Επιμέλεια: Άντζελα Πεΐτση
Με αφορμή την υπόθεση της Ηριάννας, ο Δικηγόρος, Διδάκτωρ ποινικού δικαίου, τ. Βουλευτής ΝΔ Α’ Αθηνών, Θάνος Πλεύρης, παραχώρησε σχετικό άρθρο, στο zougla.gr.
Ο κ. Πλεύρης, μέσω του άρθρου του, ασκεί σκληρότατη κριτική στον Υπουργό Δικαιοσύνης, Σταύρο Κοντονή υπογραμμίζοντας: «Το ερώτημα που γεννάται είναι με ποια αρμοδιότητα ένας Υπουργός Δικαιοσύνης, με την ιδιότητα του αυτή και μόνο, εκφράζει την αντίθεση του με απόφαση Πενταμελούς Εφετείου, λαμβάνοντας θέση και σε θέματα ουσίας μάλιστα, ότι η συγκεκριμένη τηρούσε τους περιοριστικούς όρους κλπ, προαναγγέλλει νέα αίτηση, την οποία μόνο η κατηγορουμένη, εάν και εφόσον το επιθυμεί, μπορεί να υποβάλει και νέα σύνθεση τη στιγμή που οι συνθέσεις των δικαστηρίων βγαίνουν κατόπιν κλήρωσης και δεν δικαιούται ο Υπουργός να γνωρίζει τη σύνθεση αυτών».
Και υπογράμμισε: «Η Ηριάννα μπορεί να είναι αθώα ή ένοχη (πρωτοδίκως έχει καταδικασθεί αλλά ισχύει απόλυτα σε αυτήν το τεκμήριο αθωότητας μέχρι να γίνει η απόφαση αμετάκλητη), μπορεί να πληροί τις προϋποθέσεις να πάρει αναστολή ή να μην τις πληροί. Αυτά όλα όμως είναι θέματα που καλείται να λύσει η δικαιοσύνη και όχι ο Υπουργός Δικαιοσύνης κος Κοντονής που συμπεριφέρεται ως συνήγορος υπεράσπισης και όχι ως Υπουργός Δικαιοσύνης».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του άρθρου του Διδάκτωρ Ποινικού Δικαίου κ. Θάνου Πλεύρη
Ως δικηγόρος που ασκώ το ποινικό δίκαιο έχω μάθει να σέβομαι καταρχήν τον κατηγορούμενο, καθώς βρίσκεται σε μία ιδιαίτερη θέση, να σέβομαι το τεκμήριο αθωότητας που τον συνοδεύει μέχρι να εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση και αποφεύγω να εκφράζω θέσεις για την ουσία των υποθέσεων εάν δεν έχω πρόσβαση στο σύνολο του φακέλου της δικογραφίας, διότι πολλές φορές παρατηρείται το φαινόμενο άνθρωποι που δε γνωρίζουν νομικά ή που συλλέγουν πληροφορίες αποκλειστικά και μόνο από τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο να γίνονται «δικαστές» και να εκδίδουν και αποφάσεις για την ενοχή ή αθωότητα συνανθρώπων μας.
Στην περίπτωση της Ηριάννας έχουμε να κάνουμε με τα εξής δεδομένα:
Η συγκεκριμένη κατηγορούμενη καταδικάστηκε πρωτοδίκως από Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε ποινή κάθειρξης 13 ετών, όπως διαβάζουμε, το οποίο προφανώς δεν έδωσε και ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεσή του. Για να καταλάβουν, όσοι δε γνωρίζουν νομικά, υπάρχει διαδικασία του άρθρου 497 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που ορίζει ότι μόλις κάποιος κριθεί ένοχος πρωτοδίκως σε ποινή κάθειρξης το δικαστήριο αποφαίνεται εάν η έφεση που θα ασκήσει θα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα δηλαδή εάν μέχρι να εκδικασθεί το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ο πρωτοδίκως καταδικασθείς θα βρίσκεται εκτός της φυλακής.
Πριν μερικές ημέρες εκδικάσθηκε αίτηση αναστολής της συγκεκριμένης κατηγορούμενης από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών δηλαδή από ανώτερο δικαστήριο από αυτό το οποίο την καταδίκασε πρωτοδίκως. Τα δικαστήρια που κρίνουν τις αναστολές δεν ασχολούνται καθόλου με την ουσία της αποφάσεως, η οποία απόφαση μέχρι να εκδικασθεί το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ισχύει ως οριστική απόφαση. Επομένως το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών ασχολήθηκε αποκλειστικά και μόνο με θέματα που έχουν να κάνουν εάν η συγκεκριμένη κατηγορούμενη θα μπορεί να είναι εκτός φυλακής μέχρι να εκδικασθεί η έφεσή της. Το συγκεκριμένο δικαστήριο με απόφαση 3-2 έκρινε ότι δεν πρέπει να έχει δικαίωμα αναστολής η έφεση της συγκεκριμένης κατηγορουμένης, με σκεπτικό το οποίο όσοι το σχολιάζουμε προφανώς δεν το γνωρίζουμε, διότι η απόφαση δεν έχει καθαρογραφηθεί.
Υπήρξαν πολλοί που σχολιάζουν την ουσία της υπόθεσης ότι δηλαδή τα στοιχεία που καταδικάσθηκε η κατηγορουμένη είναι σαθρά. Κάτι τέτοιο δεν έτυχε και δεν μπορούσε να τύχει καμίας αξιολόγησης από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών καθώς δεν μπορούσε να μπει στην ουσία της υπόθεσης, αλλά μπορούσε να κρίνει ΜΟΝΟ την αναστολή της. Αντιθέτως μέχρι να εκδικασθεί η έφεση υπάρχει ισχυρή πρωτόδικη απόφαση που έχει καταδικάσει την κατηγορουμένη και έχει αποφανθεί για όλα τα στοιχεία της υπόθεσης.
Στην συγκεκριμένη υπόθεση παρενέβη αναρμοδίως ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα ο κος Κοντονής τοποθετήθηκε κάνοντας λόγο για δυσάρεστη έκπληξη της δικαιοσύνης και για εξέταση νέας αίτησης με διαφορετική σύνθεση. Το ερώτημα που γεννάται είναι με ποια αρμοδιότητα ένας Υπουργός Δικαιοσύνης, με την ιδιότητα του αυτή και μόνο, εκφράζει την αντίθεση του με απόφαση Πενταμελούς Εφετείου, λαμβάνοντας θέση και σε θέματα ουσίας μάλιστα, ότι η συγκεκριμένη τηρούσε τους περιοριστικούς όρους κλπ,προαναγγέλλει νέα αίτηση, την οποία μόνο η κατηγορουμένη, εάν και εφόσον το επιθυμεί, μπορεί να υποβάλει και νέα σύνθεση τη στιγμή που οι συνθέσεις των δικαστηρίων βγαίνουν κατόπιν κλήρωσης και δεν δικαιούται ο Υπουργός να γνωρίζει τη σύνθεση αυτών. Επιπλέον ανακύπτει το ερώτημα: εμείς οι δικηγόροι που ασκούμαι ποινικό δίκαιο κάθε φορά που θεωρούμε ότι οι εντολείς μας αδικούνται έχουμε το δικαίωμα να απευθυνόμαστε στον ίδιο για να σχολιάζει το περιεχόμενο των δικαστικών αποφάσεων ή ο σχολιασμός αυτός γίνεται επιλεκτικά και μάλιστα σε μία υπόθεση χωρίς κανένα πολιτικό ενδιαφέρον αφού άπτεται του κοινού ποινικού δικαίου, καθώς σχετίζεται με συγκεκριμένα κακουργήματα; Καθημερινά το 80% με 90% των αιτήσεων αναστολής δεν γίνονται δεκτά χωρίς να τοποθετούνται υπουργοί και να καίγεται η Αθήνα.
Η Ηριάννα μπορεί να είναι αθώα ή ένοχη (πρωτοδίκως έχει καταδικασθεί αλλά ισχύει απόλυτα σε αυτήν το τεκμήριο αθωότητας μέχρι να γίνει η απόφαση αμετάκλητη), μπορεί να πληροί τις προϋποθέσεις να πάρει αναστολή ή να μην τις πληροί. Αυτά όλα όμως είναι θέματα που καλείται να λύσει η δικαιοσύνη και όχι ο Υπουργός Δικαιοσύνης κος Κοντονής που συμπεριφέρεται ως συνήγορος υπεράσπισης και όχι ως Υπουργός Δικαιοσύνης
Όσο και εάν σε κάποιους δεν φαίνεται πιστευτό εύχομαι η συγκεκριμένη κατηγορούμενη, εάν είναι αθώα να αθωωθεί από τους φυσικούς της δικαστές στον δεύτερο βαθμό και εάν πληροί τις προϋποθέσεις να βρίσκεται εκτός της φυλακής, ώσπου να εκδικασθεί η υπόθεση, μακάρι μία επόμενη αίτησή της να γίνει δεκτή. Το επικίνδυνο όμως ξεκινά όταν τη δουλειά της δικαιοσύνης θέλουμε να την υποκαταστήσουν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο Υπουργός Δικαιοσύνης, διότι τότε άπαντες θα αισθανόμαστε εκτεθειμένοι ότι εάν ποτέ βρεθούμε στη θέση του κατηγορουμένου τον λόγο για εμάς δεν θα έχει η δικαστική αλλά η εκτελεστική εξουσία.
Υ.Γ. Στα πλαίσια του ότι η κυβέρνηση έχει αποφανθεί για την ουσία της συγκεκριμένης υπόθεσης οφείλεται και το γεγονός ότι η Αθήνα έμεινε ανοχύρωτη στις προθέσεις των αλληλέγγυων με τον βανδαλισμό της περιουσίας των κατοίκων;
