Το νοσηρό κλίμα στην πολιτική ζωή, που δημιουργήθηκε κυρίως από τις προσπάθειες συγκάλυψης της κατηγορίας χρηματισμού, μέσω συνεργάτη του πρώην υπουργού Αιγαίου, Αρ. Παυλίδη, συνεχίζει να δηλητηριάζει την επικαιρότητα. Άλλος υπουργός, όπως ο υπουργός Δικαιοσύνης Σωτ. Χατζηγάκης, ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν ευθύνες Παυλίδη και άλλος, όπως ο υπουργός μεταφορών Κωστής Χατζηδάκης, ζητά εμμέσως πλην σαφώς την απομάκρυνσή του από την ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία.
Την ίδια γνώμη με τον κ. Χατζηδάκη έχουν κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης, αλλά το πρωθυπουργικό γραφείο, που ως τώρα έχει εμποδίσει επιτυχώς τη Βουλή να λάβει γνώση των στοιχείων και των κατηγοριών εναντίον του πρώην υπουργού, επιμένει να θεωρεί αθώο τον κ. Παυλίδη και επομένως να αθωώνει και τον πρωθυπουργό από την κατηγορία της συγκάλυψης. Η αντισυνταγματική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη όμως συνεχίζεται, αφού, παρά τον θόρυβο, η δικογραφία δεν αποστέλλεται στη Βουλή και από την ανάγνωση των δηλώσεων του υπουργού Δικαιοσύνης δεν προκύπτει ότι προτίθεται, έστω και τώρα, να στείλει τον φάκελο της δικογραφίας στη Βουλή!!!
Ο κίνδυνος να επανέλθει η κυβέρνηση στην οριακή πλειοψηφία των 151 βουλευτών, εμποδίζει και την ελεύθερη έκφραση γνώμης των βουλευτών, οι οποίοι αρνούνται τις προσκλήσεις των μέσων ενημέρωσης να μιλήσουν για το θέμα, αλλά και τον πρωθυπουργό να επαναλάβει όσα είχε πει την ημέρα που απέπεμψε τον Σάββα Τσιτουρίδη για μια μικρότερης σημασίας υπόθεση.
Ο Αρ. Παυλίδης, που δεν έχει δείξει αμυντική στάση, εξακολουθεί να θεωρεί ότι δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό εναντίον του και καλεί σαφώς τους συναδέλφους του σε μια αλληλεγγύη «που μάθαμε στα νησάκια μας», αλληλεγγύη που δείχνει και ο ίδιος στον συνεργάτη του που φέρεται ότι ζητούσε και έπαιρνε χρήματα από τον εφοπλιστή Μανούση, για λογαριασμό του υπουργού, για δικά του χρέη και για «να εξασφαλίσουν τα γεράματά τους».
Η καταφανής καταπάτηση του Συντάγματος, ώστε να μη φτάσει στη Βουλή η αίτηση άρσης της ασυλίας του κ. Παυλίδη, έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης στο σύνολό της, αλλά και του νομικού κόσμου. Παράλληλα το ΠΑΣΟΚ δια του αρμοδίου στο Πολιτικό Συμβούλιο βουλευτή, Ντίνου Ρόβλια, παρουσίασε δεκάδες, έως και αστείες, υποθέσεις που ζητείται η άρση ασυλίας βουλευτών και υπουργών ή και του ίδιου του πρωθυπουργού οι οποίες έφτασαν στη Βουλή, καταρρίπτοντας τους ισχυρισμούς του υπουργού Δικαιοσύνης, και δίνοντας το μέτρο της φαιδρότητας των κυβερνητικών επιχειρημάτων.
Πάνω από 100 δικογραφίες έφτασαν στη Βουλή από το 2004, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, αν και καμία από αυτές δεν ήταν τόσο σοβαρή όσο αυτή που με νύχια και με δόντια κρατά η κυβέρνηση μακριά από το κοινοβούλιο, αφού δεν υπήρχε ευθεία και επώνυμη καταγγελία λαδώματος υπουργού από τον ίδιο τον αυτουργό που ομολογεί ότι τον λάδωσε!!!
Ακόμα όμως και η ανάγνωση της εγκυκλίου Λινού του 2003 δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ή ο υπουργός Δικαιοσύνης δικαιούνται να εκφέρουν γνώμη επί της ουσίας, σαν να είναι δικαστές δεύτερου βαθμού, πολλώ δε μάλλον που το Σύνταγμα επιτάσσει την «αμελλητί» διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή. Η κυβέρνηση πάντως δεν μελετά την περίπτωση να επανορθώσει τα ως τώρα τα κακώς γενόμενα, αλλά μάλλον σε μια κίνηση που θα εκτονώσει την κατάσταση και θα δώσει περιθώριο αναβολής των αποφάσεων. Οι αντιπερισπασμοί στην επικοινωνία έχουν επιστρατευθεί (όπως η ανακοίνωση για τα επιδόματα των τρίτεκνων οικογενειών ύψους 128 ευρώ το μήνα!) ενόψει και της έκθεσης Θεσσαλονίκης.
