Η δίμηνη παράταση που δόθηκε στις διοικήσεις των ανεξαρτήτων αρχών με την εσπευσμένη τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή απλά παρατείνει την αγωνία και το αδιέξοδο προσδίδοντας μια επίφαση νομιμοποίησης των Αρχών αυτών . Με αιχμή του δόρατος τις διοικήσεις του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης και του ΑΣΕΠ, των οποίων η αλλαγή επείγει, η Ελλάδα επί της ουσίας έχει τις Ανεξάρτητες Αρχές ακέφαλες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
«Το ζήτημα καίει όσο δεν φαντάζεστε», ομολογεί ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος μιλώντας στη «zougla.gr» και προσθέτει πως, ειδικά όσον αφορά στο ΕΣΡ, όλες οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί από το Δεκέμβριο είναι άκυρες . Η παράταση της θητείας για δύο ακόμη μήνες δεν λύνει το πρόβλημα απλά προσφέρει κάποιον ελάχιστο χρόνο ώστε να διευθετηθεί το ζήτημα.
Γιατί όμως το ζήτημα της αλλαγής της ηγεσίας των Ανεξαρτήτων Αρχών δεν επιλύεται;
Το πρόβλημα οφείλεται στην πρόβλεψη που συμπεριλαμβάνεται στο νομικό πλαίσιο που διέπει της Αρχές αυτές και που απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη των 4/5 της διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής.
Μέχρι στιγμής έχουν κατατεθεί όλοι οι προσφερόμενοι συνδυασμοί προσώπων ενώ έχουν συζητηθεί και όλες οι δυνατές «συναλλαγές» μεταξύ των κομμάτων ώστε να υπάρξει λύση. Και παρά το γεγονός του ότι κόμματα έχουν «αποδεχθεί» το να δοθεί στη Νέα Δημοκρατία οι θέσεις του προέδρων, το ζήτημα «κολλάει» στο ποιά θα είναι τα πρόσωπα αυτά.
Τα βασικά σημεία τριβής κυρίως για το ΕΣΡ και το ΑΣΕΠ προέρχονται από τις αντιρρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του Απόστολου Κακλαμάνη ισχυρίζεται η Νέα Δημοκρατία. Για την κυβέρνηση ωστόσο το ζήτημα καίει για δύο βασικούς λόγους: o Σίμος Κεδίκογλου πιέζεται λόγω μνημονιακής δέσμευσης να περάσει εντός του επομένου διμήνου το νόμο για την ψηφιακή τηλεόραση και ως εκ τούτου χρειάζεται ένα νέο ΕΣΡ που θα λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις. Aπό την άλλη μεριά, ο υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτάκης πρέπει να διαθέτει ένα μάχιμο ΑΣΕΠ για να διαχειριστεί την υπόθεση της διαθεσιμότητας των 25.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Με όλα τούτα η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Το συμβούλιο του ΕΣΡ θυμίζει την εποχή των δεινοσαύρων. Η αδυναμία στελέχωσης των συμβουλίων των υπολοίπων Ανεξαρτήτων Αρχών παραπέμπει στην εποχή των παγετώνων. Ο συνδυασμός παραλύει τα πάντα και θέτει ζήτημα, όχι μόνο αξιοπιστίας ως προς τους θεσμούς αλλά τελικά και παραγωγικότηας όσον αφορά αυτό καθ’ αυτό το έργο των Αρχών.
Ακέφαλες οι Αρχές ή Ασώματος η κεφαλή; Την νύφη τελικά την πληρώνουν οι θεσμοί.
