Με απόφασή της η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ καταδικάζει την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ-ΕΕ και απαιτεί:
• Απεμπλοκή από το μηχανισμό ΔΝΤ-Ε.Ε. και τη νεοφιλελεύθερη τεχνογνωσία του.
• ΟΧΙ στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
• ΟΧΙ στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος.
• Μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για μια ασπίδα προστασίας απέναντι στην κρίση».
Ολόκληρη η απόφαση:
« Η κυβέρνηση Παπανδρέου δρομολόγησε την προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης» Ε.Ε – ΔΝΤ. Η ενέργεια αυτή οδηγεί την Ελλάδα δέσμια στις επιλογές του ΔΝΤ και το βάζει στην αυλή της Ευρώπης αναδεικνύοντας με τον πιο έντονο τρόπο τα μεγάλα δομικά ελλείμματα της νομισματικής ένωσης ως αποτέλεσμα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που υπηρέτησαν από κοινού τις τελευταίες δεκαετίες οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης και της σοσιαλδημοκρατίας.
Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ βρίσκονται ήδη στη χώρα μας και υπαγορεύουν στο Υπουργείο Εργασίας τα άρθρα και τις διατάξεις του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Είναι σαφές ότι με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης, η χάραξη στρατηγικών οικονομικών επιλογών εκχωρείται σε ένα υπερεθνικό Διευθυντήριο που δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση.
Το ΔΝΤ δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Υποδεικνύει μέτρα και βοηθάει κυβερνήσεις, που δηλώνουν εξ αρχής την προθυμία τους να αναλάβουν την ευθύνη της διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος και της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, την ισοπέδωση των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων.
Όποια και αν είναι η ασθένεια, το ΔΝΤ έχει ένα και μοναδικό φάρμακο. Περικοπή των μισθών και απαλλοτρίωση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Και σε κάθε περίπτωση, βασική προϋπόθεση για «βοήθεια» από το ΔΝΤ είναι η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, πράγμα που έχει ήδη δρομολογηθεί για τη χώρα μας. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε την επιβεβαίωση του μεγαλύτερου μέρους της κριτικής μας για τον τρόπο που οικοδομήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Την αντίθεση μας στο περιεχόμενο των ευρωπαϊκών συνθηκών που δημιούργησαν το σημερινό νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα το οποίο στις σημερινές συνθήκες της βαθιάς οικονομικής κρίσης ενισχύει τις φυγόκεντρες τάσεις θέτοντας σε δοκιμασία τη συνοχή της Ευρώπης συνολικά. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε τις βαριές ευθύνες του Διευθυντηρίου της Ε.Ε., που σε συμφωνία με την κυβέρνηση Παπανδρέου προωθεί ένα μείγμα νεοφιλελεύθερης πολιτικής που κατεδαφίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των γυναικών, της νεολαίας.
Η κυβέρνηση δεν έχει καμία απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση να προχωρήσει σε τέτοιου είδους συμφωνίες. Εξελέγη πριν από έξι μήνες με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα, και δεν διαθέτει την κοινωνική συναίνεση να λάβει τέτοιου είδους μέτρα. Η μόνη συναίνεση που διαθέτει, είναι από τον ΣΕΒ, τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, τους ακραίους νεοφιλελευθέρους κύκλους εντός των δύο κομμάτων εξουσίας, και την ακροδεξιά του κ. Καρατζαφέρη. Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της Ν.Δ. που οι κυβερνήσεις της συνέβαλαν αποφασιστικά στην δημιουργία των σημερινών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπηρέτησαν και διαμόρφωσαν το μεταπολιτευτικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Ευθύνονται για το χρόνιο παραγωγικό έλλειμμα της χώρας. Για την απαξίωση του Δημόσιου Τομέα και για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ο ταξικός χαρακτήρας των σημερινών ελλειμμάτων.
Στην επιλογή αυτή, μας εξωθούν οι κυρίαρχοι νεοφιλελεύθεροι κύκλοι της ΕΕ. Είναι μια επιλογή που υπηρετεί τον Ευρωατλαντισμό. Ο στόχος τους είναι να επιβάλλουν χωρίς αντίρρηση την αδιέξοδη στρατηγική του μονεταρισμού, μια στρατηγική που αδυνατεί να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις απέναντι στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Επιδίωξή τους είναι να μετατρέψουν την Ελλάδα σε πειραματόζωο, πάνω στο οποίο θα εφαρμοστεί η σκληρότερη οικονομική και κοινωνική πολιτική στην ιστορία της Ευρώπης, έτσι ώστε το μοντέλο αυτό να εξαχθεί και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Ο λαός δεν έχει πει την γνώμη του, η Βουλή δεν έχει πει την γνώμη της, ενώ ο κ. Παπανδρέου δεν τολμά να συγκαλέσει ούτε καν τα συλλογικά όργανα του κυβερνώντος κόμματος.
Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κορυφαία επιλογή, που θα αλλάξει τόσο τον διεθνή προσανατολισμό, όσο και τις εσωτερικές ισορροπίες της χώρας. Η επόμενη ημέρα της ανάμειξης του ΔΝΤ στα εσωτερικά μας, θα σημάνει μια εντελώς νέα πραγματικότητα, η οποία θα απομακρύνει την Ελλάδα από κάθε προοπτική οικονομικής και κοινωνικής διεξόδου από την σημερινή κρίση. Με την έννοια αυτή, εγείρεται σοβαρότατο ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης των κυβερνητικών επιλογών.
Απαιτούμε λοιπόν την άμεση προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία, για την απεμπλοκή από το μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ και την νεοφιλελεύθερη τεχνογνωσία του.
Δηλαδή για την απεμπλοκή από μια επιλογή που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας για δεκαετίες και θα δρομολογήσει μια άνευ προηγουμένου κοινωνική οπισθοδρόμηση, μέσα από μέτρα όπως η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, η απελευθέρωση των απολύσεων, οι περικοπές μισθών και συντάξεων.
Διεκδικούμε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, έτσι ώστε να εκφραστεί η λαϊκή ετυμηγορία σχετικά με την ανάμειξη του ΔΝΤ στα εσωτερικά της χώρας με τη μορφή του μηχανισμού ΔΝΤ – ΕΕ.
Απέναντι στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης να οδηγήσει την χώρα στην απόλυτη κυριαρχία του ΔΝΤ, μέσα από τον μηχανισμό που συγκροτήθηκε με την απόφαση του Eurogroup στις 25 Μαρτίου, και ο οποίος έχει ήδη διασυρθεί από τους κερδοσκόπους, ο ΣΥΝ καταθέτει στον ελληνικό λαό ένα εναλλακτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση.
Γιατί η επιλογή της κοινωνικής οπισθοδρόμησης, δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει και άλλος δρόμος. Τον δρόμο αυτό, το προτείνουμε στην κοινωνία και την καλούμε να αγωνιστεί για να τον επιβάλει.
Όλοι και όλες στον Αγώνα
Προϋπόθεση για τον εναλλακτικό αυτό δρόμο, είναι η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Η συγκρότηση ενός μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, που θα αγωνιστεί για να υψώσει μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης. Αποφασιστική θα είναι η συμβολή των δυνάμεων της Αριστεράς και των συνδικαλιστικών και κοινωνικών φορέων στην συγκρότηση ενός τέτοιου μετώπου. Γι’ αυτό τους καλούμε να ανταποκριθούν στο ενωτικό μας κάλεσμα.
Άμεσο Εναλλακτικό Πρόγραμμα Προοδευτικής Εξόδου από την Κρίση
1. Απεμπλοκή από την μηχανισμό «στήριξης» που συγκρότησε η ΕΕ και το ΔΝΤ. Επαναδιαπραγμάτευση και διεκδίκηση απ ευθείας δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έκδοσης ευρωομολόγου. Συντονισμός και σταθερή συμμαχία με τις χώρες του Νότου, που αντιμετωπίζουν ανάλογο πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων. Διεκδίκηση αλλαγής των Ευρωπαϊκών συνθηκών. Άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και αντικατάσταση του με ένα Σύμφωνο για την κοινωνική προστασία, την εξασφαλισμένη αξιοπρεπή απασχόληση και την αειφόρο ανάπτυξη.
2. Δημόσιος κοινωνικός έλεγχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και της πραγματικής οικονομίας. Πρώτο βήμα, η άμεση παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα, με την συγκρότηση ενός δημόσιου πυλώνα, καθώς και η εναλλακτική διαχείριση του πακέτου στήριξης.
3. Μεσομακροπρόθεσμο πρόγραμμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Με στοχευμένες δημόσιες επενδύσεις, για ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης, και με ιδιαίτερη έμφαση στης αγροτική οικονομία, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τον ήπιο τουρισμό και τις νέες τεχνολογίες. Διεκδικούμε έναν διαφορετικό δημόσιο τομέα σε αντίληψη και λειτουργία.
4. Πολιτική διεκδίκηση σε διεθνές επίπεδο, με στόχο την διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους και την βελτίωση των όρων αποπληρωμής στα πλαίσια μιας συνολικής αναδιάρθρωσης του. Το πρόβλημα του δημόσιου χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, με αυτή την έννοια διεκδικούμε ένα συνολικό μηχανισμό αλληλεγγύης και αντιμετώπισης του μέσα στα Ευρωπαϊκά πλαίσια.
5. Δημιουργία ΑΣΠΙΔΑΣ κοινωνικής προστασίας. Με ένα πλέγμα άμεσων κοινωνικών παρεμβάσεων, που αποβλέπουν στην καταπολέμηση της ανεργίας και της νέας φτώχειας, καθώς και στην τόνωση της ανάπτυξης, ΟΙ αναγκαίες άμεσες παρεμβάσεις πρέπει να εστιάζουν στα παρακάτω θέματα:
• Φορολογική μεταρρύθμιση, που θα αίρει τις διαχρονικές αδικίες του φορολογικού συστήματος, θα διευρύνει τη φορολογική βάση σε περιοχές πλούτου που φοροδιαφεύγει και ρίχνει τα βάρη στους έχοντες. Φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
• Άμεση μείωση των στρατιωτικών δαπανών και των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ανάκληση των εκστρατευτικών στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας από το Εξωτερικό.
• Χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος και ενίσχυση του δημόσιου, αναδιανεμητικού του χαρακτήρα, σε αντίθεση με την στρατηγική διάλυσης που προωθεί σήμερα η κυβέρνηση.
• Προστασία των ανέργων και των μακροχρόνια ανέργων. Ειδικά προγράμματα απασχόλησης στον κοινωνικό και παραγωγικό τομέα.
• Άμεση τροποποίηση της εργατικής νομοθεσίας, με στόχο τον περιορισμό των απολύσεων και την προστασία των θέσεων εργασίας.
• Ενίσχυση του κατώτατου μισθού. Θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, καθώς και της εγγυημένης πρόσβασης σε δημόσια αγαθά και βασικές υπηρεσίες της κοινής ωφέλειας.
Το παραπάνω μίνιμουμ πλαίσιο προοδευτικής διεξόδου, εμπεριέχει προτάσεις για την άμεση αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς και για την ανάσχεση της επίθεσης που δέχονται σήμερα οι δυνάμεις της εργασίας και η κοινωνία.
Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να αναπτύξουν δράσεις ενημέρωσης και ενίσχυσης της αντίστασης της κοινωνίας. Με την πρωτοπόρα συμμετοχή στους αγώνες των συνδικάτων, των σωματείων και των κοινωνικών φορέων. Με την ενίσχυση της συγκρότησης πλατειών Επιτροπών Αγώνα στους τόπους κατοικίας και εργασίας ενάντια στα μέτρα και τις επιπτώσεις των μέτρων της κυβέρνησης. Το Κόμμα μας πρέπει έμπρακτα να εκφράσει την αλληλεγγύη σε αυτούς που πλήττονται μέσα από αντίστοιχες πρωτοβουλίες.
Δεδομένου ότι σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια δομική κρίση του καπιταλισμού, η πάλη για εναλλακτική προοδευτική διέξοδο, δεν μπορεί παρά να συνδέεται με τον αγώνα για ριζική ανατροπή του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων, την ριζική αλλαγή της κοινωνίας και τον σοσιαλισμό.
Η εναλλακτική μας πρόταση, πρέπει να γίνει καθαρή στον κόσμο, με αλλεπάλληλες, συστηματικές και διαρκείς παρεμβάσεις. Πρέπει να οργανώσουμε συνεντεύξεις τύπου και δημόσιες παρεμβάσεις βουλευτών και στελεχών του κόμματος, στην επαρχία, καθώς και στις γειτονιές της Αθήνας. Υποχρέωση μας είναι να προτείνουμε στην κοινωνία τον εναλλακτικό δρόμο και να την καλέσουμε να αγωνιστεί για να τον επιβάλλει».
