Μια γάτα μπορεί να ξεχωρίσει πότε η φωνή του φροντιστή της απευθύνεται απευθύνεται σε κείνη, και πότε απευθύνεται προς άλλους ανθρώπους, συμπέρανε μια νέα μικρή γαλλική επιστημονική έρευνα. Ανάλογα με τη φωνή που ακούνε και ξεχωρίζουν, οι γάτες αλλάζουν ή όχι τη συμπεριφορά τους.
Η μελέτη ενισχύει την άποψη ότι οι γάτες μπορεί να μην θεωρούνται οι «καλύτερες φίλες» του ανθρώπου, όπως οι σκύλοι, δημιουργούν ωστόσο ισχυρούς δεσμούς με τους συστηματικούς φροντιστές τους.
Ο τόνος της ανθρώπινης φωνής διαφέρει ανάλογα με το σε ποιόν απευθύνεται κανείς (π.χ. σε ένα μωρό ή σε σκύλο) και, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, μια γάτα μπορεί να αντιληφθεί τον χαρακτηριστικό τόνο της φωνής του φροντιστή της και να αντιδράσει ανάλογα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Παρισιού στη Ναντέρ, με επικεφαλής τη δρ. Σαρλότ ντε Μουζόν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ζωολογίας «Animal Cognition», πραγματοποίησαν πειράματα με 16 γάτες, όπου μελετήθηκε η αντίδρασή τους σε προηχογραφημένες φωνές, είτε των φροντιστών τους είτε ξένων, που απευθύνονταν είτε στις γάτες είτε σε άλλους ανθρώπους. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά των γατών αφορούσαν την ακινησία και αδιαφορία, το κούνημα των αυτιών, τη διαστολή της κόρης των ματιών, το κούνημα της ουράς τους κ.α.
Όταν οι γάτες άκουγαν τη φωνή του ιδιοκτήτη τους , επεδείκνυαν χαρακτηριστικές συμπεριφορές, όπως τη στροφή των αυτιών τους προς τη φωνή αυτή, την αυξημένη κινητικότητα στον χώρο και τη διαστολή των ματιών τους.
Όταν ο ιδιοκτήτης τους όμως μιλούσε σε άλλον άνθρωπο και όχι στις ίδιες, οι γάτες μείωναν σημαντικά τις συμπεριφορές και αντιδράσεις τους, καταλαβαίνοντας ότι δεν απευθυνόταν σε αυτές (παρόλο που σε όλα τα πειράματα οι γάτες άκουγαν μόνο φωνές από ηχεία και δεν έβλεπαν ανθρώπους).
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματά τους προσδίνουν μια νέα διάσταση στις σχέσεις ανθρώπου-γάτας, δείχνοντας ότι γάτες και άνθρωποι μπορούν να δημιουργήσουν ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους σε «προσωπικό» επίπεδο.
