Η μετάβαση από τη φιλοαγροτική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου, στην πολιτική περιορισμένης ευθύνης που όριζαν οι Βρυξέλλες στην αρχή κιόλας της διακυβέρνησης Σημίτη, σήμανε την πρώτη μεγάλη αγροτική κινητοποίηση της μεταπολίτευσης.
Επί 58 ημέρες, αν και ακολούθησαν και άλλες μικρότερης έκτασης κινητοποιήσεις, οι αγρότες του Θεσσαλικού κάμπου στον ιστορικό έκτοτε κόμβο της Βιοκαρπέτ παρέταξαν χιλιάδες τρακτέρ κατά μήκος του εθνικού δρόμου- τότε δεν ήταν ακόμη αυτοκινητόδρομος διπλής κατεύθυνσης- κόβοντας την Ελλάδα στα δύο.
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών της Θεσσαλίας το 1996, είχαν πιάσει εξ’ απήνης την κυβέρνηση Σημίτη και τον υπουργό Γεωργίας, Στέφανο Τζουμάκα, ο οποίος μετά τις αγροτικές κινητοποιήσεις ουσιαστικά εγκατέλειψε επί μακρόν την πολιτική.
Ταυτόχρονα «ξεπρόβαλε» η πρώτη πανελλαδικά γνωστή και αναγνωρίσιμη γενιά αγροτοσυνδυκαλιστών. Αυτών που σήμερα θεωρούνται η παλιά φρουρά, όπως οι Θ. Κοκκινούλης (Ν.Δ.), Θ. Νασίκας (Ν.Δ.), Γ. Πατάκης (ΚΚΕ) Β. Μπούτας (ΚΚΕ) και ορισμένοι ακόμη.
Η αγροτική εξέγερση του 1996 ήταν η πρώτη σοβαρή και οργανωμένη αγωνιστική κινητοποίηση των αγροτών, με συντονιστικές επιτροπές αγώνα, με παναγροτική ενημέρωση για τα παιχνίδια και τα τερτίπια της κυβέρνησης, με κοινές ομόφωνες αποφάσεις και κυρίως με οικονομικό κόστος.
Οι κινητοποιήσεις του 1996 ήταν… πανάκριβες. Ο καιρός ήταν κακός- μάλιστα τότε η κυβέρνηση Σημίτη είχε στηρίξει την πολιτική της για τον τερματισμό τους στη βαρυχειμωνιά του κάμπου – και τα τρακτέρ είχαν υποστεί μεγάλες ζημίες από τις «θρυλικές» επιχειρήσεις των ΜΑΤ που είχαν αρχικά κόψει τα λάστιχα των τρακτέρ ενώ αργότερα είχαν ρίξει ζάχαρη στις μηχανές.
Συνολικά όπως ειπώθηκε τα μπλόκα το 1996, κόστισαν περίπου 13 εκατομμύρια ευρώ.
Σε όλα σχεδόν τα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου γίνονταν συγκεντρώσεις για ενημέρωση από κλιμάκια της Πανθεσσαλικής και προέδρους αγροτικών συλλόγων.
Όλοι τότε έλεγαν πως τα κομματικά δεν έχουν θέση σε αυτόν τον αγώνα, τα δεδομένα όμως ήταν τα ακόλουθα.
Στην Πανθεσσαλική 10 μέλη ανήκαν στη ΝΔ, με πιο γνωστούς στο ευρύ κοινό τον Θανάση Νασίκα, και τον συνονόματό του Θανάση Κοκκινούλη.
Το ΠΑΣΟΚ υστερούσε- είναι ίσως ο μόνος τομέας που υστερούσε συνδικαλιστικά-, καθώς είχε μόνο τους Θανάση Τσαλόπουλο και Βασίλη Νικολόπουλο.
Μεγάλη δύναμη στον κάμπο είχε- και έχει- το ΚΚΕ με τους Βαγγέλη Μπούτα, και Γιάννη Πατάκη.
Οι αποφάσεις που έπαιρνε τότε η Πανθεσσαλική ήταν πάντα ομόφωνες· «αν πάρουμε ποτέ απόφαση κατά πλειοψηφία θα διαλυθούμε την επόμενη στιγμή» έλεγαν χαρακτηριστικά.
Οι αγρότες τότε δήλωναν ότι, όπως οι κολίγοι της Θεσσαλίας πριν από 86 χρόνια στο ΚΙΛΕΛΕΡ, με τους αγώνες τους απαλλάχτηκαν από τους τσιφλικάδες, έτσι και αυτοί με την ενότητα και τον αγώνα ήταν αποφασισμένοι να απαλλαγούν από τους εκσυγχρονισμένους εκμεταλλευτές για να μη γίνουν ξανά κολίγοι.
Τι ζητούσαν στις βασικές τους θέσεις οι αγρότες
-Κατάργηση του κανονισμού της ΕΕ για το βαμβάκι με μονομερή μέτρα της κυβέρνησης.
-Να αποκλειστούν από την ενίσχυση οι ιδιοκτήτες που φαίνονται ως συγκαλλιεργητές.
-Να επιδοτηθούν ή ενισχυθούν, κλιμακωτά, οι μικρομεσαίοι αγρότες που κινδυνεύουν με αφανισμό.
-Προγραμματισμό δυναμικών καλλιεργειών.
-Καταβολή του 4% των εσόδων του κράτους από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης καπνού στους μικροκαλλιεργητές.
-Διπλασιασμό των αγροτικών συντάξεων.
-Ρύθμιση των χρεών των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων.
-Απόρριψη του προτεινόμενου- τότε- από την ΕΕ πακέτου τιμών και επιδοτήσεων και διαμόρφωσή τους με βάση τιμές διπλάσιες του πληθωρισμού.
-Διπλασιασμό των κοινοτικών και εθνικών πόρων για έργα υποδομής.
-Κατάργηση των ειδικών φόρων στα καύσιμα και μείωση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας για γεωργική και κτηνοτροφική χρήση.
-Μείωση του ΦΠΑ στις αγορές των αγροτών στο ελάχιστο επίπεδο (8%).
– Εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου των ΕΛΓΑ ώστε να ασφαλίζεται στο σύνολό της η αγροτική παραγωγή, αλλά και το φυτικό και ζωικό κεφάλαιο.
-Μείωση του κόστους οικοδομικής άδειας για την κατοικία του αγρότη και των αναγκαίων κτιριακών εγκαταστάσεων, καθώς και των συνεταιρισμών.
