Αποκήρυξε το ΚΚΕ ο γιος του ανθρώπου με το γαρύφαλλο, του αγωνιστή Νίκου Μπελογιάννη, δύο 24ωρα μετά τα εγκαίνια της έκθεσης παρουσία του Δημήτρη Κουτσούμπα και του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Με μία δήλωση αφοπλιστική στο IONION FM ανέφερε ότι «το ΚΚΕ επιδίδεται σε συστηματική καπηλεία του ονόματος του Νίκου Μπελογιάννη, που εκτελέστηκε το 1952, αρνούμενος να απαρνηθεί τα κομμουνιστικά ιδεώδη».
«Κάποιοι καπηλεύονται τους αγώνες του Νίκου Μπελογιάννη. Δεν συνυπάρχω με τον Περισσό από το 1968. Για λόγους αποδοκιμασίας στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο δεν θα παραστώ στις εκδηλώσεις της Δευτέρας για τα εγκαίνια του Μουσείου προς τιμήν του πατέρα μου, στην Αμαλιάδα» είχε δηλώσει στην «Πρωινή Περίπολο» από τη γενέτειρά του, την Αμαλιάδα, ο υιός Νίκος Μπελογιάννης, λίγες ώρες πριν από τα εγκαίνια.
Συγκεκριμένα, ο γιος του αγωνιστή κατέφθασε με λεωφορείο του ΚΤΕΛ στον Πύργο, απ’ όπου τον παρέλαβε ο δήμαρχος Ήλιδας και τον οδήγησε στην Αμαλιάδα για να δει την έκθεση και το σπίτι του πατέρα του.
Στη συνέχεια αποχώρησε με το ίδιο λεωφορείο, όπως ήρθε, δηλώνοντας ότι δεν επιθυμούσε να
συμμετάσχει στις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν τη Δευτέρα, «παρουσία συγκεκριμένου χώρου», σε ένδειξη αποδοκιμασίας.
Το κτήριο που βρίσκεται στο κέντρο της Αμαλιάδας το δώρισε η οικογένεια στον Δήμο Ήλιδας πριν από 22 χρόνια και επιτέλους, όπως ανέφερε ο γιος του αγωνιστή, ολοκληρώθηκε η μετατροπή του χώρου σε μουσείο. Μαζί με το κτήριο η οικογένεια δώρισε και τα έπιπλα.
«Ο πατέρας μου δεν είχε έπιπλα, ζούσε στην παρανομία. Είναι έπιπλα της Διδώς Σωτηρίου, αδελφής της μητέρας μου, που τα δώρισε σε εμάς και τα χρησιμοποιούσαμε. Επιπλέον παραχωρήσαμε και όλο το φωτογραφικό αρχείο. Χρειάστηκαν 22 χρόνια από την ημέρα της δωρεάς για να γίνει το μουσείο» σχολίασε ο Νίκος Μπελογιάννης.
Όπως ανέφερε, έχει επισκεφθεί πάρα πολλές φορές την Αμαλιάδα, γενέτειρα του πατέρα του.
Ακούστε το ηχητικό απόσπασμα:
Διαβάστε τι έγραψε στην Athens Voice ο Δημήτρης Φύσσας:
Α. Ο εμφύλιος τελειώνει τον Αύγουστο του 1949, αλλά το ΚΚΕ δεν παραδέχεται την ήττα του. Τον Σεπτέμβρη ο αρχηγός του, ο Νίκος Ζαχαριάδης, γράφει στον υπερ-αρχηγό Στάλιν: «…Θα διατηρήσουμε την παρτιζάνικη δραστηριότητα σ’ όλη τη χώρα έχοντας έτοιμες τις δυνάμεις μας στο εξωτερικό και σε σχέση με τη διαμόρφωση της διεθνούς κατάστασης θα μπορέσουμε την κατάλληλη στιγμή να γενικεύσουμε πάλι τον ένοπλο αγώνα για την ανατροπή του μοναρχοφασισμού».
Β. Τον Οκτώβρη η 6η ολομέλεια του ΚΚΕ ρίχνει και επίσημα το σύνθημα «Το όπλο παρά πόδα», δηλαδή προετοιμασία για τη συνέχεια
Γ. Χιλιάδες παράνομα μέλη του ΚΚΕ στις πόλεις και αποκομμένοι στρατιώτες του «Δημοκρατικού Στρατού» του ΚΚΕ στα βουνά εξακολουθούν να συνεχίζουν μόνοι τους τον «πόλεμο» το 1949-50 ή και πέρα (οι δύο τελευταίοι Κρητικοί κατέβηκαν από τα βουνά γέροι, το 1974), αρνούμενοι κάθε δήλωση αποκήρυξης της (ανεδαφικής) πολιτικής του ΚΚΕ (και γι’ αυτό εκτελούνταν, εξορίζονταν ή φυλακίζονταν), ενώ πολλοί απ’ όσους έχουν υποχωρήσει στις ανατολικές χώρες αναλαμβάνουν παράνομες αποστολές στην Ελλάδα.
Δ. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Νίκος Μπελογιάννης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που τον Ιούνη του 1950 φτάνει παράνομα στην Αθήνα, για να ανασυγκροτήσει τις οργανώσεις του παράνομου ΚΚΕ.
Ε. Ο Μπελογιάννης πιάστηκε τον Δεκέμβρη του 1950 και δικάστηκε το φθινόπωρο του 1951, μαζί με πολλούς συνεργάτες του και δικάστηκε από Έκτακτο Στρατοδικείο σαν στέλεχος του παράνομου ΚΚΕ και κατάσκοπος της Σοβιετικής Ένωσης. Απαγγέλθηκαν 12 θανατικές καταδίκες, αλλά καμιά δεν εκτελέστηκε.
ΣΤ. Όμως τον Νοέμβρη του 1951 ανακαλύφτηκαν παράνομοι ασύρματοι του ΚΚΕ στην Καλλιθέα και τη Γλυφάδα. Οι ασύρματοι αυτοί μεταδίδανε πληροφορίες στην ηγεσία του ΚΚΕ, που ήταν στις ανατολικές χώρες (ο βασικός ασυρματιστής Βαβούδης αυτοκτόνησε). Μετά απ’ αυτό, ο Μπελογιάννης -που θεωρήθηκε επικεφαλής του παράνομου κλιμακίου του ΚΚΕ στην Αθήνα, επομένως και υπεύθυνος για τους ασυρμάτους- και οι συνεργάτες του ξαναδικάζονται, στο Διαρκές πλέον Στρατοδικείο Αθηνών, με βάση τον μεταξικό νόμο 375/1936 «περί κατασκοπείας».
Ζ. Η δίκη καλύπτει τον μισό Φλεβάρη του 1952 και λήγει την 1η του Μάρτη: ο Μπελογιάννης και πέντε σύντροφοί του καταδικάζονται ξανά σε θάνατο. Η στάση του Μπελογιάννη αταλάντευτη. Παρά την παγκόσμια κινητοποίηση, όλα δείχνουν ότι αυτήν τη φορά η απόφαση θα εκτελεστεί.
Η. Ο Νίκος Πλουμπίδης, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, που δρα επίσης παράνομα στην Αθήνα, προσπαθώντας να σώσει τον -και προσωπικό του φίλο- Μπελογιάννη, στέλνει αυτόβουλα στις Αρχές το εξής γράμμα: «1. Εγώ και όχι ο Μπελογιάννης είμαι υπεύθυνος για την παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ. Κατά συνέπεια ευθύνομαι για όλες τις πρωτοβουλίες και ενέργειες αυτής της οργάνωσης. 2. Δεν έχω σκοπό να παραστήσω τον γενναιόψυχο εκ του ασφαλούς. Δεσμεύομαι να παραδοθώ στις Αρχές για να δικαστώ, ευθύς μόλις η καταδίκη του φίλου μου και συντρόφου Μπελογιάννη ακυρωθεί. Νίκος Πλουμπίδης, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Υ.Γ. Πολλοί είναι εκείνοι που γνωρίζουν τον γραφικό μου χαρακτήρα. Εντούτοις για το γνήσιο της επιστολής, προσθέτω τα δακτυλικά μου αποτυπώματα. Αθήνα 12-3-1952».
Θ. Το ΚΚΕ αρχικά θεωρεί το γράμμα πλαστό. Τελικά χαρακτηρίζει τον Πλουμπίδη «χαφιέ της Ασφάλειας» και τον διαγράφει από το κόμμα. Οι Αρχές θεωρούν το γράμμα γνήσιο, όπως και είναι, αλλά δεν προχωρούν σε αναψηλάφηση της δίκης, όπως θα μπορούσαν, κάτι που ίσως θα γλίτωνε το Μπελογιάννη και τους συντρόφους του.
Ι. Στις 30 Μάρτη του 1952 ο Μπελογιάννης και τέσσερις σύντροφοί του εκτελούνται. Χαρίζεται η ζωή στον νεαρό Τάκη Λαζαρίδη και στην Έλλη Παππά, που έχει γεννήσει στη φυλακή έναν γιο, από τη σχέση της με τον Μπελογιάννη.
ΙΑ. Τον Νοέμβρη του 1952 συλλαμβάνεται ο Νίκος Πλουμπίδης και τον Αύγουστο του 1954 εκτελείται. Το ΚΚΕ λέει ότι η εκτέλεση είναι εικονική και ο «πράκτορας της Ασφάλειας» Πλουμπίδης έχει πάρει την αμοιβή του κι έχει φυγαδευτεί στην Αμερική.
ΙΒ. Ο Μπελογιάννης θεωρήθηκε εξαρχής ήρωας κι έτσι πέθανε. Ο Πλουμπίδης αποκαταστάθηκε πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του Στάλιν και δύο χρόνια μετά την καθαίρεση του Ζαχαριάδη, το 1958.
Επομένως, το ΚΚΕ του Ζαχαριάδη, αρνούμενο να δεχτεί την ήττα του στον πόλεμο, στέλνοντας παράνομα στην Ελλάδα στελέχη του για να στήνουν παράνομες οργανώσεις και διατηρώντας παράνομο δίκτυο ασυρμάτων (σκεφτείτε το λίγο: ασύρματοι στην Αθήνα του 1952, που μεταδίδουν προς τη Σοβιετική Ένωση) είναι ο ηθικός αυτουργός για την εκτέλεση του Μπελογιάννη – το γενικό πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου δεν αρκεί για να εξηγήσει το γεγονός.
