Όλοι όσοι έχουν βιώσει την απώλεια ενός τετράποδου φίλου, κάνουν λόγο για μια πολύ άσχημη εμπειρία που δυσκολεύτηκαν πολύ να ξεπεράσουν. Ακολουθούν 10 συμβουλές, για να ανακουφιστείτε από τον πόνο της απώλειας και να τον ξεπεράσετε.
1. Είναι φυσιολογικό να πονάω τόσο;
Ναι, το συναίσθημά σας είναι απολύτως φυσικό. Μην ακούτε όσους μπορεί να σας χαρακτηρίζουν ανόητο/η, τρελό/ή ή υπερευαίσθητο/η. Με αυτό το πλάσμα περάσατε πολλές καλές στιγμές και ήταν μέρος της ζωής σας. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ζήσει με κατοικίδιο, θα δυσκολευτούν να κατανοήσουν τις αντιδράσεις σας.
2. Τι πρέπει να νιώσω;
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και θα βιώσει διαφορετικά συναισθήματα. Ωστόσο, εκτός από λύπη και αίσθημα απώλειας, είναι πιθανό να αισθανθείτε: Ενοχές ότι είστε υπεύθυνος για τον θάνατο του κατοικιδίου σας. Άρνηση ότι το ζωάκι έχει πια φύγει. Θυμό για την ασθένεια ή τον άνθρωπο που «σκότωσε» τον σκύλο σας. Kατάθλιψη.
3. Τι μπορώ να κάνω για να αντιμετωπίσω τα συναισθήματά μου;
Πρώτα απ’ όλα μην τα αρνείστε. Εκφράστε την οδύνη σας, κλάψτε, ουρλιάξτε, μιλήστε για την απώλεια. Μην προσπαθείτε να το βγάλετε από το μυαλό σας γιατί δεν θα τα καταφέρετε -αντίθετα, καλό είναι να αναπολείτε τις όμορφες στιγμές με το κατοικίδιό σας.
4. Με ποιον να μιλήσω;
Βρείτε κάποιο άτομο από το οικογενειακό ή το φιλικό σας περιβάλλον που να αγαπάει τα ζώα για να εκφράσετε τα συναισθήματά σας.
5. Τι κάνω μετά;
Ένα σημαντικό ζήτημα είναι η απομάκρυνση του νεκρού ζώου. Πολλές φορές, οι ιδιοκτήτες αφήνουν το ζωάκι τους στην κλινική όπου άφησε την τελευταία του πνοή, άλλοι επιλέγουν να το θάψουν στον κήπο τους ή σε νεκροταφείο μικρών ζώων.
6. Τι να πω στα παιδιά;
Εσείς είστε εκείνοι που θα κρίνετε αν τα παιδιά σας είναι σε ηλικία που να μπορούν να διαχειριστούν την απώλεια. Αν τα παιδιά είναι μικρά, ο θάνατος του κατοικιδίου σας ίσως είναι μια ευκαιρία για να τους λύσετε κάποιες εσφαλμένες αντιλήψεις και φόβους σχετικά με τον θάνατο. Μην ξεχνάτε ότι πρέπει να είστε ειλικρινείς με τα παιδιά. Μην τους πείτε ότι έφυγε, γιατί πάντα θα περιμένουν να γυρίσει. Επίσης, κάτι τέτοιο θα δυσκολέψει τα παιδιά να αποδεχθούν την έλευση ενός νέου κατοικιδίου στο σπίτι. Εξηγήστε τους ότι το ζωάκι δεν θα επιστρέψει, και πείτε τους ότι εκεί που βρίσκεται είναι ευτυχισμένο και δεν πονάει. Δώστε και στα παιδιά, αλλά και στον εαυτό σας, χρόνο και χώρο για να θρηνήσoυν.
7. Τι θα συμβεί με τα άλλα κατοικίδιά μου;
Οι τετράποδοι φίλοι μας παρατηρούν τις αλλαγές στο οικιακό περιβάλλον -έτσι θα αντιληφθούν άμεσα την απουσία του άλλου κατοικιδίου. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, το κατοικίδιο που έμεινε πίσω να «θρηνήσει» την απώλεια του φίλου του. Βοηθήστε το, δίνοντάς του περισσότερη προσοχή και αγάπη. Δεχθείτε κι εσείς την αγάπη του για να απαλύνετε τον πόνο σας. Επίσης, έχετε κατά νου ότι, αν πρόκειται σύντομα να φέρετε κάποιο νέο κατοικίδιο στο σπίτι, το ζωάκι που έμεινε μόνο του δεν θα το δεχθεί αμέσως με χαρά.
8. Θα πρέπει να πάρω άμεσα ένα νέο κατοικίδιο;
Η απάντηση σε γενικές γραμμές είναι όχι. Είναι καλό να ξεπεράσετε την απώλεια, προτού ξεκινήσετε να χτίζετε μία νέα σχέση μ’ ένα νέο κατοικίδιο. Ειδικά τα παιδιά, χρειάζονται περισσότερο χρόνο, αφού αισθάνονται ότι απιστούν στο προηγούμενο ζωάκι, αγαπώντας το νέο. Επίσης, καλό είναι το νέο κατοικίδιο να μη μοιάζει πολύ με το προηγούμενο, για να αποφύγετε τις οδυνηρές συγκρίσεις. Αποφύγετε επίσης να δώσετε στο νέο ζωάκι το όνομα του παλιού.
