έρωτά του με τους Ρώσους, όλα θα ξαναγίνουν «μέλι γάλα» ως προς τις σχέσεις της Δύσης, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ με την Τουρκία.
Οι Γερμανοί «ξέρουν» και δεν μασάνε τα λόγια τους
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η ανταπόκριση της «Deutsche Welle» από τη Βόννη σχετικά με το «ελληνικό δώρο προς την Τουρκία».
Διαβάζουμε λοιπόν: «Όταν ο Ταγίπ Ερντογάν επισκεφθεί την Αθήνα στις 7 Δεκεμβρίου θα είναι η πρώτη φορά εδώ και 65 χρόνια που ένας τούρκος πρόεδρος θα βρίσκεται στην Ελλάδα, γράφει η εφημερίδα Neues Deutschland σε άρθρο με τίτλο “Ελληνικό δώρο για τη συμφιλίωση”.
Η γερμανική εφημερίδα σημειώνει ότι «είναι παράδοξο ότι ακριβώς την ίδια μέρα αρχίζει στην Άγκυρα η δίκη του Σελαχατίν Ντεμιρτάς, πρόεδρου του φιλοκουρδικού ΗDP, αδερφού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Παρά το γεγονός ότι Ντεμιρτάς και Τσίπρας γνωρίζονται και εκτιμούν ο ένας τον άλλο, η δίκη δεν αναμένεται να παίξει ρόλο στην επίσκεψη του προέδρου Ερντογάν. Αντ΄ αυτού, σύμφωνα με την New York Times υπάρχουν ενδείξεις ότι θα συζητηθεί η έκδοση των τούρκων στρατιωτικών που αναζήτησαν καταφύγιο στην Ελλάδα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016. Στο μεταξύ οι ελληνικές αρχές προχώρησαν στη σύλληψη εννέα φερόμενων μελών της ακροαριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης DHKP-C. Δεν υπάρχουν όμως αποδείξεις ότι σχεδιάζονταν επίθεση. Ανεξάρτητα όμως από αυτό o Ερντογάν θα εκτιμήσει την ευγενική χειρονομία των Ελλήνων και θα ζητήσει περισσότερα. Η εμπειρία δείχνει ότι και άλλες χώρες της ΕΕ επιδιώκουν να κατευνάσουν τον τούρκο δικτάτορα συλλαμβάνοντας φερόμενους τρομοκράτες του PKK ή του PYD. Όμως εκείνος δεν αρκείται σε αυτό και ζητά ολοένα και περισσότερα».
Αυτά ως προς το πολιτικό θέαμα. Διότι επί της ουσίας τα διμερή ζητήματα είναι εκείνα που θα έπρεπε να απασχολούν: Το Προσφυγικό που εξελίσσεται σε εφιάλτη, οι παραβιάσεις που έχουν εξελιχθεί σε εφιαλτική ρουτίνα, το ζήτημα της Δυτικής Θράκης και η άποψη της Άγκυρας ότι πρόκειται για «οικόπεδο» του αμέσου ενδιαφέροντός της, τα ενεργειακά ζητήματα και η Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο, ο άξονας Ρωσίας-Ιράν- Τουρκίας που αντιπαρατίθεται στη Δύση και την Αμερική αλλά και το ΝΑΤΟ, η αποσταθεροποίηση στην Αίγυπτο. Η ατζέντα είναι καυτή.
Περιέργως ενώ υπήρξαν πολλές «διαρροές» ως προς το θεαθήναι της επίσκεψης Ερντογάν δεν υπήρξε ούτε μία πειστική διαρροή ως προς την πραγματική ατζέντα των διμερών επαφών. Οψόμεθα. Μέχρι τότε ας αναλογιστούν οι «τουρκολόγοι» εντός και εκτός κυβέρνησης πως «ο Ερντογάν είναι μεν στα κάτω του, αλλά όχι εκτός παιγνιδιού» όπως τιτλοφορεί εύστοχα ο αναλυτής Omer Taspinar στο πρωτοσέλιδο της αντικυβερνητικής μεν αλλά έγκυρης και αξιόπιστης ιστοσελίδας AHVAL (Γεγονότα), της Δευτέρας 4ης Δεκεμβρίου.
Με λίγα λόγια με ή χωρίς σκάνδαλα ο επίσημος προσκεκλημένος είναι εξαιρετικά ισχυρός στη χώρα του και περιφερειακός παίκτης που ανατρέπει συσχετισμούς. Ενδεχομένως αυτή η επίσκεψη να είναι η «πονηρότερη» όλων των προηγουμένων και για τον λόγο αυτό η σημαντικότερη διμερής επαφή των δύο τελευταίων δεκαετιών.
Διαβάστε επίσης:
