Ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας σε αποψινή του ομιλία σε εκδήλωση της ΚΕ του κόμματος αφιερωμένη στη ζωή των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στις Λαϊκές Δημοκρατίες, καταρχήν απέτισε φόρο τιμής στον ηρωϊσμό των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, χιλιάδων αγωνιστών και στη μνήμη των θυμάτων της χούντας, των αξιωματικών που πάλεψαν εναντίον της, βασανίστηκαν και αποτάχτηκαν.
Ανέφερε ότι με την εγκαθίδρυση της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα, αποδείχθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι το σύνθημα «ΝΑΤΟ σημαίνει χούντες και πολέμοι» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, ενώ αναδεικνύεται ότι «η αστική τάξη προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά της δεν διστάζει να καταφύγει σε κάθε αντιδραστικό μέσο, στη χρήση οποιοδήποτε αντιλαϊκού εργαλείου», αλλά και ότι «την ίδια στιγμή πλατιές εργατικές, λαϊκές, νεολαιίστικες δυνάμεις μπορούν να αντιδρούν και να κινητοποιούνται παρά τις συνθήκες ωμής βίας και ανοιχτής τρομοκρατίας».
Είπε ότι τα αστικά επιτελεία όταν αναφέρονται στο κύμα συμπαράστασης στον αντιδικτατορικό αγώνα από το εξωτερικό, σκόπιμα προσπερνούν τον αντιδικτατορικό αγώνα των πολιτικών προσφύγων και συνειδητά αποσιωπούν τις διεθνείς πιέσεις των σοσιαλιστικών κρατών και «κατά συνέπεια τη συμβολή μιας σημαντικά μαζικής και συμπαγούς πολιτικής δύναμης των εξόριστων κομμουνιστικών δυνάμεων, του ανασυνταγμένου και πρωτοπόρου ΚΚΕ».
«Σκόπιμα αποσιωπάται ότι με τη δικτατορία επιδιώχτηκε να δοθεί συντριπτικό χτύπημα με στόχο τη διάλυση, την εξόντωση του κόμματος» πρόσθεσε ο κ. Κουτσούμπας, τονίζοντας: «Όχι μόνο δεν τα κατάφεραν, αλλά το κόμμα μας μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες συγκρούστηκε με τον αναθεωρητισμό, στάθηκε όρθιο, ανασυγκρότησε τις κομματικές του οργανώσεις. Ίδρυσε την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας».
Στη συνέχεια της ομιλίας του αναφέρθηκε στην απειλή ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου και στη νέα, όπως είπε, «πιο επικίνδυνη φάση που μπαίνουν οι ανταγωνισμοί μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή μετά την επίθεση των ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και Γαλλίας στη Συρία, παρά την ψεύτικη εικόνα περί “αποκλιμάκωσης” που προσπαθούν να κατασκευάσουν η κυβέρνηση, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και τα αστικά επιτελεία».
Κάλεσε σε ισχυροποίηση του αγώνα εναντίον του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της εμπλοκής της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση εφόρμησης για όλη την περιοχή, ότι έχει αναλάβει για λογαριασμό του κεφαλαίου ρόλο σημαιοφόρου στα βρώμικα σχέδια των αμερικανοΝΑΤΟϊκών από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή έως τα Βαλκάνια κι ακόμα παραπέρα καθώς και ότι συνυπέγραψε τόσο τη ΝΑΤΟϊκή ανακοίνωση για την επίθεση όσο και αυτή του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ που δίνει πλήρη κάλυψη στο χτύπημα, όσο και σε όλα τα προσχήματα περί “χημικών”».
«Όχι μόνο συμμετέχουν ενεργά στον πόλεμο εναντίον της Συρίας, με παροχή πλήθους διευκολύνσεων, παίρνοντας γι’ αυτό τα συγχαρητήρια του Αμερικανού πρέσβη, αλλά και διαφημίζουν την προσήλωσή τους στους αμερικανο-νατοϊκούς σχεδιασμούς, χτυπώντας άγρια διαδηλωτές για να προστατέψουν τον πιο μισητό πρόεδρο μακελάρη Τρούμαν, άγαλμα – σύμβολο των πιο αιματοβαμμένων σελίδων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού» είπε.
«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει μεγάλες ευθύνες, γιατί μπλέκει τη χώρα ακόμη πιο βαθιά σ’ αυτό το μακελειό, για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, που διεκδικεί συμμετοχή στη μοιρασιά της λείας και των αγορών.
Βεβαίως μεγαλύτερο μερίδιο αλλά και πιο αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή διεκδικεί και η Τουρκία. Η όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας και προκλητικότητας αποτελεί κομμάτι των συνολικότερων εξελίξεων. Για λογαριασμό των συμφερόντων της δικής της αστικής τάξης, η Τουρκία παζαρεύει τις σχέσεις της τόσο με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όσο και με τη Ρωσία» σημείωσε ο κ. Κουτσούμπας τονίζοντας οτι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ειναι παράγοντες ανασφάλειας, αποσταθεροποίησης και αλλαγής συνόρων.
Μιλώντας για την πολιτική προσφυγιά, είπε ότι αφορά ένα ειδικό, ηρωϊκό, τραγικό, αλλά ταυτόχρονα και μεγαλειώδες μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ που φέτος εορτάζει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του και χαρακτήρισε τους πολιτικούς πρόσφυγες «σπλάχνο από τα σπλάχνα του ΚΚΕ και του αγώνα που ενέπνευσε και καθοδήγησε την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας, τον αγώνα του ΔΣΕ», ενώ «πολλοί απ’ αυτούς είχαν πρωτοστατήσει στην ένοπλη πάλη του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και νωρίτερα στο εργατικό κίνημα, στην πάλη για τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης και για την ιστορική της αποστολή για μια λεύτερη και σοσιαλιστική Ελλάδα».
Η πολιτική προσφυγιά υπήρξε το αποτέλεσμα του οργανωμένου και συντεταγμένου περάσματος των μαχητών και των μαχητριών του ΔΣΕ στις Λαϊκές Δημοκρατίες, το οποίο ακύρωσε στην πράξη τους σχεδιασμούς του αστικού στρατού και των ιμπεριαλιστών συμμάχων του για εξόντωσή τους, είπε.
Οι πολιτικοί πρόσφυγες το 1950 αριθμούσαν σχεδόν 56.000 και ανάμεσά τους 17.529 παιδιά, «τα οποία πήραν το δρόμο της προσφυγιάς για να σωθούν από την πείνα, τους βομβαρδισμούς από τις βόμβες ναπάλμ του Τρούμαν και τα “αναμορφωτήρια” της βασίλισσας Φρειδερίκης».
«Πολλά απ’ αυτά τα παιδιά, αδιάψευστοι μάρτυρες της φροντίδας του σοσιαλιστικού συστήματος για το παιδί, είναι σήμερα ανάμεσά μας. Αποτελούν το ισχυρό παράδειγμα που κουρελιάζει την αστική προπαγάνδα πως δήθεν η σωτηρία τους ήταν παιδομάζωμα προκειμένου να γίνουν γενίτσαροι ενάντια στην πατρίδα» υπογράμμισε ο κ. Κουτσούμπας.
«Οι χιλιάδες πολιτικοί πρόσφυγες έζησαν από πρώτο χέρι το σοσιαλισμό, υπερασπίστηκαν τη νέα σοσιαλιστική οικοδόμηση με τη δουλειά τους στην παραγωγή, με το κομμουνιστικό τους ατσάλωμα παρά τις αντιξοότητες» είπε ο κ. Κουτσούμπας, επισημαίνοντας ότι αναδείχθηκαν σε πρωτοπόρους και καινοτόμους εργαζόμενους της σοσιαλιστικής παραγωγής και ταυτόχρονα αδιάψευστοι μάρτυρες της διεθνιστικής προσφοράς των χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης οι οποίες αν και βαριά χτυπημένες από τις καταστροφές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από τη ναζιστική κατοχή διέθεσαν ό,τι καλύτερο είχαν, ειδικά για τα παιδιά.
Κάλεσε τους απογόνους των πολιτικών προσφύγων δεύτερης και τρίτης γενιάς να γνωριστούν ακόμα καλύτερα με τις θέσεις του ΚΚΕ και με τη μελέτη των συμπερασμάτων του για τις αιτίες που οδήγησαν στις ανατροπές και στην καπιταλιστική παλινόρθωση.
Ανέφερε ότι στην πολιτική προσφυγιά πέρασε και το ίδιο το ΚΚΕ, η Κεντρική του Επιτροπή, το Πολιτικό Γραφείο στις τρεις περίπου δεκαετίες που το ΚΚΕ είχε τεθεί εκτός νόμου από το ελληνικό αστικό κράτος.
Είπε ότι και την περίοδο εκείνη το ΚΚΕ έγραψε σελίδες πρωτοπόρας δράσης και αυτοθυσίας, όπως αυτές των εκατοντάδων παράνομων αποστολών στην Ελλάδα για την ανάπτυξη της δράσης του κόμματος, μία εκ των οποίων ήταν η αποστολή του Νίκου Μπελογιάννη.
Επίσης, μίλησε για την επιρροή στη ζωή των πολιτικών προσφύγων και στην ιδεολογική διαπάλη και την πολιτική του ΚΚΕ από τις εξελίξεις στις χώρες αυτές, με πρώτη την ίδια την ΕΣΣΔ, φέροντας ως παράδειγμα τη «δεξιά οπορτουνιστική στροφή του ΚΚΣΕ με τις αποφάσεις του 20ου Συνεδρίου το 1956, (που) επέφερε την παρέμβαση του ΚΚΣΕ και της επιτροπής των 6 ΚΚ στο ΚΚΕ. Και αποτέλεσε την αφετηρία για την αλλαγή της πολιτικής γραμμής του κόμματος, την καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη από Γραμματέα του κόμματος και μια σειρά άλλες οργανωτικές αλλαγές».
«Η παρέμβαση των 6 ΚΚ των χωρών φιλοξενίας των πολιτικών προσφύγων επέφερε δεξιά οπορτουνιστική στροφή και στο κόμμα, η οποία δύο χρόνια αργότερα πήρε και οργανωτικό χαρακτήρα, αφού οδήγησε στη διάλυση των παράνομων κομματικών οργανώσεων και τη διάχυση των Κομμουνιστών στην ΕΔΑ».
Υπογράμμισε ταυτόχρονα και μεταξύ άλλων ότι «παρά τη δεξιά στροφή που επήλθε στα χρόνια μετά την 6η Ολομέλεια του 1956, το κόμμα μας υπερασπίστηκε στοιχειώδεις επαναστατικές αρχές, άνοιξε μέτωπο στον ευρωκομμουνισμό, δεν μετατράπηκε σε κόμμα ευρωκομμουνιστικό, άνοιξε ιδεολογικό μέτωπο μαζί του».
Αναφέρθηκε στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισε το ΚΚΕ αμέσως μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ και οι οποίες συνθήκες οδήγησαν στην επεξεργασία μιας θέσης «που έφερνε λανθασμένα σε πρώτη προτεραιότητα την ανάγκη πραγματοποίησης μιας λεγόμενης εθνικής δημοκρατικής κυβέρνησης που θα έκανε πράξη την ελεύθερη λειτουργία του ίδιου του κόμματος, την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων».
«Όπως απέδειξαν και οι εξελίξεις το κόμμα παρέμεινε εκτός νόμου από όλες τις αστικές κυβερνήσεις είτε αυτές ήταν “δεξιές” είτε “κεντρώες”» σημείωσε προσθέοντας οτι «αυτός ο κυβερνητικός στόχος πέρα από ανεδαφικός, υπέσκαπτε την προσπάθεια χάραξης επαναστατικής στρατηγικής από το ΚΚΕ».
Επισήμανε επίσης, ότι από όλη την περίοδο της πολιτικής προσφυγιάς του ΚΚΕ εξάγονται συμπεράσματα και για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα «με βασικό πως δεν είναι ζήτημα τυπικών κανόνων στις σχέσεις ανάμεσα στα κόμματα ή γενικά η αρχή το ένα να μην παρεμβαίνει στα εσωτερικά του άλλου εκφράζοντας ανάλογη γνώμη ή κριτική, αλλά το περιεχόμενο της όποιας διεθνούς παρέμβασης, εάν ενισχύει την υπόθεση για την οποία παλεύουμε, την επαναστατική στρατηγική ή την αποδυναμώνει».
Πρόσθεσε ότι η μελέτη της ιστορίας του κόμματος, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, έδωσε στο ΚΚΕ εφόδια για τη δημιουργία σύγχρονου προγράμματος και να χαράσσει ανάλογη γραμμή πάλης.
Ο κ. Κουτσούμπας είπε ότι τελικά, ο επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων ήρθε ως αποτέλεσμα των πολύχρονων αγώνων και έγινε πράξη μετά την ντε φάκτο νομιμοποίηση του κόμματος το 1974, με την πτώση της επτάχρονης στρατιωτικής δικτατορίας, «αλλά και πάλι τίποτα δεν χαρίστηκε καθώς χρειάστηκε μια ολόκληρη περίοδος πάλης από τους πολιτικούς πρόσφυγες, στην οποία πρωτοστάτησε το ΚΚΕ».
«Τιμάμε όλους και όλες που έπεσαν στα πεδία των μαχών, εκτελέστηκαν. Όσους βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν. Όσους και όσες βρέθηκαν στην αναγκαστική πολιτική προσφυγιά. Τα παιδιά και τα εγγόνια όλων αυτών που συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη για την αξιοπρέπεια, τη ζωή και το καλύτερο πανανθρώπινο μέλλον. Για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Ζήτω τα 100 χρόνια του ηρωϊκού μας κόμματος» κατέληξε ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στο προάυλιο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ λειτούργησε έκθεση με ταμπλό και αρχειακό υλικό, αποτυπώνοντας πλευρές της ζωής στην πολιτική προσφυγιά, ενώ παράλληλα διακινήθηκε το βιβλίο «Η ζωή στην πολιτική προσφυγιά» από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιελάμβανε θεατρική παράσταση «Με τη σκέψη στην πατρίδα» της Ιωάννας Στεφανίδου, από τη θεατρική ομάδα «Πολιτική Σκηνή» του παραρτήματος Θεσσαλονίκης της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ και μουσικό πρόγραμμα από το συγκρότημα «Μπουζούκι».
Πηγή: ΑΠΕ
