Βαρυσήμαντη παρέμβασή της με άρθρο της στην εφημερίδα του κόμματος, κάνει η ΓΓ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.
Η κ. Παπαρήγα μπορεί να επιτίθεται στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση και μάλιστα με οξύτητα κάποιες στιγμές, πολύ περισσότερο όμως παραδέχεται πως υπάρχουν προβλήματα στη λειτουργία του κόμματος, ενώ παράλληλα καλεί σε νέα ανάγνωση και βαθύτερη μελέτη της Πολιτικής Απόφασης του 18ου Συνεδρίου, η οποία καθορίζει «τι πρέπει να γίνει και πώς».
Η κ. Παπαρήγα καταγγέλλει ότι «στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος του ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται ο στόχος να τσακίσει κυριολεκτικά, το εργατικό, το λαϊκό κίνημα με το καρότο και το μαστίγιο, εναλλάξ με την εξαγορά και τη χειραγώγηση, με το εμπόριο φόβου και ελπίδων».
Κάνοντας ιστορική αναδρομή του τρόπου με τον οποίο κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ από το 1981, επισημαίνει ότι «δεν πρέπει να υποτιμηθεί η ικανότητα της σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ στην ελληνική περίπτωση, να χειραγωγεί το εργατικό και γενικότερο λαϊκό κίνημα, να αλλοιώνει και να ενσωματώνει τη λαϊκή διαμαρτυρία, να τσακίζει το κίνημα με το καρότο και το μαστίγιο μαζί».
Η κ. Παπαρήγα αναγνωρίζει και προσωπικές-κομματικές ευθύνες στη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων.
«Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε για μια σειρά λόγους, εν μέρει και από δική μας ευθύνη, στη 10ετία του ’80, να επιβάλει ως μέτρο σύγκρισης της πολιτικής του την άμιλλα με τη ΝΔ, με το δεξιό παρελθόν, παραμερίζοντας συνειδητά τις σύγχρονες, πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, τις εγχώριες δυνατότητες ανάπτυξης προς όφελος του λαού, έτσι ώστε να μένει σχετικά στο απυρόβλητο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα».
Ως εκ τούτου, οδηγείται στο συμπέρασμα ότι «δεν πρέπει να παραβλέψουμε ένα πλεονέκτημα, που είχε και ως ένα βαθμό έχει και σήμερα το ΠΑΣΟΚ, που του επιτρέπει να αυτοδιαφημίζεται ως σύγχρονο ευαίσθητο κοινωνικά κόμμα, χωρίς βεβαίως κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα στη ζωή του λαού, ή καλύτερα να πούμε με όλες τις αρνητικές συνέπειες για τα δικαιώματα του λαού».
Η κ. Παπαρήγα υποστηρίζει ότι την κρίσιμη περίοδο της δεκαετίας του ΄90 και διεθνώς και για την ελληνική αριστερά «το ΠΑΣΟΚ καπηλεύθηκε και εκμεταλλεύθηκε την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη.
Πιο ανοικτά και καθαρά επέτρεψε στον εαυτό του την υιοθέτηση όλης της συκοφαντίας κατά του σοσιαλισμού, τον αντικομμουνισμό, που προϋπήρχε μεν στις ιδεολογικές του θέσεις και στην πρακτική πολιτική του, όμως δεν αποκαλυπτόταν τόσο ανοικτά και επιθετικά την περίοδο, που τα Βαλκάνια ήταν σοσιαλιστικά, την περίοδο της ύπαρξης και δράσης της ΕΣΣΔ».
Φθάνοντας στην παρούσα περίοδο, η Γραμματέας του ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι «ακόμη και σήμερα, το ΠΑΣΟΚ έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί εντυπώσεις, να διαμορφώνει κάποιες επιλεκτικές συμμαχίες σε κοινωνικό επίπεδο, προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να καθηλώσει το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, το κίνημα της νεολαίας, ώστε να περάσουν τα μέτρα του με τη λιγότερη αντίσταση, αν όχι με μηδενική αντίσταση, πλασάροντας ένα μείγμα εμπορίου ελπίδας και φόβου».
Δίνοντας χαρακτηριστικό, κατά την άποψή της, παράδειγμα, η κ. Παπαρήγα αναφέρει «το ζήτημα της κατάργησης των Stage στο Δημόσιο, στο όνομα της αξιοκρατίας, της πάταξης της ρουσφετολογίας, της αξιοπρέπειας των εργαζομένων.
Στην πραγματικότητα, με την επιλογή αυτή απαλλάσσει τα κρατικά ταμεία από την πληρωμή των εργαζομένων, ενώ βολεύει τους επιχειρηματίες να χρησιμοποιούν με χειρότερους όρους εργατοϋπαλληλικό δυναμικό.
Εναρμονίζεται η κυβέρνηση με την κοινοτική κατεύθυνση να χρησιμοποιηθεί το καθεστώς της μαθητείας με ακόμα πιο κακοπληρωμένο εργατικό δυναμικό».
Η ΓΓ του κόμματος διαπιστώνει όμως ότι «υπάρχει αναντιστοιχία και υστέρηση, που δυσκολεύει την όσο γίνεται μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη δουλειά μας και κυρίως, το ατσάλωμα και την ισχυροποίηση του Κόμματος και κατά συνέπεια αδυνατίζει την αποτελεσματική στήριξη της προσπάθειας της ΚΝΕ.
Χρειάζεται να ξαναδιαβαστεί και να μελετηθεί ακόμα καλύτερα η Πολιτική Απόφαση του 18ου Συνεδρίου, που καθορίζει τι και πώς πρέπει να γίνει».
Η αυτοκριτική της Γενικής Γραμματέως συνεχίστηκε δίνοντας βάρος στην λειτουργία των διαφόρων οργάνων του ΚΚΕ.
«Δεν έχουμε καταφέρει όλοι οι κρίκοι του Κόμματος, από την ΚΕ έως την ΚΟΒ, και ο ενεργητικός περίγυρος του Κόμματος, να χτυπάμε ενιαία στον ίδιο στόχο, μέσα από την όποια ευθύνη και ιδιαιτερότητα αντιμετωπίζει το κάθε όργανο, η κάθε οργάνωση στο χώρο της.
Την ενιαία προγραμματισμένη δράση την πετυχαίνουμε κυρίως στις γενικές πολιτικές αναμετρήσεις, στις εκλογικές μάχες.
Δεν είναι δυνατόν να συνεδριάζουν όργανα, ΚΟΒ, και να μην έχουν αφετηρία ελέγχου, σχεδιασμού, γενίκευσης της πείρας με βάση πώς δουλεύουμε και τι συμβαίνει στους χώρους δουλειάς, πώς σκέπτονται οι εργαζόμενοι κατά κλάδο απασχόλησης, τι συμβαίνει στα εργοστάσια, ακόμα και στον περίγυρο και ευρύτερα» και προσθέτει:
«Επιτέλους, πρέπει να λυθεί ένα πρόβλημα, που επιδρά στον προσανατολισμό δράσης μας, καθώς είναι φανερό ότι διατηρούμε σοβαρές ελλείψεις στην προσαρμογή και εξειδίκευση της παρέμβασης και οργανωμένης δράσης μας στη νεολαία και τις γυναίκες.
Τα κομματικά όργανα πρέπει να εντάσσουν στη δουλειά τους τα σχετικά καθήκοντα, που περιλαμβάνονται στην απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη νεολαία και της Πανελλαδικής Σύσκεψης για τη δουλειά μας στις γυναίκες».
